Op vrijdag avond gaan loslopen in Kaprijke. Er stond daar een 10-mijl geprogrammeerd. Na 12km in 1h, ff vertraagd met 3 om onze 4° loper ook nog mee te krijgen tot aan de finish. Goede training. De volgende dag vroeg uit de veren. Geen brood in huis, wel zelgemaakte cake-jes. Zo hadden we ook weer iets binnen. Lange weg naar Genk, en daar al vlug weer veel bekenden.
10h start en al behoorlijk warm. Heb van mijzelf het idee daar vrij goed tegen te kunnen, dus deert niet. Na ruim 1km al een eerste klein uitschuivertje. Zet de voet op de rails en die waren glad. Volgende rondes voetje er maar naast geplaatst. Moesten van de organisatie wel de TGV voorrang geven. Dat verklaart misschien al voor een deel mijn iets mindere eindtijd :-) . Maar de eerste 5 à 6km waren best aangenaam. Zat wel klimmetje of 2 in, en wat vals plat. Maar dit stuk viel goed mee. Ook vrij veel tussen het groen en daar was wat schaduw. Hier kon er rustig getetterd worden. Bij de eerste bevoorrading mijn tijd genomen om goed te drinken en hierdoor wat plaatsjes verloren. Maar dat was vandaag niet echt een zorg. Iets voorbij de bevoorrading stond een bordje van de organisatie dat het hier echt begon. En zo zag ik de eerste keer een mijnterril van dicht bij. De eerste was nog in etagekes aangelegd. We mochten hem in 4 keer beklimmen. Tussen 1° en 2° stuk was nog een vrij groot vlak loopstuk. Tussen de volgende was dat maar enkele meters. De 4 klimmekes waren zeer steil maar niet zo heel lang door telkens het tussen liggende etageke. In de eerste ronde viel dat dus nog goed mee. Boven op de eerste terril een heel mooi uitzicht. Vooral het blauwe stadion van Genk viel op. Wonen daar nu de smurfen? Dan maar gaan afdalen. Was aangekondigd als gevaarlijk. Maar na de Jurassic Coast Trail vind ik deze best goed doenbaar. Beneden mochten we een klein kilometerke lopen van terril één naar terril twee. En als je al dacht dat die eerste steil was, hebben ze er hier nog eentje neer gegooid die nog steiler is. En ook niet in ettagekes. Dus mochten we in een trek door naar omhoog. Boven was de adem op, maar het parcours nog niet. Eventjes lucht happen en dan de afdaling. Na de 2 terrils volgde volgens de organisatie een laatste molshoop. Maar ook hier was het een klimmeke in etages. Op de eerste etage kwam er dan een "sorry, dit stukje vals plat waren we nog vergeten". Dat dan ook maar beklommen. De laatste 2km liepen dan weer iets vlotter. Kwam bij de aankomst in 1h15 voor 11,2 à 11,3km. Opnieuw ruim tijd genomen om te drinken. En volgde gewoon in het spoor van een v d lopers die mij was ingehaald bij de bevoorrading. Beetje per beetje opschuiven tot aan de bevoorrading. Had ondertussen wat honger gekregen na het te beperkte ontbijt. Bij de bevoorrading goed voorzien van banaan, appelsien, peperkoek, en Tuc-koekjes. Ook telkens enkele bekers cola en enkele bekers water. En opnieuw volgden de terrils. Was nog maar de 2° keer. Maar voelde bij deze 2° passage reeds alle energie uit het lichaam verdwijnen. Wat benauwd in de borststreek. FF doorbijten tot aan de finish want daar opnieuw bevoorrading. Het verval was veel kleiner dan verwacht 2h37. Gelleke genomen om energie weer op peil te krijgen, opnieuw genieten van het buffet van de organisatie. En was weer weg. Samen met Lianne het eerste makkelijke deel van het rondje kunnen lopen. Focus blijven houden op voldoende eten en drinken. Hoewel de maag alles behalve ideaal voelde. Maar toch maar blijven vol pompen met energie. Terrils volgden voor een 3° keer. Terwijl ik hier de vorige ronde mijn adem verloren had. Was het deze passage onbegonnen werk om die terug te zoeken. Het beetje dat nog over was, moest ik hier ook gebruiken en achter laten. De 2° helft van de 3° ronde werd uitgestrompeld. Na de laatste klim liep Henk nog vlak voor mij. Iets waar ik mij een beetje kon aan optrekken. Maar door vermoeidheid, verzuurde kuiten en de focus op de loper voor mij, te dicht bij een boom/struik met doornen. 2 flinke prikken in de arm en beetje bloed. Gelukkig viel dit best mee. Bij bevoorrading ondanks zware maag toch weer goed alles bijgetankt. En weg was ik. Zelfs het makkelijke stuk ging nu wandelend. Een dame in lichte looppas haalde mij in. Ik kon aanpikken. 4 vlakke straten-marathons, dit was haar 5° lange wedstrijd. Ze zat ook op de bodem van haar energie voorraad. Kon niet drinken maar had dorst. Ik gaf haar de tip om haar mond en lippen nat te maken en de rest uit te spuwen. Even verder deed ze dat ook. Ze vroeg als ik niet weer voor moest? Nee hoor, tot aan de bevoorrading zal ik wel kunnen aanpikken, maar daarna zal ik u zelfs niet meer kunnen volgen. En zo geschiede. Bij de bevoorrading nog de tip om één van haar flesjes met cola te vullen voor als ze energie nodig had en toch weer kon drinken. Eentje met water om mond te spoelen. Ze was immers nog steeds misselijk. Mijn maag voelde ook zwaar, maar ik nam het er toch van om even te gaan zitten. Wat sinaas, en tuc te eten. Heel wat cola, mijn 2° gelleke en nog wat water om alles door te spoelen. Laatste keer terrils. Op de klims moest ik nu zelf al tussenpauzes nemen. Ook al beginnen oppassen hoe ik de voeten plaats om geen krampscheuten te hebben. Naar beneden moest nu ook heel traag gestapt worden of ik had kramp of misschien wel spierscheur. De warmte ging nu nog meer op het hoofd gloeien. Liep nu al een tijdje alleen. Maar de rust werd verstoord door de motoren van enkele pleziervliegtuigjes boven ons hoofd. En ook door een reeks motoren van een cross iets verder in de omgeving. Tussen 2 manches door enkel nog de vliegtuigjes, maar even later opnieuw meer lawaai. Hier had ik echt even kunnen genieten van de rust, maar die was er niet. Wel een zeer genietbaar parcours hoor. Maar vanaf de 2° helft v d 2° ronde, vandaag niet aan mij besteed. Het was doorbijten. Denken aan Spartathlon. Daar zal ook moeten gewandeld worden om een of meerdere dipjes door te komen. Dus stappen maar, niet opgeven. De laatste kilometers lopen iets vlotter, dus opnieuw van stappen naar lopen overgeschakeld. Schop ik wel op een steen zeker. Kramp in beide kuiten. Gelukkig snel weer weg en dan toch nog maar opnieuw wat wandelen. Laatste stukje verhard dan nog maar gestrompeld. En geloof dat het 6h31 was als ik binnen kwam. Laatste 2 rondes waren om en bij de 2h.
Na de aankomst volgde er nog heel wat. Tijdens het drinken v d cola was er opnieuw kramp, nu in de bil. Schoenen uit doen en kreeg kramp in de tenen en aan de onder kant van de voet. Wat heen en weer stappen. Maar voelde mij echt niet goed. Zeer flauw, te warm hoofd, te zware maag en zure benen. Tot de tenen toe. Na wat uitstappen dan toch maar richting wagen. Als ik deze starte, opnieuw krampen. Pas bij de 3° poging ben ik echt van de parking geraakt. Na een half uurtje rijden een stop gemaakt om een twix te nemen en een flesje limonade met cafeïne. Thuis gekomen snel een recup shake gemaakt en opgedronken. Even op de weegschaal en 2kg lichter dan deze morgen. Ondanks de ruime bevoorradingen en al de drank tijdens en na de loop. Dit verklaart natuurlijk veel. Frietje gaan halen en naar binnen geforceerd. Vroeg gaan slapen, want morgen staan er 44km in Maarkedal gepland. Ziet er mooie 1° editie van een veel belovend trailke uit. Maar de nachtrust was niet ideaal. En op aangeven van Hans dan toch maar beslist om de trail links te laten liggen. 7km herstelloop @9km/h. Hartslag was gemiddeld maar 103, dus echt herstelloopje.
Nummer 125 is binnen, maar werd dus een van de lastigste ooit. Komt het door de warmte, de steile hellingen, te veel getraind (dit jaar bijna 3000km en de laatste 4 weken al telkens +120km). Wie zal het zeggen. In elk geval ff rusten nu, daarna opnieuw trainings volume. Want het echte doel ligt ergens eind december
Geen opmerkingen:
Een reactie posten