92. Leiemarathon

Na de wandeltocht-kilometers van zaterdag konden er op zondag nog wat marathon kilometers bij. Met de wagen naar Wevelgem gereden om daar om 9h de bus terug te nenmen naar Deinze. Meer bepaald naar het Kasteel van Ooidonk. Om 10h daar aangekomen, nr afgehaald, klaar maken, sportzak afgeven. En dan socializen. Want vele bekenden hier. Eerste idee was om mee te lopen met Veerle T naar een nieuw PR voor haar. Maar gezien ze koos voor 10,5km/h toch maar besloten om bij Filip, Ellen en Maaike te blijven die opteerden voor 10km/h. De eerste kilometers waren daar nog heel wat bekenden bij met Kristof, Paul, Xavier en een groep volgers.

Zo liepen we met een mooi groepje, dat waarschijnlijk meest lawaai maakte ook, onder de brug door in Deinze. Daar stond Chris opgesteld om mooie foto's te schietten (waarvoor dank). Het was bij de brug dat we terug bij Ellen en Maaike kwamen die eigenlijk wat sneller gestart waren. En dat Kristof, Xavier en Paul sneller weg waren. Maar geen getreur. Met de kilometers van gisteren is dit wel een aangenaam tempo. En finishen in 4h15 is even leuk vandaag. Samen met Filip de kop genomen en behalve de 2 dames volgde een groepje. Het groepje dunde snel uit en ook de mogelijkheden van de 2 dames was vandaag nogal verschillend. Daarom bleef Filip bij Ellen. Ikzelf zou nu Maaike hazen tot bij de finish. Aanvankelijk ook nog een buffalo suporter in ons zog (toch volgens de marathon supporters langs de weg). Maar enkele kilometers verder moest die er ook af.

De ademhaling zat goed. Het was een aangenaam tempo. Na de brug in Deinze eerst nog ietsje onder de 10km/h. Na de splitsing van de dames gingen we net boven de 10km/h. De kilometertijden waren enkele secondjes sneller. De wind zat tegen. En in wedstrijden in lijn heb je dat dan natuurlijk van bij de start tot de finish. Maar soit, hij viel nog mee. Ik had de tijd om te kijken naar de eenden in de Leie. Het kolkende water van de sluis. De vergezichten langs de Leie. In de omgeving van Harelbeke kreeg ik heimwee naar de trail tvv Oigo en de trainingsloop die ik er eens deed met Kristof. Het bos rechts van ons lachte mij toe met mooie paden. Maar toch moesten we rechtdoor de verharde weg blijven volgen. Een mooi parcours toch wel die Leie marathon, maar trail blijft de voorkeur.

Op km 15 en 25 had ik een gelleke genomen. En het bleef heel goed gaan. Op het zware gevoel van de beentjes na. Ook Maaike toonde geen enkel teken van verval. We gingen dus door aan ietsje boven de 10km/h tot aan de bevoorrading aan kilometer 35. Zelf werd ik zo enthousiast dat Maaike niet vertraagde en het einde alsmaar dichter kwam. Zo vergat ik een derde gelleke te nemen. Maar ook dat zou geen roet in het eten gooien. We gingen vlot verder. Hoewel vanaf kilometer 37 liepen we de gaatjes op de voorgangers minder vlot dicht. Toch nog een dipje in wat de eindsprint moest worden. Er kwam ons echter maar één dame voorbij die duidelijk heel goed ingedeeld had (of misschien zelfs iets te voorzichtig). En een man met rood nummer van begeleider in zwart shirt met fietsbegeleider met een zwart nummer v e marathon-loper. (Later bij de finish gehoord dat iemand hen had zien wisselen, en dat ze daar gewoon zonder zorgen over zeiden "niet verder vertellen hè". Waar zijn we mee bezig?) Maar behalve die 2 konden wij andere "lijken" blijven oppikken. Het bordje van de 40K gaf Maaike zelfs nieuwe energie. Het ging terug boven de 10km/h. Nog 500m werd aangekondigd. Onder de brug door, rechts afdraaien en nog een kort nijdig klimmetje. Daar nog enkele 100-en meters. Probeerde Maaike nog wat aan te porren. Maar gezien deze tijd toch onder haar vorige marathons lag, had ze daar geen zin meer in. Gewoon flink blijven doorlopen en mooi finishen in een deftige 4h09.

Na het douchen bleek dan nog dat ik trui en broek vergeten was. De finshers T-shirt was al een deel van de oplossing. En via via toch nog een sexy-spannend shortje gevonden. Na een lekkere massage dan maar snel naar huis. Andere broek aan, en traditioneel afsluiten met friet en stoofvlees. Lekkere marathon.