Wandelaars en traillopers welke naar het Müllerthal trekken zijn telkens in de wolken over de rotsformaties en de natuur die ze te zien kregen. Daar wou ik al enige tijd naar toe. Omdat Filip, iemand uit ons bestuur daar op vakantie ging was dit de uitgelezen kans om daar ook 2 parcours uit te stippelen voor een trailvakantie. We starten het weekend met de heenrit en een gezellige kennismaking. De 4° dag van het weekend werd geen loopdag, maar een dag waar ook de mee gereizde vrijwilligers iets hadden om van te genieten. Een kleine wandeling in "klein zwitserland".
We starten op lus 1 van het Müllerthal. Dit liep nog vrij vlot, maar leverde niet de beelden op die we al vaak van anderen op de sociale media hadden zien voorbij komen. Pas als we Echternach naderden kwamen we in meer golvend terein dat bebost was en daalden we vervolgens af naar het meer van Echternach. Nog even het centrum door en we begonnen aan lus 2. Deze leverde helemaal wat we verwachten, maar het werd lastiger om te lopen ook. Uiteindelijk kwamen we op een drukke toeristische plaats met pitoresk brugje, en konden we de laatste kilometers tot ons hotel volbrengen. Moe maar voldaan.
De tweede dag zat ik met heel wat kopzorgen. Onder andere m100cl.nl Hierdoor liep het helemaal niet lekker. Ik dacht meermaals aan opgeven. Ik kwam een Nederlandse familie tegen welke ik de dag voordien ook al had gezien. Ze zaten te picknikken en ik zou opgeven. Ik zette me bij hen en maakte een praatje. Uiteindelijk de moed terug samen gerakeld om terug verder te gaan. Op de verzorginspost werd ik aangemoedigd om toch verder te gaan. Kwamen juist 2 Nederlandse dames, wandelaars en ging met hen terug verder. Een praatje en terug iets van energie. Een moeilijkheid in de parcoursuitpijling deed de moed opnieuw zakken. Maar ook op de volgende bevoorrading werd ik aangemoedigd. Nog een moeilijke klim, daarna zou het opnieuw vlotter gaan. Bij een kasteel stond Heidi met de laatste bevoorrading. Het was een lange dag geweest, ook voor haar. Maar nu zouden we niet meer opgeven en met verse moed vatte ik de laatste kilometers aan. Het zat nu terug goed in het kopje en als ik van uit de hoogte het hotel al zag liggen en de laatste kilometer aanvatte kon er al een schreeuw van af. Een lastig maar mooi, en gezellig weekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten