179 de 1° PAJOTrun 6 uur

We mochten de tijdsregistratie doen van de nieuwe 6 urenloop die België kent. De 1° Pajotrun werd ingericht door enkele triathlon vrienden de PA*TRI*JOT. Vroeg opgestaan om tijdig de tijdsregistratie op te stellen. Om 10h volgde de start. Heidi bemande de tijdsregistratie, ik zou mee lopen maar iets voor het einde uitstappen. Als laatste gestart, en na een eerste klimmetje kwam ik bij 2 loopmaatjes die hun eerste 6h gestart waren. Gezellig kletsend ging het eerste rondje voorbij maar merkte toch al op dat dit niet de simpelste 6 uur zou worden. Een trailparcours, geen meter plat, met zelf een paar serieuze neepjes berg op waar ik zeker niet de enige wandelaar was. Ook een lange ronde (3km640m) naar 6h normen. Op dit parcours mocht ik het idee van een marathon binnen de 5h en schema van 54km/6h volgen wel vergeten. Na een eerste rondje stond Heidi mij reeds op te wachten, want er was een probleempje met de tijdsregistratie. Bij de start was het tijdstip voor de individuen juist gestart, bij het copiëren naar de wedstijd voor de trio's was er geen "enter" gedaan en liep het mis. Effen zoeken, probleem gevonden, en terug verder met ronde 2. Daardoor liep ik terug laatste en begon aan een inhaalrace, maar aan het zelfde gezapige tempo. Nu ik alleen liep kon ik het rondje nog wat beter bekijken. Een mooi rondje, altijd in de natuur, afwisselend bos en een graspad met zicht op mooi torentje en een chique B&B (zie foto) maar per ronde koos ik 5 wandelstroken uit omdat daar toch iets te veel klim in zat. De eerste strook zat helemaal in het begin, de andere 4 allemaal in de laatste 900m. Ook 3 vervelende draaien door een sas, waar je telkens even tot stilstand komt, langs een hek en 2 barelen die het natuurgebied afsloten. Maar het was een mooie omgeving, niet te veel klagen over de moeilijkheidsgraad, en het juiste tempo kiezen om zonder te veel afzien te finishen. Begin van de 7° ronde liep ik het cafetaria binnen om het toilet op te zoeken. Het tempo bleef goed zitten en begon redelijk wat lopers terug in te halen. Nam een 16 jarige op sleeptouw die voor het eerst verder liep dan 20km en we kwamen voorbij zijn marathonpunt (ik zat rondje achter). Zijn energie was echter op, ondanks wat aanmoedigingen moest hij mij laten gaan. Na 12 rondes net geen marathon. Dus moest er nog eentje bijgelopen worden. Marathon punt toch voorbij in minder dan 5h. En na het extra rondje kom ik aan 44,98km in 5h04m35s. Had nog wel kunnen door gaan, maar verse kleren aantrekken, bijspringen bij de tijdsregistratie, restmeters opmeten en de einduitslag opmaken.

Na het bekijken van mijn ronde tijden, was ik zeer tevreden met de regelmaat die ik kon halen. 

178 IFFM pacen voor 5h

2 dagen voordien had ik tegen voetbank geschopt en teentje voelde pijnlijk en stond dik en serieus blauw. Had dit op zaterdag op FB gepost, en zat ook beetje in het kopje. Zou de pace opdracht wel lukken?

Met de trein naar Diksmuide. Traject viel goed mee, en vanaf Gent had ik al compagnie van Tom die ook de marathon ging pacen. Uitgestapt in Diksmuide en nog heel wat marathonlopers. Al vlug bleek dat de post van het teentje nogal wat lezers had gehad. Heel wat lopers vroegen naar de toestand. Op de markt van Diksmuide ook bekenden gespot en bij het afhalen van de borstnummer nog bekenden, en de vraag naar ... jawel het teentje. Balon opgepikt en naar de start om samen met Hilde de 5h te pacen. Iedereen vertrok sneller en we liepen als laatsten mee met de balon van 4h45. Een eerste loper vertraagde en Hilde en ikzelf bleven er nu bij want we liepen nog steeds mooi voor het schema van 5h. Op de bevoorrading van km 15 stapte de loper uit en wij terug naar het groepje met de balonnen voor 4h45. We zagen in de verte reeds een dame die te snel gestart was en aan het afzakken was. De 4h45 pacers kondigden aan dat onze volgende klant op komst was. Net voor we ze inhaalden ging ik even versnellen, praatje maken om de toestand in te schatten. En Hilde en ik bleven bij onze volgende klant. Voorbij half weg en nog steeds mooi voor op het schema. Deze loopster had het echter moeilijk en heel wat aanmoedigingen waren nodig om samen aan de bevoorrading op 25km te komen. Schema van 5h aanhouden was voor haar te hoog gegrepen en we lieten haar achter. De bezemwagen en rode kruiswagen hadden we zo eventjes niet meer achter ons. Enkele kilometers verder waren ze daar echter te rug, de dame was ook uitgestapt.  We haalden nog 2 gekwetste lopers bij die uitstapten. Maar ondertussen was het gat op de lopers voor ons vrij groot geworden. We liepen als laatste en mochten dus iets sneller dan het voorziene tempo jacht maken op de lopers voor ons. We kwamen bij een dame en iets later ook bij een heer. Met 4 liepen we achteraan de wedstrijd, wel nog steeds een mooi stuk voor op het 5h schema. Hilde trok de dame op sleeptouw, ik de heer. Eerst liep de dame wat voor op, na enkele keren haasje over zou uiteindelijk de heer toch net voor de dame finishen. De tijd werd 4h53, mooi voor onze 5h.

Met de trein terug van Ieper verliep iets trager. Kost behoorlijk wat tijd om terug in Aalter te geraken. Meer dan tijd om een lekker frietje te stekken. En 't heeft gesmaakt.

177 Vagevuurroute

2 weken voor IFFM wou ik eens testen als ik nog een marathon in 5h in de benen had. Ik was namelijk pacer bij IFFM. De dag voordien nog 14km nuchterloop gedaan. En ook mijn marathon zou ik eerste rondje van 14km nuchter lopen. Samen met Jan liepen we een gezellige eerste ronde. Bij de bevoorrading lagen mijn boterhammekes met preparé sla tomaat en worteltjes klaar te wachten. Wandelend in het zonnetje was het genieten van dit ontbijt. Jan was doorgelopen en liep voor mij uit. Ook de 2° ronde in de Blauwhuisbossen, vervolgens Vagevuurbossen met dubbele beklimming van de Hendriksberg en via de Gulke putten terug naar start en finish verliep nog vlot en volgens het tijdsschema. Maar ik voelde reeds dat het zwaar werd. Toch haalde ik Jan in. Filip was later gestart en haalde mij in. Even later een serieuze dip, en zelfs stukje gewandeld. Of was het zelfs strompelen? Na een toiletstop net op tijd terug de broek aangetrokken want Mieke en Hilde waren daar. Korte babbel en de snelle dames waren terug weg. Ik vond een laatste adem en kon het laatste stuk toch nog vrij vlot uitlopen. Het werd 5h10m. Maar met de nodige bedenkingen wegens dag voordien gelopen, nuchter loop, zwaarder parcours gaf dit toch vertrouwen naar IFFM toe.

173-176 Etappeloop - Ronde van Vlaanderen

Lopen is geen sport maar een manier van reizen. Deze wijze woorden van Jan Knippenberg in de praktijk omzetten. In 2021 ontdekten we de GR129 van Arlon naar Brugge. In 2022 de GR5A een rondje langs de grenzen van het oude Graafschap Vlaanderen.

Marathon and More Belgium organiseerde een 11-daagse. Het lichaam zei dat 4 dagen voldoende was. 

Dag 1 bracht ons van het station van Brugge tot aan de kerk van Boekhoute. 58km lang. Vandaag was Thierry De Block aka "Nonkel" één van de deelnemers. Hij liep met mij mee. In eerste instantie was ik bang dat het hierdoor te snel zou gaan. Maar we vormden met Karine, Wilma en Jos een mooi groepje en het tempo viel mee. Eerste hoogtepunt langs de route was het Fort van Beieren. Langs de Damse vaart komen we in het pittoreske Damme. We flirten met de Belgisch-Nederlandse grens en via Heille komen we in Aardenburg. Na Aardenburg komen we in de Weilanden. Lopen langs de Eekloosche Watergang is lastig, maar het tweede hoogtepunt van deze etappe. Vijf kilometer lang is de watergang omzoomd met populieren en vele overstapjes brengen ons van weide naar weide tussen het vee. Dit is niet echt een wandelpad maar een zogenaamd "Struinpad". Had bijna gans de dag aangenaam samen kunnen lopen met Nonkel. Karine was al een hele tijd achter ons gebleven. In Aardenburg kwamen we terug bij Jos en Wilma. Staken nog samen via een pondje het Leopoldskanaal over. Tussen Sint-Laureins en Bentille was telefonische ondersteuning nodig om Karine terug op het rechte pad te helpen. Hierdoor was Wilma, Jos en Thierry vooruit gaan lopen. Na de ondersteuning kwam ik wel nog terug bij Jos. Maar de andere waren te ver weg. In Watervliet mochten we een stuk langs het Leopoldskanaal lopen waar het pad heel zwaar was. In combinatie met de hitte zorgde dit voor de genadeslag. Aangeklopt bij buurtbewoners voor extra water, en de laatste kilometers naar Boekhoute waren zwaar. Nog rond de kerk tot bij kasteel Ter Leyen en BOU8. Een oude garnaalboot vergezeld van een garnaalstandbeeld herinneren aan de garnaalhaven die hier vroeger lag. Dit was meteen ook de finish van een eerste zware maar aangename dag.

Dag 2 hervatten we onze weg bij BOU8 en liepen 58km lang naar Hulst. Een stramme hiel deed mij de eerste meters reeds twijfelen als ik niet zou stoppen. Maar zette door en het goede gevoel kwam terug. In alle drukte deze morgen mijn waterzak vergeten vullen, en de ondersteunende ploeg opgebed die mij water bracht. Een dag met veel water. In Assenede lopen we tussen 2 kreken de Rode Geul en de Grote Geul. Terug de grens over naar Sas van Gent. Langs een oud verdedigingsbolwerk met een 8-kantige stenen korenmolen en over een oud klein ophaalbrugje. We steken er ook het kanaal Gent-Terneuzen over. De Canisvlietkreek is onze volgende afspraak met het water. In Wachtebeke lopen we langs het kanaaltje Langelede dat reeds in de 14e eeuw werd gegraven. Tot hier had ik samen gelopen met Jos en Karine. Het tempo stokte wat en ik liep alleen door tot in Overslag. Hoogtepunt was een oude Oostenrijkse grenspaal. Direct gevolgd door een welgekomen bevoorrading. We blijven rond waterpartijen lopen. De grote kreek en de Pereboomsgatkreek brengen ons naar Axel waar we kennis maken met de Spaanse linie. Ik kwam terug bij Wilma en we liepen samen voorbij de verschillende forten. Afwisselend nam Wilma soms wat voorsprong, maar ook kon ik zelf al eens wat voor lopen. Toen ik voorliep miste ik een afslag, moest een klein blokje extra doen en dit brak de veer. Wilma kwam terug bij mij en liep door. Zelf zwoegde ik langs de laatste kilometers. In landgoed Groot Eiland legde ik mij zelf even in het gras, even bekomen en genieten van het zonnetje. Had het rustplekje wel zorgvuldig uitgekozen zodat ik de nodige atributen in de buurt had om mij terug recht te kunnen trekken. Gelukkig kwam Hulst al snel in zicht, liepen nog even in de richting van de molen, maar net voor de Dubbele poort was de finish.

Dag 3 starte aan de andere kant van de Dubbele poort. De omwalling van Hulst op en liepen rond dit leuke stadje. Een oude spoorwegbedding brengt ons van Hulst naar De Klinge. Door werkzaamheden waren we even de weg kwijt. We mochten het plezier ondervinden om door hoge netels en vele bramen te lopen. Maar samen met een local die een eindje mee liep en Arjan kwamen we terug op het juiste pad. In De Klinge vind je heel wat geschiedenis, met eerst een stukje Dodendraad uit de wereldoorlog en vervolgens een oud stationnetje met trein. Veel bos in deze streek met het stropersbos en de natuurgebieden Panneweel en Sint Jacobsgat. We lopen de autostrade over in Vrasene, slaan rechts af een landelijk gebeid in, en lopen langs een cafeetje dat zich vooral op fietsers toespitst. Ik kon de verleiding niet weerstaan om een extra stop in te lassen. Na het lopen onder de warme zon konden de 2 frisse cola's nog eens extra goed smaken. Even verder op de bevoorrading hoorde ik dat Jannet verloren gelopen was. Door de bijhorende telefonische ondersteuning liepen Jos en Karine mij voorbij en was ik in laatste positie terecht gekomen. Langs de bunkerlinie richting Beveren haalde ik hen terug in. Langs een cafe dat zich op boogschieters richt lopen we langs "De Halve Maan". De Kapel van onze Lieve vrouw van Gaverland is zo groot dat ze zelfs aan een kerk doet denken. Er is ook een bedevaartsoord. We lopen nu stuk door de wijken van Zwijndrecht. Daarna krijgen we nog veel groen met het Vredesbos en ook natuurgebied Middenvijver verraste ons. De festivalweide was wel snikheet, maar kwamen nu bij het strand van Sint Anneke met mooi zicht op de Antwerpse skyline. Het was nu nog even de Schelde volgen tot aan de fietstunnel waar dag 3 eindigde. 

Dag 4 start in Antwerpen en 53km verder kwamen we aan bij het Belfort van Dendermonde. Ik starte samen met Xuan, Karen, en Karine. Filip en Ann liepen vlak voor ons. Door een sanitaire stop moest ik eerst achtervolgen. Met de Burchtse Weel en het Neuzenbergbos leerden we weer een mooi stukje Vlaanderen kennen. Na een fotostop bij de Martinuskerk in Burcht bleven Xuan, Karen en Karine achter. Wel haalde ik af en toe Filip en Ann terug bij. We liepen langs de Schelde en door de Kruibeekse polders. Een prachtig natuurgebied dat ik dankzij deze GR5A leerde kennen. We lopen langs Bazel, waar we het kasteel Wissekerke ontdekken. Uiteindelijk komen we in Ruppelmonde waar Mercator de central figuur is. De bevoorrading staat door de kermis iets verder dan verwacht maar net na Filip en Ann kan ik ook de energie terug aanvullen. Voor Filip hervat ik de tocht. Het fort van Steendorp is een echte ontdekking en lopen vervolgens langs de Schelde richting Temse. Een goed opgesteld toiletje bracht redding, en Filip passeerde mij zonder dat we elkaar zagen. In Bornem lopen we langs de oude Schelde. Doordat Filip een ommetje had gemaakt zach ik hem plots terug voor mij lopen. Even bijgepraat en Filip wou iets sneller door lopen. Maar het was een etappe met 2 overzetboten die maar om de 30 minuten hun overtocht maakten. Ik ging aan het rekenen en dacht dat we de overtocht net niet op tijd zouden halen. Ik koos een rustiger tempo, genoot van een ijsje van een plaatselijke ijsbar. En liep rustiger door tot aan de bevoorrading in Mariekerke waar we ook de overzet namen. En inderdaad met deze taktische keuze kwam ik terug bij Filip. Aan de overkant was het stukje GR net te lang om een half uur later de volgende overzet te halen. Maar de schipper wist ons tijdens de overzet te vertellen dat we door werkzaamheden een alternatieve route moesten nemen. Samen met Filip volgde ik de alternatieve route. Filip liep ondertussen bovenop de dijk, ik beneden. Ik had de indruk dat dit een korter traject was, en vroeg aan een fietser hoe ver het nog was naar de volgende overzet. Niet haalbaar binnen het half uur volgens zijn info. Toch kon ik mij niet van de indruk ontdoen dat dit haalbaar moest zijn. Net aan een grintweg kwam ik nog een lokaal vrouwtje tegen, vroeg de weg naar de overzet en hoe ver het nog was. Ik herkende in de verte de kerk van Baasrode welke aan de overzet lag. Ik riep naar Filip en zette een serieuze versnelling in. Net op tijd bij de overzet.Omdat de overzet nog van de overkant moest komen haalde ook Filip de overzet. Hierdoor kwamen we 30 minuten korter bij Mieke die aan de leiding liep. Tussen Baasrode en Vlassenbroek wordt een overstromingsgebied voor de Schelde aangelegd. Filip wil opnieuw wat sneller gaan lopen, en ik kan niet volgen. Na wat ommetjes komen we uiteindelijk terug aan de Schelde. We volgen deze enkele kilometer. Na een praatje met een oudere man die na een zware hartoperatie toch nog dagelijks zijn rondje gaat wandelen kom ik in Dendermonde. Moe maar voldaan, voor mijn doen zelfs uitzonderlijk kort na Mieke en Filip kom ik aan bij de finish in Dendermonde. Voor de voorziene beklimming van het Belfort kwamen we te laat. Jammer maar misschien toch best. Had na deze 4 dagen een ontstekingske aan de linker voet. De kine raadde aan om uit te stappen. Eens verstandig geluisterd en na een ruime week rusten kon ik toch terug lopen.