Toekomst

Zaterdag 19/10. Voor het eerst sinds lang opnieuw zenuwachtig voor een wedstrijd. Liep reeds 4x een 24h. De eerste werd teveel geslapen. De 2° was een klein succesje met 162K. Maar eigenlijk had ik 2h over. De volgende 2 stapte ik telkens ruim te vroeg uit. Nu zou ik bewijzen dat ik 24h aan een stuk kon lopen. Voor mijzelf belangrijk met het oog op de Spartathlon. De 180K zou dan wel van zelfs volgen.

Ruim op tijd ter plaatse. Een zeer mooi plaatsje voor mijn eigen bevoorradingstafeltje. En tenten waar je kon in omkleden/slapen indien gewenst. Mooi organisatie Marc! Al vlug veel bekenden. Zowel bij de deelnemers, maar ook bij de supporters. Van harte bedankt Robin, Peter, Henk, Jef en de deelnemers zelf voor de vele aanmoedigingen en jullie aanwezigheid. Dit maakt het ultrawereldje leuk. Het parcours zelf was een rondje in baan 4 op de piste. Deze verlaten met een ruime bocht van 180° naar rechts. Een groot uitgewerkte bocht van 180° rond een vluchtheuvel. Terug voorbij de piste, nog eens rond rondpunt, lichtjes stijgend naar het zwembad. Opnieuw een rondpunt en terug naar de ingang van de piste. 180° om deze op te lopen. De macadam op het parcours was hier en daar serieus gespleten en aan vervanging toe. Voor de voetzooltjes niet ideaal. Op de baan die we namen op de piste was de tartan laag op 2 plaatsen losgekomen van de ondergrond en was lucht tussen gekomen. Dit gaf een raar loopgevoel. En bij start finish was over de piste een tent gezet waar ook bevoorrading en rondetelling was. Alles zat goed in mekaar. Met dank aan Marc DH.

Van bij het startschot was iedereen snel vertrokken. Ik liep 4° laatste plaats. Slechts 2 wandelaars en één lopende dame achter mij. Maar even later haalde die dame mij ook in. Enkel wandelaars achter mij. En een uur lang ging dit zo door zodoende dat zelfs alle mannelijke deelnemers aan het BK, mij voor het eerste uur om was, mij al gedubbeld hadden. En dat terwijl ik rondjes maalde aan 8,8km/h. Plan was maximaal 8,5 maar tempo voelde traag, veel overschot, en besloot om hiermee door te gaan. Op rondes van 1,1km betekend dit dat de de man voor mij minimaal 9,9km/h liep. Na een uur of 4 was dit reeds bijgestuurd. Ik liep nog steeds constante rondjes. Maar de rest v h deelnemersveld had zijn snelheid aangepast. Er waren er nog weinig die mij met de zelfde frequentie bleven inhalen. Er werd al gewandeld. En ik kon lopers beginnen terug nemen. Een eerste toiletbezoek zorgde voor 2min verlies, maar konden mooi hernemen en zaten direct terug in het tempo. Na 6h30 wat tijd genomen om te eten, maar opnieuw kon het juiste tempo hernomen worden. Na iets meer dan 9h 2 rondjes waarin wat tijd genomen werd om te eten. De ronde nadien was dan weer een toiletbezoek nodig. En hierna kreeg ik het tempo niet meer goed. Eerst nog 3 rondjes net boven de 8km/h maar dan zakte het tempo 5 rondes net onder de 8. Ik begon te rekenen. Rondes beneden de 10m leverden nog steeds de gewenste 180K op. Dan eens een ronde gewandeld om te zien hoeveel tijd dit koste. 11m12s. Daar was onvoldoende tijd voor. Met enige moeite hield ik 14 rondes lang de snelheid hoog in de 7km/h, maar het zakte toch beetje per beetje weg. Ik liep in 12h wel 102K. In 13h02 110K. Het zat er nog allemaal in. Maar de reserve smelte weg. En ook de energie liep uit de benen. Het kopje begon meer en meer te twijfelen. Na 113K zag ik het niet meer zitten. Maar hoopte dat een kine beurt de form kon terug brengen. Er waren echter 2 wachtende voor mij, waardoor ik er toch nog een rondje bij deed. De kini beurt bracht weinig goeds. Kramp in de kuit. Onder aan de voet ook krampen. En krampen in de bil. Ik gooiede alweer de handdoek in de ring.

Toekomst: Een 24h loper zal ik dus nooit worden. Terwijl ik dacht een sterk karakter te hebben is nogmaals bewezen dat ik duidelijk tekort kom op dit vlak. Ga het ultralopen dan ook beperken tot kortere wedstrijden. Hoewel de Spartathlon droom nog niet definief opgeborgen is. Misschien probeer ik toch via een 100K de qualificatie af te dwingen. En zien we wel wat dat avontuur dan wel brengt. Gewoon eens genieten van dat ultrafeestje zou ook al tof zijn. Maar eerst gaan we nog een paar marathon en ultra's lopen.

Foto's door Robin De Bie.