Jaren werd een kantoorjob en zelfstandige ijsventer gecombineerd. Een bijhorend leventje op pita, pizza, frieten en liters cola was het gevolg. In 2006 ging ik over naar een gezonder leven. Eerste doel 20km van Brussel (27/05/2007), een eerste marathon (20/04/2008) en ultra (01/03/2009) zitten er reeds op. Sedert 05.03.17 staat de teller reeds op 134. Kan ik mij ooit qualificeren voor Boston? En deelnemen aan de Spartathlon?
dinsdag, juli 24, 2012
Organiseren
Het is eens iets anders. Een wedstrijd van de andere kant. Vaak vroeg men mij als ik zelf zou meelopen. Het kriebelde enorm. Maar nee, als mede-organisator kan je dat niet maken.
De ochtend zelf vroeg men mij ook nog hoe het was. Zenuwachtiger dan voor het lopen van een eigen marathon. Eigenlijk al 4 dagen aan een stuk (na teruk komst Stockholm). Sporthal open maken, laatste materieel lossen, bevoorradingstafels klaar zetten, parcours opbouwen. En de tijd vloog. En dan zoeken zoeken zoeken naar de persoon die verkeerd begrepen had waar hij langs het parcours kon staan. Net iets te ver, en stond dus op het parcours. Niet te vinden, politie gebeld. En plots toch gevonden. Politie afgebeld. En 't was even voor 10h.
Net op tijd om één minuut stilte voor Philippe Verdonck en Sandra Cauwels en de start te geven. En weg waren we. Eén chip wordt niet geregistreerd, maar geen probleem ik ken die loper goed. Even meelopen. Mijn chip? Deju vergeten. Zit nog in mijn zak.
Even later bleek dat in de cafétaria veel meer koffie verkocht werd dan 2j geleden. Dus naar de winkel. En bij de bevoorrading werd meer sportdrank genomen dan bij de vorige editie. Naar huis en uit mijn eigen voorraad nog 10 liter bijgemaakt.
En we waren al bijna 4h. Johan liep duidelijk op kop. Maar in de laatste minuten ging Wouter nog over Yves en het heren podium wijzigde nog. Bij de dames had Lydia meer dan een ronde voorsprong op de tweede. En toch kreeg ze een tik en werd pas derde. Heidi rukte op en ging met de overwinning lopen. Ann werd in haar eerste 6-uren loop meteen tweede. Ook een leuke wedstrijd dus. Maar ook respect voor de recreanten. Zo vond ik het fantastisch dat Eva, die nog nooit een marathon liep, van bij de start haar tempo koos. En gewoon bleef verder lopen terwijl anderen opgaven. Prachtig.
Nadien opruimen, nog wat drinken en bijpraten. En met de plakkers zijn we nog gaan Chinezen. De reacties waren quasi unaniem positief. En dat doet de zenuwen direct vergeten natuurlijk. Zo werd het terug een leuke beleving. En nu kunnen we kijken waar er volgend weekend een marathon of ultra te lopen valt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Heb persoonlijk door kniehinder niet kunnen meelopen maar heb toch intens genoten om langs de kant van de weg de sterke Ultralopers te mogen aanmoedigen. Prachtige organisatie en bijzonder leuk om de Ultralopers nog eens terug te zien .... Hopelijk kan ik volgend jaar mee rondjes draaien ??
BeantwoordenVerwijderenIndien ze me direct na de wedstrijd zouden gevraagd hebben: doe je nog ooit een 6 uur wedstrijd mee in de toekomst dan was m'n antwoord "nee" geweest (want ik heb echt afgezien man), gisteren was dit antwoord al genuanceerd tot "nee, toch niet direct" en vandaag is dat antwoord al veranderd tot "ja, misschien wel..."
BeantwoordenVerwijderenIk ben in ieder geval een ervaring rijker door deel te nemen aan dit evenement! Nogmaals bedankt Joeri (& de andere mensen van de organisatie)
Aalter was mijn 12de 6u loop. Het was er eentje die ik nooit Zal vergeten, Vooral de sfeer tijdens het lopen was geweldig mede door de perfecte organisatie. Dikke proficiat Joeri en Erik
BeantwoordenVerwijderenProficiat met je naar verluidt perfecte organisatie !
BeantwoordenVerwijderenPerfecte organisatie, duidelijk ingericht door mensen, die weten wat (ultra)-lopen is.
BeantwoordenVerwijderenEen dikke proficiat !