Steevast start mijn zoektocht naar marathon & ultra's op de Nederlands ultraned-site. Eigenlijk zou het een gewoonte moeten worden om dit via trailsites te doen, gezien mijn voorkeur. Maar het is nog niet zo. Enige haalbare dat ik vond was de Moormarathon. En bijna 5h rijden voor één marathon vond ik toch wat veel. Ik dacht terug aan wat onze Duitse vriend Gunther mij gezegd had in Meersen. In dergerlijk geval de Duitse marathon 100 club site raadplegen. En waarschijnlijk kom je wel aan 2 marathon's op dat weekend, en moet je die lange trip niet voor één, maar voor 2 marathons maken. En inderdaad, op minder dan een uur van de Moormarathon de Bremer Bergmarathon. Met mooi tussenin het stadscentrum van Bremen. Nog even getwijfeld ... maar we gingen er voor.
Vrijdag aangemeld voor de Bremer Bergmarathon. De startplaats van de Moormarathon was wat moeilijk vindbaar voor een niet Duitstalige. Maar we geraakten klaar en vertrokken. De start op zaterdag was pas om 10h en bleven op parking langs de autostrade overnachten op 50km van de eindbestemming. De volgende ochtend iets na 7h waren we er al. Vlug nog eens heen en terug naar Bremen centrum. Tijd was er toch zat, en zo wisten we al een deel van onze avondtrip. Al terug op de startlokatie kwam even later Olaf en Helmut de organisatoren aan. Kennis meken. En samen het parcours uit zetten. Een rondje van 2,27km werd met stoepkrijt en zagemeel aangeduid.
Zelf ook wat met zagemeel rond gestrooid. En zo kende ik meteen ook het mooie rondje. Het was gelegen in het Pellen park ten noorden van Bremen. Vanaf de weg niet zichtbaar, maar achter een sportcentrum lag een park met voetbalvelden en BMX-parcours. In het park werden alle heuveltjes opgezocht zodat we na 19 rondes aan ruim 800 hoogtemeters kwamen.
Al van bij de start grasveld naar beneden, gevolgd door een pittig klimmetje. Dan grindpad rond voetbalveld. Gevolgd door een afdaling op een klinkerpad.
Bijna beneden links een bosje in en we kwamen op een door de jeugd zelf aangelegd BMX parcours. Het eerste uur nog rustig en stil. Maar daarna gans de namiddag druk bezocht en het was uitkijken voor de jonge tieners die zich maar al te graag in de bergafjes lieten naar beneden storten, jumpen over de zandhoopjes, enz Zelf mochten we daar ook wat draaien en wat keren. Bergaf, terug omhoog tot we aan een slecht grindpad kwamen. Naar beneden en daar een scherpe bocht naar links in los zand. Niet uitschuiven was de opdracht. En direct opnieuw een stijle klim die vanaf de eerste ronde wandelend genomen werd. Boven rechtse bocht.
En nu een afdaling langs trapjes. Deze lagen redelijk ideaal in groepjes van 3 en twee groepjes van 4. Telkens met een mooie tussenafstand. Beneden oppassen voor de straat waar we op uitkomen en opnieuw direct links. Aanvankelijk een makkelijk stuk vals plat langs de spoorweg. Maar na de middag kwam de wind meer opzetten en hadden we die hier pal op kop. Even verder opnieuw links nog maar eens heuvel op.
Hier boven gekomen wat zwakke bochtjes tussen de bomen, dan een scherpe bocht terug en we zagen het voetbalveld al opnieuw naderen. Nog even een ommetje over een macadam pad. Alweer naar beneden, maar gevolgd door een verraderlijke lange trage klim. Deze kon ik 10 rondjes lopen, maar moest dan toch meer en meer wandelpauzes inlassen. Zeer mooi parcours, slechts 5€ deelname. Maar toch slechts 7 lopers. Beetje vergelijkbaar met wat de DFW runners doen in Nederland. Eerste rondje nog redelijk samen als parcours verkenning. En vanaf de tweede ronde liep bijna iedereen afzonderlijk. Aanvankelijk liep ik derde. 3 lopers kon ik vrij snel dubbelen. Door een sanitaire stop tussen de bosjes duurde het nog behoorlijk lang voor ik de 4° loper ook dubbelde. Na 14 rondes kwam de eerste loper terug bij mij en ging direct door. Maar na 15 rondes kwam ik terug aansluiten. Hij liep een half rondje mee maar moest mij laten gaan. Ook al had ik toch wat verval, gaf mij dit nu terug een goed gevoel. Ging opzettelijk een tandje bijsteken om het gat te vergrooten en de andere loper psychologisch wat te gaan bespelen. Aan de finish zag ik tot mijn verwondering dat de tweede loper nu ook terug in zicht kwam. Nog 3 rondes, maar het was nog een behoorlijk gat. Toch maar tandje bijsteken. En met nog 2 rondes te gaan zag ik dat het gat duidelijk geslonken was. Met nog één ronde te gaan was het gat voldoende geslonken om het dicht te lopen. Door een open veter mocht ik echter direct de job nog eens over doen. Het had moeite gekost maar samen finishten we op een gedeelde 2° plaats in 5h06. De douches werden open gedaan voor ons.
En nadien konden we rond de goed gevulde bevoorradingstafel nog iets drinken, bijpraten ...
Een van de lopers woont in Bremen centrum en kwam met het openbaar vervoer. Ik bracht hem terug naar huis. En hij zorgde voor een goed pasta adresje. Daarna was hij mijn gids in Bremen centrum. De klassiekers als Raadshuis, Rolandstandbeeld en natuurlijk de Bremer Stadsmuziekanten werden bekeken. Maar ook de Dom, Schnoor, Böttcherstrasse en nog heel wat meer.
Nog die zelfde dag doorgereden naar Goldenstedt. Start was nu op 9h. Mooi uitgeslapen gaan aanmelden. Hier een iets grotere marathon met een 60-tal lopers. Maar later vooral drukte door de vele andere loopafstanden. Terwijl ik wacht voor de start hoor ik zowaar mijn naam. Inneke en Gerik zijn er ook. Toch 2 bekenden tussen alle Duitse onbekenden. Vandaag moest het parcours slechts 2x gelopen worden. Eerst een klein rondje van net geen 3km. Dan een 2-tal kilometers die heen en terug gelopen werden. Maar alvorens de terug weg te mogen lopen, eerst nog een grote lus. In die grote lus zat een kleine 5km op de openbare weg. Dus 32km in de natuur vandaag.
De term "moor" uit moormarathon staat voor een soort turf. Volgens de inlichtingsbordjes al daar is moor echter meer dan enkel maar turf. Maar daar komt de naam dus van. Hierdoor dwars door dit natuurgebied, bijna langs en over het volledige parcours een smalspoor. Voor kleine treintjes om de turf te vervoeren.
Het steken van die moor zorgt er voor dat er putten ontstaan. Die dan grote plassen doen ontstaan. Trouwens een zeer vlakke omgeving waarin we lopen.
Op één plaats liggen de sporen die het parcours kruisen vrij hoog en hebben ze dit opgelost door er wat plannken op te gooien. Niet meteen de beste oplossing. Maar anders geen slecht woord over de organisatie. Maar liefst 6 drankposten waarvan 2 dubbel gebruikt. Zodat je op de halve marathon 8 bevoorradingen had. 16 op de ganse. In dit warme weer eigenlijk zeer aangenaam. Ook douches werden geplaatst dankzij een goede samenwerking met de plaatselijke brandweer die zeer talrijk bijsprong. Na de aankomst kreeg je zeer snel een oorkonde. En ondanks dat dit niet zo'n hele grote wedstrijd is, toch een podiumceremonie per categorie.
Ondanks dat ik na 2km maar net geen 10km/h had liepen maar 2 lopers achter mij. De eerste rond ging al fotografeerend in 2h11. Toen waren enkele lopers bijgehaald. In de tweede ronde zouden er nog heel wat volgen. Na het kleine rondje hadden we nu 2h29. Direct na onze passage was er de start van de 9km. Een pak lopers kwam ons dan ook voorbijgesneld. Door enkele gels kon ik het tempo behouden. Samen met Ineke werd nu ook de 2° vrouw ingehaald. Zij stevende dus af op een mooie podiumplaats. Zelf kon ik de tweede ronde blijkbaar ook nog net iets sneller dan de eerste. Zodat ik 31° werd in 4h18.
Op de terugweg stopte ik op een parking om een pasta te eten. Ontmoete daar een Deen die reeds 15 jaar in Oostende woont. Zijn nieuwe vrachtwagen inclusief de vis die hij bij had waren de vorige nacht in de vlammen opgegaan. Hij was uit zijn slaap gewekt door een collega chaufeur. Geld papieren, kleren, alles weg. Hij was door de politie aan kleren geholpen en na een ziekenhuisbezoek en een paar krukken op die parking afgezet. Hij wachte daar op zijn vrouw die na haar werk hem zou komen halen. Heb nog mijn goed werk van de dag gedaan door hem eten en drinken te geven en mee te nemen tot in Antwerpen. Daar zou zijn vrouw dan uiteindelijk hem oppikken, haar ouders woonden toch in Antwerpen. En zo zit een mooi loopweekend er al weer op.
Minder goed nieuws ivm voetje. Dat is duidelijk nog steeds niet hersteld. Maar de twee marathons zijn toch overleefd. Eens zien wat we daarvoor gaan verzinnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten