Proberen 24h lopen

Had reeds 3 keer aan een 24h deelgenomen. De eerste in Luik ging ik 's nachts slapen en liep ik dan wel tot aan de finish. Bij de tweede lag de focus zo op de 100 mijl dat ik met nog ruim 2h wedstrijd er toch de brui aan gaf. Vorig jaar liep het 12h goed, zou klein beetje rusten, maar was niet op de koude voorzien en kreeg overal kramp. Met dit alles in gedachten zouden we dit jaar eens de volle 24h gaan lopen. Niets rusten, voor niks of niemand. Het haar op de tanden eens laten zien.

De startgroep was deze keer beduidend groter dan anders. Met een WK, EK, NK en een open wedstrijd in Steenbergen was dit dan ook een zeer leuk gegeven. Zou voorzichtig starten en mij niet laten meeslepen door de groep. Zag dan ook een zeer grote groep voor mij uit lopen en enkele achter mij. Wanneer ik bij de finish constateerde dat de eerste ronde maarnet boven de 14m kwam sprak dit eigenlijk de intentie wat tegen. Enerzijds zat het gevoel zeer goed en voelde dit als een traag aangenaam tempo. Idee was dan ook om niet te veel te vertragen, maar toch een beetje. De volgende rondes waren echter nog enkele secondes sneller. En zo was ik na 3h 3/4 eigenlijk verwonderd van mijn 10km/h. Door een toiletbezoek had ik de 17° ronde of 39,3km in 4h. Maar toch nog behoorlijk snel. En we zagen er nog deftig uit.

Maar dat ging kort daarna al snel veranderen. Iets na 4h begon de spijt van een iets te snelle start. De rondetijden gingen eerst met enkele seconden omhoog. Maar na ruim 5h (eigenlijk rees na) zakte het tempo onder de 9km/h. Nam 2 pannekoeken en zou eens een rondje gaan wandelen met de pannekoeken. Als deze na iets meer dan een halve ronde op waren toch weer gaan lopen. Maar ondanks de nieuwe energie bleven de tijden nu boven de 15m en bleven vooral stijgen. Nog eens een ronde of 4 verder kwamen we boven de 16m. Toch nog een behoorlijke 8,5km/h. Maar het verval was groter dan in de planning voorzien. De energie was wel nog voldoende om door te gaan. Die van de Garmin niet meer en deze werd in de wagen achter gelaten en een pasta werd genomen. Al stappen naar binnen gewerkt. Dit beviel veel beter dan de pannekoek, die ik maar moeilijk binnen kreeg.

Ondertussen was het nacht geworden. De speaker was gestopt omwille van eventuele lawaaihinder. Er was geen tijdsopname bij 100K. Maar 43 rondes was 99,5km. Hier had ik iets meer dan 11h voor nodig (dacht 11:07). Officieus moet ik dus op de 100k een PR gelopen hebben want dit staat momenteel op 11h12. Nog 27 rondes en een officieus PR op de 100 mijl zat er aan te komen. Want ondanks het verval, zware benen en kleine pijntjes zat de moed er nog goed in. Het viel mij natuurlijk wel op dat mijn verval veel te groot was. Luc DJ, de man die het verval onder controle heeft als geen andere kon ik mij beetje op afstemmen. Het duurde 6h voor hij mij een 1° keer dubbelde. Maar na iets meer dan 8h was hij daar al terug. En nog eens na 10h30. Rond 12h30 trakteerde ik mij zelf op een Twix. Maar die heeft gesmaakt zeg. Op dat moment was Luc daar al weer terug. En net toen hij mij inhaalde barste een groot onweer los. Door en door nat. En de billekes blokeerden. De moed zakte mij in de schoenen. Bij de wagen nam ik een extra regenjasje. Nog een ronde verder besefte ik dat ik op deze wijze de 24h niet kon vol maken.

Een liter cécémelk moest voor recuperatie zorgen. De motor v d wagen doen draaien en de verwarming aan. Plots kreeg ik het idee dat ik toch voldoende kleding bij had. Dus alles verversen. Wat ongemakkelijk in een wagen, maar alles tem onderlijfje en onderbroek gingen uit, en verse kledij terug aan. De herstart verliep vlotter dan verwacht en ik had het opnieuw mooi warm. Wel een ronde van rond de 50m. Wat verder, reeds 50 rondes werden nu volbracht, met nog 28 was de qualificatie een feit. Na een dipje zag ik het weer zitten. Ik ging nu volop aan het rekenen. Op zoek naar kleine stapjes die ik kon halen om zo tot die 180K te komen. Tijdens enkele wandelstappen werd ik bijgehaald door Veerle. Ik ging terug naar looppas over en ging met haar mee. Ik had gans de tijd voor gelegen (wel minder dan een ronde). Maar na de kledingswissel zou dit natuurlijk anders zijn. We liepen samen voorbij de finish. Veerle zat reeds een ronde verder dan ze gedacht had. Ik zat 2 rondes achter. We liepen een rondje samen. En aan de finish had ik een ronde van sub 19m. Belangrijk want had vanaf nu 9h20m om 28 rondes te lopen. Om zo op 80 rondes of 185K uit te komen. Mooi resultaat voor ogen. En 20m per ronde, daarvoor moet je zelfs niet de hele tijd lopen. Mag je al een behoorlijk stuk in wandelen. Zo ver zo goed. Nog frisse geest die goed kan rekenen. Maar in ronde 55 een kleine misstap. Met de voet in een putje. Dokter van de organisatie zegt dat dit een kleine kneuzing is en dat hij hier niks kan aan doen.

Met 127,277km in 15h36m09s stop ik deze wedstrijd. Bij het stappen nadien eigenlijk meer last van een grote blaar aan de onderkant van mijn andere voet. Het hield mij niet tegen om de Belgen en Nederlanders die het wel 24h vol hielden aan te moedigen. De laatste uren in het bijzonder werden een echt feest. Met Wilma die op haar verjaardag Nl kampioene en recordhoudster werd. De Japanse die niet enkel de werelditel maar ook het WR pakte. Luc DJ die zijn PR van 220 te pakken heeft. En Veerle die ruim over de gewenste 180 ging. Proficiat aan alle 24h lopers.

Antwerpen

5j geleden liep ik in Antwerpen mijn eerste marathon. 5j later kan ik er starten als pacer voor mijn 80° marathon & ultra.

's Morgens voorzichtig naar de bakker lopen en terug. De beentjes van Limburgs Zwaarste moeten beetje losgemaakt worden. Verder gaat de morgen niet zo vlot als voorzien en moet ik mij nog haasten in Antwerpen. Loop verder los van mijn wagen naar de inschrijvingstent. Vind daar snel Marnix en heb zo mijn nummer, t-shirt en alles wat ik nodig heb. Overtollige vlug naar wagen terug brengen. Nog jasje terug geven dat ik al sedert januari in de auto liggen had van een andere marathon loper. Balon afhalen en naar de start. Allemaal snel, maar we waren er. Bart meld hem al vlug aan om mee te lopen met ons. En Eva zal ook mee lopen voor haar eerste marathon. Wel bijzonder, want ze liep vorig jaar op onze 6 uur haar eerste ultra. Mooi rustig gestart. Verstandig haar tempo gelopen en vast gehouden. En zeer mooie prestatie neer gezet.

Ondertussen wordt het startschot gegeven. En in tegenstelling tot Rotterdam loopt Antwerpen massa's vlotter. Al in de eerste kilometer pal op ons pace-tempo. Zonder al te veel te moeten slalommen. De beentjes zijn ook goed los gemaakt en het loopt alsnog vlot. Juist voor de konijnepijp merk ik op dat een medeloopster een extra jasje aan heeft. Vraag als het koud is? Kreeg te horen dat ze (buiten jasje en t-shirt) zelfs nog een extra laag aan had. Tijdens de afdaling kreeg ik al weer zicht op iets waar ik commentaar op kwijt kon. "100+42+16=158". Juffrouw, jij kunt nog goed rekenen. Ja maar ik heb gisteren Limburgs Zwaarste gelopen. Ah, ik ook. Een ongeloofwaardige blik kijkt mijn richting uit. In Heerlen he. Dan pas wordt ik geloofd. Haar tijd was een stuk sneller gisteren. Nu kon ze ons nog voor blijven. Maar later zou ze serieus terug geslagen worden. Bleek dat er nog 3 met zelfde t-shirt rond liepen. Een voor een haalden we ze in, en maakte ik een kort praatje. De tunnel uit was al iets lastiger. Maar eenmaal boven wist ik dat lastigste stuk hiermee voorbij was. Maar even verder begonnen de benen al te wegen. Even checken als iedereen in het achtervolgend peletonneke wakker was. Een volmondige ja was het antwoord. En heeft er al iemand pijn aan de beentjes? Nee. Klinkt goed. Ik wel, dus jullie mogen allemaal voor mij finishen. Toen klonk het iets minder zelf zeker. Samen met Ann konden we het tempo mooi op tempo houden. Met 2 kun je elkaar bijsturen. Ging zeer goed. Na een kilometer of 15 had Ann sanitaire stop nodig. Maar de "toitoi" bleek nog op slot te zitten. Zo ook 5K verder. Gelukkig zag ik langs de weg dan een dixit. Ze liep even voor, en ik zag haar het deurtje open doen. Was blij dat ze uiteindelijk eentje gevonden had. Want mijn beentjes wogen steeds zwaarder. Mijn plan was dan ook haar te laten terug keren en dan het haaswerk aan haar aleen te laten. Maar terwijl zij stil zat, gingen wij door. En dat gaatje werd niet direct terug dicht gelopen. Aan kilometer 26 onder de spoorwegbrug door en een rondpuntje langs. Mijn balon bleef even aan het verkeersbord hangen en vloog de blauwe lucht tegemoet. Plots werd het publiek dan toch enthousiast. Jammergenoeg niet voor ons maar voor de balon. De kilometers telden op. En stond er nog steeds aleen voor. Moest wel doorbijten, kon de groep niet aan zijn lot overlaten. Door dit doorbijten ging het tempo nog een beetje de lucht in en werd de voorsprong op de beoogde 4h15 ietsje te groot. Maar ik had geen waakhond die hiervoor waarschuwde en had het niet door. We kwamen aan het mooiste stukje van het parcours Rivierenhof. Mooi breed pad in een groene long van Antwerpen. Ondanks het brede pad werden we toch gestoord door de fietsers, wandelaars, of wat dan ook. Want achter mijn rug in mijn groep ging er minstens een loper tegen de vlakte. Ik had het te lastig om hier rekening mee te houden. En ging gewoon door. Vanaf hier werd het ook "lijken pikken". Steeds meer moest ik doorbijten. Maar zag plots ook dat de voorsprong ruim en voldoende was. Dan maar naar kilometer 40 lopen en daar iedereen aanmoedigen om niet te geweldig, maar wel in zijn eigen tempo te finishen en nog wat seconden/minuten te winnen van hun tijd. Maar de reacties op 40K waren alles behalve enthousiast. De meeste zaten op hun tandvlees. Dan toch maar door gaan tot 41K. En daar beginnen stappen en iedereen nog eens aangemoedigd. oa Bart ging door en kon nog beetje versnellen en zou op 4h10 binnen zijn. Ik ging wandelen en moedigde iedereen aan die toen nog voorbij kwam. Zij zouden allen finishen onder de 4h15. Dan de laatste bocht en de markt op. Daar dan toch maar weer gaan lopen. Even bij de cheerleaders langs en dan over de lijn in 4h12m42s. Zo zat ik toch nog dicht bij de beoogde tijd.

Aan de finish nog met Luc, Bart en Eva gesproken. Alsook met een vader-zoon die hun eerste marathon gelopen hebben en een heel stuk mee holden in de groep. We hebben er nu 80/5j of gemiddeld 16/jaar. 3 weken rust zijn verdiend en dan komt de 24h van Steenbergen. Dat moet het gaan worden dit jaar.