Vrijdag eerst dochter naar de hokeytraining en ondertussen een beetje gelopen. Na de taxi-rit vertrokken naar Amsterdam. Zo was ik op zaterdag al snel in Amsterdambos voor de 6 uur. Nog voor de start gehoord van de plannen van Henk. Zou daar wel een handje willen aan toesteken.
Iets te snel gestart. Maar elke ronde konden we checken. En na 3 rondjes zat ik in het goede tempo. Althans het goede voor Henk. Ik zou dit met de huidige conditie nooit 6 uur volhouden. Beginnen denken en rekenen. En na 2 uur aan Henk gezegd dat hij verder moest doen, ik zou tempo beetje laten zakken. Kon tempo vrij goed houden en kon iets meer dan marathon afleggen in 4h12. Dan gaan wandelen met de bedoeling laatste uur Henk nog wat te kunnen bijstaan. Na een rondje zelfs naar de wagen gewandeld voor trui te halen tijdens wandelen. Na 5h40 eens aan Lut gevraagd wat de stand van zaken was bij Henk. Volgende rondje beetje terug beginnen lopen. En de beentjes kwamen vlot weer los. Zou precies wel lukken om wat te hazen. Rustig rondje en bij de finish nog eens naar Henk gevraagd. Wandelde nu wat door om niet af te koelen en op Henk te wachten. Van over de vijver zag ik hem passeren voorbij start en klok. Ik besloot een eindje terug te lopen. Tot grote verwondering van andere deelnemers zoals Sjaak B. Eenmaal Henk in aantocht direct op gang getrokken. Aangekondigd dat we nog voor 3 volle rondes gingen. Ongeloof bij Henk en ook Sjaak die dit hoorde. Toch vonden ze het beide de moeite om me te volgen. Mijn beentjes waren uitgerust en waren toch tijdig weer los geraakt. Het tempo zat er goed in. Maar bij het aanmoedigen bleef ik spreken over die 3 volle rondes. Sjaak en Henk dachten net voor de finish te stranden. Ik wou niet plooien. Henk moest geen bevoorrading nemen. Enkel aankondigen wat hij wou. Ik nam het mee zodat we snel verder konden. Na 2 rondes kregen we een stokje mee om de eindafstand te bepalen. Ik nam ook dat van Henk zodat hij vrij kon lopen. We bleven doorgaan. In het laatste stuk van die ronde zelfs op het randje tot kotsen toe zei Henk achteraf. Maar die ronde zou ik halen. En ja hoor. Met nog enkele secondes op de klok kwamen we over de lijn. We gingen verder, want voor Henks PR telde elke meter. Achteraf zou blijken net geen 62km. Zelf een goeie 55K gelopen. Dat was bijzaak. Weer supper genoten.
's Avonds nog afgezakt naar Amsterdam zelf. Parkeren onder Olympisch stadium en met de tram naar centraal station. Chinees eettentje. Nog een lekker ijsje gevonden en na wat stappen terug naar de wagen. Reeds doorgereden naar Zwolle. Want daar stond de volgende dag al een nieuwe uitddaging. Lekker slapen en de volgende dag terug als een van de eersten bij het wedstrijdsecretariaat. Daar kreeg ik een pacershirt voor de 4h30. Heel wat bekende loopvrienden onde de mede-pacers. Bij de start kwam er ook nog een Aalternaar zeggen dat hij niet gedacht had hier een dorpsgenoot aan te treffen. Had het zelfde idee. Maar we stonden er opnieuw klaar voor.
Garmin stond op 500m en elke 3m10 zouden we een tussentijd moeten krijgen. Dat lukte van bij het begin vrij goed. Oorspronkelijk gestart met de 2 pacers en een 4-tal volgers. Maar in de eerste 10K enkele iets sneler gestarte deelnemers opgepikt en zo een grotere groep gevormd. Ook kwam een trager gestart koppeltje terug. Maar de dame had vooraf dit ook als taktiek aangekondigd.
Iets voor de helft kregen we een eerste grote brug te verwerken. De pacersbalon was al gans de tijd met zijn koordje in mijn nek aan het schuren. Op de brug was een mooie plaats om hem te laten gaan. En net daar stond een cameraman van de organistie. Halfweg hadden we kleine voorsprong op het schema van 3m10/500m. In het vervolg werd het net iets te gezellig en verloren we al genietend en tetterend de tijd net iets te veel uit het oog. Op kilometer 30 waren we immers onze voorsprong kwijt gespeeld. Ons groepje wat aanmoedigen om bij de bevoorrading niet te veel tijd te verliezen. Maar het tempo terug op het juiste niveau krijgen had ook zijn gevolgen. Tussen kilometer 33 en 34 splitste de groep. Elk groepje kreeg één pacer mee. Met het eerste groepje ging ik verder. Bevoorrading op kilometer 34. Opnieuw aangedrongen om niet te gaan wandelen en niet te veel tijd te verliezen. Maar nu volgde een tweede hoge brug. Om het groepje samen te houden moest het tempo nu weer serieus zakken. De nodige aanmoedigingen werden ge-uit. In de afzink ging tempo direct terug de hoogte in. Even verder ging ik langs de dame lopen die haar taktiek verkondigd had bij de start. Trager starten, proberen bij ons te komen, en bij de laatste brug (zoals vorig jaar) gaan versnellen. We liepen echter een kwartier sneller dan bij haar eerste marathon en ze had dit jaar geen goede voorbereiding. Het vatje was dan ook serieus leeg aan het lopen. De plaaggeest in mij kwam boven. En ik merkte op dat we de brug voorbij waren, ze mocht gaan versnellen volgens haar taktiek. Woorden waren niet nodig, haar blik kon mij bijna dooden. We telden nu luidop de kilometers af. Iedereen kon zijn bestelling plaatsen voor de laatste bevoorrading, want we zouden daar niet vertragen. Ik zou wel tanken en aandragen. Het parcours slingerde zich nu door de rand van Zwolle centrum. We mijden de stoepen om krampen te voorkomen. Maar het was super om te zien dat ik als pacer verschillende lopers bij mij had kunnen houden. Het groepje was niet volledig weggesmolten als sneeuw voor de zon. Daar kwam de molen van de eerste kilometer al in zicht. Nog een tunneltje, rond het stadium en dan de grasmat van PEC Zwolle op. Het groepje was een uitgerekt lint geworden. Ik sprinte nog naar voor. En net voor de finish liet ik iedereen voorbijkomen met een high five en dan met zijn allen 4h26. Heel wat tevreden lopers. Ook nog net gelosten die ook nog onder de 4h30 doken waren zeer tevreden. Een geslaagde pace job.
Na een douche met de organisatie nog even nagekaart bij een colaatje om de suikers weer op niveau te krijgen. En op de lange terugweg een tussenstop gemaakt voor de traditionele beloning. Stoofvlees met friet. Na een lang weekend kwam ik thuis. Met als eerste opdracht, de zevende dag bekijken voor het interview van Spartaan Yves D. Al weer een geslaagd weekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten