Lopen is geen sport maar een manier van reizen. Deze wijze woorden van Jan Knippenberg in de praktijk omzetten. In 2021 ontdekten we de GR129 van Arlon naar Brugge. In 2022 de GR5A een rondje langs de grenzen van het oude Graafschap Vlaanderen.
Marathon and More Belgium organiseerde een 11-daagse. Het lichaam zei dat 4 dagen voldoende was.
Dag 1 bracht ons van het station van Brugge tot aan de kerk van Boekhoute. 58km lang. Vandaag was Thierry De Block aka "Nonkel" één van de deelnemers. Hij liep met mij mee. In eerste instantie was ik bang dat het hierdoor te snel zou gaan. Maar we vormden met Karine, Wilma en Jos een mooi groepje en het tempo viel mee. Eerste hoogtepunt langs de route was het Fort van Beieren. Langs de Damse vaart komen we in het pittoreske Damme. We flirten met de Belgisch-Nederlandse grens en via Heille komen we in Aardenburg. Na Aardenburg komen we in de Weilanden. Lopen langs de Eekloosche Watergang is lastig, maar het tweede hoogtepunt van deze etappe. Vijf kilometer lang is de watergang omzoomd met populieren en vele overstapjes brengen ons van weide naar weide tussen het vee. Dit is niet echt een wandelpad maar een zogenaamd "Struinpad". Had bijna gans de dag aangenaam samen kunnen lopen met Nonkel. Karine was al een hele tijd achter ons gebleven. In Aardenburg kwamen we terug bij Jos en Wilma. Staken nog samen via een pondje het Leopoldskanaal over. Tussen Sint-Laureins en Bentille was telefonische ondersteuning nodig om Karine terug op het rechte pad te helpen. Hierdoor was Wilma, Jos en Thierry vooruit gaan lopen. Na de ondersteuning kwam ik wel nog terug bij Jos. Maar de andere waren te ver weg. In Watervliet mochten we een stuk langs het Leopoldskanaal lopen waar het pad heel zwaar was. In combinatie met de hitte zorgde dit voor de genadeslag. Aangeklopt bij buurtbewoners voor extra water, en de laatste kilometers naar Boekhoute waren zwaar. Nog rond de kerk tot bij kasteel Ter Leyen en BOU8. Een oude garnaalboot vergezeld van een garnaalstandbeeld herinneren aan de garnaalhaven die hier vroeger lag. Dit was meteen ook de finish van een eerste zware maar aangename dag.
Dag 2 hervatten we onze weg bij BOU8 en liepen 58km lang naar Hulst. Een stramme hiel deed mij de eerste meters reeds twijfelen als ik niet zou stoppen. Maar zette door en het goede gevoel kwam terug. In alle drukte deze morgen mijn waterzak vergeten vullen, en de ondersteunende ploeg opgebed die mij water bracht. Een dag met veel water. In Assenede lopen we tussen 2 kreken de Rode Geul en de Grote Geul. Terug de grens over naar Sas van Gent. Langs een oud verdedigingsbolwerk met een 8-kantige stenen korenmolen en over een oud klein ophaalbrugje. We steken er ook het kanaal Gent-Terneuzen over. De Canisvlietkreek is onze volgende afspraak met het water. In Wachtebeke lopen we langs het kanaaltje Langelede dat reeds in de 14e eeuw werd gegraven. Tot hier had ik samen gelopen met Jos en Karine. Het tempo stokte wat en ik liep alleen door tot in Overslag. Hoogtepunt was een oude Oostenrijkse grenspaal. Direct gevolgd door een welgekomen bevoorrading. We blijven rond waterpartijen lopen. De grote kreek en de Pereboomsgatkreek brengen ons naar Axel waar we kennis maken met de Spaanse linie. Ik kwam terug bij Wilma en we liepen samen voorbij de verschillende forten. Afwisselend nam Wilma soms wat voorsprong, maar ook kon ik zelf al eens wat voor lopen. Toen ik voorliep miste ik een afslag, moest een klein blokje extra doen en dit brak de veer. Wilma kwam terug bij mij en liep door. Zelf zwoegde ik langs de laatste kilometers. In landgoed Groot Eiland legde ik mij zelf even in het gras, even bekomen en genieten van het zonnetje. Had het rustplekje wel zorgvuldig uitgekozen zodat ik de nodige atributen in de buurt had om mij terug recht te kunnen trekken. Gelukkig kwam Hulst al snel in zicht, liepen nog even in de richting van de molen, maar net voor de Dubbele poort was de finish.
Dag 3 starte aan de andere kant van de Dubbele poort. De omwalling van Hulst op en liepen rond dit leuke stadje. Een oude spoorwegbedding brengt ons van Hulst naar De Klinge. Door werkzaamheden waren we even de weg kwijt. We mochten het plezier ondervinden om door hoge netels en vele bramen te lopen. Maar samen met een local die een eindje mee liep en Arjan kwamen we terug op het juiste pad. In De Klinge vind je heel wat geschiedenis, met eerst een stukje Dodendraad uit de wereldoorlog en vervolgens een oud stationnetje met trein. Veel bos in deze streek met het stropersbos en de natuurgebieden Panneweel en Sint Jacobsgat. We lopen de autostrade over in Vrasene, slaan rechts af een landelijk gebeid in, en lopen langs een cafeetje dat zich vooral op fietsers toespitst. Ik kon de verleiding niet weerstaan om een extra stop in te lassen. Na het lopen onder de warme zon konden de 2 frisse cola's nog eens extra goed smaken. Even verder op de bevoorrading hoorde ik dat Jannet verloren gelopen was. Door de bijhorende telefonische ondersteuning liepen Jos en Karine mij voorbij en was ik in laatste positie terecht gekomen. Langs de bunkerlinie richting Beveren haalde ik hen terug in. Langs een cafe dat zich op boogschieters richt lopen we langs "De Halve Maan". De Kapel van onze Lieve vrouw van Gaverland is zo groot dat ze zelfs aan een kerk doet denken. Er is ook een bedevaartsoord. We lopen nu stuk door de wijken van Zwijndrecht. Daarna krijgen we nog veel groen met het Vredesbos en ook natuurgebied Middenvijver verraste ons. De festivalweide was wel snikheet, maar kwamen nu bij het strand van Sint Anneke met mooi zicht op de Antwerpse skyline. Het was nu nog even de Schelde volgen tot aan de fietstunnel waar dag 3 eindigde.
Dag 4 start in Antwerpen en 53km verder kwamen we aan bij het Belfort van Dendermonde. Ik starte samen met Xuan, Karen, en Karine. Filip en Ann liepen vlak voor ons. Door een sanitaire stop moest ik eerst achtervolgen. Met de Burchtse Weel en het Neuzenbergbos leerden we weer een mooi stukje Vlaanderen kennen. Na een fotostop bij de Martinuskerk in Burcht bleven Xuan, Karen en Karine achter. Wel haalde ik af en toe Filip en Ann terug bij. We liepen langs de Schelde en door de Kruibeekse polders. Een prachtig natuurgebied dat ik dankzij deze GR5A leerde kennen. We lopen langs Bazel, waar we het kasteel Wissekerke ontdekken. Uiteindelijk komen we in Ruppelmonde waar Mercator de central figuur is. De bevoorrading staat door de kermis iets verder dan verwacht maar net na Filip en Ann kan ik ook de energie terug aanvullen. Voor Filip hervat ik de tocht. Het fort van Steendorp is een echte ontdekking en lopen vervolgens langs de Schelde richting Temse. Een goed opgesteld toiletje bracht redding, en Filip passeerde mij zonder dat we elkaar zagen. In Bornem lopen we langs de oude Schelde. Doordat Filip een ommetje had gemaakt zach ik hem plots terug voor mij lopen. Even bijgepraat en Filip wou iets sneller door lopen. Maar het was een etappe met 2 overzetboten die maar om de 30 minuten hun overtocht maakten. Ik ging aan het rekenen en dacht dat we de overtocht net niet op tijd zouden halen. Ik koos een rustiger tempo, genoot van een ijsje van een plaatselijke ijsbar. En liep rustiger door tot aan de bevoorrading in Mariekerke waar we ook de overzet namen. En inderdaad met deze taktische keuze kwam ik terug bij Filip. Aan de overkant was het stukje GR net te lang om een half uur later de volgende overzet te halen. Maar de schipper wist ons tijdens de overzet te vertellen dat we door werkzaamheden een alternatieve route moesten nemen. Samen met Filip volgde ik de alternatieve route. Filip liep ondertussen bovenop de dijk, ik beneden. Ik had de indruk dat dit een korter traject was, en vroeg aan een fietser hoe ver het nog was naar de volgende overzet. Niet haalbaar binnen het half uur volgens zijn info. Toch kon ik mij niet van de indruk ontdoen dat dit haalbaar moest zijn. Net aan een grintweg kwam ik nog een lokaal vrouwtje tegen, vroeg de weg naar de overzet en hoe ver het nog was. Ik herkende in de verte de kerk van Baasrode welke aan de overzet lag. Ik riep naar Filip en zette een serieuze versnelling in. Net op tijd bij de overzet.Omdat de overzet nog van de overkant moest komen haalde ook Filip de overzet. Hierdoor kwamen we 30 minuten korter bij Mieke die aan de leiding liep. Tussen Baasrode en Vlassenbroek wordt een overstromingsgebied voor de Schelde aangelegd. Filip wil opnieuw wat sneller gaan lopen, en ik kan niet volgen. Na wat ommetjes komen we uiteindelijk terug aan de Schelde. We volgen deze enkele kilometer. Na een praatje met een oudere man die na een zware hartoperatie toch nog dagelijks zijn rondje gaat wandelen kom ik in Dendermonde. Moe maar voldaan, voor mijn doen zelfs uitzonderlijk kort na Mieke en Filip kom ik aan bij de finish in Dendermonde. Voor de voorziene beklimming van het Belfort kwamen we te laat. Jammer maar misschien toch best. Had na deze 4 dagen een ontstekingske aan de linker voet. De kine raadde aan om uit te stappen. Eens verstandig geluisterd en na een ruime week rusten kon ik toch terug lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten