zondag, juni 21, 2015

118 Limburgs Zwaarste

Na Bottrop volgde een spierscheur. Het duurde een tijdje voor we weer konden herstarten. De opbouw gebeurde deze keer via activiaatjes en minder via trainingsmarathons en ultra's. Hierdoor bleef de teller een tijdje steken.

Limburgs Zwaarste ken ik reeds en is een wedstrijd naar mijn hart. Kleinschalig, gezellig, en zeer mooi parcours. Wel vroege start. Daarom reeds de avond voordien aanwezig op de parking. Volgende dag al snel heel wat bekenden. Flyertjes voor de 6 uur vanAalter uitdelen, en al vlug was het starttijdstip aangebroken. Rustig vertrokken vrij ver achteraan. Maar het liep vrij soepel en ik begon reeds in de eerste kilometers aan een inhaalrace. Liep niet alleen soepel, er kon ook veel verteld worden. Steven zou samen met een vriend uit Oostende afzakken voor deze loop. Maar door zijn blessure stond zijn vriend daar alleen. Hij herkende mijn Vlaamse accent en zo raakten we aan de praat en legden we heel wat kilometers samen af. Iets voorbij de 40 zou hij afhaken en het iets rustiger aan doen. Ondertussen had ik hem al gezegd dat het verrassend vlot liep, en ik moest oppassen niet te hart van stapel te lopen. Op het einde liefst geen stukje te kort komen, maar liever de laatste kilometer nog een tandje bijsteken. Maar dat valt nog af te wachten. Opeens haalden we Ludo Depoorter in. Vooraf dacht ik nog eentje waar het tempo reeds aan het wegzakken is. Er op en er over. Maar toen ik zag dat het Ludo was, ging mijn gedachten gang toch iets anders. Die is meer dan een klasse sterker dan mijzelf. En als hij zegt dat we op schema zitten net boven de 9h, dan moet de rem er nog extra op. Daar mag ik zeker niet over gaan of de man met de hamer ligt zeker ergens op de loer. Tempo serieus stuk naar beneden, en Ludo gewoon volgen. Zonnetje kwam er ondertussen door en Ludo stopte om van truitje te wisselen. Hij zou het gaatje echter niet meer dichten. Het bleef heel lang door mijn hoofd gaan. De gedachte dat ik voor Ludo zat, en moest remmen, remmen en nog eens remmen. Rinus was nog trager gestart dan ikzelf en liep kortere afstand. Hij kwam full speed bij mij aangelopen. Er volgde een gezellige babbel. In een weide gingen we naar rechts boven waar een volgende lintje hing. Blijkbaar moesten we eerst recht naar boven, door poortje en dan naar rechts. Nu scheide ons een prikkeldraad met het vervolg van het parcours. De draad was hoog en Rinus hielp mij over de draad. En vervolgens hielp ik Rinus. Toch ging het mis. Rinus belande met zijn lies op de prikkeldraad. Nog wat verder geholpen en Rinus kon rustig aan weer verder. Na een tijdje samen te hollen, schakelde hij terug een versnelling hoger. Toen kwam ik op een bevoorrading bij Paul van Hierl. Maar die ging er al vandoor en ik moest nog bevoorrading nemen. Behoorlijk aantal kilometers verder kwam ik opnieuw aanpikken. Paul klaagde. Ik paste mijn tempo wat aan. De herstellende kuit voelde al een tijdje gevoellig en was een extra reden om het voorzichtig aan te doen. Maar plots schoot er iets in de knie. En moest ik Paul opnieuw laten gaan. Toch kwam ik een eind verderop er terug bij. Tot kilometer 70 liepen we samen. Paul wou voor de finish gaan en voor de 80 kiezen. Met mijn knie kon ik wel wat steun gebruiken op de 100. Maar hij liet zich niet doen. Ik alleen weg op het vervolg van het parcours. Plots was het parcours wat minder aangeduid. Ik draaide mij om om stukje terug te keren en voor de zekerheid te checken. Toen merkte ik op dat Paul toch voor de 100 gegaan was en mij al geruime tijd gewoon aan het volgen was. We liepen nog een heel stuk samen. Tot hij plots een nieuwe adem vond. En weg was hij. Aan de aankomst had hij vlug gedouched en was hij weg. Kreeg nog berichtje dat hij zich echt niet goed voelde en dat dat de reden was voor het snelle vertrek. De laatste kilometers waren wat pijnlijk voor de knie en kuit. Maar het verval viel reuze mee. Was dan ook super tevreden met 12h38 in Lumburgs Zwaarste. 2j geleden liep ik hier nog 14h32. Prachtige loop voor wie van trail of natuurlopen houdt. En met een zeer voldaan gevoel konden we terug huiswaarts.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten