Na NVV

Na de nacht van Vlaanderen was er natuurlijk dat gemengde gevoel. Enerzijds goed dat je opgeeft, want anders .... En slecht dat je opgeeft, want die 100km gingen zeker lukken (in welke tijd dan ook).

Maar 2 dagen later stonden we 's morgens al aan de start in Bassevelde. Gestart aan de 14,4km. Zou het rustig doen. Zag een mooi groepje met 2 gekende Runners. Sloot aan en volgde. Na een bocht wind vol op kop, en ik nam de leiding over. Volgende bocht terug zijwind en zette mij terug op de 2° rij. 1° ronde in 24m30s. Volgende ronde zelfde scenario, alleen meer tegen wind. 23m30s en totaal 48m00. Laatste ronde nogmaals zelfde. Had Garmin niet aan. Opgegeven afstand was 14,4 en we waren vast en zeker binnen in 1h12. Ezelsbierkes en pizzames als beloning.

Vervolgens een week voetje laten rusten (en voor kindjes zorgen). Vrijdag naar kidsrun in Hansbeke. Yves Dedapper was daar organisator. Dus daar moesten we zeker bij zijn. Na kidsrun nam ik deel aan de 5km. Bij de start een te snel spoor gevolgd. Nog voor de eerste ronde ten einde was zat ik al kapot. Toen Yves bewees dat hij goede grasmachines had, en het parcours over een pas gemaaide strook van een grasveld liep. Ging het kaarsje nog meer uit. Ronde een zat er op, nu tandjes bijten. Er was niet direct versterking op komst en ik kon de loper voor mij bijbenen. Ging er zelfs over. Toen hoorde ik Kurt naderen. Vertraagde beetje en pakte zijn spoor. Hierdoor kwam ik weer in een mooi tempo. Opnieuw het lastige gras en bospad. Daar moest ik mij echt vastbijten in zijn spoor. Maar het is niet ver meer. Na 10 keer doodgaan finishte ik als 10°. En als afstand en tijd juist zijn: 5,18km in 20m34s dan is dat een PR. Ik liep nog nooit 15km/h op een wedstrijd. Droom al lang om nog eens een 5km onder de 20m te lopen. Dat is immers geleden van als ik 17j was. Toen liepen we met school 3x/jaar rond de watersportbaan. Hoop dit te kunnen bevestigen. Want liep zonder Garmin en twijfel aan mijn eigen kunnen.

Maar 't is wel leuk.

DNF

Mijn tweede "did not finish". Maar doordat ik nu volhield tot de marathon vind ik zelf dat ik hem wel mag meetellen. (En 't is toch voor ons zelf dat we het doen hè). Marathon volbracht in 4h09.

Voor de start Heidi tegen gekomen. Had ze al plannen? De vraag van in Steenbergen was die gemeend en nog van toepassing? Ja, dus belofte om ook aan 10km/h te starten samen met haar. Vanaf ronde 3 mogen er fietsen mee. Haar ma zou meerijden en ik kon zakje met reserve kleren ingeval van stortbui meegeven, alsook autosleutel. Juan VDW had niet echt doelstellingen en sloot bij ons aan. Alsook Jan DS, Ronny C. en Bart K. We zaten direct vrij goed in ons tempo. 10km klein beetje te rap. 20km klein beetje versneld. Maar viel best mee. Ondertussen had het marathon trio ons al laten gaan. En we waren reeds vollop bezig met lijken pikken. Dit gaf moed. Maar aan kilometer 30 zei ik tegen Juan en Heidi dat ze niet naar mij moesten kijken. Iets langere bevoorrading, sanitaire pauze. Tot in Lichervelde zag ik ze wel constant een kleine 100m voor mij uit lopen. Bevoorrading in Lichtervelde en gat was klein beetje gegroeid. Maar opnieuw zelfde fenomeen. Ik zag ze in de langere rechte stukken en bij de straatlantaarns nog steeds lopen. De tocht ging nog steeds aan 10km/h verder. Bij het station van Lichtervelde nam ik de beslissing om aan de marathon uit te stappen. Reeds na een 5-tal kilometer had ik last aan de linker voet. En de pijn werd steeds erger. Een kleine blessure sedert de 24h van Steenbergen. Lijkt mij dus verstandiger om na de marathon te stoppen. 4h09m23s volgens eigen tijdsopname (dus ruim 2 min sneller dan voorziene schema). Niet moe, maar met pijn stap ik uit. Geen medaille. Nu nog mijn sleutel en reserve kledij. Een wedstrijdwagen voert mij tot bij Heidi en Juan. Ze heeft haar ma echter nog niet gezien en onverricht ter zake terug naar de finish. Rode kruis geeft wat ijs op de voet en nadien een zalfje. Gelukkig had ik wat geld op zak en met een colaatje kon ik vanuit een cafédeur de passanten aanmoedigen en op Heidi wachten. 2h10 was de richttijd. Om 2h05 stel ik mij buiten, en een minuutje later, jawel daar was ze al. Zonder Juan, maar wel met haar ma. Goed bezig, en voorlop op koers voor de Belgische titel. Voor mij was de sleutel en de kledij belangrijkste. We konden terug naar huis. Met een beetje gemengd gevoel. Maar we liepen een marathon, maakten veel plezier, en die 100km NVV, die komt er nog wel eens. 2j geleden blessure in mei en niet gestart, nu dit. Maar ooit ....

Aftellen

Laatste uurtjes. Morgen rond deze tijd zijn we hopelijk nog aan het lopen. En kunnen we enkele uren later samen met de eerste vrouw over de streep komen van de 100km nacht van West-Vlaanderen.

En als het even meezit, op zaterdag om 17h30 al gerecupereerd zijn voor de trappistenloop in Ouwegem. De loop die ik en mijn kids heel hoog op onze prio lijst hebben staan. Maar dat zien we wel.

Is't geen trappist op zaterdag. We kunnen op zondag nog altijd gaan lopen voor Ezelsbier. Samen met vele Runners.

NVV

Tijdens de 24h van Steenbergen was de zin naar nog een marathon of ultra even weg. Na de finish kwam dit al snel terug.

Na Mont St-Michel was de zin niet weg. Maar zei het verstand dat het beter was om de Nacht van Vlaanderen toch maar te skippen. De volgende dag begon het gevoel aan het verstand te knagen. We zijn dan toch maar ingeschreven.

De 100km. Eentje waar ik reeds in 2009 naar uit keek. In volle voorbereiding moest ik dan in mei het kalmer aan doen wegens blessure. Ook nu is het gevoel nog steeds gemengd. We proberen nog 10 dagen enkele rustige kilometers te doen. En hopelijk lukt op vrijdag 17/6 een goede 100km.

Stadsloop en Watervliet

In Biervliet is er tijdens de Geuzenfeesten ook een stadsloop. Niet zoals Gent, Brugge, Kortrijk of Oostende. Het geld uit uw zakken halen en niets voor in de plaats krijgen. Nee. Voor 4€ 10km lopen. Drankje en ovenkoek met slagroom en bruine suiker voor in de plaats. Goede bevoorrading en lekker warme douche. Gelopen onder een mooi zonnetje. Wel veel draaien en keren. Voetpad op en af. Maar tevreden keerden we naar huis terug. En zo was onze Lieve Heer Hemelvaart ook weer voorbij.

En op vrijdag was er de jogging in Watervliet. Kindjes liepen eerst de kinderloop. Tevreden met een zakje snoep waren ze voor even stil. Vandaar dat papa tijd had voor de korte afstand. Zo moeten ze niet al te lang wachten. 4,27km dus even terug naar de snelheid zoeken. Maar door de marathons en ultras is die toch ver zoek. Terug warme omstandigheden, vlot gelopen. Tevreden, maar zeker geen suppertijd. En nadien vlug naar huis om naar de voetbal te kijken. En ook daar werd het net niet.

Marathon Mont-St-Michel

Zondagmorgen werden we door de bus vlakbij de start afgezet. Een kleine wandeling om ons zakje voor bij de aankomst af te geven. En nadat iedereen de nodige sanitaire stops deed konden we naar het startvak. Direct na het startschot kropen we over de omheining en waren we in het startvak. Rustig tot aan de startstreep, en we waren vertrokken. Stefaan, Bert en Tony waren de debutanten die binnen de 4h wouden finishen. Eric en ikzelf zouden hun hazen. Het begon al meteen met een stevige beklimming. We keken niet naar de beoogde eindtijd en lieten hier bewust wat tijd verloren gaan. Na de beklimming kwamen we al vlug in een tempo dat een eindtijd rond de 3h50 moest toelaten. Na een 3 à 4 kilometer kregen we ook een afdaling. En daarmee kwamen we terug langs de baai. Een weg die we toch een heel stuk kilometers zouden volgen. We kwamen een loper uit Knokke tegen. Bibi uit Blankenberge. Maar we zetten onze tocht verder. We snoven de zee- en oesterlucht op. Genoten van het uitzicht, heldere water, de aanmoedigingen enz.

Ergens moet Christian ons zijn voorgegaan want plots kwamen we terug bij hem. Christian loopt een mooi gelijk tempo. En dit een marathon lang. Hij zou vlak na ons finishen. Ondertussen waren de kilometers al goed gevorderd. Eric deed enkele sanitaire stops. Ook Stefaan en Tony hadden een stopje nodig. Iedereen kwam telkens mooi weer samen. De bevoorradingen gingen zeer vlot. Het water werd aangereikd in flesjes. Verder glucose-drank, banaan, appelsien, ... Vermoedelijk door de flesjes ging dit zeer vlot. Deze waren met dop, maar wel opengedraaid. Prima, zoals we het graag hebben. De sponsposten werden omwille van de warmte uitgebreid met bekertjes water. Hierdoor om de 2,5km een bevoorrading, om de 5km een ruime bevoorrading.

Toen we Dirk bijhaalden kon deze nogthans nog een extra drankje gebruiken. Dirk was flitsend snel gestart. Zelfs nog voor Luc Dejaeger. Maar iets over half weg ging het reeds heel moeizaam. Het extra drankje hebben we hem gegeven. Alsook de aanmoedigingen. Toen hij in zicht kwam riep ik "Brugge". Bert vulde aan met "sukkel". Ik reageerde tegen Bert dat dit toch niet kon. Achteraf zei hij dat ik echt boos keek. Hij zei "Hij is voor Cercle". Waarop ik zeg "Ik ook". Toen pas werd duidelijk dat hij "Cercle" riep. Wat dus wel door de beugel kon. En ons opnieuw aan het lachen bracht.

Ondertussen werd de Mont St-Michel langzaam, heel langzaam een ietsie pietsie groter. Het parcours ging ook iets meer land inwaarts. Nog steeds een klein puntje in de verte was ons richt punt. Een paar keer liepen we in de richting van dit eindpunt. En werd hij groter. Maar telkens draaide het parcours er terug van weg. Haas Eric kreeg last van krampen. Een tempo lopen dat iets lager ligt dan uw gewone tempo is duidelijk niet voor iedereen een makelijke job. Ook Stefaan kreeg het te moeilijk en moest een gaatje laten vallen. Aan kilometer 31 lag een venijnig brugje. Tony brak. Maar hij beet op zijn tanden en kon zijn wagentje toch nog aanhaken. Bert liep zeer vlotjes. Een gesprek over versnellen eindigde met een voorstel van mij om tot kilometer 37 te wachten. Enkele meters later melde Bert dat het iets te trage tempo precies moeilijker was dan een beetje sneller. Dan toch maar versneld. Tony die het even voordien moeilijk had, zei dat ik als haas mocht volgen. Dat deed ik dan ook. Maar bij de eerst volgende kleine helling kreeg Bert krampen. Ik ging verder met Tony. Achter mij lopen en optijd roepen om te versnellen en te vertragen was de opdracht. Bij een helling en bevoorrading was het telkens even uitkijken en temporiseren. Maar het verval bleef beperkt.

Aan kilometer 38 een laatste venijnig brugje op. Er links afdraaien. En dan één rechte strook van 4km tussen de supporters onder een stralend zonnetje met uitzicht op de Mont St-Michel. Prachtig.

In dit stuk werd hij nu echt groter. En hoe groter hij werd, hoe vlotter het opnieuw ging voor Tony. Ik trok dan ook het tempo op. Riep regelmatig "Pardon" om ons zo een weg te banen tussen de tragere marathon-helden. Nog even een overgangsstuk met grote keien. En het tempo opnieuw de hoogte in. De rode loper kwam in zicht. We haalden zelfs nog 15km/h. Hand in hand gingen we over de finish lijn. 3h51 en nog wat. Onze bruto tijd. Voor een beoogde sub 4h kon dit wel tellen. Ook Bert zou er nog in lukken. Stefaan zou er ietsje boven stranden.

Na de finish gingen we nog samen op de foto. Met onze medaille poserend voor die Mont St-Michel. Hij die vandaag lange tijd veel te klein bleef. Af en toe door een bocht in de verkeerde richting kwam te liggen. En in de laatste rechte lijn monumentaal voor ons lag. Steeds groter werd. En ons deed hunkeren naar de streep. Maar we hebben er eentje bij. En niet zomaar eentje. Een die voor mij ver boven Parijs uitprijkt. Als ik de natuurmarathons even niet mee tel, mijn mooiste is. Misschien wel de allermooiste.

Ingrediënten voor de mooiste marathon:
Rustig met reserve lopen. Mooi weer. Wind hoofdzakelijk in de rug. Goede en vlotte bevoorrading. Goed gezelschap. Beetje muziek en vooral sfeer langs het parcours. Mooi parcours (zee, oesters, ...). Een eindstreep die je van bij de start ziet liggen en langzaam groter wordt, en op het einde monumentaal werd. Dit alles maakte deze marathon tot een der mooiste marathons. Voor zij die de planning van 2012 opstellen. Zeker doen !!!

Mooi WE

Vrijdag werden we reeds opgehaald door de bus van de Krekenlopers. Extra stop op nog geen 500m van mijn deur. Vrijdagavond reden we tot Honfleur. Een pitoresk kustdorpje. Aan het haventje iets ge-geten, en nog wat coktailkes met een jazz-zangereske op de achtergrond. Wel wat laat, maar we vonden ons hotelleke nog terug.

Na een stevig ontbijt trokken we de tweede dag naar Cancalais. We konden daar beschikken over mooie vakantiehuisjes. Na de marathon zouden we naar hier kunnen terug komen om te douchen. Zeer praktisch. Bij onze aankomst werd ruime tijd voorzien voor het inchecken. Samen met Erik en Pauwel kozen we voor een rondje loslopen om die tijd te vullen. Bij het verlaten van het domein gingen ze rechts de macadam op. Ik zag een veldweggetje recht door. Dat proberen? Het ging bergaf met een 3-tal tunnelkes onder de plaatselijke wegen. En plots stonden we op het strand. Strandloopke en via de wegen terug.

Na het loopke nog een douchke en naar St-Malo. Daar moesten de nrs afgehaald worden. Een tourke op de running expo. En 's avonds een pasta party. Koude pasta, rijst of taboulé, warme spaghetti, broodjes boter en kaas, yoghurt en appeltaart. Nog flesje rode wijn en plat water er bij. We kwamen niks te kort.

Daarna de omwalling van St-Malo beklommen. Mooi uitzicht op de baai met mooi helder blauw water. Vele eilandjes met oude burchten en/of omwallingen. De haven met een klein vuurtorentje. De overzet naar Jersey. En vele andere bootjes. Binnen de omwalling een kathedraal en ouderwetse winkelstraatjes. Vooral de horeca viert hier hoogdagen. En aan de chocoladetaart van een plaatselijk patisier kon ik niet weerstaan. Stukje mee genomen om 's avonds tijdens de champion league finale te nuttigen. En daarna direct naar bed. Want de volgende dag werd gestart om 8h30 met een marathon. Die heb ik goed overleefd. Want nu ga ik opnieuw trainingkilometers maken. Het verslag van een geslaagde marathon volgt dan morgen.