Wintertocht & Tis tied ta tut tis tocht

Eerst nog eens 2 weken terug in de tijd. Zaterdag 17/12 liep ik de langste afstand 21km op de Wintertocht in Rumbeke (Roeselare). Even langs een grote baan gestart, maar daarna trokken we direct naar de rustige weggetjes. Vooral de tweede lus was mooi. Startend met een klim over de kasseien van de Zilverberg. Zo kwamen we op het hoogste punt van Roeselare. Dan volgden de Kleiputten. Het mooiste maar ook natste stukje. Voor zij die volgend jaar wensen te gaan: trailschoenen zijn hier een echte aanrader op de 2 langste afstanden. Dan trokken we rond het Sterrebos. Wel jammer dat dit op de verharde weg juist buiten het bos was, terwijl er aan de andere kant van de haag constant een mooi wandelpad lag. Het bleef wel mooi rustig verder gaan. Ook in de laatste lus kregen we nog een mooi smal stukje onverhard. En de 21km zat er op voor dat we het door hadden. Mooie tocht om te lopen.

Om het jaar af te sluiten de 25,6km wandeling in Kortemark gelopen. 4 lusjes die steeds langer werden. Heb het liever omgekeerd, dan nog krijg je soms het gevoel dat ze langer worden. Maar nog maar pas gestart, na passage van de Koutermolen en na 5,8km konden we ons een eerste keer bevoorraden. De tweede lus van 6,2km werd iets zwaarder met onverharde maar goed beloopbare paden (gewone loopschoenen volstaan hier) en met de klim over de Ruidenberg. Dan volgde een lusje van 6,5km waar ik een aantal eerder ingehaalde wandelaars opnieuw tegen kwam. Op het einde een snelle stapper ingehaald. Tijdens mijn colaatje in de bevoorrading was hij er al weer van door. En de laatste lus van 7,1km ging hij plots ook lopen. Hij was het ideale mikpunt om mijn voornemen een snellere laatste lus te lopen, waar te maken. Een kilometer of 3 voor de finish kwamen we aan de "Stationsput". Zonder meer een mooi aangelegd stukje en mooiste stukje van de tocht. Idiaal voor een trappistenloop of een 6-uren loop. Het laatste stukje werd zwaar, maar de laatste kilometers van 2011 zitten er op. Aan iedereen een goed einde jaar, en een fantastisch gezond 2012. Tot volgend jaar.

2011-2012

We sluiten tevreden een jaar af. Voor het eerst kom ik boven de 3000km uit. Waarvan behoorlijk wat wedstrijdkilometers. Meer dan 1400. Hierbij 19 marathon en ultras. Samen met de vriendschapsloop langs de Belgische kust van 65km komen we zo op 20 marathons of langer.

Op 5 seconden na liep ik de snelste. In de Medoc de traagste. In Monschau de natste. Een eerste dubbeldekker in Spier en Tréfle. En met de meeste hagel in Spijkenisse. En de mooiste in Mont St-Michel. Daarnaast waren er PR's op 6h, 100mijl en 24h.

Het meest genoot ik van de Trails. Uewersauer waren we er opnieuw bij. Maar ook Tréfle, Texel, en Trail des bosses. Ook de crossen, maar deze zijn wel kort en vooral zwaar.

Als we er dan nog bijrekenen dat we een aantal mensen kunnen helpen hebben om hun PR te lopen, of een eerste marathon te lopen in de gewenste tijd, mogen we toch wel spreken van een fantastisch loopjaar.

En voor 2012? We gaan ons best doen om het nog beter te doen.

En Spijkenisse = 20

Dan toch nog een marathon er bij. We zaten op 18 + de 65km vriendschapsloop langs de kust. En nu Spijkenisse er bij, maakt een mooie ronde 20 marathon en ultra's (als de niet officiële meegeteld wordt) in 2011.

Toen ik zaterdagavond vernam dat er nogal wat bekenden naar Spijkenisse gingen. En er was nog een plaatsje vrij om samen met Johan W en Wouter D te rijden was de beslissing vlug gemaakt. Exact 12h later gingen we van start. Toen nog droog, maar al heel vlug werden we enkele kilometers lang op hagel getrakteerd. Na de hagelbui konden we nog een tijd lang genieten van de ijzige pap die op de fietspaden bleef liggen. Niet alleen de schoenen maar ook de voeten werden er nat van. Ondertussen liepen we achter de pacer van 4 uur. Pacer die 2x de Spartathlon starte en reeds vele kilometers met Luc D aflegde op menig ultra. Een rustig gezellig loopje dus. Na de tweede bevoorrading viel er een gaatje en waren we met een 6-tal ietsje uitgelopen. Ik ging door en het groepje dunde traditioneel na halfweg uit. En toen waren we nog met 2. Ook deze laatste compaan begon nu te vertragen, maar ik bleef bij hem. Het koste steeds meer moeite maar de sub 4h werd ruim gehaald. De klonk stond iets voorbij de 3h56m en Jos was zeer tevreden. En ikke ook.

Cross

Het lange afstands-seizoein zit er meer dan waarschijnlijk op. 18 officiële marathon's en ultra's werden er gelopen. Met als extraatje het Belgische kustlooptje van ongeveer 65km.

Ondertussen zijn er reeds een aantal wintercrosjes de revue gepasseerd. De oefencross in Zomergem voelde wel zwaar, een beetje te vroeg, maar redelijk goed. Ook in Aalter had ik een goed gevoel. In Zele ging het voor geen meter. En vandaag stond Oudenaarde op het programma. Een zwaarder parcours, maar toch liep het vandaag opnieuw vlot. Heb eventjes mijn Garmin-crono's bekeken.
Zomergem 5,34km 24m24s 13,12km/h
Aalter 6,77km 30m49s 13,18km/h
Zele 5,80km 27m34s 12,62km/h
Oudenaarde 6,52km 29m12s 13,40km/h

Voor het eerst kom ik sedert zaterdag ook op een jaartotaal van meer dan 3000km. We kunnen dus nu reeds tevreden terugblikken.

2° Uewersauer

Uewersauer zat zelf aan de 9e editie. Vorig jaar deed ik er 6h35min over een trail die mij enorm was meegevallen. Dirk moest dan ook maar een keer informeren om direct klaar te staan voor een 2° deelname. Eentje met een aangepast parcours door werken. Een 2-tal kilometer langer en het stukje dat we in de plaats van het quasi vlakke pontonbruggetje over het meer in de plaats kregen, was dan ook nog eens niet van de poes. Dit jaar waren we de avond voordien al afgezakt. En konden van een lekkere pastaparty genieten in de plaatselijke jeugdherberg.

De volgende dag werd er gestart als vorig jaar. Lichtjes bergop van het sportcentrum weg. Eerste wegel rechts en de trail kon starten. Wel met meer zon. De wegel lijdt al direct naar een mooie afdaling.

Een eerste afdaling waar ik jammer genoeg mijn sterkste wapen nog niet kon inzetten wegens de drukte. Beneden gekomen was het kabbelende riviertje van vorig jaar volledig verdwenen door de droogte. De helling daarentegen, die was er nog steeds. De conditie zou beter moeten zijn en ik begon al lopend aan deze klim. Echter opnieuw bleef dit niet zo tot aan de top.

Bovengekomen tussen de windmolens was er dit jaar minder wind. Lichtjes stijgend kwamen we bij de eerste bevoorrading na ruim 5km.

Ook dit jaar werd het constant een afwisseling van stijgen en dalen. Bij het stijgen werd er vaak door diverse lopers gewandeld. In het dalen was het soms beetje gevaarlijk. Maar daar kon ik telkens met mijn lange benen toch heel wat meters en vaak ook plaatsen goed maken. 2° bevoorrading na 15km. Telkens mooi verzorgd met cola, wportdrank, water, thè, appelsien, banaan, rozijnen, koekjes, muesli enz enz. Ook naar de 3° bevoorrading was er vrij veel kilometers tussen. En als we aan de bocht kwamen waar die vorig jaar stond was er niets te zien. Toch niet vergeten? Maar een kilometerke of 2 verder week het parcours af tov vorig jaar en was er een bevoorrading. Even later kwamen we terug op de afdaling tot het meer. Maar na een stukje dalen moesten we links af.

En toen volgde een lastig stuk van stijgende en dalende single track paden. Het nieuwe stuk bleef maar duren en we kwamen na een 7-tal kilometer aan een serieuse stuwdam. Direct gevolgd met een nieuwe 4° bevoorrading. Even verder kwamen we terug op het oude parcours terecht.

Hier volgde het mooiste stukje parcours. Langs een kabbelend beekje lichtjes bergop stroomop waarts. Paar keer via bruggetjes er over. Draaien keren tussen de bomen. Rond kilometer 39 kwamen we zo aan de 5° bevoorrading. Zoals steeds banaan, appelsien, 2 bekertjes cola en een bekertje water. Nog een plasje en er terug tegenaan. Enkele kilometers verder begon het wat lastiger te gaan. Niet de hartslag ging de hoogte in, maar de benen begonnen serieus zwaar te worden door al het klim en daalwerk. Het tempo stokte een beetje. Toch werd ik maar door een 4-tal lopers terug bijgehaald en kon ik zelf duidelijk meer remonteren. In de laatste 5km volgde nog de aller zwaarste beklimming. Ik zag de bocht naar links en herinnerde mij reeds voor de bocht wat daarna volgde. Traag, maar we werkten ook dit stukje succes vol af. Een eindsprint kon ik niet meer uit de benen halen. Maar ik kon toch finishen in 6h05 brut (6h04m49s net). 31m sneller over een parcours dat ruim 2km langer was, en toch een behoorlijk lastig stukje bijgekomen ipv het quasi vlakke ponton. Een geslaagd weekend dus, met geslaagde trail.

Blijf dit een zeer mooie vinden. Meer Vlamingen en Nederlanders zouden deze eens mogen bezoeken. Misschien volgend jaar eens afspreken om er samen naar toe te gaan?

Zondagsloper in Berenloop op Terschelling

Zaterdag wou zoon als verjaardagsfeestje met zijn vriendjes naar de jogging in Terneuzen. Om nadien een duik te kunnen nemen in Scheldorado. Deze combinatie is hij al een tijdje verzot op. En ook nu weer een geslaagde combinatie. Voor mij iets minder. Ingeschreven op de 10km, stopte ik toch na 5km omwille van pijn aan scheenbenen. Had ook al gestopt om veter losser te strikken want eerst deed de voet pijn. Op de koop toe in het zwemparadijs nog een zware val gemaakt. Pijnlijke heup en pols met schaafwonden op heup en rug als gevolg. Maar geen getreur. Terug naar huis, nog een frietje en een worstje voor de kids. En daarna alles klaar maken voor de Berenloop. Die zelfde avond vertrokken voor de lange rit. En op een kilometer of twee van de veerterminal een parkeer en slaap plaats gezocht.

Na een goede nachtrust de parking bij de veerterminal opgezocht. Volzet. Iets verderop nog een bewaakte parking. Stukje wandelen, maar nog tijdig voor een 2 uur durende overtocht. Deze was zo voorbij gezien ik een tafel deelde met nog 4 andere lopers. Menig ander ultra, marathon en halve marathon werden besproken. Nummer afgehaald in vvv kantoor. Sporthal opgezocht en omgekleed. En even later stonden we met zijn allen klaar voor de start.

De weg stond goed aangeduid. Gewoon de Berepoten vormen. Ook op de schelppaden en op het strand waar men de Berepoten niet kon aanbrengen was de parcoursaanduiding prima. De verwachtingen waren hoog en de eerste kilometers werden deze niet ingelost. Maar ook geduld is een mooie deugd.

En met wat geduld kwamen we inderdaad in het mooiere gedeelte van het parcours. Dit verhoogde meteen ook de moeilijkheidsgraad. De schelppaden liepen iets zwaarder dan de wegen of fietspaden. En ook ging het door de duinen lichtgolvend op en neer.

Denk dat het al iets over half weg was dat we in die duinenstrook ook een bos voorgeschoteld kregen. De herfstkleuren zorgden voor een aangename omgeving. Ook in de laatste 3 kilometers zouden we nog heel wat bos krijgen alvorens te finishen.

Na het eerste bos kwam na iets meer dan 30 kilometer de op een na zwaarste klim. Dit om het strand op te lopen. Na de zware klim volgde dan ook het lastigste, nogthans vlakke stuk. Voor de start werd mij nog aangekondigd dat het strand er beter bij lag dan op Texel met Pasen. Maar door de vele lopers die ons voor gingen, was hier nog maar weinig van merkbaar. De zwaarste klim kwam er om het strand terug te verlaten. Gelukkig waren we toen al aan kilometer 35.

De verwachtingen voor vandaag lagen rond de 4h of zelfs nog trager. Maar al van bij de start liep het vlot. En na een kilometer of 5 à 10 kwam ik in een aangenaam groepje. Vooral na de halve marathon werd dit vrij vlug uitgedund. Tot op kilometer 35 we nog met 2 overbleven. Een in oranje gehulde jogger, dat moet wel een nederlander zijn. Maar na de aangename lange tocht samen, moest ik hem hier toch laten gaan.

De bruto tijd was halfweg 1h56. En ondanks 6 lastige kilometers (van 35 tot 41) was de bruto eindtijd 3h50. HEt verval dat er wel degelijk was, viel dus toch nog mee. Een sterke laatste kilometer en een netto tijd onder de 3h50 was een feit. Op dit parcours veel beter dan verwacht. De conditie gaat duidelijk de goede richting uit.

Parcours Herve

't Was niet al te plat in Herve. Maar dat maakte het juist leuk.

1/2 marathon Herve

Eerst 2,5km gaan lopen aan de zwaaikom van de Watersportbaan. Hou 10 december misschien vrij. Dan kan je dat toerke ook een aantal keren lopen ten voordele van Music for Life.

Vervolgens naar Herve. Geen pijlkes, maar toch vlot de startplaats voor de halve marathon gevonden. Slechts 6 euro en we waren ingeschreven. Met een inwijkeling uit Ruiselede, werden we door de organisatie zelfs in het Nederlands aangesproken. Samen met Marcel D (die hier reeds meermaals liep) de laatste 1,5km eens verkend. Het ging vooral bergaf. Maar dat was wel omdat we in de omgekeerde richting liepen. Omgedraaid en terug naar start/finish. Wist direct hoe laat het was.
Even voor 14h, en tijd om ons klaar te maken voor de start. De eerste 3 kilometer ging het vooral bergafwaarts. Toch waren er regelmatig knikken die ons lieten klimmen. Zij die nog niet verwittigd waren wisten meteen ook hoe zwaar het hier ging worden. Klassiek op dergerlijke wedstrijden loop ik snel bergaf en win wat plaatsen. Bergop het omgekeerde verhaal en moet ik plaatsen inleveren. Het duurde ruim 11km vooraleer we enkele meters vrij vlak voorgeschoteld kregen. Maar direct volgde terug de pijnlijke opvolging van stijgen en dalen. Ik zou rustig lopen. Maar op zo'n parcours klimt de hartslag toch de hoogte in. Normaal haal ik er vanaf halfweg meer bij dan omgekeerd. Ondanks het zware parcours heeft iedereen hier blijkbaar goed ingeschat. Pas aan kilometer 18 steek ik tandje bij. Vermoedelijk de laatste afdaling tot ongeveer kilometer 19 en dan volgt een laatste lange en zware beklimming die ik reeds verkende. En veronderstelling klopte. Mooi afdaling leverde mij enkele plaatsen op. En op de laatste klim kan ik meer dan op alle vorige. Nu wordt ik niet bijgehaald, maar haal zelf nog een pak lopers in. Op de tartan piste loop ik nog tot bij de dame juist voor mij. Maan haar aan te versnellen. Veel versnelling komt er echter niet meer uit. Laat haar toch maar voor mij finishen. Een vriendelijk bedankje werd de beloning. 1h54m04 staat op de officiële uitslag.

Voor 18km met de rem op te lopen, en op zo'n parcours, ben ik dik tevreden met deze tijd.

Winterjogging Deinze & Oefencross Zomergem

Vandaag stond de eerste winterjogging in Deinze op het programma. Door het domein de Brielmeersen is dit een zeer mooie jogging. Grotendeels onverhard parcours (volgende keer ga ik eens op trail schoenen). De aangekondigde 6,6km kwam een paar tiental meters te kort. Ik hield het rustig en liep er 38m over.

Had vooraf wat opgewarmd. En ook in Zomergem begonnen we na de kinderlopen (Erin werd knap 3° en verloor haar 2° plaats door verkeerd te lopen en een rondje extra te willen lopen, Tadhg start rustig en haalt er dan enkele in) met de opwarming. Het werd stillaan 4 uur. Enkele sprintjes trekken. En dan het startschot. Dit was mijn eerste oefencross. En de drukte bij zo'n cross valt nog goed mee. Ook het deelnemersveld is beperkter en trekt extra enkele niet bij de VAL aangesloten joggers aan. De start blijft stevig. En zo zit je binnen de eerste meters al direct met hoge hartslagen. En dit nu ruim 5km volhouden. Hier was de aangekondigde 5,1km iets langer (5,34 volgens Garmin). Snel gestart met een kleine terugval na de aanloopstrook. Dit anderhalve ronde vol gehouden en dan moest tempo toch even zakken. Tot en met ronde 4 ietsje rustiger, maar in ronde 5 ging het tempo terug de hoogte in. Ik kon enkele plaatsen terug vechten. In de laatste ronde werd ik gedubbeld door een senior die 2 ronden extra deden. Aangepikt en zo kwam ik vollop op snelheid maar ook vol in 't rood. Tot mijn eigen verwondering kon ik nog een heel eind mee lopen met Johny. Uiteindelijk moest ik hem toch los laten. Ondertussen was ik hierdoor wel 2 plaatsen opgeschoven en had een ruim gat. Luc liep opnieuw kort voor mij uit. Maar in deze eerste cross was hij nog niet grijpbaar. Misschien opnieuw zoals vorig seizoein telkens een beetje dichter bij komen.

40: Marathon Beloeil

In Hilvarenbeek had ik Jaques horen vertellen over de marathon van Beloeil. De dag voor Oostende. Deze goedkope (8€) en toch zeer goed georganiseerde marathon is niet zo bekend bij het brede publiek. Maar prijs kwaliteit 1000x beter dan Marathon van Antwerpen of Marathon van Brussel. Toen ik op een JCA training Luc hoorde spreken over deze marathon, was alle twijfel direct weg genomen. We gaan er ook bij zijn.

Wou een rustige marathon lopen met 3h59 als einddoel. Maar na mei, en zeker na de zomer is de vorm serieus zoek. Ook in Beloeil wilden de beentjes niet mee. Nogthans de eerste ronde van 21km gestart met een mooie groep. Liep eigenlijk heel aangenaam. Tot Christian met de boodschap kwam dat we iets te traag bezig waren. Hij trok het tempo omhoog en het voelde alles behalve goed. Toch samen de 21km in 1h59.

Hiermee zat de langste en mooiste ronde er op. In het extra stuk in de eerste ronde werd bijna uitsluitend door de bossen over bospaden gelopen. Nu volgden nog 2 lussen van 10km (die bijna volledig in de eerste ronde ook gelopen was). Enkel rond het kasteel zelf was er nog wat zware grintpaden. Na een kilometer of 3 liet Yvan het eerste deel van de groep beetje los. Luc wachte hem op. Omwille van niet beter kunnen deed ik dat ook maar. Nog een paar kilometers verder besliste ik een plaspauze in te bouwen en maar mijn eigen tempo verder te lopen.

Terwijl ik bij de eerste passage nog van het uitzicht van het kasteel van Beloeil kon genieten. Was dat de tweede ronde al iets minder. Toen was ik reeds alleen gevallen. De derde ronde was de wind ook nog komen opzetten. En bij het voorbij lopen van het kasteel zat hij pal op kop. Gelukkig konden we op het einde van dat stuk nog eens bijtanken van de talrijk aanwezige bevoorradingen (water, muesli-repen, rozijnen, apelsien). Ondanks de goedkope inschrijvingsprijs was er geen warme dag nodig om toch om de 2,5km een bevoorrading te voorzien (Brussel, jullie zijn niet alleen!). Moeizaam legden we de laatste 2 kilomters af. Toen ik aan de finish kwam was ik nog positief verrast door de tijd op de klok. Ik kwam binnen in 4h08. Het verval viel al bij al nog mee.

Marathon Hilvarenbeek

Op vrijdagavond nog naar Memorial Van Damme geweest. De nacht was kort, maar net op tijd waren we bij de JCA bus richting Tilburg. De eerste tussenstop was bij de Nederlandse Trappist La Trappe. Trappistje drinken, rondleiding en een broodbuffet van de paterkes.

Daarna richting hotel. Inchecken, en een klein uurke later verzamelen voor een uitstap naar Tilburg. Daar enkele terasjes gedaan. 's avonds was er een festival en optredens in diverse cafés. Het hotel bevond zich echter op enkele kilometers en we vertoefden de avond dan maar in de hotel-bar.

De volgende ochtend (te) vroeg op. Was mijn garmin vergeten. En vooral voor de haas-job die ik vandaag toegezegd had een serieus gemis. Voor de start zag ik Luc Dejaeger-Braet. Een laatste voorbereiding voor de Spartathlon moest deze marathon worden in ruim 4h. Jammer, onze richttijd is scherper. Een loper wenst gehaasd naar 3h50, de andere naar 3h55. Mijn voorstel was om 5m30/km te lopen wat 3h52 betekend. Beide akkoord.

Zo gezegd, zo gedaan. Van bij de start zaten we in het juiste tempo. Ondanks de drukte bij de start, de voorbijvliegende atleten, en de kortere afstandslopers, konden we het tempo mooi vast houden. Een rondje van 5km werd vlak en op tijd afgewerkt.

Het tweede rondje begon identiek. De 10km draaide af naar de finish en wij mochten er nog 11km bij doen. Dit zouden de mooiste 11km van de marathon worden. Eerst nog verharde weg door het bos. Ondertussen werden we bijgehaald door een hard zuchtende dame, die ons ook direct achter liet. Daarna volgde verharde grint-weg nog steeds door het bos. Plots zat er een auto achter ons die niet kon of wou wachten. Als haas liet ik mij even afzakken. Toen ik een middelvinger toegeworpen kreeg, heb ik er met plezier eentje terug gegooid. Bij de volgende seingever signaleerde ik dat de auto achter ons niet echt geduldig en vriendelijk was. De seingever wou de persoon tegen houden en aanspreken. Maar deze weigerde te stoppen en reed de seingever voorzichtjes aan. Als deze zijn deurportier wou openen, gaf hij volle gas en reed verder. Vriendelijke mensen toch, en met al dat respect voor marathon-lopers. Ondertussen had ik opnieuw de kop genomen. En voor ons naderden we alweer op de zuchtende dame. Nog iets verder zag ik Jacques lopen. Tegen mijn mede-lopers zei ik dat dat de man was die we nodig hadden. Eerst haalden we de dame in, en lieten ze achter. Iets verder kwam ze terug aansluiten. Ze wou over ons heen gaan, maar ik sprak haar aan. De eerste indruk klopte. Een novice. Naar doeltijd gevraagd, op ademhaling gewezen, en tip, ga zeker niet sneller dan wij. Ze bleef bij ons. Na enkele kilometers was het al aanklampen. Ondertussen kwamen we beetje bij beetje bij Jacques. En wie liep daar bij. Spartathlon Luc. Lopers verwittigd dat we even bij het trio zouden blijven (er liep een dame bij). Wat gepraat, en duidelijk gemaakt wat ons doel was. Zij voerden automatisch hun tempo wat op doordat wij er bij kwamen. En zo werd een groepje van een kleine 10-tal lopers gevormd. Halfweg 1h55m en wat seconden.

Derde ronde werd er eentje van een 8-tal kilometer. We kwamen op een lange grotere weg met de wind op kop. Yvan wijst me er op dat het tempo zakt. Ik ga naar de kop en we zitten terug in het juiste tempo. HEt is behoorlijk warm. De bevoorrading kon ietsje meer geweest zijn. Maar Belinda had haar persoonlijke fietsbegeleider mee. En we mochten mee genieten van een teugje water en een aangereikte spons. Ondertussen was Jacques ons constant aan het animeren. Is het omdat hij Limburger is, dat hij gewoon langer vertelt over een zelfde verhaal? Of heeft hij gewoon zo veel te vertellen? Volgens mij heeft hij zoveel marathon-ervaring dat hij door het praten zijn medelopers de pijn en de afstand kan doen vergeten. In elk geval ronde 3 werd ook vlot afgewerkt.

Terwijl in ronde 3 het tempo stokte met de dame op kop, nam zij nu over en sloeg een gaatje. Eentje dat beetje groter werd. De laatste ronde was 12km. Het lange stuk met wind op kop was nu nog langer en we namen enkele afslagen verder pas de weg naar rechts. In dit stuk samen met Jacques mijn laatste krachten ingezet om de kop te doen en de wind op te vangen. In het minder lastige stuk dat volgde mij even achteraan gezet. Jacques, met zijn parcourskennis kondigde aan dat na de bocht er opnieuw een lastig stukje aan kwam. Mijn laatste krachten gebruikte ik om net in de bocht de kop opnieuw over te nemen. Tot kilometer 39 gegeven wat we konden. Nog steeds op kop. Maar door een korte hapering bij de laatste bevoorrading viel ons groepje uiteen. Jacques en Luc namen nu Belinda op sleeptouw. Ik kon niet direct aanpikken en riep dat ze niet mochten wachten en ik Yvan op sleeptouw zou nemen. Toen besefte ik, als ik wacht, geraak ik niet meer bij de 3. Ik ging er zelf voor en pikte opnieuw aan. Maar het deed pijn. Dit had geen zin. Even plassen, zodat het geen zin meer had om te proberen aanpikken. Maar toen was ook Yvan mij voorbij gegaan. Ik liet het belopen en liep rustig uit. Tot ik bij Luc en Kurt kwam. Verwondert vroeg ik als ze al gefinished waren? Nee. Ze moesten het nog eens herhalen, want ik geloofde het niet. Samen met hen dan maar de laatste kilometer uitgestapt. Samen over de finish in 3h59.

Het percours is een gewone marathon. Met een goede organisatie. Maar in dit warme weer mochten ze een extra inspanning gedaan hebben voor een extra bevoorrading. Als club werden we zeer goed ontvangen. Ook het hazen viel enorm goed mee. Belinda en Yvan liepen beiden een nieuw PR. Altijd leuk voor de haas ook.

Op de bus was er opnieuw Leffe, wijn, cola en broodjes. Het werd een plezante terug reis. Ben al beniewd naar de volgende bestemming.

Medoc zon, wijn en ook beetje marathon

Na Monschau direct vertrokken voor 14d Ierland. Was met de kids. Waardoor een volledige loopstilte volgde. Resultaat zag je in de kilo's.

Na Ierland een weekje werken en dan zonder kids naar de Medoc. Verbleef daar in zelfde chambre d'hotes als Gert, Katrien en Koen. Het was daar een Belgisch marathon onder onsje. Na een lange rit leerden we daar ook een eigenaar van een chateau kennen. De volgende dag (na een loopje met Katrien langs vele binnenbaantjes) konden we al direct een privé rondleiding op een plaatselijke chateau krijgen. Zij die met de vlieger gekomen waren stopten mijn koffer vol met hun wijn.

Die dag verder de Gironde afgereden tot aan de Atlantische Oceaan. Aangename temperatuur die dag, maar regelmatig toch wat motregen.

Op vrijdag de nummerkes gaan halen. Rode lopers tegen gekomen. We konden cognac proeven en reeds verschillende wijnen. Want na de aankomst stonden heel wat standjes. We aten er oesterkes, en slakjes, en verloren zelfs de tijd uit het oog.

Dan toch nog maar menuutje eten ook. Ook al was het september. 't Was op een teraske bij meer dan 30°. Genieten dus. Was al stukje in de namiddag.

Maar gezien het supper weer, toch nog naar het strand en de Atlantische Oceaan getrokken. Er genoten gelijk een klein kind. Tot 20h30 in het water gebleven. En was er geen beedje fris. Daarna zelfs nog teraske gedaan. (Wel jammer dat we binnen moesten zitten om te eten bij zo'n mooi weer. Ze serveerden nie buiten). Maar 't was toch wree goe.

Volgende dag een invasie van lieveheersbeestjes. Naast de rode lopers en de vele onbekenden, waren ook wij in zo'n tenuutje. Het was nog vroeg, maar al zo warm dat ik besloot in bloot boven lijf te lopen. Mijn vleugeltjes zaten vast met rekkertjes die nadien een wit streepje op een bruin lichaam zorgden. Naast lieveheersbeestjes nog een ganse zoo gezien. Het verkleed thema was dit jaar "dieren". Een originele interpretatie was bvb een vrouw verkleed als Brigit Bardeaux in sm pakje met een zeehond. Maar wel MET een boodschap. Tegen de mishandeling van dieren.

En toen starte de marathon. Een eerste proevertje na exact 1km sloegen we over. Maar op 2,7km was er een Grand Cru Classé. Het proeven kon beginnen. De eerste kilometers gingen vrij traag. Natuurlijk deels door het proeven. De temperatuur was warm, maar de zon kwam er niet echt door. Gelukkig. Maar na meerdere uren, verschillende wijnen en een kilometer of 25 werd het plots zonnig. In dit warme weer, dan toch maar enkele wijntjes links laten liggen. Maar na kilometer 35 begint het eten. We kregen eerst een sneetje rauwe ham. Te druk en geen tweede meer genomen. Dan maar bij de oesters. Die lagen er in bergen. Ze waren vrij klein maar lekker. Heb er dan maar een half dozijntje binnen geslurpt. Ondertussen zat ik een behoorlijk stuk achter op de rode lopers, Katrien en Gert. Koen was ietsje achter op. Dan maar mijn snelste stuk gelopen. En net bij de steak kwam ik er terug bij. Wou niet opnieuw achterstand oplopen en heb het dan maar bij één stukje vlees gehouden. Maar ze waren wel de frietjes vergeten. De kaas was ik geen fan van. Dan maar door tot bij de frisco. En dan finishen. Net geen 6 uur. En dan ben je nog vooraan in de 2° helft.

's avonds met zijn allen nog eens fijn gaan tafelen. De volgende dag via Bordeaux de terug tocht aangevat. Maar niet in één keer. Op maandag nog Saumur bezocht. Ben daar fan van Combier. Lekkere pure sterke drank. Nog een Loire kasteeltje bekeken. En dan huiswaards.

De marathon hebben we gelopen, weer eentje bij. Hoewel je meer van een carnavalstocht kunt spreken. Maar het weekend in zijn geheel is supper geweest. Tot volgend jaar, mag ik hopen.

Laat verslag Monschau

Zaterdag 13/8 in de voormiddag in de regen geholpen om de Halestra pistemeeting voor te bereiden. Ongelooflijk hoeveel werk er is om een 400m horden te organiseren. En dat is dan nog zo vlug afgelopen.

Maar soit. Iets gegeten en naar Konzen vertrokken. En het was daar mooi weer. Was samen met Christian en we haalden de herinneringen van Waldniel op. We hadden toen ook goed weer en België veel regen. Nummers afgehaald en heel wat bekenden ontmoet. Paul, Vincent, Rinus, Mo, ... Gratis ijsje gelikt. En dan naar de pasta party. Blijkbaar had iedereen daar ambitie, want 's avonds liep het daar vlug leeg. Samen met Vincent dan maar de Paul uit zijn tentje gehaald. En nog een bar in een nabij gelegen hotelletje opgezocht. Die man kende alle speciale cafétjes en verdoken brouwers van België, inclusief de Belgische kustlijn.

Nu een slaapplaatsje zoeken. Ik slaap op een éénpersoonsmatras achteraan in de auto (koffer). Stond in een rustig straatje in het verlengde van de finish. Paul wist te vertellen dat de wei waar zijn tent stond zeer rustig was en recht tegenover de start. Ikke mijn auto naast Paul zijn tentje gezet. Goed geslapen, maar om 6h gewekt door zeer hevige regen. Klaar maken, eten en tot 5 min voor de start in de auto gebleven. Dan vlug naar de start. In dit weer foto's nemen zag ik niet zitten. De start had ik de dag voordien al vast gelegd. In de gietende regen starten we. Na een kilometer of 2 een afdaling op een grint pad. Was precies in een rivierke dat we liepen. Ook het eerste stadje waar we kwamen was herschapen. De banen lagen deels onder een stromende streep water omdat de riolen het niet tijdig konden slikken. Maar na een klein uurke lopen werd het droger. Wel bijna constant regen, maar was goed te doen om in te lopen. De ondergrond lag echter wel zeer zwaar. Deze als mooie marathon omschreven door vele deelnemers werd dit jaar de natste. Zal nog eens moeten terug komen om het ook een van de mooiste te vinden. Maar zelfs in de regen was het zeker en vast een mooie. Groen, bijna een echte trail. Könzen, hopelijk tot volgend jaar. Misscien voor de 63km die dan voor het eerst gelopen wordt.

uitslagen

Verslagjes moeten nog volgen. Maar de uitslagen zijn bijgewerkt. Alsook de planning voor komende marathons of langer.

Zag dat ultratour de Liege van weekend verschoof en kan er mogelijks niet bij zijn. Etten-Leur valt samen met doop en babyborrel van broers nakomeling. En Gent en Oostende heb ik voorlopig gewoon niet zo'n zin in.

We zitten dit jaar alvast op 15 en in totaal op 39. De "4" is binnen bereik.

Terug van weg geweest

Lang geleden, maar toch nog vlug een overzichtje van de belangrijkste gebeurtenissen.

Op 6/8 in een leuke compagnie de Belgische kust afgelopen. 65km over strand en dijk.
Op 9 en 10/8 samen nog 37km duurloop
Op 14/8 Marathon Monschau in heel veel regen, modder, maar mooie leuke golvende trails. Leuke marathon.
En de volgende dag waren we reeds tot in Liverpool geraakt. Vervolgens nog 12 dagen Dublin en het zuiden van Ierland.
Op 28/8, pas terug, maar 's avonds reeds een bosloop. Direct gezien dat het hier nog meer geregend heeft dan in het regenachtige Ierland (we hadden eigenlijk maar last van één regenbui).
Daarna opnieuw een weekje pauze tot vandaag. De halve marathon van Evergem. Het was vandaag waarschijnlijk de heetste dag sedert mei. Met de weinig training en dan nog deze omstandigheden moesten we het noodgedwongen kalm aan doen. Ik drukte zelf af op 1h55. Opdracht volbracht.

En blog weer bijgewerkt

Samen met Andy

De laatste 75min van Andy's solo meegelopen op de loopband. Ik hield het bij een stijgingspercentage van 2%. Kwam toch ook aan 15km. Voor een keer was het genieten op de loopband. Maar dat lag meer aan Andy. Morgen meer van dat?

Zonnig Waldniel

5h45 Aalter, Johan W opgepikt. 6h30 Grimbergen, Paul V opgepikt. 8h aangekomen te Waldniel. Tillo, Christian kwamen we op de parking al tegen. Even later ook Jacques, Leon, Marc, Patrick, ... En nog bekende Nl en zelfs Duitsers die al eens een uur of 6 in Aalter kwamen lopen.

Om 9h gingen we van start op een spik splinter nieuwe piste. En na een rondje mochten we direct bergop. Golvend tussen de bossen. Macadam en grint. Wel steeds goed beloopbaar. Soms tussen de plasjes laveren. Een rondje van iets meer dan 10km. In gezelschap van de ervaren Christian H. Langs 3 bevoorradingen. De eerste zit er op en ging nog behoorlijk vlot.

Het tweede rondje was iets zwaarder. Direct een kilometer of 3 klimmen. Een bevoorrading tussen de dampen van de carts die op het racecircuit naast het loopparcours ook rondjes maalden. Het grint liep hier al iets zwaarder. Nog een bevoorrading en terug aan de piste.

Het 3° rondje was opnieuw vals plat. Tussen de bomen door. Een echte bosmarathon was het. Een eerste beklimming kwam precies geen einde aan. De plassen lagen hier al wat vervelender in de weg. En echt bergaf was er precies niet meer bij.

Het venijn zat in de staart. We begonnen met een stijl stuk bergop. Daarna bleef het echter stijgen. Een heel lang stuk. Na een korte afdaling een bevoorrading. Een stukje met grote ruwe stenen. Oppassen waar je uw voeten zet. En vervolgens door het grint opnieuw klimmen. Langzaam dat wel. Maar het bleef stijgen. Vlak voor het einde van de ronde was er een stukje van maar 10 meter waar je bijna stil stond. En het verlaten van de piste naar de finish was nog zijn stukje waar je volledig stil viel. Als toemaatje nog een rondje op het sompige voetbalveld. Door de regen van gisteren.

Maar het doel was onder de 4h. Het werd 3h54m. Bij de massage nog eens naar mijn linker enkel laten kijken. Geen blessure zei hij. Maar door de druk van de schoen. Tevreden reden we dan ook terug naar België.

Opm.: We liepen 4 x het zelfde rondje. Ik beschreef gewoon het subjectieve gevoel dat het steeds zwaarder lijkt te worden

Stockholm

Vakantie 2011 moet nog starten. Maar de eerste boeking voor 2012 is een feit. Volgend jaar lopen we de jubeleummarathon in Stockholm. Op 5 uren reeds 5186 inschrijvingen. Nog 2814 plaatsen. Welke belgische bloggers en marathon lopers gaan er mee?

2012

2011 is nog maar net over de helft. En toch kijken we reeds uit naar 2012. Voor zij die volgend jaar een speciale marathon willen lopen. Volgende tip. Op zaterdag 14 juli gaat in Stockholm een marathon door. 100 jaar na de Olimpische marathon. En over het zelfde parcours als toen. Net voor het inlopen van het Olympisch stadium kan je kiezen als je er nog een lusje bij doet om tot de huidige marathon afstand te komen.

De inschrijvingen starten op 14 juli om 13h48. Exact 99 jaar na het startschot van de Olympische marathon. Inlichtingen via deze link: Jubileummarathon Stockholm

En nu maar hopen dat we zelf kunnen inschrijven

Nieuwe outfit voor Kate

De jogging in Zevergem is een van de grootste in het lokale joggingcircuit. Antoine, zelf overal aanwezig en steeds zijn sympathieke zelve, organiseert deze jogging. Het werd een JCA-groepsloop. Samen met 9 leden (inclusief het volledige "actieve" bestuur). We hebben er al weer van genoten. Het werd nog een extra meevaller. Normaal win ik geen of zelfden tombola prijzen. Maar deze keer ben ik bij de gelukkige. Het werd een mooie gele damestrui.

En daarom een oproep. Deze avond om 18h is er jogging in Aalterbrug. Zowiezo al een aanrader. Maar deze avond zal Kate mijn tombola prijs komen showen. Allen daarheen dus.

Opm. Ook Marnix heeft gisteren nog geshowd. Met de verloren voorwerpen van een van de vorige joggings. Wie was er in Zeveren zonder bh naar huis gegaan? En hoe is die bij Marnix terecht gekomen?

Morgen nog bier?

Vrijdag in Vinderhoute werden trappisten verdiend. Zaterdag in Melsen voor de zelfde prijs dubbel zoveel Ename's en nog een optreden er gratis bovenop. En morgen trekken we naar Watervliet. Nog biertjes verdienen?

Voorjaar afsluiten

We zijn over de helft. Het voorjaar kan afgesloten worden. Doel was te genieten van vele mooie marathons en ultra's. Ondertussen proberen opbouwen en pieken naar Visé. Onderweg een goede 6h meepikken. En vervolgens van de opgebouwde vorm proberen blijven genieten met nog een goede 24h en 100km.

Dat was het verlanglijstje. De praktijk:
Eerste afspraak was Stein, de 6h werd fantastisch (65.059km).
Marathon Visé in een verschroeinede warmte 5s boven PR.
Slechts een week later, dol gelukkig met de 24h in Steenbergen (162,920km).
De 100km in Torhout werd na de marathon gestaakt. Voetjes hebben nog steeds last van de naweeën van de 24h.
Ondertussen werden vele en ook mooie lange wedstrijden gelopen. De liefde voor de natuurlopen werd bevestigd in tréfle a quatre feuille en trail des bosses. Maar het mocht ook langer. In Texel werd gedurende 60km strand en duinen bedwongen. We bezochten Parijs en de wondermooie marathon Mont-St-Michel. Alles samen 8 marathons en 3 ultra's. Totaal komt op 35. (Eigenlijk moeten we wel een marathon aftrekken want Torhout was eigenlijk een DNF op de ultra).

De kilometers:
Jan 389
Feb 330
Mrt 352
Apr 324
Mei 316
Jun 131
TOT 1845 Wat het drukste voorjaar ooit is.

Vervolg:
We doen het voorlopig wat rustiger aan. Voetje laten herstellen van de 24h. En op 14 augustus doen we eens een marathon zonder lange duurloop in de voorbereiding. Daarna nog 14d volledige rust in het groene Ierland. En dan kijken we volop uit naar rustige lange lopen in Medoc, Luik, Ter Schellingen en natuurlijk Uewersauer. Zonder ongelukken komen we dit jaar aan 20 marathon en ultra's.

Maar eerst wat Ename's gaan verdienen in Melsen

Na NVV

Na de nacht van Vlaanderen was er natuurlijk dat gemengde gevoel. Enerzijds goed dat je opgeeft, want anders .... En slecht dat je opgeeft, want die 100km gingen zeker lukken (in welke tijd dan ook).

Maar 2 dagen later stonden we 's morgens al aan de start in Bassevelde. Gestart aan de 14,4km. Zou het rustig doen. Zag een mooi groepje met 2 gekende Runners. Sloot aan en volgde. Na een bocht wind vol op kop, en ik nam de leiding over. Volgende bocht terug zijwind en zette mij terug op de 2° rij. 1° ronde in 24m30s. Volgende ronde zelfde scenario, alleen meer tegen wind. 23m30s en totaal 48m00. Laatste ronde nogmaals zelfde. Had Garmin niet aan. Opgegeven afstand was 14,4 en we waren vast en zeker binnen in 1h12. Ezelsbierkes en pizzames als beloning.

Vervolgens een week voetje laten rusten (en voor kindjes zorgen). Vrijdag naar kidsrun in Hansbeke. Yves Dedapper was daar organisator. Dus daar moesten we zeker bij zijn. Na kidsrun nam ik deel aan de 5km. Bij de start een te snel spoor gevolgd. Nog voor de eerste ronde ten einde was zat ik al kapot. Toen Yves bewees dat hij goede grasmachines had, en het parcours over een pas gemaaide strook van een grasveld liep. Ging het kaarsje nog meer uit. Ronde een zat er op, nu tandjes bijten. Er was niet direct versterking op komst en ik kon de loper voor mij bijbenen. Ging er zelfs over. Toen hoorde ik Kurt naderen. Vertraagde beetje en pakte zijn spoor. Hierdoor kwam ik weer in een mooi tempo. Opnieuw het lastige gras en bospad. Daar moest ik mij echt vastbijten in zijn spoor. Maar het is niet ver meer. Na 10 keer doodgaan finishte ik als 10°. En als afstand en tijd juist zijn: 5,18km in 20m34s dan is dat een PR. Ik liep nog nooit 15km/h op een wedstrijd. Droom al lang om nog eens een 5km onder de 20m te lopen. Dat is immers geleden van als ik 17j was. Toen liepen we met school 3x/jaar rond de watersportbaan. Hoop dit te kunnen bevestigen. Want liep zonder Garmin en twijfel aan mijn eigen kunnen.

Maar 't is wel leuk.

DNF

Mijn tweede "did not finish". Maar doordat ik nu volhield tot de marathon vind ik zelf dat ik hem wel mag meetellen. (En 't is toch voor ons zelf dat we het doen hè). Marathon volbracht in 4h09.

Voor de start Heidi tegen gekomen. Had ze al plannen? De vraag van in Steenbergen was die gemeend en nog van toepassing? Ja, dus belofte om ook aan 10km/h te starten samen met haar. Vanaf ronde 3 mogen er fietsen mee. Haar ma zou meerijden en ik kon zakje met reserve kleren ingeval van stortbui meegeven, alsook autosleutel. Juan VDW had niet echt doelstellingen en sloot bij ons aan. Alsook Jan DS, Ronny C. en Bart K. We zaten direct vrij goed in ons tempo. 10km klein beetje te rap. 20km klein beetje versneld. Maar viel best mee. Ondertussen had het marathon trio ons al laten gaan. En we waren reeds vollop bezig met lijken pikken. Dit gaf moed. Maar aan kilometer 30 zei ik tegen Juan en Heidi dat ze niet naar mij moesten kijken. Iets langere bevoorrading, sanitaire pauze. Tot in Lichervelde zag ik ze wel constant een kleine 100m voor mij uit lopen. Bevoorrading in Lichtervelde en gat was klein beetje gegroeid. Maar opnieuw zelfde fenomeen. Ik zag ze in de langere rechte stukken en bij de straatlantaarns nog steeds lopen. De tocht ging nog steeds aan 10km/h verder. Bij het station van Lichtervelde nam ik de beslissing om aan de marathon uit te stappen. Reeds na een 5-tal kilometer had ik last aan de linker voet. En de pijn werd steeds erger. Een kleine blessure sedert de 24h van Steenbergen. Lijkt mij dus verstandiger om na de marathon te stoppen. 4h09m23s volgens eigen tijdsopname (dus ruim 2 min sneller dan voorziene schema). Niet moe, maar met pijn stap ik uit. Geen medaille. Nu nog mijn sleutel en reserve kledij. Een wedstrijdwagen voert mij tot bij Heidi en Juan. Ze heeft haar ma echter nog niet gezien en onverricht ter zake terug naar de finish. Rode kruis geeft wat ijs op de voet en nadien een zalfje. Gelukkig had ik wat geld op zak en met een colaatje kon ik vanuit een cafédeur de passanten aanmoedigen en op Heidi wachten. 2h10 was de richttijd. Om 2h05 stel ik mij buiten, en een minuutje later, jawel daar was ze al. Zonder Juan, maar wel met haar ma. Goed bezig, en voorlop op koers voor de Belgische titel. Voor mij was de sleutel en de kledij belangrijkste. We konden terug naar huis. Met een beetje gemengd gevoel. Maar we liepen een marathon, maakten veel plezier, en die 100km NVV, die komt er nog wel eens. 2j geleden blessure in mei en niet gestart, nu dit. Maar ooit ....

Aftellen

Laatste uurtjes. Morgen rond deze tijd zijn we hopelijk nog aan het lopen. En kunnen we enkele uren later samen met de eerste vrouw over de streep komen van de 100km nacht van West-Vlaanderen.

En als het even meezit, op zaterdag om 17h30 al gerecupereerd zijn voor de trappistenloop in Ouwegem. De loop die ik en mijn kids heel hoog op onze prio lijst hebben staan. Maar dat zien we wel.

Is't geen trappist op zaterdag. We kunnen op zondag nog altijd gaan lopen voor Ezelsbier. Samen met vele Runners.

NVV

Tijdens de 24h van Steenbergen was de zin naar nog een marathon of ultra even weg. Na de finish kwam dit al snel terug.

Na Mont St-Michel was de zin niet weg. Maar zei het verstand dat het beter was om de Nacht van Vlaanderen toch maar te skippen. De volgende dag begon het gevoel aan het verstand te knagen. We zijn dan toch maar ingeschreven.

De 100km. Eentje waar ik reeds in 2009 naar uit keek. In volle voorbereiding moest ik dan in mei het kalmer aan doen wegens blessure. Ook nu is het gevoel nog steeds gemengd. We proberen nog 10 dagen enkele rustige kilometers te doen. En hopelijk lukt op vrijdag 17/6 een goede 100km.

Stadsloop en Watervliet

In Biervliet is er tijdens de Geuzenfeesten ook een stadsloop. Niet zoals Gent, Brugge, Kortrijk of Oostende. Het geld uit uw zakken halen en niets voor in de plaats krijgen. Nee. Voor 4€ 10km lopen. Drankje en ovenkoek met slagroom en bruine suiker voor in de plaats. Goede bevoorrading en lekker warme douche. Gelopen onder een mooi zonnetje. Wel veel draaien en keren. Voetpad op en af. Maar tevreden keerden we naar huis terug. En zo was onze Lieve Heer Hemelvaart ook weer voorbij.

En op vrijdag was er de jogging in Watervliet. Kindjes liepen eerst de kinderloop. Tevreden met een zakje snoep waren ze voor even stil. Vandaar dat papa tijd had voor de korte afstand. Zo moeten ze niet al te lang wachten. 4,27km dus even terug naar de snelheid zoeken. Maar door de marathons en ultras is die toch ver zoek. Terug warme omstandigheden, vlot gelopen. Tevreden, maar zeker geen suppertijd. En nadien vlug naar huis om naar de voetbal te kijken. En ook daar werd het net niet.

Marathon Mont-St-Michel

Zondagmorgen werden we door de bus vlakbij de start afgezet. Een kleine wandeling om ons zakje voor bij de aankomst af te geven. En nadat iedereen de nodige sanitaire stops deed konden we naar het startvak. Direct na het startschot kropen we over de omheining en waren we in het startvak. Rustig tot aan de startstreep, en we waren vertrokken. Stefaan, Bert en Tony waren de debutanten die binnen de 4h wouden finishen. Eric en ikzelf zouden hun hazen. Het begon al meteen met een stevige beklimming. We keken niet naar de beoogde eindtijd en lieten hier bewust wat tijd verloren gaan. Na de beklimming kwamen we al vlug in een tempo dat een eindtijd rond de 3h50 moest toelaten. Na een 3 à 4 kilometer kregen we ook een afdaling. En daarmee kwamen we terug langs de baai. Een weg die we toch een heel stuk kilometers zouden volgen. We kwamen een loper uit Knokke tegen. Bibi uit Blankenberge. Maar we zetten onze tocht verder. We snoven de zee- en oesterlucht op. Genoten van het uitzicht, heldere water, de aanmoedigingen enz.

Ergens moet Christian ons zijn voorgegaan want plots kwamen we terug bij hem. Christian loopt een mooi gelijk tempo. En dit een marathon lang. Hij zou vlak na ons finishen. Ondertussen waren de kilometers al goed gevorderd. Eric deed enkele sanitaire stops. Ook Stefaan en Tony hadden een stopje nodig. Iedereen kwam telkens mooi weer samen. De bevoorradingen gingen zeer vlot. Het water werd aangereikd in flesjes. Verder glucose-drank, banaan, appelsien, ... Vermoedelijk door de flesjes ging dit zeer vlot. Deze waren met dop, maar wel opengedraaid. Prima, zoals we het graag hebben. De sponsposten werden omwille van de warmte uitgebreid met bekertjes water. Hierdoor om de 2,5km een bevoorrading, om de 5km een ruime bevoorrading.

Toen we Dirk bijhaalden kon deze nogthans nog een extra drankje gebruiken. Dirk was flitsend snel gestart. Zelfs nog voor Luc Dejaeger. Maar iets over half weg ging het reeds heel moeizaam. Het extra drankje hebben we hem gegeven. Alsook de aanmoedigingen. Toen hij in zicht kwam riep ik "Brugge". Bert vulde aan met "sukkel". Ik reageerde tegen Bert dat dit toch niet kon. Achteraf zei hij dat ik echt boos keek. Hij zei "Hij is voor Cercle". Waarop ik zeg "Ik ook". Toen pas werd duidelijk dat hij "Cercle" riep. Wat dus wel door de beugel kon. En ons opnieuw aan het lachen bracht.

Ondertussen werd de Mont St-Michel langzaam, heel langzaam een ietsie pietsie groter. Het parcours ging ook iets meer land inwaarts. Nog steeds een klein puntje in de verte was ons richt punt. Een paar keer liepen we in de richting van dit eindpunt. En werd hij groter. Maar telkens draaide het parcours er terug van weg. Haas Eric kreeg last van krampen. Een tempo lopen dat iets lager ligt dan uw gewone tempo is duidelijk niet voor iedereen een makelijke job. Ook Stefaan kreeg het te moeilijk en moest een gaatje laten vallen. Aan kilometer 31 lag een venijnig brugje. Tony brak. Maar hij beet op zijn tanden en kon zijn wagentje toch nog aanhaken. Bert liep zeer vlotjes. Een gesprek over versnellen eindigde met een voorstel van mij om tot kilometer 37 te wachten. Enkele meters later melde Bert dat het iets te trage tempo precies moeilijker was dan een beetje sneller. Dan toch maar versneld. Tony die het even voordien moeilijk had, zei dat ik als haas mocht volgen. Dat deed ik dan ook. Maar bij de eerst volgende kleine helling kreeg Bert krampen. Ik ging verder met Tony. Achter mij lopen en optijd roepen om te versnellen en te vertragen was de opdracht. Bij een helling en bevoorrading was het telkens even uitkijken en temporiseren. Maar het verval bleef beperkt.

Aan kilometer 38 een laatste venijnig brugje op. Er links afdraaien. En dan één rechte strook van 4km tussen de supporters onder een stralend zonnetje met uitzicht op de Mont St-Michel. Prachtig.

In dit stuk werd hij nu echt groter. En hoe groter hij werd, hoe vlotter het opnieuw ging voor Tony. Ik trok dan ook het tempo op. Riep regelmatig "Pardon" om ons zo een weg te banen tussen de tragere marathon-helden. Nog even een overgangsstuk met grote keien. En het tempo opnieuw de hoogte in. De rode loper kwam in zicht. We haalden zelfs nog 15km/h. Hand in hand gingen we over de finish lijn. 3h51 en nog wat. Onze bruto tijd. Voor een beoogde sub 4h kon dit wel tellen. Ook Bert zou er nog in lukken. Stefaan zou er ietsje boven stranden.

Na de finish gingen we nog samen op de foto. Met onze medaille poserend voor die Mont St-Michel. Hij die vandaag lange tijd veel te klein bleef. Af en toe door een bocht in de verkeerde richting kwam te liggen. En in de laatste rechte lijn monumentaal voor ons lag. Steeds groter werd. En ons deed hunkeren naar de streep. Maar we hebben er eentje bij. En niet zomaar eentje. Een die voor mij ver boven Parijs uitprijkt. Als ik de natuurmarathons even niet mee tel, mijn mooiste is. Misschien wel de allermooiste.

Ingrediënten voor de mooiste marathon:
Rustig met reserve lopen. Mooi weer. Wind hoofdzakelijk in de rug. Goede en vlotte bevoorrading. Goed gezelschap. Beetje muziek en vooral sfeer langs het parcours. Mooi parcours (zee, oesters, ...). Een eindstreep die je van bij de start ziet liggen en langzaam groter wordt, en op het einde monumentaal werd. Dit alles maakte deze marathon tot een der mooiste marathons. Voor zij die de planning van 2012 opstellen. Zeker doen !!!

Mooi WE

Vrijdag werden we reeds opgehaald door de bus van de Krekenlopers. Extra stop op nog geen 500m van mijn deur. Vrijdagavond reden we tot Honfleur. Een pitoresk kustdorpje. Aan het haventje iets ge-geten, en nog wat coktailkes met een jazz-zangereske op de achtergrond. Wel wat laat, maar we vonden ons hotelleke nog terug.

Na een stevig ontbijt trokken we de tweede dag naar Cancalais. We konden daar beschikken over mooie vakantiehuisjes. Na de marathon zouden we naar hier kunnen terug komen om te douchen. Zeer praktisch. Bij onze aankomst werd ruime tijd voorzien voor het inchecken. Samen met Erik en Pauwel kozen we voor een rondje loslopen om die tijd te vullen. Bij het verlaten van het domein gingen ze rechts de macadam op. Ik zag een veldweggetje recht door. Dat proberen? Het ging bergaf met een 3-tal tunnelkes onder de plaatselijke wegen. En plots stonden we op het strand. Strandloopke en via de wegen terug.

Na het loopke nog een douchke en naar St-Malo. Daar moesten de nrs afgehaald worden. Een tourke op de running expo. En 's avonds een pasta party. Koude pasta, rijst of taboulé, warme spaghetti, broodjes boter en kaas, yoghurt en appeltaart. Nog flesje rode wijn en plat water er bij. We kwamen niks te kort.

Daarna de omwalling van St-Malo beklommen. Mooi uitzicht op de baai met mooi helder blauw water. Vele eilandjes met oude burchten en/of omwallingen. De haven met een klein vuurtorentje. De overzet naar Jersey. En vele andere bootjes. Binnen de omwalling een kathedraal en ouderwetse winkelstraatjes. Vooral de horeca viert hier hoogdagen. En aan de chocoladetaart van een plaatselijk patisier kon ik niet weerstaan. Stukje mee genomen om 's avonds tijdens de champion league finale te nuttigen. En daarna direct naar bed. Want de volgende dag werd gestart om 8h30 met een marathon. Die heb ik goed overleefd. Want nu ga ik opnieuw trainingkilometers maken. Het verslag van een geslaagde marathon volgt dan morgen.

Geslaagd WE, geslaagde Marathon Mont Saint-Michel

Uitgebreid verslag volgt binnenkort. Maar het weekend is enorm geslaagd. Op vrijdag avond een bezoek aan Honefleur. Op zaterdag St-Malo. En op zondag een van de mooiste marathons die ik al gelopen heb. Haasjobke naar 4h werd lastiger dan voorzien. Want de marathondebutanten deden het goed. De officiële wedstrijdklok stond immers nog maar op 3h51 als ik met de eerste loper over de streep kwam.

Een dikke merci aan Patrick van de Krekelopers om dit mooie weekend te organiseren als clubuitstap.

En next

De pijntjes lijken weg te ebben. Het rusten doet het lichaam deugd. Nog enkele dagen extra zal het ook wel kunnen gebruiken. En dan zondag meteen weer een uitdaging. Volgende wordt deze van Marathon de la baie du Mont Saint-Michel. Gaan deze met een groepje in 4h lopen. Dat moeten we wel aankunnen. En in gezelschap. Babelen, foto's nemen, ogen de kost geven, ... lijkt wel leuk te worden. Zondag geven we er dus alweer een lap op.

Recupereren na Steenbergen

Woensdag was er reeds de bedrijvenloop. Een "verplicht" nummertje met het werk. 5km in ruim 33m. Dus rustig aan en nog niet bekomen van Steenbergen.
Vandaag was er een nieuwe manche van het Oostends loopcriterium. Deze morgen mijn linkervoet eens goed ge-inspecteerd en had nog steeds last van.... Volgens mij de pees aan de grote teen. Voorzichtig gestart. En na 2 rustige rondjes, de laatste 3 km versneld. Nu opnieuw een weekje rusten. Hopelijk geneest de pees op die tijd. Want zondag is er de marathon van Mont St-Michel. Met een groep krekenlopers maken we daar het parcours onveilig :-)

Verslag Steenbergen

Zaterdagmorgen. Opstaan, kids wegbrengen. Bevoorrading prepareren. Mijn 2e 24h. En opnieuw zeer zwaar geladen met gels, isotone- koolhydraatrijke- en andere dranken. Ook een heuse stapel zelfgebakken pannekoeken. En 3h voor de echte start begin ik aan mijn eerste lading van 10 pannekoeken. Aangekomen ter plaatse auto vlak bij parcours en tafeltje geplaatst. Stond naast een bekende (Philippe Verdonck). Al pratend reeds tips opnemen. Alles op tafeltje plaatsen. Niet een deel in auto laten en later op tafeltje zeulen. Ik zet alles klaar. Opnieuw een tip. Nu nog niet, vlak voor de wedstrijd, want alles staat vlak in de zon. Nummer afgehaald. Praatje met Pieter Vermeersch en Geert Stynen. Wie zal het halen? En ook vele andere bekende ultralopers. Een beperkt wereldje, en de zelfde mensen komen we regelmatig opnieuw tegen.

Om 15h was het zover. Starten aan 8km/h was het doel. Het werd er 8,5km/h. Maar ook daarmee loop je de eerste kilometer de allerlaatste. Zou mijn tacktiek de verkeerde zijn? Nog in de eerste ronde haal ik 2 lopers (waaronder Annie v Rossum) in. Vervolgens kwam ik bij de transalpine runner (Dirk) die ik kende van in Trail des bosses. Ook hij was verwonderd van de snelle start die iedereen nam. Enkele rondjes deden we samen. Ik hield vervolgens mijn tempo, hij vertraagde nog wat extra. Rondetijden bleven mooi constant, op een sanitaire stop na. Vervolgens begon de rug wat tegen te stribbelen. Eens een minuutje of 2 neerliggen zorgde er voor dat we terug een paar rondjes er tegen aan konden. Maar het werd opnieuw moeilijk en we gingen met die zelfde rug op de massagetafel liggen. Het ging terug wat beter. Ook nog een stop voor de verzorging van de voeten. Deed opnieuw deugd en er volgden wat snellere rondes. Maar al snel werden snellere en tragere stukken alweer afgewisseld. Vanaf ronde 75 volgde ik de voetsporen van de ervaren Alfons Vekemans. In ronde 80 gaf hij mij de tip waar ik moest versnellen zodat ik een 100 mijl binnen de 22h zou hebben. Net na ronde 80 kwam Leonie voorbij. Vertraagde voor een korte aanmoediging en trok de snelheid weer op. Lang had ik niet nodig om te beseffen dat dit het ideale spoor was voor een snelle laatste ronde. En het lukte. Ik kon volgen. En voor het allerlaatste stukje versnelde ik zelfs nog. 100 mijl binnen, met een snelste ronde. 21h53m. Aan de bevoorrading bijtanken. En nu wandelen we die 24h uit. Maar de pijn was nu te groot geworden. Bij de discobar langs het parcours vraagde ik Queen - We are the champions aan. Even gewacht op het liedje, en de tocht ging verder. Strompelde nog tot bij de wagen. Daar wat gerust. Hernemen was niet meer mogelijk. Dus stopte ik enkele meters verder juist voorbij de eindmeet. 1 ronde extra bovenop de 100mijl. 162,920 km wees de teller aan.

Na een massage ging ik nog bij André Migneau langs. Hij vertelde dat er ook medailles per categorie waren. En bij de senioren (-40j) werd ik nog tweede ook. Beetje onwennig, maar dik tevreden, namen we deze dan ook in ontvangst.

Gisteren was een volgende 24h uitgesloten. Ook de 100km van de Nacht van Vlaanderen zag ik niet zitten. Maar ... de inschrijvingen zijn nog niet afgesloten hè

Wie zijn gat verbrand moet op de blaren zitten.

Het weekend zit er op. En we zijn 2 PR's rijker. Eentje op de 100 mijl (wat ik nog nooit eerder liep). En eentje op de 24h. De tijd op de 100 mijl werd 21h53m20s. Daarna deed ik er maar één rondje meer bij en wierp de handdoek in de ring. Zo komt mijn PR op de 24h op 162,920km.

En dat spreekwoord? Dat mogen ze van mij aanpassen. Wie een 24h loopt moet op de blaren lopen. Het is vandaag dan ook "nagenieten" (lees "strompelen").

Een uitgebreid verslag volgt.

Aanval

De zware trainingsperiode zit er op. Een eerste aanval op een PR is op 5sec na mislukt. Volgend weekend gaan we er dan maar opnieuw tegen aan. Hopelijk voldoende gerecupereerd. De uitdaging is niet min. 24 uur on-onderbroken lopen. Start zaterdag om 15h, einde zondag om 15h. Gebruik deze link om uw aanmoedigingen te laten omroepen te Steenbergen. Je kan er ook de stand online volgen. Deze zal om de 3min ge-update worden. Hopelijk halen we dat PR nu wel.

5 hete seconden

Doelstelling voor Visé vandaag was 2-ledig. 1°) Minimaal een pr. 2°) PR van Wim verbreken, want vorig jaar in Torhout viel hij het mijne aan en liep er 3h28m04s. De voorbereidingen zaten in de benen. De vorm is zeker niet slecht. Alleen als je dergerlijke plannen maakt weet je vooraf niet welk weer het gaat worden.

Vooral dit laatste was vandaag niet ideaal. Het parcours vind ik trouwens ook niet zo "snel". Met in de eerste kilometer reeds een stevig klimmeke. Alsook op kilometer 16. En kers op de taart van kilometer 30 tot 41 continue bergop met aan kilometer 38 een redelijk kuitenbijterke. Maar soit. Ondanks alles stonden we deze morgen aan de start met het idee "Warm of heel warm, we gaan er voor."

De eerste kilometer door drukte en klimmeke was nog niet wat het moet zijn. Maar vanaf kilometer 2 zat het tempo behoorlijk goed. En het voelde goed. Hartslag net boven de 160. Analoog met Stein. Bij het bordje van de 4 kilometer zij ik tegen mezelf. Yes, we zijn goed vertrokken, voelt goed, vandaag gaat het PR van Wim er aan. Aan kilometer 10 bij de bevoorrading vond ik mijn flesje niet. Van frustratie volgde een klop een de bevoorradingstafel. Nam dan maar de bevoorrading van de organisatie (Gisteren vertelde Gino Casier nog een analoog verhaal vanop wk 100Km. Alsof ik er uit moest leren en niet doorlopen zonder bevoorrading. Dank u Gino). Snelheidsgrafiek krijgt eerste dipje. Maar pakte de draad mooi weer op. Kilometer 16 was er dan de 2° serieuze helling. Kort maar nijdig. Opnieuw snelheidsdipje. En opnieuw herpakten we mooi. Aan kilometer 20 ging hartslag reeds boven 170. Ik neegeerde dit signaal want was ook zo in Stein en beet daar door. Tot kilometer 25 alles mooi volgens plan. Hartslag ging daar wel al naar 178 met een kort piekje op 210. Tussen 25 en 30 werd het moeilijker. Een sneller en trager stuk wisselden af, maar gemiddeld haalden we de 12km/h nog. Maar mentaal was het zwaar en bij de bevoorrading nam ik een eerste keer ruim de tijd en wandelde enkele meters al drinkend. Nu kon de snelheid niet meer hernomen worden zoals het hoorde. Achteraf gezien had ik misschien toch moeten doorbijten. Maar denk dat het verval er toch zou gekomen zijn. En de opgebouwde voorsprong op het PR van Wim was bij die bevoorrading in een klap gesmolten als sneeuw voor de zon (ook niet moeilijk bij deze temperaturen hè). Maar heb nog een ruime marge (>3m30) tov mijn eigen PR. Ook aan bevoorrading op kilometer 35 even gewandeld maar behoud nog steeds voorspron. Bij de klim tussen kilometer 39 en 40 en bij het wandelingetje bij de bevoorrading verlies ik echter ook mijn voorsprong op mijn PR. Was hier eigenlijk niet van op de hoogte. Maar van kilometer 41 tot 42 bijt ik nog eens goed op de tanden en trek het tempo toch nog op. Na kilometer 42 zelfs nog een heuse sprint van meer dan 15km/h. Resultaat PR gemist op 5s na. 3h33m40s.

De bevoorrading op km 10 deed mij misschien mijn PR missen. Maar dan nog zou het een seconden spel geweest zijn. De vorm was gewoon niet goed genoeg om in deze omstandigheden op dit parcours voor een stunt te zorgen. Meer zelfs. Ik heb sterk mijn twijfels dat het bij gewone temperatuur, en vlak parcours zou gelukt zijn om Wim zijn PR te verbeteren.

5

3h33m40s

Laatste stapjes naar Visé

Deze week vooral getraind, gezocht naar marathontempo. Dinsdag tem donderdag op training. Vrijdag in de stratenloop te Bottelare. Wel gekozen voor de korte 4,5km. En nu rusten tot zondag.

De zelfgebakken pannekoeken werden uit diepvries gehaald. Nieuw loopshortje aangeschaft. Pedicure afspraak ligt morgenochtend vast. Nog bij mama eten op de middag. En daarna kunnen we ons rustig klaar maken en naar Visé afzakken. Hopelijk is de hitte niet te, maar beperkt tot een voor mij verdraagzaam niveau. Zenuwen gespannen. Maar PR zal lukken. Duimen maar.

Nog steeds op zoek

Al enkele dagen bietensap als ontbijtdrankje. 3 dagen lang een behoorlijke hoeveelheid pasta naar binnen gewerkt.
En nog 2 testjes verder op zoek naar het marathontempo. Virtual partner maar terug afgezet. En dat liep al een stuk beter. Rustig naar de atletiekpiste. Daar met Halestra "loslopen". Daar betekend dit reeds boven de 11km/h. En dan 4,4km met rondesnelheden van 12,2km/h tot 13km/h. Hartslag lag direct op 150 en ging tot 159.

Woensdag is JCA groepsloop. Stond nog te babbelen en ze waren reeds vertrokken. Vandaar dat de snelheid eerst wat hoger was en dan zakt. Traditioneel eerst 7 rustige kilometers. Dan gaat tempo ietsje de hoogte in. 1,2km aan 11km/h. En dan neem ik de kop over om opnieuw het marathontempo te zoeken en te leren kennen. 2,6km met rondesnelheden van 12,3 tot 12,8km/h. Hartslag van 152 tot 159. Het is de marathontijd van Wim die ik ga aanvallen en deze volgde mijn versnelling. Normaal zou ook Luc dit zondag doen maar door wat blessureleed gelooft hij er niet in. Toch volgde hij ook de versnelling. En in de laatste kilometer deden ze er nog een beetje bij. Ik hield mij gewoon aan mijn snelheid. Het voelde goed aan. De hartslag ging niet al te hoog. Maar dit waren natuurlijk maar een beperkt aantal kilometers. Een marathonsnelheid kiezen blijft een van de moeilijkste zaken.