2° Uewersauer

Uewersauer zat zelf aan de 9e editie. Vorig jaar deed ik er 6h35min over een trail die mij enorm was meegevallen. Dirk moest dan ook maar een keer informeren om direct klaar te staan voor een 2° deelname. Eentje met een aangepast parcours door werken. Een 2-tal kilometer langer en het stukje dat we in de plaats van het quasi vlakke pontonbruggetje over het meer in de plaats kregen, was dan ook nog eens niet van de poes. Dit jaar waren we de avond voordien al afgezakt. En konden van een lekkere pastaparty genieten in de plaatselijke jeugdherberg.

De volgende dag werd er gestart als vorig jaar. Lichtjes bergop van het sportcentrum weg. Eerste wegel rechts en de trail kon starten. Wel met meer zon. De wegel lijdt al direct naar een mooie afdaling.

Een eerste afdaling waar ik jammer genoeg mijn sterkste wapen nog niet kon inzetten wegens de drukte. Beneden gekomen was het kabbelende riviertje van vorig jaar volledig verdwenen door de droogte. De helling daarentegen, die was er nog steeds. De conditie zou beter moeten zijn en ik begon al lopend aan deze klim. Echter opnieuw bleef dit niet zo tot aan de top.

Bovengekomen tussen de windmolens was er dit jaar minder wind. Lichtjes stijgend kwamen we bij de eerste bevoorrading na ruim 5km.

Ook dit jaar werd het constant een afwisseling van stijgen en dalen. Bij het stijgen werd er vaak door diverse lopers gewandeld. In het dalen was het soms beetje gevaarlijk. Maar daar kon ik telkens met mijn lange benen toch heel wat meters en vaak ook plaatsen goed maken. 2° bevoorrading na 15km. Telkens mooi verzorgd met cola, wportdrank, water, thè, appelsien, banaan, rozijnen, koekjes, muesli enz enz. Ook naar de 3° bevoorrading was er vrij veel kilometers tussen. En als we aan de bocht kwamen waar die vorig jaar stond was er niets te zien. Toch niet vergeten? Maar een kilometerke of 2 verder week het parcours af tov vorig jaar en was er een bevoorrading. Even later kwamen we terug op de afdaling tot het meer. Maar na een stukje dalen moesten we links af.

En toen volgde een lastig stuk van stijgende en dalende single track paden. Het nieuwe stuk bleef maar duren en we kwamen na een 7-tal kilometer aan een serieuse stuwdam. Direct gevolgd met een nieuwe 4° bevoorrading. Even verder kwamen we terug op het oude parcours terecht.

Hier volgde het mooiste stukje parcours. Langs een kabbelend beekje lichtjes bergop stroomop waarts. Paar keer via bruggetjes er over. Draaien keren tussen de bomen. Rond kilometer 39 kwamen we zo aan de 5° bevoorrading. Zoals steeds banaan, appelsien, 2 bekertjes cola en een bekertje water. Nog een plasje en er terug tegenaan. Enkele kilometers verder begon het wat lastiger te gaan. Niet de hartslag ging de hoogte in, maar de benen begonnen serieus zwaar te worden door al het klim en daalwerk. Het tempo stokte een beetje. Toch werd ik maar door een 4-tal lopers terug bijgehaald en kon ik zelf duidelijk meer remonteren. In de laatste 5km volgde nog de aller zwaarste beklimming. Ik zag de bocht naar links en herinnerde mij reeds voor de bocht wat daarna volgde. Traag, maar we werkten ook dit stukje succes vol af. Een eindsprint kon ik niet meer uit de benen halen. Maar ik kon toch finishen in 6h05 brut (6h04m49s net). 31m sneller over een parcours dat ruim 2km langer was, en toch een behoorlijk lastig stukje bijgekomen ipv het quasi vlakke ponton. Een geslaagd weekend dus, met geslaagde trail.

Blijf dit een zeer mooie vinden. Meer Vlamingen en Nederlanders zouden deze eens mogen bezoeken. Misschien volgend jaar eens afspreken om er samen naar toe te gaan?

Zondagsloper in Berenloop op Terschelling

Zaterdag wou zoon als verjaardagsfeestje met zijn vriendjes naar de jogging in Terneuzen. Om nadien een duik te kunnen nemen in Scheldorado. Deze combinatie is hij al een tijdje verzot op. En ook nu weer een geslaagde combinatie. Voor mij iets minder. Ingeschreven op de 10km, stopte ik toch na 5km omwille van pijn aan scheenbenen. Had ook al gestopt om veter losser te strikken want eerst deed de voet pijn. Op de koop toe in het zwemparadijs nog een zware val gemaakt. Pijnlijke heup en pols met schaafwonden op heup en rug als gevolg. Maar geen getreur. Terug naar huis, nog een frietje en een worstje voor de kids. En daarna alles klaar maken voor de Berenloop. Die zelfde avond vertrokken voor de lange rit. En op een kilometer of twee van de veerterminal een parkeer en slaap plaats gezocht.

Na een goede nachtrust de parking bij de veerterminal opgezocht. Volzet. Iets verderop nog een bewaakte parking. Stukje wandelen, maar nog tijdig voor een 2 uur durende overtocht. Deze was zo voorbij gezien ik een tafel deelde met nog 4 andere lopers. Menig ander ultra, marathon en halve marathon werden besproken. Nummer afgehaald in vvv kantoor. Sporthal opgezocht en omgekleed. En even later stonden we met zijn allen klaar voor de start.

De weg stond goed aangeduid. Gewoon de Berepoten vormen. Ook op de schelppaden en op het strand waar men de Berepoten niet kon aanbrengen was de parcoursaanduiding prima. De verwachtingen waren hoog en de eerste kilometers werden deze niet ingelost. Maar ook geduld is een mooie deugd.

En met wat geduld kwamen we inderdaad in het mooiere gedeelte van het parcours. Dit verhoogde meteen ook de moeilijkheidsgraad. De schelppaden liepen iets zwaarder dan de wegen of fietspaden. En ook ging het door de duinen lichtgolvend op en neer.

Denk dat het al iets over half weg was dat we in die duinenstrook ook een bos voorgeschoteld kregen. De herfstkleuren zorgden voor een aangename omgeving. Ook in de laatste 3 kilometers zouden we nog heel wat bos krijgen alvorens te finishen.

Na het eerste bos kwam na iets meer dan 30 kilometer de op een na zwaarste klim. Dit om het strand op te lopen. Na de zware klim volgde dan ook het lastigste, nogthans vlakke stuk. Voor de start werd mij nog aangekondigd dat het strand er beter bij lag dan op Texel met Pasen. Maar door de vele lopers die ons voor gingen, was hier nog maar weinig van merkbaar. De zwaarste klim kwam er om het strand terug te verlaten. Gelukkig waren we toen al aan kilometer 35.

De verwachtingen voor vandaag lagen rond de 4h of zelfs nog trager. Maar al van bij de start liep het vlot. En na een kilometer of 5 à 10 kwam ik in een aangenaam groepje. Vooral na de halve marathon werd dit vrij vlug uitgedund. Tot op kilometer 35 we nog met 2 overbleven. Een in oranje gehulde jogger, dat moet wel een nederlander zijn. Maar na de aangename lange tocht samen, moest ik hem hier toch laten gaan.

De bruto tijd was halfweg 1h56. En ondanks 6 lastige kilometers (van 35 tot 41) was de bruto eindtijd 3h50. HEt verval dat er wel degelijk was, viel dus toch nog mee. Een sterke laatste kilometer en een netto tijd onder de 3h50 was een feit. Op dit parcours veel beter dan verwacht. De conditie gaat duidelijk de goede richting uit.