6h+20K

De standaard gewoonte is ondertussen een marathon of ultra om de 2 weken. Na Zeeland werd het echter 4 weken wachten. Hoewel. 2 weken terug werd op zaterdag meer dan een marathon langs het GR129 pad gelopen. De 4 weken waren om. Op vrijdag-avond nog eens vlug naar de kiné. En zaterdag reeds voor 6h was de auto gevuld met 5 lopers op weg naar Troisdorf. Droog vertrokken maar vanaf Brussel kwamen we in de regen. Omstandigheden die ook de eerste 3 uur van de wedstrijd zouden tekenen. Het parcours werd met een aanloopstuk gestart zodat ook de 50K tijden konden genoteerd worden. Op de atletiekpiste starte dan de echte ronde. Stadium uit stukje straat. En iets voorbij de 250m een klein hellingetje op voor een grint pad op een dijk. Een grintpad dat gaande weg meer en meer op een beekje leek. Daardoor werd in het gras naast het pad gelopen. Enkele rondes later was dit op zijn beurt een modderpoel geworden. Na iets meer dan 1000m dan het dijkje terug af en door de plaatselijke straten terug tot aan de atletiekpiste. Bij het binnenlopen bevoorrading. Allerlei hapjes en drankjes zoals we op een 6-uur gewend zijn. Maar dan wel met water, isotone-drank, thé en cola die verwarmd waren. Na enige tijd was de isotone zelfs zo verwarmd dat die vermoedelijk verbrand was en zeer vies ging smaken. Ondanks de regen en frisse temperatuur, en modderstrook zat ik toch comfortable in een tempo van 10,8km/h. Hartslag bleef zeer mooi netjes laag. Samen met Heidi Janssens kon ik dit tempo 3 uur aanhouden. Dan het onderlijfje met korte mouwen gewisseld voor eentje met lange mouwen. Bleek dan de volgende drie uur niet meer te regenen. Was dus misschien minder nodig geweest. Alhoewel een droog shirt ipv een nat kan toch geen kwaad. De rondjes van 2,75km gingen nu ook een tiental seconden trager. En na 5 uur kwam de ronde tijd zelfs boven de 16 min. En toen brak het volledig. Voor de volgende 2 rondes was 41min nodig. De resterende 9min werd er nog alles uitgeperst en we raakten net over de 61km. Nadat de prijslopers uit de wagen hun geld, bekers en naturaprijzen hadden ontvangen konden we de terugweg aanvatten. Maar we maakten nog een tussenstop in Marche-en-Flamenne. Na een bezoekje aan de plaatselijke Tunisiër konden we met een gevulde maag de nachtrust aanvatten. Volgende dag stonden we aan de start van de 20km van de Ardennen. Niet dat de benen er zin in hadden. Maar zo'n nieuw gratis wedstrijdje met voor 10€ pasta party achteraf konden we op de terug weg niet laten liggen. De eerste kilometer ging moeizaam in 6m47. Maar beetje bij beetje ging het vlotter. Net als ik boven de 10km/h raakte schotelde men een kilometers lange beklimming voor de voeten. Het tempo moest noodgedwongen opnieuw serieus naar beneden. Gelukkig gingen de laatste 5km vooral naar beneden. En kon ik in dat gedeelte wel de 10km/h opnieuw halen. Zo klokte ik af in 2h04m18s. Veel douches waren er niet voorzien waardoor de rij echt wel TE lang was. Dan maar de pasta verorberd. Ook op zondag is er blijkbaar wel wat file te vinden op de Belgische wegen. Maar we zijn toch weer thuis geraakt.