Het tweede rondje was iets zwaarder. Direct een kilometer of 3 klimmen. Een bevoorrading tussen de dampen van de carts die op het racecircuit naast het loopparcours ook rondjes maalden. Het grint liep hier al iets zwaarder. Nog een bevoorrading en terug aan de piste.
Het 3° rondje was opnieuw vals plat. Tussen de bomen door. Een echte bosmarathon was het. Een eerste beklimming kwam precies geen einde aan. De plassen lagen hier al wat vervelender in de weg. En echt bergaf was er precies niet meer bij.
Het venijn zat in de staart. We begonnen met een stijl stuk bergop. Daarna bleef het echter stijgen. Een heel lang stuk. Na een korte afdaling een bevoorrading. Een stukje met grote ruwe stenen. Oppassen waar je uw voeten zet. En vervolgens door het grint opnieuw klimmen. Langzaam dat wel. Maar het bleef stijgen. Vlak voor het einde van de ronde was er een stukje van maar 10 meter waar je bijna stil stond. En het verlaten van de piste naar de finish was nog zijn stukje waar je volledig stil viel. Als toemaatje nog een rondje op het sompige voetbalveld. Door de regen van gisteren.
Maar het doel was onder de 4h. Het werd 3h54m. Bij de massage nog eens naar mijn linker enkel laten kijken. Geen blessure zei hij. Maar door de druk van de schoen. Tevreden reden we dan ook terug naar België.
Opm.: We liepen 4 x het zelfde rondje. Ik beschreef gewoon het subjectieve gevoel dat het steeds zwaarder lijkt te worden
Ondanks dat het steeds zwaarder werd toch nog dik onder 4 uur.Doelstelling ruim gehaald.
BeantwoordenVerwijderen