Na de wandeltocht-kilometers van zaterdag konden er op zondag nog wat marathon kilometers bij. Met de wagen naar Wevelgem gereden om daar om 9h de bus terug te nenmen naar Deinze. Meer bepaald naar het Kasteel van Ooidonk. Om 10h daar aangekomen, nr afgehaald, klaar maken, sportzak afgeven. En dan socializen. Want vele bekenden hier. Eerste idee was om mee te lopen met Veerle T naar een nieuw PR voor haar. Maar gezien ze koos voor 10,5km/h toch maar besloten om bij Filip, Ellen en Maaike te blijven die opteerden voor 10km/h. De eerste kilometers waren daar nog heel wat bekenden bij met Kristof, Paul, Xavier en een groep volgers.
Zo liepen we met een mooi groepje, dat waarschijnlijk meest lawaai maakte ook, onder de brug door in Deinze. Daar stond Chris opgesteld om mooie foto's te schietten (waarvoor dank). Het was bij de brug dat we terug bij Ellen en Maaike kwamen die eigenlijk wat sneller gestart waren. En dat Kristof, Xavier en Paul sneller weg waren. Maar geen getreur. Met de kilometers van gisteren is dit wel een aangenaam tempo. En finishen in 4h15 is even leuk vandaag. Samen met Filip de kop genomen en behalve de 2 dames volgde een groepje. Het groepje dunde snel uit en ook de mogelijkheden van de 2 dames was vandaag nogal verschillend. Daarom bleef Filip bij Ellen. Ikzelf zou nu Maaike hazen tot bij de finish. Aanvankelijk ook nog een buffalo suporter in ons zog (toch volgens de marathon supporters langs de weg). Maar enkele kilometers verder moest die er ook af.
De ademhaling zat goed. Het was een aangenaam tempo. Na de brug in Deinze eerst nog ietsje onder de 10km/h. Na de splitsing van de dames gingen we net boven de 10km/h. De kilometertijden waren enkele secondjes sneller. De wind zat tegen. En in wedstrijden in lijn heb je dat dan natuurlijk van bij de start tot de finish. Maar soit, hij viel nog mee. Ik had de tijd om te kijken naar de eenden in de Leie. Het kolkende water van de sluis. De vergezichten langs de Leie. In de omgeving van Harelbeke kreeg ik heimwee naar de trail tvv Oigo en de trainingsloop die ik er eens deed met Kristof. Het bos rechts van ons lachte mij toe met mooie paden. Maar toch moesten we rechtdoor de verharde weg blijven volgen. Een mooi parcours toch wel die Leie marathon, maar trail blijft de voorkeur.
Op km 15 en 25 had ik een gelleke genomen. En het bleef heel goed gaan. Op het zware gevoel van de beentjes na. Ook Maaike toonde geen enkel teken van verval. We gingen dus door aan ietsje boven de 10km/h tot aan de bevoorrading aan kilometer 35. Zelf werd ik zo enthousiast dat Maaike niet vertraagde en het einde alsmaar dichter kwam. Zo vergat ik een derde gelleke te nemen. Maar ook dat zou geen roet in het eten gooien. We gingen vlot verder. Hoewel vanaf kilometer 37 liepen we de gaatjes op de voorgangers minder vlot dicht. Toch nog een dipje in wat de eindsprint moest worden. Er kwam ons echter maar één dame voorbij die duidelijk heel goed ingedeeld had (of misschien zelfs iets te voorzichtig). En een man met rood nummer van begeleider in zwart shirt met fietsbegeleider met een zwart nummer v e marathon-loper. (Later bij de finish gehoord dat iemand hen had zien wisselen, en dat ze daar gewoon zonder zorgen over zeiden "niet verder vertellen hè". Waar zijn we mee bezig?) Maar behalve die 2 konden wij andere "lijken" blijven oppikken. Het bordje van de 40K gaf Maaike zelfs nieuwe energie. Het ging terug boven de 10km/h. Nog 500m werd aangekondigd. Onder de brug door, rechts afdraaien en nog een kort nijdig klimmetje. Daar nog enkele 100-en meters. Probeerde Maaike nog wat aan te porren. Maar gezien deze tijd toch onder haar vorige marathons lag, had ze daar geen zin meer in. Gewoon flink blijven doorlopen en mooi finishen in een deftige 4h09.
Na het douchen bleek dan nog dat ik trui en broek vergeten was. De finshers T-shirt was al een deel van de oplossing. En via via toch nog een sexy-spannend shortje gevonden. Na een lekkere massage dan maar snel naar huis. Andere broek aan, en traditioneel afsluiten met friet en stoofvlees. Lekkere marathon.
Jaren werd een kantoorjob en zelfstandige ijsventer gecombineerd. Een bijhorend leventje op pita, pizza, frieten en liters cola was het gevolg. In 2006 ging ik over naar een gezonder leven. Eerste doel 20km van Brussel (27/05/2007), een eerste marathon (20/04/2008) en ultra (01/03/2009) zitten er reeds op. Sedert 05.03.17 staat de teller reeds op 134. Kan ik mij ooit qualificeren voor Boston? En deelnemen aan de Spartathlon?
woensdag, september 25, 2013
zondag, september 22, 2013
Aktivia sterren
Dit weekend wel 2 Belgische marathons op zondag, maar niets op zaterdag. Jammer.
Weekend dan maar gestart op vrijdagavond. In St-Margriete nog eens de korte afstand gelopen op de superprestige. Niet volluit (hoewel niet zo veel trager), maar eens taktisch. Voor één keer dat we een podium kunnen halen, ga ik er mij een beetje op focussen ook. De 3° plaats in categorie 40+ zit er nog steeds in. De 2 concurenten gevolgd. Als ook de laatst overblijvende stil viel overgenomen en een gat gemaakt. Daarna rustig uitgelopen.
Eigenlijk wou ik een dubbeldekker doen. Maar niets gevonden op zaterdag. Maar op de wandelkalender kon ik wel mijn ding vinden. Na een banaantje als ontbijt ging ik op weg. In Assebroek, Steenbrugge stond een 29km uitgestippeld. De Arsebrouc-tocht werd met 3 sterren aangeduid, en kondigde onverharde paden aan. Van bij de start trokken we direct de onverharde oude spoorwegbedding op. Aan de achterzijde van AZ St-Lucas trokken we dan de Meersen in. Iets sompiger, maar toch nog goed beloopbaar. Doorheen een vlak gebied waarin blijkbaar nog heel wat onverharde paden liggen slingerden we ons tot in Ver-Assebroek. Een laatste kilometer verhard bracht ons bij het schooltje waar de rustpost was. Al heel snel na de rustpost werden opnieuw mooie onverharde paden gevonden. Tussen de schapen door liepen we verder tot aan de tweede rustpost. Nu volgde een lusje waarin het % onverhard aan de lage kant was. We doorkruisten Oedelem en kwamen terug bij de rustpost. Van hieruit was het terug overwegend onverhard. Gelukkig lagen die paden hoger dan het grasveld in de Meersen. Want die grasvelden zagen er als rijstvelden uit. Wij hielden de voetjes droog, en kwamen op de zelfde laatste kilometer verhard naar het schooltje toe. De maag werd beetje gevuld met een boterham met hesp van de organisatie. Slechts 1€40. De prijzen op wandeltochten worden zeer democratisch gehouden. Met ruim 20km op de teller liepen we nu naar de 7-torentjes (en dat gebouw heeft nogthans meer torens). Daar reste er nog 3km. Dit laatste stukje was opnieuw verhard. Hier kwam ik Peter DD tegen. Hij was de spiertjes wat aan het loswandelen na de 80km lange Eco-trail in Brussel van vorige week. Het laatste stukje werd gewandeld zodat we wat konden bij praten. Een mooie tocht met zeer veel onverhard. Zeer vlak. De werkelijke afstand bleek 27,55km te zijn volgens de organisatie.
Direct de wagen in en doorgereden naar Hooglede. Ter gelegenheid van de opendeurdagen bij de brandweer was er daar een Brandweerwandeling met als langste afstand 25km. Deze moest het met een ster minder stellen, maar nog steeds 2. Landelijke wegen door Zilten en Mandelvalei werden aangekondigd. En een gratis versnapering. Iets voor 2h schreef ik mij in. Men panikeerde wel een beetje dat op zo'n laat uur nog iemand aan de langste afstand wou starten. Maar als alles tot 18h open bleef, leek mij dat geen probleem. Na iets meer dan 5km kwamen we opnieuw aan een schooltje. De weg er naar toe was wel rustig, maar 100% verhard. Rond het schooltje ook een hokey-club. Enkele jonge gastjes was er nog aan het ravotten na een verloren partijtje. Wist niet dat Hooglede een hokey club had. Na het schooltje volgde bijna direct een mooi single track pad. We liepen over een boerderij waar ik de boer tegen kwam. Even gevraagd als ik door mocht. Een zeer vriendelijke boer zei dat er geen enkel probleem was. Het onverharde stuk bleek niet zo lang en we kwamen al vlug terug op de openbare weg. Dit stuk was ruim 7km en we kregen nog 2 keer een klein stukje onverhard. Als ik aankwam bij de 2° rustpost waren ze het zaaltje al aan het opkuisen. Ze maakten er echter geen probleem van om mij nog vriendelijk te bedienen van een cola. En ook dat ik nog eens moest terug komen na een extra lusje vonden ze totaal geen probleem. Als ik terug kwam zaten er nog 2 dames van de 15km. Maar vermoedelijk was ik daar echt wel de laatste. Het begon nu wat zwaarder te worden. Ik zat al voorbij de marathon afstand. En moest wat op de tanden bijten. Een gelleke moest voor nieuwe energie zorgen. En nu het moeilijker begon te lopen kwam daar het onverharde waar we zo naar uit keken. Echter een vrij zwaar stuk. In combinatie met de vermoeidheid door de kilometers, was de zin in onverhard direct over. Nogthans het mooiste stukje van de wandeling. Maar alles samen kregen we niet meer dan 2km onverhard. We kwamen terug aan het schooltje met hokey veld. Hier ging ik toch iets langer zitten om al eventjes te recupereren. Nog 3km en we kwamen terug bij de kazerne. Met 24,7km op de teller. Een appeltje als versnapering en we konden naar huis. Gezien het weinige onverhard vond ik dit een minder mooie dan Assebroek. Maar de aktivia sterren waren verzameld.
Na het appeltje nog een pastaatje om er morgen weer tegen aan te kunnen. Dan staat de Leiemarathon gepland.
Weekend dan maar gestart op vrijdagavond. In St-Margriete nog eens de korte afstand gelopen op de superprestige. Niet volluit (hoewel niet zo veel trager), maar eens taktisch. Voor één keer dat we een podium kunnen halen, ga ik er mij een beetje op focussen ook. De 3° plaats in categorie 40+ zit er nog steeds in. De 2 concurenten gevolgd. Als ook de laatst overblijvende stil viel overgenomen en een gat gemaakt. Daarna rustig uitgelopen.
Eigenlijk wou ik een dubbeldekker doen. Maar niets gevonden op zaterdag. Maar op de wandelkalender kon ik wel mijn ding vinden. Na een banaantje als ontbijt ging ik op weg. In Assebroek, Steenbrugge stond een 29km uitgestippeld. De Arsebrouc-tocht werd met 3 sterren aangeduid, en kondigde onverharde paden aan. Van bij de start trokken we direct de onverharde oude spoorwegbedding op. Aan de achterzijde van AZ St-Lucas trokken we dan de Meersen in. Iets sompiger, maar toch nog goed beloopbaar. Doorheen een vlak gebied waarin blijkbaar nog heel wat onverharde paden liggen slingerden we ons tot in Ver-Assebroek. Een laatste kilometer verhard bracht ons bij het schooltje waar de rustpost was. Al heel snel na de rustpost werden opnieuw mooie onverharde paden gevonden. Tussen de schapen door liepen we verder tot aan de tweede rustpost. Nu volgde een lusje waarin het % onverhard aan de lage kant was. We doorkruisten Oedelem en kwamen terug bij de rustpost. Van hieruit was het terug overwegend onverhard. Gelukkig lagen die paden hoger dan het grasveld in de Meersen. Want die grasvelden zagen er als rijstvelden uit. Wij hielden de voetjes droog, en kwamen op de zelfde laatste kilometer verhard naar het schooltje toe. De maag werd beetje gevuld met een boterham met hesp van de organisatie. Slechts 1€40. De prijzen op wandeltochten worden zeer democratisch gehouden. Met ruim 20km op de teller liepen we nu naar de 7-torentjes (en dat gebouw heeft nogthans meer torens). Daar reste er nog 3km. Dit laatste stukje was opnieuw verhard. Hier kwam ik Peter DD tegen. Hij was de spiertjes wat aan het loswandelen na de 80km lange Eco-trail in Brussel van vorige week. Het laatste stukje werd gewandeld zodat we wat konden bij praten. Een mooie tocht met zeer veel onverhard. Zeer vlak. De werkelijke afstand bleek 27,55km te zijn volgens de organisatie.
Direct de wagen in en doorgereden naar Hooglede. Ter gelegenheid van de opendeurdagen bij de brandweer was er daar een Brandweerwandeling met als langste afstand 25km. Deze moest het met een ster minder stellen, maar nog steeds 2. Landelijke wegen door Zilten en Mandelvalei werden aangekondigd. En een gratis versnapering. Iets voor 2h schreef ik mij in. Men panikeerde wel een beetje dat op zo'n laat uur nog iemand aan de langste afstand wou starten. Maar als alles tot 18h open bleef, leek mij dat geen probleem. Na iets meer dan 5km kwamen we opnieuw aan een schooltje. De weg er naar toe was wel rustig, maar 100% verhard. Rond het schooltje ook een hokey-club. Enkele jonge gastjes was er nog aan het ravotten na een verloren partijtje. Wist niet dat Hooglede een hokey club had. Na het schooltje volgde bijna direct een mooi single track pad. We liepen over een boerderij waar ik de boer tegen kwam. Even gevraagd als ik door mocht. Een zeer vriendelijke boer zei dat er geen enkel probleem was. Het onverharde stuk bleek niet zo lang en we kwamen al vlug terug op de openbare weg. Dit stuk was ruim 7km en we kregen nog 2 keer een klein stukje onverhard. Als ik aankwam bij de 2° rustpost waren ze het zaaltje al aan het opkuisen. Ze maakten er echter geen probleem van om mij nog vriendelijk te bedienen van een cola. En ook dat ik nog eens moest terug komen na een extra lusje vonden ze totaal geen probleem. Als ik terug kwam zaten er nog 2 dames van de 15km. Maar vermoedelijk was ik daar echt wel de laatste. Het begon nu wat zwaarder te worden. Ik zat al voorbij de marathon afstand. En moest wat op de tanden bijten. Een gelleke moest voor nieuwe energie zorgen. En nu het moeilijker begon te lopen kwam daar het onverharde waar we zo naar uit keken. Echter een vrij zwaar stuk. In combinatie met de vermoeidheid door de kilometers, was de zin in onverhard direct over. Nogthans het mooiste stukje van de wandeling. Maar alles samen kregen we niet meer dan 2km onverhard. We kwamen terug aan het schooltje met hokey veld. Hier ging ik toch iets langer zitten om al eventjes te recupereren. Nog 3km en we kwamen terug bij de kazerne. Met 24,7km op de teller. Een appeltje als versnapering en we konden naar huis. Gezien het weinige onverhard vond ik dit een minder mooie dan Assebroek. Maar de aktivia sterren waren verzameld.
Na het appeltje nog een pastaatje om er morgen weer tegen aan te kunnen. Dan staat de Leiemarathon gepland.
zondag, september 08, 2013
Meersen Marathon
Vrijdag weekend ingezet met loopje voor het criterium van de Krekenlopers. Altijd de korte wedstrijd daar, voor de kids & mijn snelheid. Werd 4,43km in 18m20. Supper content met een voor mij op dit moment fantastische uitslag.
Zaterdag 8h stond ik heel stipt op parking Aard. Direct sportzak in de bus, plaats nemen en vertrekken. Net voor de middag in Valkenburg in ons hotel. Sportzak op de kamer, en vlug enkele pissang orange tijdens happy hour als apperitief. Na het eten gingen de meeste of een scooter huren of naar Maastricht met de bus. Zelf koos ik er voor om in mijn eentje een toerke te gaan lopen in de omgeving van Valkenburg. Ik had immers een kaartje met daarop heel wat onverharde paden in en om Valkenburg. 2h lang op het gemakje, rondkijkend en genietend Valkenburg verkend. En natuurlijk de Cauberg opgelopen. MAar via onverhard pad. Kaarsje doen branden in de Maria grot. Die van 0,5€ zouden misschien niet lang genoeg branden. Die van 1€ branden 24h. Tegen dan ben ik morgen aangekomen. Dus kaarsje aangestoken. Terug naar hotel, douchke en avond buffet. Daarna wist ik al waarom ik morgen een marathon moest lopen. Nu we daar waren maar een stapje in de wereld gezet. En kan u verzekeren dat Valkenburg leeft. Ook 's nachts.
Na een wat korte nachtrust op tijd aan het ontbijt. En dan naar Meersen. Al volledig klaar en nog uurke voor de start. Rustig naar de start afzakken, enkele bekenden groeten en praatje doen. Zou met nog 3 JCA'ers die het rustig aan zouden doen mee lopen. Maar al van bij de start kon ik de rustige teamgenootjes niet volgen. Liep ongeveer aan 10km/h. Het worden 2 identiek rondes. Juist voor km 2 (en 23) was er al een zwaar stukje klim van een goeie 100m. Aan het vliegveld zouden we later terug keren, maar nu draaiden we af en mochten wat afdalen. Exact om de 5K bevoorrading. En die eerste was meer dan nodig, want tussen 5 en 6 (26-27) hadden we het zwaarste stuk. Beetje wandelen en terug verder. Na een kilometer of 9 kwamen we nu terug aan de luchthaven. Deze volgen tot exact 10km er opnieuw een bevoorrading volgde. Op het einde v d luchthaven complex draaiden we zodat we het verder volgden. Enkele meterkes boven ons hoofd vloog een vliegtuig de landingsbaan op. Het tweede deel v h parcours was minder pittig. Ging wel nog steeds wat op en af. Nog een knikje of 2 dat wel in de billen kroop. Maar al lopend kwamen we terug aan de finish. Gezien onze bus-uitstap veel bekenden en luid aangemoedigd kon ik de tweede ronde ingaan. Daar bleven nu enkel de marathon lopers over. De halve was gefinisht. Eerst dacht ik nog met een andere loper te kunnen samen lopen. Deze miste de eerste afslag. Ik hem roepen. Maar was blijkbaar iemand die uitliep na de halve. Alleen verder en niemand te zijn zo ver ik kon kijken. Even verder werd ik ingehaald door een loper die zijn eerste marathon liep. De eerste ronde zeer traag gelopen had en nu een serieus stuk sneller ging. Ik probeerde verder zo goed mogelijk de 10km/h te volgen. Stukjes omhoog wat trager natuurlijk, omlaag konden we dan weer wat tijd goed maken. Ondertussen al aan km 30 en nog steeds mooi aan de vaste snelheid met 2h57m30s op de klok. Want ook deze stond mooi om de 5K opgesteld. Vanaf daar ook cola toegevoegd aan de bevoorrading. Bovenop mijn 4 gellekes kan ik dat steeds heel goed gebruiken en verdragen. Door de goede voorziening aan de bevoorrading en de zelf meegebrachte gellekes kon ik tot aan de finish tempo goed houden. Met de nodige reserve kon ik finishen. En de supporters aan de zijlijn die mij aanmoedigden kregen een zwaaiend handje terug. 4h08 of 4h09 moet het geworden zijn en zo vlak gelopen als het kon volgens het parcours. Wat waterkes gedronken, Limburgse vlaai eten en op de masage tafel (zonder wachtrij). Wachten op het podium voor de dames. Want het rustig duurloopke van de clubgenote leverde wel een 2° plaats op het podium op. Het was nog even wachten op de 3° dame. Ik had die aan de luchthaven ingehaald. Zij riep mij toen iets toe dat ik niet begrepen had. Bij de aankomst direct gaan vragen van waar ze kwam. Een Griekse die in Zuid Afrika woont en werkt. Comrades al 2 keer op de palmares. En kende de Sky-run, had enorme bewondering voor zij die de uitdaging aan durfden. Ze had gezegd dat ik mijne "turbo" had aangestoken.Email/facebook uitgewisseld. Fotooke van het podium. Gezien we daar vorig jaar al waren had ik vooraf centje meegenomen om na de loop om een wel verdiend ijsje van een ambachtelijk ijssalon ter plaatse kunnen nuttigen. Met het ijsje terug naar bus en sporthal. Daar klaar gemaakt voor de terug weg naar Aalter. Zoals gewoonlijk met de nodige natjes en droogjes op de bus. Nog wat rond gelopen om de mensen te bedienen (en de benen wat losser te maken). Hier en daar een praatje en grapje. En een geslaagd weekend zit er al weer op.
En nu de inschrijving voor de Leiemarathon maar eens in orde brengen.
Zaterdag 8h stond ik heel stipt op parking Aard. Direct sportzak in de bus, plaats nemen en vertrekken. Net voor de middag in Valkenburg in ons hotel. Sportzak op de kamer, en vlug enkele pissang orange tijdens happy hour als apperitief. Na het eten gingen de meeste of een scooter huren of naar Maastricht met de bus. Zelf koos ik er voor om in mijn eentje een toerke te gaan lopen in de omgeving van Valkenburg. Ik had immers een kaartje met daarop heel wat onverharde paden in en om Valkenburg. 2h lang op het gemakje, rondkijkend en genietend Valkenburg verkend. En natuurlijk de Cauberg opgelopen. MAar via onverhard pad. Kaarsje doen branden in de Maria grot. Die van 0,5€ zouden misschien niet lang genoeg branden. Die van 1€ branden 24h. Tegen dan ben ik morgen aangekomen. Dus kaarsje aangestoken. Terug naar hotel, douchke en avond buffet. Daarna wist ik al waarom ik morgen een marathon moest lopen. Nu we daar waren maar een stapje in de wereld gezet. En kan u verzekeren dat Valkenburg leeft. Ook 's nachts.
Na een wat korte nachtrust op tijd aan het ontbijt. En dan naar Meersen. Al volledig klaar en nog uurke voor de start. Rustig naar de start afzakken, enkele bekenden groeten en praatje doen. Zou met nog 3 JCA'ers die het rustig aan zouden doen mee lopen. Maar al van bij de start kon ik de rustige teamgenootjes niet volgen. Liep ongeveer aan 10km/h. Het worden 2 identiek rondes. Juist voor km 2 (en 23) was er al een zwaar stukje klim van een goeie 100m. Aan het vliegveld zouden we later terug keren, maar nu draaiden we af en mochten wat afdalen. Exact om de 5K bevoorrading. En die eerste was meer dan nodig, want tussen 5 en 6 (26-27) hadden we het zwaarste stuk. Beetje wandelen en terug verder. Na een kilometer of 9 kwamen we nu terug aan de luchthaven. Deze volgen tot exact 10km er opnieuw een bevoorrading volgde. Op het einde v d luchthaven complex draaiden we zodat we het verder volgden. Enkele meterkes boven ons hoofd vloog een vliegtuig de landingsbaan op. Het tweede deel v h parcours was minder pittig. Ging wel nog steeds wat op en af. Nog een knikje of 2 dat wel in de billen kroop. Maar al lopend kwamen we terug aan de finish. Gezien onze bus-uitstap veel bekenden en luid aangemoedigd kon ik de tweede ronde ingaan. Daar bleven nu enkel de marathon lopers over. De halve was gefinisht. Eerst dacht ik nog met een andere loper te kunnen samen lopen. Deze miste de eerste afslag. Ik hem roepen. Maar was blijkbaar iemand die uitliep na de halve. Alleen verder en niemand te zijn zo ver ik kon kijken. Even verder werd ik ingehaald door een loper die zijn eerste marathon liep. De eerste ronde zeer traag gelopen had en nu een serieus stuk sneller ging. Ik probeerde verder zo goed mogelijk de 10km/h te volgen. Stukjes omhoog wat trager natuurlijk, omlaag konden we dan weer wat tijd goed maken. Ondertussen al aan km 30 en nog steeds mooi aan de vaste snelheid met 2h57m30s op de klok. Want ook deze stond mooi om de 5K opgesteld. Vanaf daar ook cola toegevoegd aan de bevoorrading. Bovenop mijn 4 gellekes kan ik dat steeds heel goed gebruiken en verdragen. Door de goede voorziening aan de bevoorrading en de zelf meegebrachte gellekes kon ik tot aan de finish tempo goed houden. Met de nodige reserve kon ik finishen. En de supporters aan de zijlijn die mij aanmoedigden kregen een zwaaiend handje terug. 4h08 of 4h09 moet het geworden zijn en zo vlak gelopen als het kon volgens het parcours. Wat waterkes gedronken, Limburgse vlaai eten en op de masage tafel (zonder wachtrij). Wachten op het podium voor de dames. Want het rustig duurloopke van de clubgenote leverde wel een 2° plaats op het podium op. Het was nog even wachten op de 3° dame. Ik had die aan de luchthaven ingehaald. Zij riep mij toen iets toe dat ik niet begrepen had. Bij de aankomst direct gaan vragen van waar ze kwam. Een Griekse die in Zuid Afrika woont en werkt. Comrades al 2 keer op de palmares. En kende de Sky-run, had enorme bewondering voor zij die de uitdaging aan durfden. Ze had gezegd dat ik mijne "turbo" had aangestoken.Email/facebook uitgewisseld. Fotooke van het podium. Gezien we daar vorig jaar al waren had ik vooraf centje meegenomen om na de loop om een wel verdiend ijsje van een ambachtelijk ijssalon ter plaatse kunnen nuttigen. Met het ijsje terug naar bus en sporthal. Daar klaar gemaakt voor de terug weg naar Aalter. Zoals gewoonlijk met de nodige natjes en droogjes op de bus. Nog wat rond gelopen om de mensen te bedienen (en de benen wat losser te maken). Hier en daar een praatje en grapje. En een geslaagd weekend zit er al weer op.
En nu de inschrijving voor de Leiemarathon maar eens in orde brengen.
Abonneren op:
Posts (Atom)