Jaren werd een kantoorjob en zelfstandige ijsventer gecombineerd. Een bijhorend leventje op pita, pizza, frieten en liters cola was het gevolg. In 2006 ging ik over naar een gezonder leven. Eerste doel 20km van Brussel (27/05/2007), een eerste marathon (20/04/2008) en ultra (01/03/2009) zitten er reeds op. Sedert 05.03.17 staat de teller reeds op 134. Kan ik mij ooit qualificeren voor Boston? En deelnemen aan de Spartathlon?
zondag, december 30, 2012
2012
In januari reeds een PR op de halve marathon (1h36m11s). In maart nog maar mijn 5e wedstrijd en mijn eerste marathon van 2012. PR op 3h30m39s. En direct een dubbeldekkerke met de volgende dag de 6h de la Gorgue. Eco trail de Paris was met zijn 80km een beleving. In Utrecht mijn 2° beste marathontijd gelopen 3h31m58s. Genoten van 80km Limburgs Zwaarste. Dit jaar ook nog iets meer de trail richting ingeslagen met oa Trail des vallée du Chevalier, Trail du tombeau du Chevalier, Uewersauer en eerder genoemde Ecotrail Paris en Limburgs Zwaarste). Steenbergen was een lichte tegenvaller, maar blijft een leuk loopweekend. Het weekendje Koblenz met de Runners was ook zeer plezant en zo liepen we de Midden Rijn Marathon. Op vakantie naar Stockholm en de Jubilee Marathon meegepikt, 100j na de Olympische spelen. Eind augustus een 2° dubbeldekker van het jaar met Bad Pyrmont en een van de loopjes uit de Zomermeerdaagse van Willem Mutse. In de dodentocht volgde het 3° PR dit jaar. 100km in 11h18m. Nog 48m. Nog eens een 6 uur in Troisdorf. En een 3° dubbeldekker met Kampenhout en Spijkenisse. En dit weekend enorm genoten van de zelf georganiseerde jaarafsluitende trailmarathon. Vooral een gezellige loopdag.
11 marathon & 13 ultras brengt het jaartotaal op 24 en overall op 67. Samen goed voor 1285,58km. Met de kortere jogings inbegrepen komen we aan 55 wedstrijden en 1632,24km. Er werd ook wat getraind. Zodat jaartotaal 3309,78 in 160 loopjes. Gemiddeld 20,686km per loopje of 63,255 per week. 23km minder dan vorig jaar, maar wel 35 loopdagen minder.
zondag, december 16, 2012
Weekend met dubbeldekker
Vorig jaar reeds de kerstloop in Brugge meegedaan. De organisatie was niet zo fantastisch, maar er stond een leuk jeneverkraam op het Zand. Dit jaar weer naar Brugge. Vooraf wat los lopen. Richting Zand natuurlijk. Stond daar wel geen jeneverkraam zeker. Lap 10€ voor niks. Toch maar gestart voor 10K, en na een kleine 2K zag ik plots een leuk kotteke. Jullie en Maarten waren weg, de JCA'ers in mijn buurt hoorden nog net op tijd mijn kreet en kwamen op hun laatste looppassen terug. Bijna als laatste begonnen we aan de overige kilometers. Na enkele keren tot stilstand te zijn gekomen, begonnen we aan onze inhaalrace. De tweede ronde was anders en we moesten geduld oefenen tot na kilometer 9 om terug aan het kraampje van "Immo thuis" te komen. Enkele jenevers lang genoten we van de voorbijlopende joggers in allerlei pluimage. Als de meeste voorbij waren hebben we de laatste meters volbracht. 10K in 1h10, dat lukte nog nooit. Telt dit ook als PR?
Zaterdag dan naar Kampenhout. Dacht daar een rustige anonieme marathon te lopen. De meeste bekenden zullen op zondag in Spijkenisse staan. Maar op de parking kwam ik al een JCA'ster tegen (Hilde), en binnen was mijn verwondering groot toen ik Bart, Filip, Kristof, Koen, Ruth, ... (sorry voor de anderen) allemaal zag. Heel rustig gestart in een groepje met Veerle, Kristof, Bart, ... En na een kilometer opwarmen naar een "poepke" gelopen. Maar wel een gesprek aangegaan met een van de marathon managers club. Over Marathon des Sables, Z-Afrika, Dublin, ... Het eerste rondje zat er al op en had niet eens het kanaal gezien waarlangs we moesten lopen. Vooraleer ik maar iets begon te voelen of aan aftellen dacht zat er al 28km op. Nog eéén rondje afzien, en eentje van Glorie zei ik tegen een marathon-debutante die ik voorbij ging. En de finish (na 4:04) was nog zo leuk, dankzij Willem aka Mottigen Bever die de SMC-finishers trakteerde op een glaasje cava. En den après, was SMC-waardig.
Zondag dan samen met Ann & Johan naar Spijkenisse. Proberen om de pacers van 4h te volgen. En één van hen was een bekende, Ruud. Een grote groep volgde. Soms moeilijk om de voeten tussen die van de andere te plaatsen. Maar een plaatsje gezocht en mij laten meedrijven. De beentjes werden wat pijnlijk. Het koste steeds meer moeite om te volgen. Toch strooiden ik met aanmoedigingen omdat anderen zich in de groep zouden kunnen vastbijten. En beet ik mij zelf ook vast. In de laatste 3km een kleine afdaling gebruikt om de snelheid lichtjes op te trekken. En nog naar 2 bekende toe gelopen. Gerda nog wat aangemoedigd. En net na haar over de finish lijn kunnen lopen in 3:56 (of was't al 57?).
zaterdag, december 01, 2012
Aflossingsmarathon Terneuzen
Een aflossingsmarathon, maar toch met 17 individuele lopers op het uitslagblad. Een aflossingsmarathon betekend ook rondjes lopen. 8 identieke rondes die samen de marathon vormen. Vlak, maar toch enkele goed voelbare knikjes in.
Wou niet al te rustig lopen, en proberen onder de 4h te duiken. De eerste ronde ietsje te snel gestart, maar nadien toch zeer vlak kunnen lopen. Behalve na de 3° ronde, bij de aanvang van de 4° een toiletbezoek moeten inlassen. En dat zie je direct aan de rondetijden.
Ronde 1: 27:09
Ronde 2: 28:03
Ronde 3: 28:18
Ronde 4: 30:31
Ronde 5: 28:35
Ronde 6: 28:12
Ronde 7: 28:36
Ronde 8: 28:32
Mooi vlak. Resulterend in 3:47:56 als eindtijd. We konden tevreden naar huis terug keren. Met nog een speciaal woordje van dank aan JCA. Die naast de aflossingsteams ook mijn individuele inschrijving betaalde. Leuk meegenomen.
Ronde 1: 27:09
Ronde 2: 28:03
Ronde 3: 28:18
Ronde 4: 30:31
Ronde 5: 28:35
Ronde 6: 28:12
Ronde 7: 28:36
Ronde 8: 28:32
Mooi vlak. Resulterend in 3:47:56 als eindtijd. We konden tevreden naar huis terug keren. Met nog een speciaal woordje van dank aan JCA. Die naast de aflossingsteams ook mijn individuele inschrijving betaalde. Leuk meegenomen.
zondag, november 18, 2012
3°/10° Uewersauer
Uewersauer was aan 10° editie toe. Ik ontdekte deze trail 2 jaar terug en stond voor de derde keer op rij aan de start. Gezien het bij de eerste afdaling vaak wat drummen is en niet kan doorlopen heb ik mij bewust wat meer naar voor geplaatst dan de vorige jaren. De eerste bergaf loopt dan ook iets vlotter. Maar volledig laten gaan naar beneden zit er niet in. Met nog 50km voor de boeg ook niet zo erg. De eerste beklimming kan ik ondertussen lopend nemen. Bij mijn eerste trail vloog ik die nog al lopend op en stond 10m verder wandelend. Nu trippel ik die in mini-pasjes naar boven. Goed op de armen trekken. En rustig aan. En dat lukt behoorlijk. Zonder dat de hartslag hoog gaat. Na de eerste bevoorrading volgt de 2° afdaling in het bos. Het eerste jaar ging ik daar gevaarlijk snel bergaf en liep dan maar op een boom om de snelheid te breken. Ook dit gaat met wat parcourskennis vlotter. En zo gaat het verder. Na de derde bevoorrading werd het echter tijd voor een sanitaire pauze. Even parcours af, aan de kanten, en even later terug verder. Met een verlossend gevoel. Afwisselend bergop en bergaf. Naar boven trippelen. Naar beneden met grote vlugge stappen. Behalve als er een afgrond naast een single track ligt. Dan kijken we wat meer uit de doppen.
Aan kilometer 32 begint mijn favoriete stuk. Single track stroomopwaarts langs een riviertje. En dit een aantal keren dwarsen via betonnen brugjes en een houten brugje (dat ondertussen zijn beste tijd gehad heeft). De tijd ziet er niet slecht uit. 6h lijkt net haalbaar. Klein beetje sneller. Maar toch nog reserve houden want nog 18km. Aan de bevoorrading bij km 38 had ik nog iets meer dan 7m/km. Normaal haalbaar. Maar met de kilometers en vooral de hoogtemeters in de benen, en op dit parcours, niet evident. Maar we gaan er voor. Ook al weten we dat zwaarste stukje bij kilometer 46 nog moet komen. Bordje 40 en 45km geeft zelfde info. De Garmin duid telkens wat minder afstand aan, maar iets meer dan 7m/km blijft de info. Kilometer 46, de zware beklimming wordt sneller als de vorige jaren naar boven gestapt. En boven hernemen we het looptempo. Bordje van laatste kilometer. Maar de extra inspanning beginnen te wegen. 6 minuten resten nog. En dit lijkt te weinig te worden. Toch niet opgeven. Maar een tweetal keer 5 stappen wandelen en terug hernemen. De totale afstand van 50,1 blijkt nu wel te kloppen met de Garmin. En als we de laatste boch om komen zie ik de klok op 6h01 springen. Ondanks een laatste spurtje toch 6h01m27s brut. De netto tijd blijft ook net boven het verhoopte 6:00:45. Of een "kakkske" er boven.
zondag, november 04, 2012
6h+20K
De standaard gewoonte is ondertussen een marathon of ultra om de 2 weken. Na Zeeland werd het echter 4 weken wachten. Hoewel. 2 weken terug werd op zaterdag meer dan een marathon langs het GR129 pad gelopen.
De 4 weken waren om. Op vrijdag-avond nog eens vlug naar de kiné. En zaterdag reeds voor 6h was de auto gevuld met 5 lopers op weg naar Troisdorf. Droog vertrokken maar vanaf Brussel kwamen we in de regen. Omstandigheden die ook de eerste 3 uur van de wedstrijd zouden tekenen. Het parcours werd met een aanloopstuk gestart zodat ook de 50K tijden konden genoteerd worden. Op de atletiekpiste starte dan de echte ronde. Stadium uit stukje straat. En iets voorbij de 250m een klein hellingetje op voor een grint pad op een dijk. Een grintpad dat gaande weg meer en meer op een beekje leek. Daardoor werd in het gras naast het pad gelopen. Enkele rondes later was dit op zijn beurt een modderpoel geworden. Na iets meer dan 1000m dan het dijkje terug af en door de plaatselijke straten terug tot aan de atletiekpiste. Bij het binnenlopen bevoorrading. Allerlei hapjes en drankjes zoals we op een 6-uur gewend zijn. Maar dan wel met water, isotone-drank, thé en cola die verwarmd waren. Na enige tijd was de isotone zelfs zo verwarmd dat die vermoedelijk verbrand was en zeer vies ging smaken. Ondanks de regen en frisse temperatuur, en modderstrook zat ik toch comfortable in een tempo van 10,8km/h. Hartslag bleef zeer mooi netjes laag. Samen met Heidi Janssens kon ik dit tempo 3 uur aanhouden. Dan het onderlijfje met korte mouwen gewisseld voor eentje met lange mouwen. Bleek dan de volgende drie uur niet meer te regenen. Was dus misschien minder nodig geweest. Alhoewel een droog shirt ipv een nat kan toch geen kwaad. De rondjes van 2,75km gingen nu ook een tiental seconden trager. En na 5 uur kwam de ronde tijd zelfs boven de 16 min. En toen brak het volledig. Voor de volgende 2 rondes was 41min nodig. De resterende 9min werd er nog alles uitgeperst en we raakten net over de 61km.
Nadat de prijslopers uit de wagen hun geld, bekers en naturaprijzen hadden ontvangen konden we de terugweg aanvatten. Maar we maakten nog een tussenstop in Marche-en-Flamenne. Na een bezoekje aan de plaatselijke Tunisiër konden we met een gevulde maag de nachtrust aanvatten.
Volgende dag stonden we aan de start van de 20km van de Ardennen. Niet dat de benen er zin in hadden. Maar zo'n nieuw gratis wedstrijdje met voor 10€ pasta party achteraf konden we op de terug weg niet laten liggen. De eerste kilometer ging moeizaam in 6m47. Maar beetje bij beetje ging het vlotter. Net als ik boven de 10km/h raakte schotelde men een kilometers lange beklimming voor de voeten. Het tempo moest noodgedwongen opnieuw serieus naar beneden. Gelukkig gingen de laatste 5km vooral naar beneden. En kon ik in dat gedeelte wel de 10km/h opnieuw halen. Zo klokte ik af in 2h04m18s.
Veel douches waren er niet voorzien waardoor de rij echt wel TE lang was. Dan maar de pasta verorberd. Ook op zondag is er blijkbaar wel wat file te vinden op de Belgische wegen. Maar we zijn toch weer thuis geraakt.
zaterdag, oktober 06, 2012
Zeeland
Een marathon die aan de 10° editie toe was. Dus nog vrij jong op de kalender. Maar toch al heel veel moois over gehoord. "Zwaarste en mooiste" van Nederland. Door die reputatie was het nodig reeds begin dit jaar vlug in te schrijven. Maar we waren er bij.
Om 9h30 moesten we bij de aankomst in Zoutelande de bus op. Voor 7,5€ werden we naar de start gebracht. Was pas om 12h. Dus ruim de tijd om een babel met Patrick, Bert, Paula, Tiny, Ruth, ... (teveel om op te noemen). Zodanig dat ik mij toch beetje moest gaan spoeden om mijn looptenu aan te trekken. Even twijfel lange mouwen-korte mouwen. Maar met de raad van DE Belgische Spartaan was ook dat probleem snel van de baan.
In het startvak zag ik Ruth, Jacqueline, Tiny terug. En bij de 12° klokslag mochten we vertrekken. Probeerde Tiny te volgen. Maar na een paar kilometers bleek dit toch te snel. Dan maar praatje en loopje met een andere bekende. En voor ik het wist zat ik reeds aan 10km. Kwam nog bekenden tegen die over de 6h van Aalter begonnen. Vlug vermeld dat zondag 21 juli 2013 in de agenda's mag genoteerd worden (en voor de lezers ook hè). Ondertussen zat in minder dan 2h de eerste helft er op. Was eigenlijk verrassend veel verhard. Een klein stukje strand hadden we gehad. En we waren pas terug aan een tweede strandstrook begonnen. Hier zat de wind toch op kop. Ook al hadden ze mij gezegd dat dit een editie voor "watjes" zou worden. Gezien wind in de rug zou zitten, en laag water. In de zandstrook was het toch wat zoeken naar het goede traject. Ik koos bewust iets verder van het water dan de meerderheid. En was zo waarschijnlijk bijna de enige die het bord van de 25km zag staan. Vervolgens een bord bij 2/3 wedstrijd of 28km. En even verder stond de organisatie met een bord op 29,#km. Of 70% wedstrijd. Er hoorde een tabelletje bij en de voorspelde eindtijd was 4h08. Vordert goed. Tot aan 30 ging het ook nog vlot. Ook al werd het parcours duidelijk zwaarder. Met nu toch veel meer zand. En op en neer gaande duinpaden. Af en toe zelfs mij in wandelpas dwingend. Trappen naar boven waren ook een verademing, die naar beneden konden al lopend genomen worden. Vanaf nu ging het wat moeizamer. Maar we beten van ons af. Rekende wel bij die 4h08 wat extra tijd. Omwille van het moeizame. Anderzijds vanaf kilometer 35 werd ik plots bijna niet meer ingehaald. En kon anderen die mij eerder voorbijgingen terug oprapen. Met nog een kleine kilometer te gaan kwam ik ook Tiny weer tegen. Nog eens goed versnellen en net onder de 4h08 binnen. Was dus goed voorspeld na 70% wedstrijd onder de weg.
Is inderdaad wel een mooie en zware marathon. Anderzijds had ik het wel nog wat extremer verwacht. Vooral de eerste helft viel mee. Maar natuurlijk, ik liep de editie voor "watjes". Nietwaar Ingrid?
zondag, september 30, 2012
Rock 'n Roll
Oorspronkelijk zou ik Gent lopen. Maar deze werd geschrapt. Voor de zondag verwees iedereen naar Buggenhout. Maar mijn zoektocht leverde een mogelijkheid tot dubbeldekker op. Gelukkig had ik de link genoteerd. Want in de week voor de loop vond ik onder de naam Rock'n Roll marathon vooral Amerikaanse loopkes terug. Even twijfelen als ik na 4 weken loopstop, en pas 10 dagen terug aan 't lopen een marathon zou aankunnen. Maar we gingen er voor. Zaterdag of zondag? Zaterdag, misschien komt die dubbeldekker er toch nog van. En zo vertrokken naar land van Herve. En voor zij die het nog niet weten. 't Is daar niet plat. Was de eerste loper die er aankwam. Inschrijvingen nog niet open. De wagen nog verplaatsen zodat hij goed staat. Omkleden, inschrijven. Ondertussen waren er mij al 6 voor en kreeg ik een pet met nr 7 op. Beetje inlopen. Amai dat gaat hier bergaf en bergop. En dat 13 keer. Want evenveel rondjes zouden we lopen. Slechts 35 aan de start. En dan nog hoofdzakelijk teams. Volgens de organisator slechts 4 individuen.
Een ervan was een bekende. Henk had de grens over gefietst. Na een ronde wist ik dat die eerste honderd meters verkenning nog niks waren. Een rondje bestond uit een verharde afdaling van ongeveer een kilometer. Dan rechts het trail gedeelte in. De eerste meters waren nog vals plat, maar dan volgde een beklimming. Vooral het laatste stuk ging steeds steiler. Elke ronde zou het een klein beetje extra wandelen worden. Dan volgde opnieuw een afdaling, maar nu onverhard. Betonplaat over klein riviertje en we mochten aan een tweede beklimming beginnen. Hier halverwege al een knik waar elke ronde 5 stappen gewandeld werd. Dan terug de looppas zoeken. En op het einde van de tweede klim werd het wandelstuk ook steeds wat groter.
Terug op de macadam nog een paar 100m klimmen tot aan de tent. Hier verkoos ik telkens te wandelen tot aan een vast punt (rioolputje) en daar mij terug op gang te trekken. Aan de tent mochten we een hoge grasberm op kruipen. De tent rond. En de tent door. Bevoorrading van Aquarius en water. Maar na enkele rondes was de aquarius op. Na 2 keer water dan toch maar thee beginnen drinken. De rondjes waren ondertussen al goed gevorderd. Henk lag lichtjes achter. En bij de ingang van een ronde kwam ik telkens Henk tegen die de laatste meters van de vorige ronde aan het afwerken was. Hand omhoog met nog 5 vingerkes. Ronde nadien nog 4 enz. Zo konden we samen aftellen. De klim was natuurlijk lastig, maar zonder af te zien omwille van de laatste kilometers die zouden te veel zijn. En zo kon ik eindigen in 4h10m59s volgens de wedstrijdtafel. En van de 4 individuelen waren er 2 achter en eentje voor. Tweede, mijn beste uitslag ooit :-)
zaterdag, september 15, 2012
Back
4 weken loopstop zijn achter de rug. Jammer dat je de dag van vandaag in een ziekenhuis niet meer direct zo goed als mogelijk behandeld wordt. Het had korter kunnen zijn. Maar we laten niet meer aan het hart komen. Enkele uurtjes na de laatste ingreep en groen licht waren de loopschoenen aan. Na 7km een wandelpauze moeten inlassen. Maar toch ruim 14km afgelegd. Vrijdag met de kids naar Melsen, zaterdag naar Waterland-Oudeman en zondag gaan wandelen voor OIGO. Zo steken we Wouter en Sandra een hart onder de riem.
dinsdag, september 04, 2012
Wachten
Niet op de duiven. Maar de voorziene loopstop vanaf 16/8 loopt uit. Ik moet wachten op het verwijderen van een niersteentje en een buisje dat ze er tijdelijk langs geplaatst hebben. Hopelijk is het donderdag 6/9 allemaal opgelost.
zaterdag, augustus 11, 2012
Dodentocht
Eigenlijk een wandeltocht. En daarom als loper 3h vooraf gaan klaar zitten. Na wat gebabbel toch vrij snel tijd en start. Eerste kilometers toch wat last van de wandelaars. Maar dan nog 99 om ons ding te doen.
Ondanks dat ik 9,6km/h loop, wordt ik toch voorbijgestoken van Jan en Christine. En even later ook door Julie. Met 9,6 tot de tweede bevoorrading en 10,1km/h tot de derde bevoorrading lijkt het goed te lopen. Ondertussen was Peter mij ook voorbij gegaan. En gezegd dat het niet zo ideaal ging en dat ik waarschijnlijk serieus verval zou hebben.
De bevoorrading was niet voor lopers. Geen cola (enkel op 84,4km), geen sportdrank. Gelukkig stond aquarius 2x op het parcours. En veel vaste suikerrijke voeding. Van rijsttaart, over appel en banaan tot carré confituur, frangipan tot mars. Daarom na elke bevoorrading even stappen terwijl we eten. Doorspoelen met water, en dan weer aan het lopen.
Maar na de marathon dachten de benen dat het er op zat. Zijn de laatste tijd ook maar dat gewoon. En ging het plots veel moeizamer. Tempo zakte 8,1 8,5 8,4km/h. In Palm bagage opgevraagd. Andere trui aan. Spuiten met anti insecten spray en ook daar terug weg. Valt op dat alle lopers daar serieus veel trager gaan. Heb mijn bedenkingen bij de registratie. Maar tempo zakte bij mij zelfs tot 7km/h. Gelukkig konden we het daarna in de tweede helft beetje per beetje terug opkrikken.
Nog 29km, minder dan 30. Meer hebben we niet nodig om de snelheid op 7,9km/h te krijgen. Nog een halve marathon en we lopen terug 8,4. Nog 3 x 5km en we halen 8,7km/h. Nog 10 en 8h30 binnen moet lukken. Dus nog tandje bij en 9,3km/h. Nog 5,4km. Tot de bodem te kelk legen. Steeds wat sneller. De kilometer borden leerden mij dat ik 6m nodig had. Laatste kilometer nog sprintje met de extra aanmoedigingen, zal wel lukken. Maar eenmaal in het centrum blijkt dat ik te vroeg ben voor de extra aanmoedigingen. Toch alles geven. Aan de tent enkele vrijwilligers die er een applausje uit persen. En ik de laatste energie. Scannen, direct diploma. En 11h18 staat er op.
1h04 sneller dan vorige keer. En nieuw PR op de 100. Had schema gemaakt van 10h30, maar wist eigenlijk wel dat dit vandaag quasi niet mogelijk was. Maar toch nog 48min en we mogen naar Griekenland. Wie weet? Ooit!
Ondanks dat ik 9,6km/h loop, wordt ik toch voorbijgestoken van Jan en Christine. En even later ook door Julie. Met 9,6 tot de tweede bevoorrading en 10,1km/h tot de derde bevoorrading lijkt het goed te lopen. Ondertussen was Peter mij ook voorbij gegaan. En gezegd dat het niet zo ideaal ging en dat ik waarschijnlijk serieus verval zou hebben.
De bevoorrading was niet voor lopers. Geen cola (enkel op 84,4km), geen sportdrank. Gelukkig stond aquarius 2x op het parcours. En veel vaste suikerrijke voeding. Van rijsttaart, over appel en banaan tot carré confituur, frangipan tot mars. Daarom na elke bevoorrading even stappen terwijl we eten. Doorspoelen met water, en dan weer aan het lopen.
Maar na de marathon dachten de benen dat het er op zat. Zijn de laatste tijd ook maar dat gewoon. En ging het plots veel moeizamer. Tempo zakte 8,1 8,5 8,4km/h. In Palm bagage opgevraagd. Andere trui aan. Spuiten met anti insecten spray en ook daar terug weg. Valt op dat alle lopers daar serieus veel trager gaan. Heb mijn bedenkingen bij de registratie. Maar tempo zakte bij mij zelfs tot 7km/h. Gelukkig konden we het daarna in de tweede helft beetje per beetje terug opkrikken.
Nog 29km, minder dan 30. Meer hebben we niet nodig om de snelheid op 7,9km/h te krijgen. Nog een halve marathon en we lopen terug 8,4. Nog 3 x 5km en we halen 8,7km/h. Nog 10 en 8h30 binnen moet lukken. Dus nog tandje bij en 9,3km/h. Nog 5,4km. Tot de bodem te kelk legen. Steeds wat sneller. De kilometer borden leerden mij dat ik 6m nodig had. Laatste kilometer nog sprintje met de extra aanmoedigingen, zal wel lukken. Maar eenmaal in het centrum blijkt dat ik te vroeg ben voor de extra aanmoedigingen. Toch alles geven. Aan de tent enkele vrijwilligers die er een applausje uit persen. En ik de laatste energie. Scannen, direct diploma. En 11h18 staat er op.
1h04 sneller dan vorige keer. En nieuw PR op de 100. Had schema gemaakt van 10h30, maar wist eigenlijk wel dat dit vandaag quasi niet mogelijk was. Maar toch nog 48min en we mogen naar Griekenland. Wie weet? Ooit!
zondag, juli 29, 2012
Dubbeldekker
Voor de derde keer (na januari'11 en maart'12) gaan we voor een dubbeldekker. Of 2 keer minstens marathon afstand op 2 dagen.
Vrijdag avond was de gietende regen in Aalter het signaal om vlug van dit slechte weer weg te rijden. Het werd een lange rit tot in Bad Pyrmont. Zo lang dat ik een 40km voor eindbestemming de nachtrust opzocht. De volgende ochtend mooi op tijd. Bad Pyrmont blijkt een mooi stadje te zijn dat ten volle in het teken van de waterbronnen staat. Een wandeling langs een waterbaan met watervalletjes en beelden. En we waren bij de inschrijvingen. Vriendelijke behulpzame mensen.
Klaar gemaakt. En dan wandeling tot aan de bronnen en het kerkje. En vervolgens mochten we als marathonloper gratis door het mooiste stadspark 2005 van Duitsland. De palmtuin maakte het meeste indruk. Ook een mooi bloot voeten pad. Maar ik had het vrij vlug gezien.
Om 13h mochten we starten. Direct terug tot aan de bronnen, waar een mooi gebouw rond gebouwd werd. En na een ruime kilometer om het centrum uit te lopen gingen we het natuurschoon in. Deze marathon telt ruim 650 hoogtemeters. Maar de loop gaat vlot. Enerzijds omdat de hoogtemeters wat verdeeld zijn en dus vaak minder stijl. Anderzijds omdat ik mij een stuk beter voel dan tijdens de Child Learn marathon en de Jubilee Marathon Stockholm. Hierdoor kon ik hellingen die ik in andere trails opwandelde toch oplopen. Af en toe toch nog een steil stuk dat dan al wandelend ging. Bevoorrading was perfect. Ongeveer om de 3 kilometers waren er oa bananen en telkens sportdrank, cola en water. Een bak met sponsen werd op 2 bakken water gezet, zodat deze op een goede grijphoogte kwamen. Voor het eerst sedert toch wel enige marathon en ultra's telde ik de resterende kilometers eens niet af. Tot op kilometer 38 à 39. Toen werd het ietsje zwaarder. Met het idee wat morgen nog volgde liep ik deze laatste kilometers rustig uit zonder het tempo nog te proberen op drijven. Met al de hoogte meters ben ik heel tevreden met een eindtijd van 4h14m. Nadien mochten we nog douchen en zwemmen in het plaatselijke zwembad. Er was een grote glijbaan, waar uw tijd gemeten werd. En de snelste tijd van de dag getoond. Dat wou ik wel even proberen. Maar die poging was iets te lastig na een marathon en resulteerde in krampen. Nadien nog voor 4€ pastaparty. En we waren voldaan en konden naar Boxmeer.
Het adres in Boxmeer bleek niet een voetbalkantine te zijn zoals bij Limburgs Zwaarste, maar bij Willem zelf. Geparkeerd voor zijn kamper en na een plensbui vonden we vlug en goed de nachtrust. Volgende ochtend in het centrum centjes gaan zoeken. En aangemeld voor één dag van de zomermeerdaagse (van 28/7 tem 5/8 wordt hier elke dag een marathon gelopen). Geen seingevers of bepijling, maar lopen op Garmin route. Gezien ik al van vrijdag van huis was zou ik mij richten op een andere loper met GPS. 2 lopers vertrokken een half uurtje vroeger. Stipt om 9h werd er gestart met de rest. Enkele snelle lopers waren direct weg. Een loper of drie koos een trager tempo. En met een 5 tal waren we de middengroep. Willem ging zo fel te keer, dat ik even spijt kreeg van deze dubbeldekker. Tot kilometer 12, eerste bevoorrading, had ik niet eens de tijd om een foto te nemen van de vaak mooie paden. Maar eenmaal we de 2 vroege starters hadden ingehaald, was Willem wat gekalmeerd. We probeerden met een beperkter groepje wat sneller te lopen. Maar het volgen van de Garmin bleek niet zo evident. En behalve wat extra kilometers leverde dit geen tijdswinst op.
Na enkele pogingen werd besloten meer te genieten van de mooie omgeving die Willem ons voorschotelde. We bleven nu bij de iets rustigere lopers. Ondertussen staken we de Maas over met een gemotoriseerd veer. Maar mochten ook onze armspieren aan het werk om een meertje over te steken met een veer waar we zelf de kabel mochten trekken. In de heide kwamen we een groepje Schotse runderen tegen.
Willem was ook onder de indruk van deze beestjes en wou deze graag op de foto. Zelfs de parcoursbouwer ging hierdoor van het parcours af. En even verder werd het zoeken om een waterpartij te kunnen over steken. Terug op het parcours kwamen we net bij de 3° bevoorrading toen ook de 3 achterblijvers ons bijhaalden.
Nu hadden we wel de goede kaartlezers om met een groepje vooruit te gaan lopen. Een groepje van 4, een duo en tenslotte nog een 4-tal werd gevormd. Maar nadat het een hele tijd goed ging, waren we met het eerste 4-tal toch het parcours kwijt. Gelukkig wisten we dat we opnieuw het veer nodig hadden om de Maas te kruisen. En met dat gegeven vonden we het parcours terug. En net op dat moment kwam het tweede duo voor onze neus voorbij. Met een 6-tal bleven we dan maar samen voor de laatste kilometers.
De marathon van vandaag was vooraf aangekondigd als 45km. Het werd ruim 48km genieten. En ook nadien was het leuk in het zonnetje. Leuk gezelschap dat lachte en grapte. En na een douche konden we heel voldaan terug naar huis.
Voor zij die de komende 7 dagen een marathon willen lopen. Ga zeker eens kijken bij Zomer meerdaagse van Willem Funrunner. Je zal er zeker geen spijt van krijgen.
dinsdag, juli 24, 2012
Organiseren
Het is eens iets anders. Een wedstrijd van de andere kant. Vaak vroeg men mij als ik zelf zou meelopen. Het kriebelde enorm. Maar nee, als mede-organisator kan je dat niet maken.
De ochtend zelf vroeg men mij ook nog hoe het was. Zenuwachtiger dan voor het lopen van een eigen marathon. Eigenlijk al 4 dagen aan een stuk (na teruk komst Stockholm). Sporthal open maken, laatste materieel lossen, bevoorradingstafels klaar zetten, parcours opbouwen. En de tijd vloog. En dan zoeken zoeken zoeken naar de persoon die verkeerd begrepen had waar hij langs het parcours kon staan. Net iets te ver, en stond dus op het parcours. Niet te vinden, politie gebeld. En plots toch gevonden. Politie afgebeld. En 't was even voor 10h.
Net op tijd om één minuut stilte voor Philippe Verdonck en Sandra Cauwels en de start te geven. En weg waren we. Eén chip wordt niet geregistreerd, maar geen probleem ik ken die loper goed. Even meelopen. Mijn chip? Deju vergeten. Zit nog in mijn zak.
Even later bleek dat in de cafétaria veel meer koffie verkocht werd dan 2j geleden. Dus naar de winkel. En bij de bevoorrading werd meer sportdrank genomen dan bij de vorige editie. Naar huis en uit mijn eigen voorraad nog 10 liter bijgemaakt.
En we waren al bijna 4h. Johan liep duidelijk op kop. Maar in de laatste minuten ging Wouter nog over Yves en het heren podium wijzigde nog. Bij de dames had Lydia meer dan een ronde voorsprong op de tweede. En toch kreeg ze een tik en werd pas derde. Heidi rukte op en ging met de overwinning lopen. Ann werd in haar eerste 6-uren loop meteen tweede. Ook een leuke wedstrijd dus. Maar ook respect voor de recreanten. Zo vond ik het fantastisch dat Eva, die nog nooit een marathon liep, van bij de start haar tempo koos. En gewoon bleef verder lopen terwijl anderen opgaven. Prachtig.
Nadien opruimen, nog wat drinken en bijpraten. En met de plakkers zijn we nog gaan Chinezen. De reacties waren quasi unaniem positief. En dat doet de zenuwen direct vergeten natuurlijk. Zo werd het terug een leuke beleving. En nu kunnen we kijken waar er volgend weekend een marathon of ultra te lopen valt.
zaterdag, juli 14, 2012
"Hela"
Vandaag Stockholm Jubileum Marathon gelopen. Exact 100j na de Olympische marathon (toen start om 13h48 wegens 3min vertraging, nu zoals voorzien om 13h48). Ook het parcours was het zelfde als 100j geleden. En dat was niet vlak. De beentjes hebben het geweten. Onder de weg even moeten stoppen om het uitgebreide ontbijtbuffet van deze morgen in een Dixit-cabine achter te laten. Wel wat tijdsverlies. Maar onder de 4h zou niet gelukt zijn met de huidige conditie op dit parcours. Eenmaal in het stadion konden we kiezen. De marathon zoals 100j geleden, of 40,075km. Of nog een extra lusje tot 42,195. Zoals de meesten koos ik voor dat laatste. Ze hadden nog een serieus lastig stukje als toetje bewaard. Maar we kwamen opnieuw het Olympisch stadion binnen. En 300m later liep ik over de finishlijn. 4h06 op de klok. Netto zal het een minuutje minder zijn. Later een uitgebreider verslag.
En WTF is "Hela"? Dat ik het zelf niet weet. Maar al de Zweedse toeschouwers riepen ons dit toe. Verwacht dus niet dat het "valt dood" is, maar eerder iets van "kom op".
En WTF is "Hela"? Dat ik het zelf niet weet. Maar al de Zweedse toeschouwers riepen ons dit toe. Verwacht dus niet dat het "valt dood" is, maar eerder iets van "kom op".
zondag, juli 01, 2012
Vrij- en Zaterdag
Na een (te) lange werkdag nog heel wat tijd verloren om mijn identiteitskaart en bankkaart te vinden. Maar zou toch heel eventjes binnenspringen bij Veerle. Haar prachtige prestaties van dit voorjaar verdienden dit. Wat "slechte moaten", marathon en ultralopers samen, en dat heel eventjes loopt al vlug uit. Klaar voor vertrek kent mijn GPS de deelgemeente waar ik naar toe moet niet. Marathon Koen zijn smartphone brengt de oplossing. Florenville nog ruim 2h rijden en om 1h30 sta ik vlak bij de start van de trail en kan slapen.
Op mijn matrasje in de koffer heel goed geslapen. Al vroeg kon ik mij klaar maken, en de organisatie voorzag in een ontbijt voor 5€ (croisant, chocoladekoek, fruitsapje en koffie of the). Beetje rond gewandeld en her en der nog wat flyers verdeeld. Tot mijn verrassing was er hier veel meer bekend volk dan verwacht. Had vooraf niet naar de deelnemerslijst gekeken, maar kwam heel wat bekende lopers tegen, en leerde er al weer enkele bij kennen.
Om 11h11 (Op zijn Waals, met de nodige rust, maar ook vertraging) zag ik het origineelste start-sein dat ik tot nu toe mee maakte. Iemand kwam over onze hoofden heen gevlogen en we mochten er aan beginnen. Een van de mooiste dagen die we dit jaar al gekend hebben. En het werd dus vollop genieten in het zonnetje. Langs het water soms een aangenaam briesje er bij. Af en toe in het bos blij dat we toch even in de frissere schaduw mochten. Want vooral als het in open lucht omhoog hing was het toch wel warm. Maar geen geklaag de mooie omgeving maakte veel goed.
Langs een meer. Heel vaak langs de Semois. Er door moesten we niet door de hoge water stand. Daardoor wel 1,5km extra. Maar 52,5 of 54 dat kan toch het verschil niet maken. We mochten wel nog verschillende keren enkele kleinere zijriviertjes (denk ik toch) door lopen. Maar meer dan enkele centimeters water was dit niet. Heel wat bos. En in de Ardennen natuurlijk ook de nodige beklimmingen en afdalingen.
Na 1400m even de tijd genomen om de Garmin-instellingen aan te passen. En als voorlaatste kon ik verder. Tijdens de inhaalrace sprak men mij zelfs aan ivm de 6 uur van Aalst. Nee, 't is in Aalter om doen. Ja 't zijn toerkes lopen. Nee 't is geen trail en niet in het bos. En toch is ook dat leuk! Even verder een blad dat de 25km naar links moest. Geen aanduiding voor de lange afstand. Toch maar zelfde kant op zeker. En na 6km kregen we reeds water, cola, appelsien en banaan. Vooral dat laatste moest nu het kleine ontbijt van deze morgen helpen compenseren. En ook de nodige voorraad voor de komende afstand want was nu tot kilometer 18. Daar mochten we via trap kasteel binnen klauteren en werden met het nodige djembe geroffel verwelkomt. Opnieuw eten en drinken en terug verder.
De bevoorrading was dus dik in orde. In het zonnetje een djembe groepje. De organisatie had duidelijk kosten noch moeite gespaard. Terwijl in sommige stadsmarathons het nog zoeken is naar sanitair, werd hier zelfs te midden van het bos de urinoirs aangebracht om ons ten dienste te zijn. Oorspronkelijk dacht ik dat de weg aanduiding wat weinig was, maar liep geen enkele keer verkeerd. Vlak voor het einde was er wel nog even twijfel. We volgden witte pijlen en rood-witte linten. En plots stond er een witte pijl naar rechts die niet voor ons bestemd was. Iets verder recht door hangde een rood-wit lint en dus mooi op het parcours gebleven.
Had al enkele malen serieus berg af kunnen lopen ook. Eenmaal had ik het niet meer onder controle maar kwamen we net op tijd terug op het vlakke. Kleurrijke Nederlandse meiden merkten op "Leuk he zo'n berg af hollen". Toch was het net iets te snel. Maar geen getreur, even op adem komen en terug weg. De afdalingen waren echter vaak ook "technisch" en gingen veel trager. Net voor de derde bevoorrading ook nog zo'n stukje. En toen ging de linker voet aan het glijden. Viel op mijn heup en hand en glijde naar beneden. Gelukkig maar een meter of twee drie. Met de nodige schrik nog het laatste stukje naar beneden en een paar 100 meter verder bevoorrading. Net op tijd om te bekomen. Had ook mijn camelbak niet aangevuld op km 18 en tegen km 34 was 1,5l blijkbaar niet voldoende in dit warme weer. Dus ook de spijs en drank waren wel gekomen. Omwille van de val werd mij een rit naar de aankomst aangeboden. Maar nee, we zullen door gaan. Maar die laatste 20km waren een stukje lastiger. Enerzijds door de val. Want vanaf nu dreigde bij elke misstap krampen in beide kuiten. Anderzijds ook door de vermoeidheid natuurlijk. Maar toch. Anders in de ongeveer 50 marathons en ultra's kreeg ik nooit krampen. Dit jaar al 2 keer een beetje. Ook na glijden of misstappen in een trail. Nu was het meer dan glijden, effectief vallen. En nog nooit had ik zoveel last van krampen. Maar geen getreur. Afwisselend wandelend, en toch nog af en toe lopen. En nog steeds in een mooie omgeving. We hielden vol. En na net geen 7h zaten de kilometers er op. In de lekkere geur van BBQ mochten we het laatste gras plein op. Kreeg al direct een high five (bedankt) als laatste aanmoediging, en onder de finish boog door komen. Ook nadien kwamen nog bekenden direct nog praatje slaan. Volbracht proficiat (ook bedankt). Hij zit er op, terug naar huis, eten, slapen, en vlug een verlsag want Katrien werd al ongeduldig.
Meer foto's
Op mijn matrasje in de koffer heel goed geslapen. Al vroeg kon ik mij klaar maken, en de organisatie voorzag in een ontbijt voor 5€ (croisant, chocoladekoek, fruitsapje en koffie of the). Beetje rond gewandeld en her en der nog wat flyers verdeeld. Tot mijn verrassing was er hier veel meer bekend volk dan verwacht. Had vooraf niet naar de deelnemerslijst gekeken, maar kwam heel wat bekende lopers tegen, en leerde er al weer enkele bij kennen.
Om 11h11 (Op zijn Waals, met de nodige rust, maar ook vertraging) zag ik het origineelste start-sein dat ik tot nu toe mee maakte. Iemand kwam over onze hoofden heen gevlogen en we mochten er aan beginnen. Een van de mooiste dagen die we dit jaar al gekend hebben. En het werd dus vollop genieten in het zonnetje. Langs het water soms een aangenaam briesje er bij. Af en toe in het bos blij dat we toch even in de frissere schaduw mochten. Want vooral als het in open lucht omhoog hing was het toch wel warm. Maar geen geklaag de mooie omgeving maakte veel goed.
Langs een meer. Heel vaak langs de Semois. Er door moesten we niet door de hoge water stand. Daardoor wel 1,5km extra. Maar 52,5 of 54 dat kan toch het verschil niet maken. We mochten wel nog verschillende keren enkele kleinere zijriviertjes (denk ik toch) door lopen. Maar meer dan enkele centimeters water was dit niet. Heel wat bos. En in de Ardennen natuurlijk ook de nodige beklimmingen en afdalingen.
Na 1400m even de tijd genomen om de Garmin-instellingen aan te passen. En als voorlaatste kon ik verder. Tijdens de inhaalrace sprak men mij zelfs aan ivm de 6 uur van Aalst. Nee, 't is in Aalter om doen. Ja 't zijn toerkes lopen. Nee 't is geen trail en niet in het bos. En toch is ook dat leuk! Even verder een blad dat de 25km naar links moest. Geen aanduiding voor de lange afstand. Toch maar zelfde kant op zeker. En na 6km kregen we reeds water, cola, appelsien en banaan. Vooral dat laatste moest nu het kleine ontbijt van deze morgen helpen compenseren. En ook de nodige voorraad voor de komende afstand want was nu tot kilometer 18. Daar mochten we via trap kasteel binnen klauteren en werden met het nodige djembe geroffel verwelkomt. Opnieuw eten en drinken en terug verder.
De bevoorrading was dus dik in orde. In het zonnetje een djembe groepje. De organisatie had duidelijk kosten noch moeite gespaard. Terwijl in sommige stadsmarathons het nog zoeken is naar sanitair, werd hier zelfs te midden van het bos de urinoirs aangebracht om ons ten dienste te zijn. Oorspronkelijk dacht ik dat de weg aanduiding wat weinig was, maar liep geen enkele keer verkeerd. Vlak voor het einde was er wel nog even twijfel. We volgden witte pijlen en rood-witte linten. En plots stond er een witte pijl naar rechts die niet voor ons bestemd was. Iets verder recht door hangde een rood-wit lint en dus mooi op het parcours gebleven.
Had al enkele malen serieus berg af kunnen lopen ook. Eenmaal had ik het niet meer onder controle maar kwamen we net op tijd terug op het vlakke. Kleurrijke Nederlandse meiden merkten op "Leuk he zo'n berg af hollen". Toch was het net iets te snel. Maar geen getreur, even op adem komen en terug weg. De afdalingen waren echter vaak ook "technisch" en gingen veel trager. Net voor de derde bevoorrading ook nog zo'n stukje. En toen ging de linker voet aan het glijden. Viel op mijn heup en hand en glijde naar beneden. Gelukkig maar een meter of twee drie. Met de nodige schrik nog het laatste stukje naar beneden en een paar 100 meter verder bevoorrading. Net op tijd om te bekomen. Had ook mijn camelbak niet aangevuld op km 18 en tegen km 34 was 1,5l blijkbaar niet voldoende in dit warme weer. Dus ook de spijs en drank waren wel gekomen. Omwille van de val werd mij een rit naar de aankomst aangeboden. Maar nee, we zullen door gaan. Maar die laatste 20km waren een stukje lastiger. Enerzijds door de val. Want vanaf nu dreigde bij elke misstap krampen in beide kuiten. Anderzijds ook door de vermoeidheid natuurlijk. Maar toch. Anders in de ongeveer 50 marathons en ultra's kreeg ik nooit krampen. Dit jaar al 2 keer een beetje. Ook na glijden of misstappen in een trail. Nu was het meer dan glijden, effectief vallen. En nog nooit had ik zoveel last van krampen. Maar geen getreur. Afwisselend wandelend, en toch nog af en toe lopen. En nog steeds in een mooie omgeving. We hielden vol. En na net geen 7h zaten de kilometers er op. In de lekkere geur van BBQ mochten we het laatste gras plein op. Kreeg al direct een high five (bedankt) als laatste aanmoediging, en onder de finish boog door komen. Ook nadien kwamen nog bekenden direct nog praatje slaan. Volbracht proficiat (ook bedankt). Hij zit er op, terug naar huis, eten, slapen, en vlug een verlsag want Katrien werd al ongeduldig.
Meer foto's
zaterdag, juni 16, 2012
Child learn marathon
Henry Okkersen een bekende marathon en ultra loper organiseert reeds voor de derde keer de Child Learn Marathon. Het volledige inschrijvingsgeld gaat naar kinderen die uit de kinderarbeid gehaald worden en zo de kans krijgen om toch naar school te gaan. De start wordt gegeven door zo'n meisje dat eerst werkte en dankzij de organisatie kon studeren voor schooljuffrouw.
En zo waren we vertrokken. Na een 100-tal meter links een eerste grindpad op. Hier en daar wat plassen ontwijken. Zo kwamen we net voor de eerste kilometer op het langste stuk asfalt. Een draai naar rechts liet ons tegen de wind in beuken. En die was behoorlijk sterk aanwezig. Gelukkig ging het nu tot voorbij de tweede kilometer duidelijk heuvel af. Hier kon ik met mijn grote stappen elke ronde wel wat goed maken. Maar na ruim twee kilometer was er opnieuw een bocht naar rechts. Opnieuw grint maar nu stevig heuvel op (mag van Marc B ni zeggen Bergop, daarvoor moet ik naar de Alpen). Tot kilometer drie, maar de laatste meters waren al wat minder steil. De volgende bocht naar rechts zagen we liever komen. Een kleinere afdaling wel met wat gladde modderplekken volgde nu. Een paar honderd meter macadam volgden waarvan de laatste opnieuw pittig werden. Maar dan werden we voorzien van een bevoorrading. Net voor het bordje van 4km. Maar om daar te geraken was het alweer grint pad heuvel op. Tot voorbij de vijf kilometer ging dit pad hoofdzakelijk heuvel op. Dit om tot bij de watertoren te komen. Even over het fietspad en opnieuw naar rechts. Tot kilometer 6 nog even lastig. Maar dan ging het hoofdzakelijk in dalende lijn opnieuw naar de start. Kegeltje om en via de bevoorrading een volgende ronde.
Dit mochten we zes keer afwerken. De eerste 4 rondes had ik een minuut of 2 voorsprong op het 4 uur schema. De voorlaatste ronde waren dit nog enkele seconden. De laatste ronde kreeg ik het helemaal lastig. Zeker van kilmeter 38 tot 41. Verloor daar redelijk wat tijd om in 4h04 te finishen. Zou het rustig aan doen. Maar al het glooien in het parcours en de stevige wind hebben daar anders over beslist. De beentjes voelen zwaar en verzuurd aan. En meer zat er echt niet in. Wel een mooie omgeving, mooi parcours. Blij dat we deze mogen bijschrijven op ons lijstje.
En zo waren we vertrokken. Na een 100-tal meter links een eerste grindpad op. Hier en daar wat plassen ontwijken. Zo kwamen we net voor de eerste kilometer op het langste stuk asfalt. Een draai naar rechts liet ons tegen de wind in beuken. En die was behoorlijk sterk aanwezig. Gelukkig ging het nu tot voorbij de tweede kilometer duidelijk heuvel af. Hier kon ik met mijn grote stappen elke ronde wel wat goed maken. Maar na ruim twee kilometer was er opnieuw een bocht naar rechts. Opnieuw grint maar nu stevig heuvel op (mag van Marc B ni zeggen Bergop, daarvoor moet ik naar de Alpen). Tot kilometer drie, maar de laatste meters waren al wat minder steil. De volgende bocht naar rechts zagen we liever komen. Een kleinere afdaling wel met wat gladde modderplekken volgde nu. Een paar honderd meter macadam volgden waarvan de laatste opnieuw pittig werden. Maar dan werden we voorzien van een bevoorrading. Net voor het bordje van 4km. Maar om daar te geraken was het alweer grint pad heuvel op. Tot voorbij de vijf kilometer ging dit pad hoofdzakelijk heuvel op. Dit om tot bij de watertoren te komen. Even over het fietspad en opnieuw naar rechts. Tot kilometer 6 nog even lastig. Maar dan ging het hoofdzakelijk in dalende lijn opnieuw naar de start. Kegeltje om en via de bevoorrading een volgende ronde.
Dit mochten we zes keer afwerken. De eerste 4 rondes had ik een minuut of 2 voorsprong op het 4 uur schema. De voorlaatste ronde waren dit nog enkele seconden. De laatste ronde kreeg ik het helemaal lastig. Zeker van kilmeter 38 tot 41. Verloor daar redelijk wat tijd om in 4h04 te finishen. Zou het rustig aan doen. Maar al het glooien in het parcours en de stevige wind hebben daar anders over beslist. De beentjes voelen zwaar en verzuurd aan. En meer zat er echt niet in. Wel een mooie omgeving, mooi parcours. Blij dat we deze mogen bijschrijven op ons lijstje.
vrijdag, juni 08, 2012
Koblenz
Vorig jaar lid geworden van de Runners, om ook met hen op marathon uitstap te kunnen. Schreef mij meteen in voor de uitstap naar Ette-Leur. Maar doop en babyborrel van mijn eerste kozijntje gooiden roet in het eten.
Keek dan ook al een hele tijd uit naar de uitstap van dit jaar. Zaterdag morgen vertrekken naar Koblenz. Daar marathon lopen. En dan avond en volgende dag vrij en op zondag avond terug.
Om 6h30 vertrokken om tijdig op de bus te stappen. Een busreis met een tussenstopje. Zo konden we reeds wat koude spaghetti met tonijn eten. Aangekomen in Koblenz de nummers, goody bag, en shirt afgehaald. Inchecken in het hotel. En te voet samen met een Duitser die de weg wees naar het station. Speciale treinen voor de marathon brachten ons 1km voorbij de start. Even terug stappen en we waren er klaar voor. Oberwesel een plaatsje langs de Rijn was de startplaats. Met op de rotsflanken wijngaarden. Een oude toren fraaide het dorpje op. Het startschot weerklonk en het lopen ging moeizaam. De benen waren zeer zwaar. De avond vooraf een halve marathon lopen leek plots niet zo'n goed idee meer. Ik nam de tijd om de verschillende kasteeltjes op de rotsflanken te bekijken. Na 5km ging het gelukkig plots vlotter. Zo kon ik al gauw de balon van 4h20 terug inhalen. De Rijn zoekt zich verder een weg tussen deze groene flanken. En zorgt zo voor een mooie omgeving. Een mooi marathonparcours. Gezien we stroomafwaarts lopen hadden we wel een lichte tegen wind. Maar liepen ook lichtjes bergaf. Tot kilometer 20 waar we plots op korte afstand een redelijk hoogteverschil moesten overbruggen. Maar eenmaal dat verteerd werden we beloond met de halve marathonlopers die klaar stonden voor hun start. Hierbij heel wat Runners en dus ook heel wat aanmoedigingen. Liep nog steeds achter de balon van 4h aan, en ging verder met mijn inhaalrace. Al vlug was een eerste halve marathon loper daar gevolgd door een hele gorde snellere lopers. Moesten nu opletten om ons niet te vergaloperen. Maar even verder kwam ik bij balon van 4h en hield enkele keren in wanneer ik dreigde uit te lopen op de balon. Het parcours werd nu ook iets pittiger met af en toe toch een kleine helling. Met trails in Ardennen, Parijs en Nl Limburg hebben we natuurlijk al zwaarder meegemaakt. Met de nodige reserve werden ze overwonnen. Ondertussen kwamen ook de snelste Runners mij voorbij en gaven aanmoedigingen. Aan kilometer 35 een treintje van 2 Runners-hazen met eentje er achter zwoegend om een nieuw PR te lopen. Ze hadden reeds een klein gaatje toen ik plots op het idee kwam met hen mee te lopen. Een tussensprintje en we pikten aan. Maar de PR-jacht ging steeds moeizamer. Zelfs een mooi poepke dat ik aanwees kon niet baten en er werd gewandeld. Een van de hazen ging door, een bleef bij de PR-jager. Ik twijfelde even en ging er tussen. Dan toch maar het opgedreven tempo verder zetten. Nu moest ik opnieuw een versnelling plaatsen om bij de eerste haas te komen. Nu even op adem komen. Nog een laatste bevoorrading en toen zagen we nog een Runners marathonman. Nog een versnellingske en dan samen finishen. Maar er werd gevraagd om toch maar door te lopen.
Nu had ik een Runnershaasje, en samen liepen we de laatste kilometers. Haasje ging echter nog wat versnellen. En laatste kilometer werd nog goed doorgelopen. We konden finishen onder een boog met bruto tijd. Netto zou het 3h56m05 worden.
Terug naar hotel, douchke en dan de pasta party. Met wat moeite toch een groepje van 5 runners gevonden die nog meeging tot een pleintje met disco's en cocktailbar. Vriendelijke en goedlachse Sara uit Munchen bracht ons nog 2 lekkere cocktails. We konden naar ons bedje en dromen. Van een geslaagde marathon natuurlijk. De volgende dag konden we Koblenz nog verkennen. Een van de grotere kabelliften en rotsslot van Europa. En in de stad zelf verschillende mooie gevels, hun spuugend beeldje, en een grote zuil die de geschiedenis van de stad vertelde. En natuurlijk hun "Duitse hoek". Gezien het steeds meer oude wijven ging regenen werd de terug rit vroeger aangevat. Zo waren we nog op een mooi uur terug in ons eigen bedje. Er bleef ons één vraag. Waar zouden de Runners volgend jaar naar toe trekken?
Keek dan ook al een hele tijd uit naar de uitstap van dit jaar. Zaterdag morgen vertrekken naar Koblenz. Daar marathon lopen. En dan avond en volgende dag vrij en op zondag avond terug.
Om 6h30 vertrokken om tijdig op de bus te stappen. Een busreis met een tussenstopje. Zo konden we reeds wat koude spaghetti met tonijn eten. Aangekomen in Koblenz de nummers, goody bag, en shirt afgehaald. Inchecken in het hotel. En te voet samen met een Duitser die de weg wees naar het station. Speciale treinen voor de marathon brachten ons 1km voorbij de start. Even terug stappen en we waren er klaar voor. Oberwesel een plaatsje langs de Rijn was de startplaats. Met op de rotsflanken wijngaarden. Een oude toren fraaide het dorpje op. Het startschot weerklonk en het lopen ging moeizaam. De benen waren zeer zwaar. De avond vooraf een halve marathon lopen leek plots niet zo'n goed idee meer. Ik nam de tijd om de verschillende kasteeltjes op de rotsflanken te bekijken. Na 5km ging het gelukkig plots vlotter. Zo kon ik al gauw de balon van 4h20 terug inhalen. De Rijn zoekt zich verder een weg tussen deze groene flanken. En zorgt zo voor een mooie omgeving. Een mooi marathonparcours. Gezien we stroomafwaarts lopen hadden we wel een lichte tegen wind. Maar liepen ook lichtjes bergaf. Tot kilometer 20 waar we plots op korte afstand een redelijk hoogteverschil moesten overbruggen. Maar eenmaal dat verteerd werden we beloond met de halve marathonlopers die klaar stonden voor hun start. Hierbij heel wat Runners en dus ook heel wat aanmoedigingen. Liep nog steeds achter de balon van 4h aan, en ging verder met mijn inhaalrace. Al vlug was een eerste halve marathon loper daar gevolgd door een hele gorde snellere lopers. Moesten nu opletten om ons niet te vergaloperen. Maar even verder kwam ik bij balon van 4h en hield enkele keren in wanneer ik dreigde uit te lopen op de balon. Het parcours werd nu ook iets pittiger met af en toe toch een kleine helling. Met trails in Ardennen, Parijs en Nl Limburg hebben we natuurlijk al zwaarder meegemaakt. Met de nodige reserve werden ze overwonnen. Ondertussen kwamen ook de snelste Runners mij voorbij en gaven aanmoedigingen. Aan kilometer 35 een treintje van 2 Runners-hazen met eentje er achter zwoegend om een nieuw PR te lopen. Ze hadden reeds een klein gaatje toen ik plots op het idee kwam met hen mee te lopen. Een tussensprintje en we pikten aan. Maar de PR-jacht ging steeds moeizamer. Zelfs een mooi poepke dat ik aanwees kon niet baten en er werd gewandeld. Een van de hazen ging door, een bleef bij de PR-jager. Ik twijfelde even en ging er tussen. Dan toch maar het opgedreven tempo verder zetten. Nu moest ik opnieuw een versnelling plaatsen om bij de eerste haas te komen. Nu even op adem komen. Nog een laatste bevoorrading en toen zagen we nog een Runners marathonman. Nog een versnellingske en dan samen finishen. Maar er werd gevraagd om toch maar door te lopen.
Nu had ik een Runnershaasje, en samen liepen we de laatste kilometers. Haasje ging echter nog wat versnellen. En laatste kilometer werd nog goed doorgelopen. We konden finishen onder een boog met bruto tijd. Netto zou het 3h56m05 worden.
Terug naar hotel, douchke en dan de pasta party. Met wat moeite toch een groepje van 5 runners gevonden die nog meeging tot een pleintje met disco's en cocktailbar. Vriendelijke en goedlachse Sara uit Munchen bracht ons nog 2 lekkere cocktails. We konden naar ons bedje en dromen. Van een geslaagde marathon natuurlijk. De volgende dag konden we Koblenz nog verkennen. Een van de grotere kabelliften en rotsslot van Europa. En in de stad zelf verschillende mooie gevels, hun spuugend beeldje, en een grote zuil die de geschiedenis van de stad vertelde. En natuurlijk hun "Duitse hoek". Gezien het steeds meer oude wijven ging regenen werd de terug rit vroeger aangevat. Zo waren we nog op een mooi uur terug in ons eigen bedje. Er bleef ons één vraag. Waar zouden de Runners volgend jaar naar toe trekken?
zondag, mei 20, 2012
Run van Gieten
Donderdag reeds ondervonden dat ik nog niet 100% gerecupereerd was van Steenbergen. Vrijdag al iets beter. Zaterdagochtend voelde alles terug ok. Om 6h30 stonden Ann, Johan en Wouter stipt aan mijn achterdeur. En wij weg. Nog eens naar Steenbergen.
"Goeie morgen mijnheer, ik kom om mijn sportzak" Totale verwondering volgde. Na wat gepraakt, adres en naam nog eens opzoeken bleek dat we bij de buurman moesten zijn. Daar werd de vraag wel normaal onthaald. Alle loopspullen netjes gewassen en gestreken terug. Als dat geen supper organisatie is van ultralopen Steenbergen.
Doorgereisd naar Gieten. Waar we behalve ons inschrijven ook geflyerd hebben voor de 6 uur van Aalter. Run van Gieten bestaat reeds 6 jaar. Maar de ultra is pas aan de tweede editie toe. Vorig jaar 12 deelnemers en elkeen kreeg een persoonlijke fietser van de organisatie mee. Dit jaar een boost naar 42 zei men tijdens de briefing. Met deelnemers uit Be, Du en zelfs Dk. Briefing leerde ons dat we op de ronde van 25km enkel na 12,5km een bevoorrading hadden met enkel water en bij de doortocht aan de aankomst een volledige bevoorrading. Een 4 tal motards en een tiental fietsers zorgden voor begeleiding. Ondanks het mindere voorjaar was het vandaag wel een lekker weertje. We starten dan ook in een aangenaam zonnetje en konden genieten. Aan 10km/h liepen we 15km. Het tempo stokte wat en ik ging mijn eigen weg. Ondanks de ervaring die we hebben niet gewoon weg verder aan 10km/h. Nee versnelde naar net geen 12km/h. In 10km liep ik 10min uit op het groepje waar ik mee op stap was. De tweede ronde gingik vlot verder. De warmte werd wel iets storender. Maar een fietser bracht extra water en een sponsje. Ik zou in de tweede ronde nog 3 lopers bijbenen (die ik in het zicht had), en daarna bij die derde blijven en tempo wat laten zakken. Die gedachte alleen al verklaard hoe het ging met het gevoel. De benen werden zwaarder. De voetzool voelde verhit aan. Maar het gaatje werd toegelopen. En enkele kilometers liep ik in het zog van een medeloper. Maar na 35 à 36km was het op. Bij de bevoorrading tijd genomen voor een colaatje of drie en wat water. Spons nog eens nat gemaakt en weer verder. De verleiding om te wandelen kwam telkens terug op. En ik was makkelijk te verleiden. Maar elke keer dacht ik aan Henk die op mijn facebook ivm 24h reageerde "gewoon" blijven lopen. En telkens was de verleiding van korte duur en zette ik terug aan. Wel aan een slakke gangetje (7m30/km). Maar beetje per beetje schoven we op. De fiets begeleiders gaven een aanmoediging alsook de motards. En zo kwamen we aan kilometer 47. En dan is het er maar 3 meer. Opnieuw wat kunnen versnellen. Toch kwamen nog enkele lopers bij mij. Bij de laatste 2 ook een fietsbegeleidster met water. Nog wat gedronken en dit gaf extra energie. Zo kon ik aanpikken bij de laatste 2 lopers die mij bijhaalden. En samen met hun finishen in 5h13m01s. Alles behalve supper. Maar was wel leuke loop. De meegereisde Johan en Wouter mochten het podium op. En Ann liep zonder marathon ervaring, zonder lange duurlopen zomaar losweg een eerste ultra.
Op de terug weg in Zwolle gestopt. Gaan chinezen en hebben goed kunnen lachen. Ook werd duidelijk wie goed was in lopen en wie in eten. Elk zijn specialiteit. Maar morgen gaan we regimen hè. Morgen ....
"Goeie morgen mijnheer, ik kom om mijn sportzak" Totale verwondering volgde. Na wat gepraakt, adres en naam nog eens opzoeken bleek dat we bij de buurman moesten zijn. Daar werd de vraag wel normaal onthaald. Alle loopspullen netjes gewassen en gestreken terug. Als dat geen supper organisatie is van ultralopen Steenbergen.
Doorgereisd naar Gieten. Waar we behalve ons inschrijven ook geflyerd hebben voor de 6 uur van Aalter. Run van Gieten bestaat reeds 6 jaar. Maar de ultra is pas aan de tweede editie toe. Vorig jaar 12 deelnemers en elkeen kreeg een persoonlijke fietser van de organisatie mee. Dit jaar een boost naar 42 zei men tijdens de briefing. Met deelnemers uit Be, Du en zelfs Dk. Briefing leerde ons dat we op de ronde van 25km enkel na 12,5km een bevoorrading hadden met enkel water en bij de doortocht aan de aankomst een volledige bevoorrading. Een 4 tal motards en een tiental fietsers zorgden voor begeleiding. Ondanks het mindere voorjaar was het vandaag wel een lekker weertje. We starten dan ook in een aangenaam zonnetje en konden genieten. Aan 10km/h liepen we 15km. Het tempo stokte wat en ik ging mijn eigen weg. Ondanks de ervaring die we hebben niet gewoon weg verder aan 10km/h. Nee versnelde naar net geen 12km/h. In 10km liep ik 10min uit op het groepje waar ik mee op stap was. De tweede ronde gingik vlot verder. De warmte werd wel iets storender. Maar een fietser bracht extra water en een sponsje. Ik zou in de tweede ronde nog 3 lopers bijbenen (die ik in het zicht had), en daarna bij die derde blijven en tempo wat laten zakken. Die gedachte alleen al verklaard hoe het ging met het gevoel. De benen werden zwaarder. De voetzool voelde verhit aan. Maar het gaatje werd toegelopen. En enkele kilometers liep ik in het zog van een medeloper. Maar na 35 à 36km was het op. Bij de bevoorrading tijd genomen voor een colaatje of drie en wat water. Spons nog eens nat gemaakt en weer verder. De verleiding om te wandelen kwam telkens terug op. En ik was makkelijk te verleiden. Maar elke keer dacht ik aan Henk die op mijn facebook ivm 24h reageerde "gewoon" blijven lopen. En telkens was de verleiding van korte duur en zette ik terug aan. Wel aan een slakke gangetje (7m30/km). Maar beetje per beetje schoven we op. De fiets begeleiders gaven een aanmoediging alsook de motards. En zo kwamen we aan kilometer 47. En dan is het er maar 3 meer. Opnieuw wat kunnen versnellen. Toch kwamen nog enkele lopers bij mij. Bij de laatste 2 ook een fietsbegeleidster met water. Nog wat gedronken en dit gaf extra energie. Zo kon ik aanpikken bij de laatste 2 lopers die mij bijhaalden. En samen met hun finishen in 5h13m01s. Alles behalve supper. Maar was wel leuke loop. De meegereisde Johan en Wouter mochten het podium op. En Ann liep zonder marathon ervaring, zonder lange duurlopen zomaar losweg een eerste ultra.
Op de terug weg in Zwolle gestopt. Gaan chinezen en hebben goed kunnen lachen. Ook werd duidelijk wie goed was in lopen en wie in eten. Elk zijn specialiteit. Maar morgen gaan we regimen hè. Morgen ....
vrijdag, mei 18, 2012
Analyse rondetijden Steenbergen
Graag verneem ik wat jullie zien aan de rondetijden te Steenbergen. Misschien kan ik er uit leren.
Opm:
Ronde 1 = 1,3km ipv 2km
Ronde 11 & 23 = sanitaire stop
Ronde 35 = pasta maaltijd genomen
Opm:
Ronde 1 = 1,3km ipv 2km
Ronde 11 & 23 = sanitaire stop
Ronde 35 = pasta maaltijd genomen
donderdag, mei 17, 2012
Tussen de Vlaamse Bergen
Heb niemand in huis die mij 2-weken looprust oplegt. Liep ook maar 12h ipv 24h. Dus gaan we eens testen hoe we gerecupereerd zijn.
FOTO's
In Berthen is er een wandeling. Noord-Frankrijk is een mooie en heuvelachtige streek. En op een uurtje zijn we er. Je kan kiezen uit afstanden tot 50km. Vooraf dacht ik voor de 33km te gaan. Eenmaal ingeschreven vertrokken we over een parcours dat inderdaad op en neer ging. Heel vaak de niet verharde paden op zocht. Ook al was het een vrij pittig parcours. De eerste bevoorrading op 6,7km werd heel vlot bereikt. Een colaatje en terug weg. De velden in. De rode berg lag reeds achter ons. We bevonden ons nu op de zwarte berg. Enkele pittige stukken, maar ook snelle afdalingen werden ons voorgeschoteld. Mooie uitzichten en na exact 14km kwamen we aan een tweede post. Geen cola, dan maar zero. Een tochtje rond een visvijver. Het grintpad voelde niet zo goed aan voor de voeten. De ruim 100km van zaterdag zijn door de voeten niet volledig verteerd. En het begon ook wat moeizamer te gaan. Rechterbilleke begon ook wat tegen te werken. Reeds een tijdje zagen we nu de zendtoren van de Catsberg naderen. Herinner mij daar nog een zware beklimming van een loopje enkele jaren geleden. En we mochten het zelfde aarden pad tot aan de zendtoren opnieuw beklimmen. Iets verder op waar de loop starte is nu onze derde bevoorrading. 20,5km ver. En kwam juist op tijd om de laatste les cola te ledigen. Gezien de vermoeidheid van benen en voeten. Gezien al wat nog komen gaat. Gekozen om over te schakelen naar de 24,2. De laatste kilometers gingen hoofdzakelijk naar beneden gezien we hiervoor vanop de Catsberg vertrokken. Al bij al nog een vlotte loop. Maar de 100km is nog niet volledig uit het lichaam. Misschien toch iemand in huis halen die ons af en toe wat rust op legt.
FOTO's
In Berthen is er een wandeling. Noord-Frankrijk is een mooie en heuvelachtige streek. En op een uurtje zijn we er. Je kan kiezen uit afstanden tot 50km. Vooraf dacht ik voor de 33km te gaan. Eenmaal ingeschreven vertrokken we over een parcours dat inderdaad op en neer ging. Heel vaak de niet verharde paden op zocht. Ook al was het een vrij pittig parcours. De eerste bevoorrading op 6,7km werd heel vlot bereikt. Een colaatje en terug weg. De velden in. De rode berg lag reeds achter ons. We bevonden ons nu op de zwarte berg. Enkele pittige stukken, maar ook snelle afdalingen werden ons voorgeschoteld. Mooie uitzichten en na exact 14km kwamen we aan een tweede post. Geen cola, dan maar zero. Een tochtje rond een visvijver. Het grintpad voelde niet zo goed aan voor de voeten. De ruim 100km van zaterdag zijn door de voeten niet volledig verteerd. En het begon ook wat moeizamer te gaan. Rechterbilleke begon ook wat tegen te werken. Reeds een tijdje zagen we nu de zendtoren van de Catsberg naderen. Herinner mij daar nog een zware beklimming van een loopje enkele jaren geleden. En we mochten het zelfde aarden pad tot aan de zendtoren opnieuw beklimmen. Iets verder op waar de loop starte is nu onze derde bevoorrading. 20,5km ver. En kwam juist op tijd om de laatste les cola te ledigen. Gezien de vermoeidheid van benen en voeten. Gezien al wat nog komen gaat. Gekozen om over te schakelen naar de 24,2. De laatste kilometers gingen hoofdzakelijk naar beneden gezien we hiervoor vanop de Catsberg vertrokken. Al bij al nog een vlotte loop. Maar de 100km is nog niet volledig uit het lichaam. Misschien toch iemand in huis halen die ons af en toe wat rust op legt.
dinsdag, mei 15, 2012
24h Steenbergen
Het was de week met de kids. Dus een hele organisatie. Last minute nog een oppas gevonden. En de dag er voor hun en mijn eten klaar gemaakt. Vol-au-vent, frieten, pastasalade, pannekoeken. Heel wat werk. Peter opgepikt in Gentbrugge, nr afgehaald, en geparkeerd op het door Erik gereserveerde plekje. Verschillende bekenden gezien. Het ultrawereldje is echt tof en plezant. Zo werd er al ruim gelachen met mijn "snoepkraam", en iedereen lonkte naar de pannekoekjes (op Geert Stijnen na, die heeft zijn professionele bevoorrading). Toch kouder dan gedacht en direct de lange kledij aan. Zo moeten we later die avond niet switchen. Aan de start nog één minuut stilte voor Philippe Verdonck. Vorig jaar nog mijn buur in de bevoorradingszone.
15h: weg zijn we. Vorig jaar eerst gewandeld, nu direct lopend. Defect rondebord zorgde er voor dat we rondetijden niet direct kenden. Behalve lopen mochten we ook beginnen hoofdrekenen. Minder dan 14min op 2,07km. Ik had 14min14s voorzien. Te snel dus. Maar het liep goed. Bevoorrading is belangrijk. Daarom werden de ronden afgewisseld: pannekoek, cola, water, pannekoek, cola, ... Ondanks dit vrij onschuldig schema toch sanitaire stop.
Ondertussen zette men een party tent op met flat screen. En zo kregen we onze afgelegde afstand en overall gemiddelde snelheid. Na 6h meer dan 9,3km/h. Ik had gehoopt op 8,75. Maar ronde per ronde zag ik er tientjes af gaan. Zeker na een tweede sanitaire stop. En een verdere daling na een hongertje. Dit werd mooi opgevangen met de koude pastasalade. Ondanks het nog vroege tijdstip voor een 24h kwamen we her en der toch al wandelaars tegen. Of lopers waar de snelheid behoorlijk gedaald was. De sfeer langs het parcours werd opgedreven door bokalen met kaarsjes die dit jaar niet uitgeregend werden. Ze gaven echter onvoldoende warmte voor de koude nacht. Gelukkig had ik op aangeven van Paul nog vlug een extra loopjasje meegenomen. Dit bracht gelukkig wel redding. Tot kilometer 92 bleef het vlot lopen. De grens van 100km werd nu een eerste doel. Maar niet zonder eerste wandel stukjes. Toch kon ik nog voor 12h wedstrijd de kaap van de 100 volbrengen. Voor mij een PR.
Daarvoor waren we niet naar Steenbergen gekomen. Een PR op de 100 mijl en op de 24h zouden volgen. Rekening houden met verval. Maar 80km op 12h dat moet lukken. Een extra ronde bracht me op 102km. Opnieuw met wandelen en reeds een beetje honger. De rest van de pastasalade moest er aan geloven. Wekker 30m later doen aflopen want we gaan ons even leggen. De koude rillingen liepen over mij en krampen werden mijn deel. In beide billen en vervolgens ook beide kuiten. Karakter was plots ver te zoeken en de wekker werd een heel stuk later gezet want het was over. Iets na 6, wakker geworden. Sportzak genomen en naar de douche. Hoe dichter bij de sporthal hoe vlotter het opnieuw ging. Maar nee ik zou opgeven. Het had toch geen zin meer. En zo geschiede. Natuurlijk met spijt in het hart.
Maar zo konden we flyeren voor onze 6 uur, konden we nog een extra tukje doen. En konden we Johan bevoorrading geven tijdens zijn 6 uur. Patrick aanmoedigen omdat hij derde zat (achteraf zei hij dat hij juist wou vertragen en dankbaar was voor de info en aanmoediging). Natuurlijk ook de collega 24h lopers aanmoedigen. En zo werd het al vlug opnieuw 15h. Mijn teller was op 102,9km blijven staan.
Ondanks het vroege stoppen toch vele positieve reacties. En we moeten tevreden zijn met wat we hebben. Het leven is te kort om te treuren en te piekeren. We liepen een mooie 12h. En 102km lopen is niet iedereen gegeven. Volgende keer beter. Maar nu snel gerecupereerd. Ook dankzij de goede nazorg van kine en pedicure.
dinsdag, mei 08, 2012
Rechtzetting
Trail des vallées du chevalier was een zeer mooie trail. Toch waren er een aantal opmerkingen naar de organisatie toe. Het siert de organisatie wel dat ze op maandag een mailing heeft rondgestuurd om zich te excuseren voor de fout in de afstand.
zaterdag, mei 05, 2012
Trail des vallée du chevalier
Paul gaf vooraf aan dat deze trail in deze weersomstandigheden te gevaarlijk was en zou passen. Maar nog denkend aan mijn 80 ipv 100km in Limburgs zwaarste zouden we deze keer "NIE PLEUJEN". Organisatoren vonden dit echter ook en schrapten een stukje van 1,5km van de 54 en zou ons een tijdswinst van ongeveer 30 min opleveren. Paul er toch bij, en we moesten maar 52,5km af haspelen (zo reken ik dit toch na).
We konden bij de inschrijving ook ons pseudoniem opgeven. En zo kon ik, toeval of niet, met mijn geboortejaar en mijn blognaam dit trailtje aanvatten.
Alsof de organisatie onderweg niet genoeg uitdaging kon vinden, mochten we ook nog starten met deze gras heuvel. Gelegen op het oefenterein van onze para's in Marche-les-dammes.
Dat de grasheuvel niet echt nodig was bewijst deze beklimming. We zouden er zo verschillende te verwerken krijgen. Soms steiler, soms wat minder. Maar steeds slijkerig, glibberig en zwaar. En als het bergaf ging was het zoals in het kinderliedje. "Mieke hou je vast aan de takken van de bomen". Zo had ik eens het geluk een rotte tak als houvast te gebruiken. Hij knakte af, en ik trok de tak tegen mijn eigen hoofd.
Twee maal mochten we met een touw over een boomstam een riviertje dwarsen. Deze was behoorlijk glibberig. Maar "bange piet" kwam er met de schrik van af. Want zoals het kinderliedje verder gaat. "Als Mieke valt dan valt ze in het water"
Op deze zie je best wat we tot 2 keer toe te verwerken kregen. Een rotspartij waarbij een koord nodig was om tot boven te geraken. Hier keek je best niet even achterom. Of je gedachten gingen misschien iets te veel naar het kinderliedje. "Als Mieke valt ... dan is Mieke dood"
Deze tweede rotsformatie was nog gevaarlijker. De schoenen hangden ondertussen al vol met glibberige modder. Als je deze op de rotsen zette en probeerde druk te plaatsen gleden ze makkelijk weg. Dan maar de koord gebruiken. Terwijl ik voor het eerste stuk van de beklimming mijn volledige gewicht aan de koord hing bedacht ik plots wat er zou gebeuren als deze doorknakte. Vervolgens voor de zekerheid toch maar een hand aan de rotsen, de andere aan de koord. Iets hoger moesten we overschakelen naar een tweede koord. Ik neem deze vast. Kijk naar boven. En draaide bijna van mijn stokje. De koord was doorgeschoten en terug aan elkaar geknobbeld. Denk dat mijn hart hier meer dan een keer over sloeg. Maar er was geen weg terug en we klauterden tot boven.
Na de eerste bevoorrading op een boerderij mochten we hier onze weg verder zetten. De gedachten hadden weer iets om over te zinspelen. Staan de kalveren hier aan de zijkant, of lopen ze juist midden door?
Een drukke weg mochten we niet over. Onder de weg door. We werden op de knieen gedwongen. Behalve deze leuke verrassing was er ook nog de afstand. Mijn redenering bleek niet te kloppen. De meeste Garmins kwamen net boven de 62 of 63km uit. Dus laten we zeggen 62,5km trail plezier. En nu nog een weekje de beentjes laten rusten, want dan moeten ze weer presteren.
Je kan u de vraag stellen als de rotsformaties verantwoord waren. Het weer maakte het ook nog eens loodzwaar met zware modder en glijpartijen als gevolg. Maar het was een wondermooi parcours. Ondanks dat we enkele keren de schrik op het lijf hadden, een zeer mooie ervaring.
zaterdag, april 21, 2012
Limburgs Zwaarste
Vrijdag 3km in Sleidinge-Lovendonk meegepikt. En dan geparkeerd in Heerlen om de volgende dag om 6 uur aan de start te kunnen staan. Paul had mij bang gemaakt (hij zou eventueel switchen van afstand gezien de
weersomstandigheden) als ik dit wel zou aankunnen. Maar we waren er bij. Welke kledij aandoen in deze omstandigheden? Maar we stonden tijdig klaar. Willem legt de parcours-aanduiding uit. En even over 6 waren we weg. Had niet niet naar Willem aka Bart B aka Mottigen Bever geluisterd en deed mijn headlight op. Eén kilometer verder kon deze al terug in de rugzak. We hielden het 30km zo goed als droog. En konden genieten van glooiend parcours en mooie uitzichten. In
die eerste 30K vooral praatjes gemaakt met Mottigen Bever die heel wat parcours kennis had. En eens een loper die ook traag bergop en snel bergaf gaat (zelfs nog net iets extremer dan ik zelf). Bij de eerste regen bui waren we gelukkig in het tentje van de 3° bevoorrading. Eerst
kregen we nog hevige korte buien waarvan we terug konden op drogen. Ondertussen konden we mee lopen met Nederlandse Spartathlon vrouw Jannet Lang. Na kilometer 50 werden we echter kletsnat en nog eens getrakteerd op hagelstenen en bliksem. Vanaf nu
liep het minder vlot. Maar hier liep Willy 10km met mij mee, wat de nodige extra moed/ondersteuning gaf. We leerden ze in Nederland wat er op de Gentse Tramkoarte staat "NIE PLEUJEN". En zo was een groepje gevormd van 4 lopers ingeschreven voor de 100km. Met daarin de meest kleurrijke verschijning van Limburgs Zwaarste. Of moet ik fastinista zeggen? Door knie-problemen, last van hagel, ... besloten we samen te switchen naar de 80. Dit kon nog op het punt van de 66km. Voordien was er al wat gekletst, de laatste 14km werd het er niet beter op.
Aanvankelijk opnieuw in betere weersomstandigheden. De laatste 1500m hebben we dan toch nog een tandje bij gestoken om de volgende bui te kunnen vermijden. De 80km met heel wat vocht, modder, hoogte meters en een reeks nieuwe loopvrienden werden volbracht
in 10h38. Nog vermelden dat de bevoorrading dik in orde was. Op post 2 deden ze de pot choco voor mij open (en Paul was nogthans al gepasseerd), en at ik een lekker boterhammetje. En ook Limburgse Vla kon niet ontbreken. Als beloning kunnen we ons voortaan afdrogen met een mooie handdoek met naam en wedstrijd aandenken.
dinsdag, april 17, 2012
46 van de 3000 for Emilie
Zondag iets na 11h gestart met kilometers lopen. Eerst nog met de kids op het kleine rondje van 3,6km. Wanneer de kids naar de kinderannimatie waren enkele keren de toer van 10,75km. Daarna de tijd tot 16h vol gemaakt op het kleine rondje. 3 grote en 4 kleine rondjes was het resultaat. Dit alles op een evenement ter nagedachtenis van Emilie die slachtoffer werd van een verkeersongeval met een dronken chauffeur. De goede doelen die gesteund worden zijn dan ook preventie tegen alcohol en rijden. En anderzijds steun aan jonge verkeersslachtoffers. Mooie maar lastige rondjes. En de wind maakte het nog een tikkeltje zwaarder. Op zo'n tocht kan je wel even stil staan bij verkeersslachtoffers.
zaterdag, april 14, 2012
Wolvenjogging
3° Wolvenjogging. Vorig jaar waren we er reeds bij. Toen vonden de kids het jammer dat we niet langer bleven. Dit jaar dan maar voor de middag vertrokken om eerst wat te ravotten in Puyenbroek.
Om 14h15 liepen de kids de kinderjogging. Met een gedeelde eerste plaats voor de oudste. En last but not least voor de jongste. En papa mocht vandaag de volledige toer afwerken zonder dat het rode kruis hem tegen hield.
Gelukkig liepen we niet verloren. Want de richtingaanwijzers, zijn hier soms van bedenkelijke kwaliteit.
Om 14h15 liepen de kids de kinderjogging. Met een gedeelde eerste plaats voor de oudste. En last but not least voor de jongste. En papa mocht vandaag de volledige toer afwerken zonder dat het rode kruis hem tegen hield.
Gelukkig liepen we niet verloren. Want de richtingaanwijzers, zijn hier soms van bedenkelijke kwaliteit.
vrijdag, april 13, 2012
Lentejogging Zelzate
Uit wedstrijd gehaald door rode kruis. Nee, zo slecht zag ik er niet uit. Maar de kleinsten had een voetbal-goalke op zijn hoofd getrokken. Zo werd het een toerke ipv 3. Kindjes kregen nog maar eens een extra portie chocolade. De volwassenen een handdoek en washandje. Met de kindertombola hadden we ook nog veel geluk, de papa mocht daar met lege handen naar huis.
woensdag, april 11, 2012
Day after
Omdat men zegt dat rust roest. Dinsdag morgen opgestaan. Direct de loopkleren aan. Banaantje achter de kiezen. En dan vlug naar het Hooghoed om een aantal kilometerkes los te lopen.
dinsdag, april 10, 2012
Verslag Jaarbeursmarathon Utecht
Reeds om 5h45 kwam Eddy bij mij aan. Christian opgepikt en naar Kaprijke de bus op met Krekenlopers. Mooi op tijd in Utrecht om nummer af te halen en nog even rond te lopen voorbij de verschillende loopstandjes. Daar kwamen we John, Gerard, Heidi, Vincent, Paul, Koen, .... tegen. En dan ons klaar maken. Even twijfel tussen lange en korte mouwen. Kort. Beetje opwarmen voor de start en we waren klaar.
Patrick had ons ingeschreven en had 3h als streeftijd opgegeven. We stonden mooi vooraan, vlak voor ballonnen 3h15 en 3h30. Na startschot, voor startlijn die laten voorgaan. En van bij begin in het zog van de ballonnen gelopen.
Er vormde zich een grote groep. Ik vatte post op de 2e rij. Door de hevige wind kreeg ik regelmatig een balloneke tegen mijn kop. Ook kan ik op mijn hand niet tellen hoeveel er tegen mijn schoenen gestampt werd (en ik tegen die v de andere). Al na 3km een mooi maar lastig brugske. Samen met de wind, dat moet ik hier vandaag niet te veel hebben. Reeds na 7km een eerste gelleke genomen. Het zouden er uiteindelijk 7 worden. Nog nooit nam ik er zo veel. Terwijl de eerste kilometers wat moeizaam liepen, ging het ondertussen wat beter. En zo steeg het geloof dat de sub 3h30 er misschien toch inzat. Juist voor half weg kregen we nog eens een stuk met felle wind op kop. Toen was er de eerste keer de gedachte dat het niet voor vandaag was. Toch bleef ik bij het groepje van de balonnen. Tussen km21 en 25 liepen ze ietsje trager en dacht ik dat het toch nog vlot liep. Maar als er tussen km 27 en 28 een klein anozel bruggetje lag, was dit voldoende om een eerste keer een gaatje te moeten laten vallen. Ik liep een kilometer of 3-4 aan het rekkertje, maar moest de groep toch laten gaan. Liever nu en eigen tempo kiezen. Dan nog 5km verder en helemaal breken.
Vanaf kilometer 30 kwamen we terug in het centrum waar de bruggen ons nu dubbel en dik plezier deden. Het hoogte verschil moet duidelijk niet veel zijn om pijn te doen. Op een kilometer of 6 van de finish was er een stukje waar je de lopers tegen kwam die aan de laatste twee bezig waren. Best leuk. Zag de balon van 4h15 met één loper in hun spoor. Vanaf 36 ging ik echt af tellen en het tempo beetje per beetje terug op trekken. vooral de laatste 3 mochten er opnieuw zijn. Zo kon ik er terug verschillende oprapen. Een laatste kilometer in 4m44. En de slot meters gingen nog sneller. Ook al was het bobijntje op en nog afzien. Een tweede keer doodgaan noemen ze dat.
Het eindverdict. 3h31m58 netto. 4 weken terug nog PR op 3h30m40s gebracht. Het heeft dus net niet mogen zijn. Toch een tweede tijd. En nu hopen dat we volgend jaar eens een parcours mogen vinden dat geen bruggen heeft, niet te winderig, niet te warm, goede begeiding, ... Kortom dat alles eens meezit.
Patrick had ons ingeschreven en had 3h als streeftijd opgegeven. We stonden mooi vooraan, vlak voor ballonnen 3h15 en 3h30. Na startschot, voor startlijn die laten voorgaan. En van bij begin in het zog van de ballonnen gelopen.
Er vormde zich een grote groep. Ik vatte post op de 2e rij. Door de hevige wind kreeg ik regelmatig een balloneke tegen mijn kop. Ook kan ik op mijn hand niet tellen hoeveel er tegen mijn schoenen gestampt werd (en ik tegen die v de andere). Al na 3km een mooi maar lastig brugske. Samen met de wind, dat moet ik hier vandaag niet te veel hebben. Reeds na 7km een eerste gelleke genomen. Het zouden er uiteindelijk 7 worden. Nog nooit nam ik er zo veel. Terwijl de eerste kilometers wat moeizaam liepen, ging het ondertussen wat beter. En zo steeg het geloof dat de sub 3h30 er misschien toch inzat. Juist voor half weg kregen we nog eens een stuk met felle wind op kop. Toen was er de eerste keer de gedachte dat het niet voor vandaag was. Toch bleef ik bij het groepje van de balonnen. Tussen km21 en 25 liepen ze ietsje trager en dacht ik dat het toch nog vlot liep. Maar als er tussen km 27 en 28 een klein anozel bruggetje lag, was dit voldoende om een eerste keer een gaatje te moeten laten vallen. Ik liep een kilometer of 3-4 aan het rekkertje, maar moest de groep toch laten gaan. Liever nu en eigen tempo kiezen. Dan nog 5km verder en helemaal breken.
Vanaf kilometer 30 kwamen we terug in het centrum waar de bruggen ons nu dubbel en dik plezier deden. Het hoogte verschil moet duidelijk niet veel zijn om pijn te doen. Op een kilometer of 6 van de finish was er een stukje waar je de lopers tegen kwam die aan de laatste twee bezig waren. Best leuk. Zag de balon van 4h15 met één loper in hun spoor. Vanaf 36 ging ik echt af tellen en het tempo beetje per beetje terug op trekken. vooral de laatste 3 mochten er opnieuw zijn. Zo kon ik er terug verschillende oprapen. Een laatste kilometer in 4m44. En de slot meters gingen nog sneller. Ook al was het bobijntje op en nog afzien. Een tweede keer doodgaan noemen ze dat.
Het eindverdict. 3h31m58 netto. 4 weken terug nog PR op 3h30m40s gebracht. Het heeft dus net niet mogen zijn. Toch een tweede tijd. En nu hopen dat we volgend jaar eens een parcours mogen vinden dat geen bruggen heeft, niet te winderig, niet te warm, goede begeiding, ... Kortom dat alles eens meezit.
Abonneren op:
Posts (Atom)