Op vrijdag avond gaan loslopen in Kaprijke. Er stond daar een 10-mijl geprogrammeerd. Na 12km in 1h, ff vertraagd met 3 om onze 4° loper ook nog mee te krijgen tot aan de finish. Goede training. De volgende dag vroeg uit de veren. Geen brood in huis, wel zelgemaakte cake-jes. Zo hadden we ook weer iets binnen. Lange weg naar Genk, en daar al vlug weer veel bekenden.
10h start en al behoorlijk warm. Heb van mijzelf het idee daar vrij goed tegen te kunnen, dus deert niet. Na ruim 1km al een eerste klein uitschuivertje. Zet de voet op de rails en die waren glad. Volgende rondes voetje er maar naast geplaatst. Moesten van de organisatie wel de TGV voorrang geven. Dat verklaart misschien al voor een deel mijn iets mindere eindtijd :-) . Maar de eerste 5 à 6km waren best aangenaam. Zat wel klimmetje of 2 in, en wat vals plat. Maar dit stuk viel goed mee. Ook vrij veel tussen het groen en daar was wat schaduw. Hier kon er rustig getetterd worden. Bij de eerste bevoorrading mijn tijd genomen om goed te drinken en hierdoor wat plaatsjes verloren. Maar dat was vandaag niet echt een zorg. Iets voorbij de bevoorrading stond een bordje van de organisatie dat het hier echt begon. En zo zag ik de eerste keer een mijnterril van dicht bij. De eerste was nog in etagekes aangelegd. We mochten hem in 4 keer beklimmen. Tussen 1° en 2° stuk was nog een vrij groot vlak loopstuk. Tussen de volgende was dat maar enkele meters. De 4 klimmekes waren zeer steil maar niet zo heel lang door telkens het tussen liggende etageke. In de eerste ronde viel dat dus nog goed mee. Boven op de eerste terril een heel mooi uitzicht. Vooral het blauwe stadion van Genk viel op. Wonen daar nu de smurfen? Dan maar gaan afdalen. Was aangekondigd als gevaarlijk. Maar na de Jurassic Coast Trail vind ik deze best goed doenbaar. Beneden mochten we een klein kilometerke lopen van terril één naar terril twee. En als je al dacht dat die eerste steil was, hebben ze er hier nog eentje neer gegooid die nog steiler is. En ook niet in ettagekes. Dus mochten we in een trek door naar omhoog. Boven was de adem op, maar het parcours nog niet. Eventjes lucht happen en dan de afdaling. Na de 2 terrils volgde volgens de organisatie een laatste molshoop. Maar ook hier was het een klimmeke in etages. Op de eerste etage kwam er dan een "sorry, dit stukje vals plat waren we nog vergeten". Dat dan ook maar beklommen. De laatste 2km liepen dan weer iets vlotter. Kwam bij de aankomst in 1h15 voor 11,2 à 11,3km. Opnieuw ruim tijd genomen om te drinken. En volgde gewoon in het spoor van een v d lopers die mij was ingehaald bij de bevoorrading. Beetje per beetje opschuiven tot aan de bevoorrading. Had ondertussen wat honger gekregen na het te beperkte ontbijt. Bij de bevoorrading goed voorzien van banaan, appelsien, peperkoek, en Tuc-koekjes. Ook telkens enkele bekers cola en enkele bekers water. En opnieuw volgden de terrils. Was nog maar de 2° keer. Maar voelde bij deze 2° passage reeds alle energie uit het lichaam verdwijnen. Wat benauwd in de borststreek. FF doorbijten tot aan de finish want daar opnieuw bevoorrading. Het verval was veel kleiner dan verwacht 2h37. Gelleke genomen om energie weer op peil te krijgen, opnieuw genieten van het buffet van de organisatie. En was weer weg. Samen met Lianne het eerste makkelijke deel van het rondje kunnen lopen. Focus blijven houden op voldoende eten en drinken. Hoewel de maag alles behalve ideaal voelde. Maar toch maar blijven vol pompen met energie. Terrils volgden voor een 3° keer. Terwijl ik hier de vorige ronde mijn adem verloren had. Was het deze passage onbegonnen werk om die terug te zoeken. Het beetje dat nog over was, moest ik hier ook gebruiken en achter laten. De 2° helft van de 3° ronde werd uitgestrompeld. Na de laatste klim liep Henk nog vlak voor mij. Iets waar ik mij een beetje kon aan optrekken. Maar door vermoeidheid, verzuurde kuiten en de focus op de loper voor mij, te dicht bij een boom/struik met doornen. 2 flinke prikken in de arm en beetje bloed. Gelukkig viel dit best mee. Bij bevoorrading ondanks zware maag toch weer goed alles bijgetankt. En weg was ik. Zelfs het makkelijke stuk ging nu wandelend. Een dame in lichte looppas haalde mij in. Ik kon aanpikken. 4 vlakke straten-marathons, dit was haar 5° lange wedstrijd. Ze zat ook op de bodem van haar energie voorraad. Kon niet drinken maar had dorst. Ik gaf haar de tip om haar mond en lippen nat te maken en de rest uit te spuwen. Even verder deed ze dat ook. Ze vroeg als ik niet weer voor moest? Nee hoor, tot aan de bevoorrading zal ik wel kunnen aanpikken, maar daarna zal ik u zelfs niet meer kunnen volgen. En zo geschiede. Bij de bevoorrading nog de tip om één van haar flesjes met cola te vullen voor als ze energie nodig had en toch weer kon drinken. Eentje met water om mond te spoelen. Ze was immers nog steeds misselijk. Mijn maag voelde ook zwaar, maar ik nam het er toch van om even te gaan zitten. Wat sinaas, en tuc te eten. Heel wat cola, mijn 2° gelleke en nog wat water om alles door te spoelen. Laatste keer terrils. Op de klims moest ik nu zelf al tussenpauzes nemen. Ook al beginnen oppassen hoe ik de voeten plaats om geen krampscheuten te hebben. Naar beneden moest nu ook heel traag gestapt worden of ik had kramp of misschien wel spierscheur. De warmte ging nu nog meer op het hoofd gloeien. Liep nu al een tijdje alleen. Maar de rust werd verstoord door de motoren van enkele pleziervliegtuigjes boven ons hoofd. En ook door een reeks motoren van een cross iets verder in de omgeving. Tussen 2 manches door enkel nog de vliegtuigjes, maar even later opnieuw meer lawaai. Hier had ik echt even kunnen genieten van de rust, maar die was er niet. Wel een zeer genietbaar parcours hoor. Maar vanaf de 2° helft v d 2° ronde, vandaag niet aan mij besteed. Het was doorbijten. Denken aan Spartathlon. Daar zal ook moeten gewandeld worden om een of meerdere dipjes door te komen. Dus stappen maar, niet opgeven. De laatste kilometers lopen iets vlotter, dus opnieuw van stappen naar lopen overgeschakeld. Schop ik wel op een steen zeker. Kramp in beide kuiten. Gelukkig snel weer weg en dan toch nog maar opnieuw wat wandelen. Laatste stukje verhard dan nog maar gestrompeld. En geloof dat het 6h31 was als ik binnen kwam. Laatste 2 rondes waren om en bij de 2h.
Na de aankomst volgde er nog heel wat. Tijdens het drinken v d cola was er opnieuw kramp, nu in de bil. Schoenen uit doen en kreeg kramp in de tenen en aan de onder kant van de voet. Wat heen en weer stappen. Maar voelde mij echt niet goed. Zeer flauw, te warm hoofd, te zware maag en zure benen. Tot de tenen toe. Na wat uitstappen dan toch maar richting wagen. Als ik deze starte, opnieuw krampen. Pas bij de 3° poging ben ik echt van de parking geraakt. Na een half uurtje rijden een stop gemaakt om een twix te nemen en een flesje limonade met cafeïne. Thuis gekomen snel een recup shake gemaakt en opgedronken. Even op de weegschaal en 2kg lichter dan deze morgen. Ondanks de ruime bevoorradingen en al de drank tijdens en na de loop. Dit verklaart natuurlijk veel. Frietje gaan halen en naar binnen geforceerd. Vroeg gaan slapen, want morgen staan er 44km in Maarkedal gepland. Ziet er mooie 1° editie van een veel belovend trailke uit. Maar de nachtrust was niet ideaal. En op aangeven van Hans dan toch maar beslist om de trail links te laten liggen. 7km herstelloop @9km/h. Hartslag was gemiddeld maar 103, dus echt herstelloopje.
Nummer 125 is binnen, maar werd dus een van de lastigste ooit. Komt het door de warmte, de steile hellingen, te veel getraind (dit jaar bijna 3000km en de laatste 4 weken al telkens +120km). Wie zal het zeggen. In elk geval ff rusten nu, daarna opnieuw trainings volume. Want het echte doel ligt ergens eind december
zondag, augustus 23, 2015
maandag, augustus 10, 2015
124 ?
Op zaterdag avond na loopje in Boxmeer aangekomen in Konzen. Rond 21h maar niemand meer in de omgeving van startnummers, tenten enz. Wagen geparkeerd op de weide bij de start, waar vroeger ook parking was. Dit jaar blijkbaar niet zo'n goede keuze. Wan't snachts volgde nog een vuurwerk bij een van de buren. En bij een andere buur was op dat ogenblik al enige tijd een buiten party gaande. Om 01h30 werd de muziek niet uigedaan maar wel zachter gezet. En toen was het al 5h15. Tijd om 3 croisantjes, granny en één pannekoek te eten. Startnummer ophalen. En ons klaar stomen. De tijd gaat snel. Nog iets meer dan 10 minuten. Nog eens voltaren en vaseline smeren. De chip nog. Lap, die zijn we vergeten. Maar start is over enkele minuten. Dus zo naar de start, zullen nadien wel mailtje sturen. Zagen ondertussen Mo, Peter, Heidi, Ingrid, Dirk, Alex, ... en we waren weg.
Terwijl men mij had gezegd dat het ultra deeltje echt trail was, viel dit extra lusje tegen. Eerste 4km verhard. Wel mooi fietspad tussen de bomen. En dan was er wel een mooi stuk van 4km. Toen volgde er echter opnieuw verhard tot voorbij km 13. Om het toch nog ietsje uitdagend te maken mochten we nog vie aan steile weide terug naar de start, om daar de marathon aan te vangen. Daar liep ik samen met een Nederlandse die samen met Heidi in het dream-team gezeten had. Enkele kilometers lopen kletsen. En toen ging het bergaf. En als het niet te technisch is loopt dit bij mij nog steeds snel. Aangekomen in Monschau kon ik deze keer veel meer genieten van wat deze marathon te bieden had. In 2011 liep ik hier al eerder. Maar behalve water dat uit de lucht kwam, water dat op de weg stond en water in rivieren naast mij herinner ik mij niet veel meer. Nu lopen we door een gezellig stadje met wat supporters die aanmoedigen. Leuke gebouwtjes en langs een gezellig riviertje dat naar beneden kabbelt. Wel raar dat onze weg, die de zelfde richting uit gaat, dan toch naar boven gaat. Soit de finish ligt vandaag lager dan de start (ook al is dat maar enkele meters), toch iets waar we ons kunnen aan op trekken. En als het bergop gaat wordt ik bijgehaald. Meestal lopers die ik vandaag nog enkele keren zal zien passeren. Ondertussen viel het op dat de bevoorrading dik in orde was. Van bij het begin water, the, isotoon. En na een kilometer of 20 kwam er al banaan bij. Later nog aangevuld met appel, druivesuiker, cola enz. Het marathon parcours had nog steeds redelijk wat asfalt. Maar nu hadden we toch al heel wat onverharde paden voorgeschoted gekregen. Wel paden die telkens toegangkelijk waren voor wagens (4x4). Was reeds voorbij de halve marathon toen zo'n wagen met speaker de komst van de eerste marathon loper aankondigde. Heb zo'n vermoeden dat we aangespoord werden om ze door te laten of aan een bepaalde kant te lopen. Maar wanneer je een internationaal deelnemersveld enkel in het Duits aanspreekt, dan denk ik dat er nog wel meer waren die er geen yota van begrepen hebben. De eerste 4 marathon lopers en het eerste aflossingsteam zaten dicht op elkaar. Er volgde een bergaf. En plots merkte ik op dat ik eigenlijk nog niet zoveel terein prijs gaf op die mannen. En toen kwam een bergop. Even later haalde mij zelfs een marathon loper in die "helaba" riep. Het was Vincent die rustig lopend er nog maar eens een marathon in een mooie tijd bij deed. De man in vorm dit jaar. Eenmaal voorbij de halve marathon (voor ultralopers +35km) volgden de bevoorrading elkaar nog sneller op. Ik schat om de 3km. Wat supper was. Bijna altijd ook cola, uitzonderlijk enkel water. Veel gedronken, ook al was het een zeer aangenaam loopweer en zeker niet te heet. Was aan de praat geraakt met een dame die het ook opviel dat we steeds haasje over deden. Het was haar eerste ultra en dat na één vlakke marathon. Iets voorbij km 42 kon ik aankondigen dat ze nu een echte ultraloopster was. Maar het glimlachje die daar op volgde verraade reeds de vermoeidheid die aan het opkomen was. Aan kilometer 44 zou een vriendin staan die nog 12km ging mee lopen. Steun die ze heel goed zal kunnen gebruiken hebben. Net op dat moment kwam Roland terug uit de achtergrond. Ook bezig met de ultra. Zijn tempo lag niet zoveel hoger. Dat van de dame waar ik bij liep begon te sputteren. Ik wenste haar dan ook succes en ging er van door met Roland. We liepen een heel stuk samen al babbelend. In een bergaf nam ik al eens voorsprong, maar in de bergop was het Roland die mij aanporde om terug in looppas te gaan. Het zou de voorlaatste helling zijn. Maar nog voor we aan de laatste kwamen heb ik toch nog heel wat stukken gelopen die ik niet bergaf noem, zelfs geen vals plat. Maar het deed er niet toe, was gezellig, alles wat we wensten van bevoorrading was er. Leuk lopen dus. We begon het in de laatste kilometers nog wat te regenen. Liep zonder horloge of GPS, lekker relaxed. Nu we dicht bij de finish waren, vroeg ik aan Roland als hij een idee had hoe lang we al liepen. Hij zei iets van net boven de 5h. Moest even goed nadenken. Na wet reken werk 56km aan 10km/h geeft 5h36. Vroeg ik, als het klopte dat we dus onder die tijd zouden zitten? Bij de start kondigde Alex nog aan om voor een tijd onder de 6h te gaan. Ik zei nog, ik ga voor er boven. En meende dat ook. En plots een kilometer of 2 voor de finish blijkt dat ik onder de 5h36 ga duiken. Verschoot er zelf van. Maar het zei zo, ongelooflijk tevreden. Liep samen met Roland over de finish, zo wist ik mijn tijd voor de uitslag.
Gezien alles zo vlot gelopen was, kon ik nog naar huis om de voetbal match van mijn oudste zoon te gaan bekijken. In de uitslag zag ik Roland staan met een bruto tijd van 5h35. Ik stuurde een mailtje om te vragen mij ook op te nemen met die tijd, want had mijn eigen chip vergeten. Kreeg echter mailtje terug dat ze dat niet willen doen. De organisatie zit perfect in elkaar. Maar waarom ze die kleine moeite niet willen doen snap ik niet. Het mailtje terug kost bijna evenveel tijd of het opnemen van een extra loper in de uitslag. In elk geval officiëel telt hij dus niet mee voor de marathon 100-club. Nogthans is het eentje waar ik zeer fier op ben. Mooie marathon in mooie tijd. Ondanks dat het bergop lopen nog zeer traag was en daardoor vaak ingehaald werd, merk ik toch het verschil met vroeger. Extra oefening levert echt wel iets op. Dank u hiervoor Luc.
Terwijl men mij had gezegd dat het ultra deeltje echt trail was, viel dit extra lusje tegen. Eerste 4km verhard. Wel mooi fietspad tussen de bomen. En dan was er wel een mooi stuk van 4km. Toen volgde er echter opnieuw verhard tot voorbij km 13. Om het toch nog ietsje uitdagend te maken mochten we nog vie aan steile weide terug naar de start, om daar de marathon aan te vangen. Daar liep ik samen met een Nederlandse die samen met Heidi in het dream-team gezeten had. Enkele kilometers lopen kletsen. En toen ging het bergaf. En als het niet te technisch is loopt dit bij mij nog steeds snel. Aangekomen in Monschau kon ik deze keer veel meer genieten van wat deze marathon te bieden had. In 2011 liep ik hier al eerder. Maar behalve water dat uit de lucht kwam, water dat op de weg stond en water in rivieren naast mij herinner ik mij niet veel meer. Nu lopen we door een gezellig stadje met wat supporters die aanmoedigen. Leuke gebouwtjes en langs een gezellig riviertje dat naar beneden kabbelt. Wel raar dat onze weg, die de zelfde richting uit gaat, dan toch naar boven gaat. Soit de finish ligt vandaag lager dan de start (ook al is dat maar enkele meters), toch iets waar we ons kunnen aan op trekken. En als het bergop gaat wordt ik bijgehaald. Meestal lopers die ik vandaag nog enkele keren zal zien passeren. Ondertussen viel het op dat de bevoorrading dik in orde was. Van bij het begin water, the, isotoon. En na een kilometer of 20 kwam er al banaan bij. Later nog aangevuld met appel, druivesuiker, cola enz. Het marathon parcours had nog steeds redelijk wat asfalt. Maar nu hadden we toch al heel wat onverharde paden voorgeschoted gekregen. Wel paden die telkens toegangkelijk waren voor wagens (4x4). Was reeds voorbij de halve marathon toen zo'n wagen met speaker de komst van de eerste marathon loper aankondigde. Heb zo'n vermoeden dat we aangespoord werden om ze door te laten of aan een bepaalde kant te lopen. Maar wanneer je een internationaal deelnemersveld enkel in het Duits aanspreekt, dan denk ik dat er nog wel meer waren die er geen yota van begrepen hebben. De eerste 4 marathon lopers en het eerste aflossingsteam zaten dicht op elkaar. Er volgde een bergaf. En plots merkte ik op dat ik eigenlijk nog niet zoveel terein prijs gaf op die mannen. En toen kwam een bergop. Even later haalde mij zelfs een marathon loper in die "helaba" riep. Het was Vincent die rustig lopend er nog maar eens een marathon in een mooie tijd bij deed. De man in vorm dit jaar. Eenmaal voorbij de halve marathon (voor ultralopers +35km) volgden de bevoorrading elkaar nog sneller op. Ik schat om de 3km. Wat supper was. Bijna altijd ook cola, uitzonderlijk enkel water. Veel gedronken, ook al was het een zeer aangenaam loopweer en zeker niet te heet. Was aan de praat geraakt met een dame die het ook opviel dat we steeds haasje over deden. Het was haar eerste ultra en dat na één vlakke marathon. Iets voorbij km 42 kon ik aankondigen dat ze nu een echte ultraloopster was. Maar het glimlachje die daar op volgde verraade reeds de vermoeidheid die aan het opkomen was. Aan kilometer 44 zou een vriendin staan die nog 12km ging mee lopen. Steun die ze heel goed zal kunnen gebruiken hebben. Net op dat moment kwam Roland terug uit de achtergrond. Ook bezig met de ultra. Zijn tempo lag niet zoveel hoger. Dat van de dame waar ik bij liep begon te sputteren. Ik wenste haar dan ook succes en ging er van door met Roland. We liepen een heel stuk samen al babbelend. In een bergaf nam ik al eens voorsprong, maar in de bergop was het Roland die mij aanporde om terug in looppas te gaan. Het zou de voorlaatste helling zijn. Maar nog voor we aan de laatste kwamen heb ik toch nog heel wat stukken gelopen die ik niet bergaf noem, zelfs geen vals plat. Maar het deed er niet toe, was gezellig, alles wat we wensten van bevoorrading was er. Leuk lopen dus. We begon het in de laatste kilometers nog wat te regenen. Liep zonder horloge of GPS, lekker relaxed. Nu we dicht bij de finish waren, vroeg ik aan Roland als hij een idee had hoe lang we al liepen. Hij zei iets van net boven de 5h. Moest even goed nadenken. Na wet reken werk 56km aan 10km/h geeft 5h36. Vroeg ik, als het klopte dat we dus onder die tijd zouden zitten? Bij de start kondigde Alex nog aan om voor een tijd onder de 6h te gaan. Ik zei nog, ik ga voor er boven. En meende dat ook. En plots een kilometer of 2 voor de finish blijkt dat ik onder de 5h36 ga duiken. Verschoot er zelf van. Maar het zei zo, ongelooflijk tevreden. Liep samen met Roland over de finish, zo wist ik mijn tijd voor de uitslag.
Gezien alles zo vlot gelopen was, kon ik nog naar huis om de voetbal match van mijn oudste zoon te gaan bekijken. In de uitslag zag ik Roland staan met een bruto tijd van 5h35. Ik stuurde een mailtje om te vragen mij ook op te nemen met die tijd, want had mijn eigen chip vergeten. Kreeg echter mailtje terug dat ze dat niet willen doen. De organisatie zit perfect in elkaar. Maar waarom ze die kleine moeite niet willen doen snap ik niet. Het mailtje terug kost bijna evenveel tijd of het opnemen van een extra loper in de uitslag. In elk geval officiëel telt hij dus niet mee voor de marathon 100-club. Nogthans is het eentje waar ik zeer fier op ben. Mooie marathon in mooie tijd. Ondanks dat het bergop lopen nog zeer traag was en daardoor vaak ingehaald werd, merk ik toch het verschil met vroeger. Extra oefening levert echt wel iets op. Dank u hiervoor Luc.
123 Boxmeerdaagse
Willem Mütze ultraloper en sympathieke organisator. Tijdens zijn Boxmeerdaagse is gezelligheid troef. En het zou de laatste editie worden. Gezien ik op zondag naar Konzen trok, kon ik op zaterdag even goed al maar naar Boxmeer trekken. Was ik al mooi op weg. Zaterdag stond er 48km gepland volgens de website. Bij de start te horen gekregen dat het er ruim 49km waren. Geen probleem. Er wordt hier rustig gelopen in groepjes. Want niet uitgepijld. En telkens een groepje met minstens één loper met GPS. En dan rustig en gezellig groepstempo.
De start wordt gegeven en Jan en een topper uit Duitsland zijn weg. Johan ook een één dags loper gaat er achter. Tempo lijkt mij te hoog en pik aan bij Sjaak. Ken ik al van heel wat lopen, heeft er al 7 dagen op zitten. Dit tempo zou wel moeten lukken. Vond zijn tempo eigenlijk wel hoog, maar hij kondigde zelf aan dat het wel zou zakken. Traditioneel wordt er ook wel eens fout gelopen met de GPX parcours. Zodoende liepen we met een 4-tal aan de leiding. Terwijl de 2 verwachte snelle mannen nog achter ons zaten. Na 10km een eerste bevoorrading. Lekkere stukjes nectarine, een wafeltje, drinken met cola en water. En we waren opnieuw weg. Het parcours was naar Willem zijn normen makkelijk. Vrij vlak, en redelijk wat verhard. Zo kon het tempo vaak vrij hoog gehouden worden. En Sjaak liet het tempo dus helemaal niet zakken. In het tweede stukje kwam er toch wat uitdaging. Door de netels hadden we niet gezien dat we gewoon recht door konden lopen. Maar jawel hoor, daar was wel degelijk het geplande paadje. De tintelingen konden we nog een hele tijd voelen nazinderen. En als die dan toch wat waren verdwenen volgde nog een paadje. Moeten we hier echt die schuine beton kant naar beneden? Ja hoor. En opnieuw door de netels. Willem wist te vertellen dat het daar in het voorjaar heel goed beloopbaar was. We zijn langs het kanaaltje door netels, hoge gras en uiteindelijk stukje door de maïs dan toch geraakt waar we moesten zijn. En na 21km hadden we nog een bevoorrading. We kregen zelfs een boterham met een eitje. Zo konden we er weer tegen aan. Nu volgde een stukje Maas volgen. En de bevoorradingen volgden elkaar nu sneller op. Een quiche met spek en prei zorgde dat we zeker niets te kort kwamen. We mochten de Maas verder volgen. De Duitser ging ons voorbij en zou als eerste finishen. Maar na een klein stukje fietspad, dwars door de weides. Door draaipoortjes, of via overstapjes over de prikkeldraad. De poortjes zaten niet altijd recht over elkaar. Daarom dacht ik wat winst te kunne boeken door onder de prikkeldraad door te gaan. Ik hield er echter een vuil shirt en een krampscheut aan over. Ondertussen was ook Jan komen aansluiten. Hier en daar beetje van zijn parcours kennis geprofiteerd om het mislopen tot een minimum te beperken. En Sjaak? Die liep maar verder, van vertragen geen sprake. Na een potje pudding op de volgende bevoorrading moesten onze 2 medelopers zelfs afhaken. Enkel Jan was nog bij ons. Hij zou tot de laatste bevoorrading bij ons, en net voor ons blijven. De laatste kilometers werden voor mij iets te zwaar en moest het tempo nu zwaar laten zakken. Sjaak hield het ondanks de 7 voorafgaande dagen mooi vol. Hij wachte beetje op mij, want ik had geen gps. Aanvankelijk was het wachten beperkt tot het tempo een heel klein beetje laten zakken. Maar plots moest ik echt een stukje wandelen. Sjaak liep steeds verder uit, maar ik hield hem in het gezichtsveld. Zo kon ik ook zonder een gps het parcours nog vinden. Hij ging ook wandelen en wachten, en zo kwamen we weer samen. Achteraf liet hij uitschijnen dat het niet echt wachten was, maar dat het ook bij hem op was. Maar hij had echt wel meer in zijn mars. Toen ik de straat met finish herkende liet ik hem opnieuw lopen en wandelde ik een minuutje na sjaak ook binnen. 4° plaats en 49,9km in 5h08. Rekening houdend met de rust op de bevoorradingsposten wil dit zeggen dat we aan een gemiddelde van 10km/h gelopen hebben vandaag.
Wel snel als er morgen nog een ultra in Monschau op programma staat. Had ook wat last van de wreef en het schuren van shirt en short. Voltaren en Vaseline gekocht in de plaatselijke suppermarkt. En na een spaghetti ten huize Annemarie en Willem, kon ik doorrijden naar Konzen.
De start wordt gegeven en Jan en een topper uit Duitsland zijn weg. Johan ook een één dags loper gaat er achter. Tempo lijkt mij te hoog en pik aan bij Sjaak. Ken ik al van heel wat lopen, heeft er al 7 dagen op zitten. Dit tempo zou wel moeten lukken. Vond zijn tempo eigenlijk wel hoog, maar hij kondigde zelf aan dat het wel zou zakken. Traditioneel wordt er ook wel eens fout gelopen met de GPX parcours. Zodoende liepen we met een 4-tal aan de leiding. Terwijl de 2 verwachte snelle mannen nog achter ons zaten. Na 10km een eerste bevoorrading. Lekkere stukjes nectarine, een wafeltje, drinken met cola en water. En we waren opnieuw weg. Het parcours was naar Willem zijn normen makkelijk. Vrij vlak, en redelijk wat verhard. Zo kon het tempo vaak vrij hoog gehouden worden. En Sjaak liet het tempo dus helemaal niet zakken. In het tweede stukje kwam er toch wat uitdaging. Door de netels hadden we niet gezien dat we gewoon recht door konden lopen. Maar jawel hoor, daar was wel degelijk het geplande paadje. De tintelingen konden we nog een hele tijd voelen nazinderen. En als die dan toch wat waren verdwenen volgde nog een paadje. Moeten we hier echt die schuine beton kant naar beneden? Ja hoor. En opnieuw door de netels. Willem wist te vertellen dat het daar in het voorjaar heel goed beloopbaar was. We zijn langs het kanaaltje door netels, hoge gras en uiteindelijk stukje door de maïs dan toch geraakt waar we moesten zijn. En na 21km hadden we nog een bevoorrading. We kregen zelfs een boterham met een eitje. Zo konden we er weer tegen aan. Nu volgde een stukje Maas volgen. En de bevoorradingen volgden elkaar nu sneller op. Een quiche met spek en prei zorgde dat we zeker niets te kort kwamen. We mochten de Maas verder volgen. De Duitser ging ons voorbij en zou als eerste finishen. Maar na een klein stukje fietspad, dwars door de weides. Door draaipoortjes, of via overstapjes over de prikkeldraad. De poortjes zaten niet altijd recht over elkaar. Daarom dacht ik wat winst te kunne boeken door onder de prikkeldraad door te gaan. Ik hield er echter een vuil shirt en een krampscheut aan over. Ondertussen was ook Jan komen aansluiten. Hier en daar beetje van zijn parcours kennis geprofiteerd om het mislopen tot een minimum te beperken. En Sjaak? Die liep maar verder, van vertragen geen sprake. Na een potje pudding op de volgende bevoorrading moesten onze 2 medelopers zelfs afhaken. Enkel Jan was nog bij ons. Hij zou tot de laatste bevoorrading bij ons, en net voor ons blijven. De laatste kilometers werden voor mij iets te zwaar en moest het tempo nu zwaar laten zakken. Sjaak hield het ondanks de 7 voorafgaande dagen mooi vol. Hij wachte beetje op mij, want ik had geen gps. Aanvankelijk was het wachten beperkt tot het tempo een heel klein beetje laten zakken. Maar plots moest ik echt een stukje wandelen. Sjaak liep steeds verder uit, maar ik hield hem in het gezichtsveld. Zo kon ik ook zonder een gps het parcours nog vinden. Hij ging ook wandelen en wachten, en zo kwamen we weer samen. Achteraf liet hij uitschijnen dat het niet echt wachten was, maar dat het ook bij hem op was. Maar hij had echt wel meer in zijn mars. Toen ik de straat met finish herkende liet ik hem opnieuw lopen en wandelde ik een minuutje na sjaak ook binnen. 4° plaats en 49,9km in 5h08. Rekening houdend met de rust op de bevoorradingsposten wil dit zeggen dat we aan een gemiddelde van 10km/h gelopen hebben vandaag.
Wel snel als er morgen nog een ultra in Monschau op programma staat. Had ook wat last van de wreef en het schuren van shirt en short. Voltaren en Vaseline gekocht in de plaatselijke suppermarkt. En na een spaghetti ten huize Annemarie en Willem, kon ik doorrijden naar Konzen.
122) 6 uur van Haarlemmermeer
2 weken voor de eigen organisatie had ik er ook wel eens zin in. De vorm zat goed. Nu nog een vlak parcours en goede weersomstandigheden. Dan zou ik wel eens een PR kunnen lopen. Op 27/6 trok ik naar Haarlemmermeer. Via tussenstop Sint-Niklaas waar ik Dirk oppikte. Een lange weg tot net onder Amsterdam. Met 2 gaat dat veel vlugger voorbij. We konden inschrijven in een grote glazen serre, die dienst deed als expo hal. Ooit gebouwd voor een bloemententoonstelling. Er was daar een rondje uitgezet van iets meer dan 2km. In dat rondje zaten 2 lichte hellingetjes. Door de vorm, en de kiné oefeningen leken de hellingetjes wel haalbaar.
Dan ook van bij de start toch voor dat PR gegaan. Hoorde dat Nitish voor een training ging. Voor hem betekende dat 64 à 66km. Goed geluisterd en direct wieltjeszuiger gespeeld. Er vormde zich een groepje met oa Heidi en Ghislain. Ghislain hoorde dat ik voor een PR ging. Zonder iets te vragen liep hij heel constant net boven de 11km/h. Na een uurtje of 2 bleef Ghislain wat achter en ik ging aan het zelfde tempo door. Ondanks de helling en het toch wel warme weer bleven de rondjes goed vlotten. Het uitgewerkte drank en gellekes plan zorgde er van dat ik beetje last kreeg van de buik. Daarom liet ik de gels maar links liggen en schakelde over op cola en water. Zonder sanitaire stop zou het PR mooier en vetter zijn. Maar plots was er die helling te veel. Waar de ronde voordien nog alles vlot liep, was de helling nu te zwaar. Boven herstarten lukte nog wel. Maar toch niet meer zoals voorheen. Nog een ronde geforceerd om er het tempo toch in te houden. Maar het lukte niet. Het voelde alsof ik mijzelf een blesure zou lopen. Ik wou dan ook gaan stoppen. Tot Els mij aanmaande verder te doen. In de Sparta zou dat ook nodig zijn. Daarom toch blijven wandelen. En zo bij Jacques terecht gekomen. Weet bij God niet meer over wat we exact begonnen zijn. Het werd een heel lang en heel interessant gesprek. Soms andere mening, andere strekking. Wel met respect voor elkaar. Ondertussen goed gerecupereerd en begonnen we een deel van de ronde opnieuw te lopen. Enkele minuten voor tijd kwam Els bij ons en ze was op weg naar een PR. Samen besloten haar te vergezellen. En zo nog een stukje doorgelopen. Plan was in buurt van de 0-lijn te finishen zodat onze restmeters vlug opgemeten waren. Maar door nog eens door te lopen met Els finishten we op de verst mogelijke plaats. Was wel lekker warm en niet erg om te moeten wachten op het opmeten van de restmeters. Zo kwam ik uit op 54km600. Een heel stuk onder de verhoopte 66km. En toch gaan we die ooit eens lopen op een 6 uur.
Dan ook van bij de start toch voor dat PR gegaan. Hoorde dat Nitish voor een training ging. Voor hem betekende dat 64 à 66km. Goed geluisterd en direct wieltjeszuiger gespeeld. Er vormde zich een groepje met oa Heidi en Ghislain. Ghislain hoorde dat ik voor een PR ging. Zonder iets te vragen liep hij heel constant net boven de 11km/h. Na een uurtje of 2 bleef Ghislain wat achter en ik ging aan het zelfde tempo door. Ondanks de helling en het toch wel warme weer bleven de rondjes goed vlotten. Het uitgewerkte drank en gellekes plan zorgde er van dat ik beetje last kreeg van de buik. Daarom liet ik de gels maar links liggen en schakelde over op cola en water. Zonder sanitaire stop zou het PR mooier en vetter zijn. Maar plots was er die helling te veel. Waar de ronde voordien nog alles vlot liep, was de helling nu te zwaar. Boven herstarten lukte nog wel. Maar toch niet meer zoals voorheen. Nog een ronde geforceerd om er het tempo toch in te houden. Maar het lukte niet. Het voelde alsof ik mijzelf een blesure zou lopen. Ik wou dan ook gaan stoppen. Tot Els mij aanmaande verder te doen. In de Sparta zou dat ook nodig zijn. Daarom toch blijven wandelen. En zo bij Jacques terecht gekomen. Weet bij God niet meer over wat we exact begonnen zijn. Het werd een heel lang en heel interessant gesprek. Soms andere mening, andere strekking. Wel met respect voor elkaar. Ondertussen goed gerecupereerd en begonnen we een deel van de ronde opnieuw te lopen. Enkele minuten voor tijd kwam Els bij ons en ze was op weg naar een PR. Samen besloten haar te vergezellen. En zo nog een stukje doorgelopen. Plan was in buurt van de 0-lijn te finishen zodat onze restmeters vlug opgemeten waren. Maar door nog eens door te lopen met Els finishten we op de verst mogelijke plaats. Was wel lekker warm en niet erg om te moeten wachten op het opmeten van de restmeters. Zo kwam ik uit op 54km600. Een heel stuk onder de verhoopte 66km. En toch gaan we die ooit eens lopen op een 6 uur.
Abonneren op:
Posts (Atom)