De volgende dag stond marathon op het programma. Ik zou pacen voor een clublid dat zijn PR van 3h58 wou verbeteren. Woensdag was er nog sprake van 3h55, deze morgen sprake van 3h50. Er bleek ook een startnummer voor de 10km over. En deze start 4h na de marathon. Dat moet wel lukken zeg. Deze alvast ook maar opgespeld. We starten de marathon en zitten direct in een snelheid van net boven de 5m30s/km. Samen met Bart pace ik Hans. Heidi loopt ook 11km mee. Daar splitst de halve marathon van de marathon. We lopen via een gelegenheidsponton over het water en daar was de splitsing. Ondertussen was het lekker warm geworden. Hans liep liever in de schaduw, ik koos de zon kant. Door het water van de sponsen was mijn t-shirt nat geworden en met wind er op vond ik het zelfs eerst nog wat fris. Maar we liepen verder. Langs fietspaden te midden van het vlakke Nederlandse polderlandschap. Daar was het genieten van de rust en de natuur. De enthousiaste Nederlanders maakten hier plaats voor kikkers en/of padden die ook van zich lieten horen. We haalden nog maar eens op dat we in België van onze koele landgenoten enkel bij start en finish wat supporters bij elkaar krijgen. Die dan eens klappen voor die ene kennis waarvoor ze komen. Hier lopen we door wijkjes van Leiden, waar de gezinnen zich mooi buiten nestelen. Met drankjes, of een barbeque of een berg stoepkrijt. En die zitten dan een hele tijd aan een stuk te klappen en aanmoedigingen te roepen. Vermoedelijk zien zij even goed 2 dagen nadien af, zoals onze beentjes. Ondertussen hadden we met zijn 3-tjes een plaspauze ingelast en kwamen we nog steeds in de zelfde snelheid in een wijk omgetoverd in een Tirolerdorp. Echt top. Traditioneel was het in de tweede helft lijken pikken. We pikten ook nog 2 novicen Anna en "Beardmen" op. Deze liepen al lang voor ons uit aan een zelfde snelheid. Moedigden hen aan om in het groepje te komen. En zo kregen we een echt busje. Anderen probeerden ook in te pikken, maar moesten telkens even later de rol opnieuw lossen. We waren reeds aan km 35. Ik had al eerder aangegeven aan Bart om Hans wat gerust te laten. En nu werd het echt lastig. De 2 andere mede-lopers konden lichtjes voor ons uit gaan lopen. En wij bleven bij onze clubgenoot. Zorgde voor wat interactie met de gekke Nederlandse supporters. Maar moesten de snelheid lichtjes laten zakken. Zonder echt van verval te moeten gaan spreken. Uiteindelijk hadden we gekozen voor een rustige eerste 14km, dan wat snelheid opgebouwd, en op einde klein beetje moeten inboeten. Maar in totaal gaf dit toch nog een negatieve split. En kwamen we met 3 naast elkaar over de lijn in 3h52. Geslaagde marathon dus.
Net op het ogenblik dat we over de finish komen wordt afgeroepen dat ook de 10km gestart is. Ik geef mijn medaille af aan Heidi die mij staat op te wachten. Ze geeft mij een lekker fris 25cc blikje cola. En ik door naar de 10km. Enkel de wedstrijdlopers waren gestart, maar alle vakken en lopers waren al samen geschoven en mochten even later door de flessenhals starten. Goed systeem, alleen moest ik nu achteraan aanschuiven en als allerlaatste starten. Een 20-tal minuten zo goed als stil staan had beentjes geen deugd gedaan. Kreeg de snelheid niet meer op 10km/h. Maar op karakter liep ik de 10km toch uit. Op zo'n grote stadsevenemeten betekend dit nog altijd dat ik een massa lopers inhaalde. Vaak moeten denken dat ik deze karaktertocht volbracht in functie van Spartathlon. Maar ook deze kilometers werden uiteindelijk aan het weektotaal toegevoegd. Had er de zondag uiteindelijk 54km. Mooi weekend, kijk al uit naar het volgende. Nu eens met Krekenlopers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten