Pacen. Voor zij die het nog niet kennen: Als pacer loop je zo constant mogelijk een gevraagde afstand in een gevraagde tijd. Andere deelnemers die graag in die tijd willen finishen kunnen volgen, moeten niet constant naar horloge kijken, worden bijgestaan met tips & tricks, met wat amusement onderhouden, enz enz
Steeds leuk om te doen, want je loopt in een aangenaam tempo. En je krijgt meestal ook veel dankbaarheid voor terug. Vandaag mocht ik nog eens de groep van 4h00 begeleiden. Met 2 oranje ballonnetjes aan mij vastgeknoopt en een shirt met naam en beoogde eindtijd er op konden we starten. Prachtig weertje. Niet te warm, niet te veel wind en droog. Bij de start geen matten voor tijdsregistratie. Bedoeling was dat we liepen om de beoogde tijd als brutto tijd te halen. Vlak na de start is er bij IFFM een versmalling waardoor het gaat opstroppen. Maar er resten nog genoeg kilometers om dat terug goed te maken. 1° kilometer hierdoor één minuut te traag. En de pacer van 4h15 in mijn rug die vraagt om wat vaart te maken. Maar vanaf dan is er voldoende ruimte en we komen in het juiste tempo. Enkele secondjes per kilometers gaan we er nu telkens afknabbelen. Eenmaal in het juiste tempo eens een "goeie morgen" gezegd aan de groep. En er was nog zuurstof genoeg om er eentje terug te zeggen. Was ook nog maar net gestart he. Aangekondigd dat we één minuutje achter zaten, dat heel rustig gaan inhalen en zo vlak mogelijk om in bruto tijd van 3h59 te proberen finishen. Na enkele kilometers halen we Leo Pardaans in. Leo aan de groep voorgesteld en hij kreeg spontaan een applaus van de groep. Elke 5km meegedeeld hoe we stonden tov de vooropgestelde tijd. Na 5 en 10km was dat nog steeds een slinkende achterstand. Een juffrouw had het niet zo voor in groep te lopen en wou iets sneller in haar eigen tempo gaan lopen. Ok, tot straks. Werd ge-interpreteerd alsof we ze wel weer zouden inlopen. Dus snel aan toegevoegd "aan de aankomst he". Een pak kilometers verder had die zelfde dame nood aan een sanitaire stop. Ik zag ze in de verte naar de zijkant gaan. Eenmaal aan de bewuste bomen/struiken gekomen zat ze weinig verschuild haar boodschap te doen. Even geroepen dat ze dat ook in haar eigen tempo mocht doen en niet moest opjagen. Ambiance in de groep natuurlijk. Kilometer 15 hadden we ondertussen een 10-tal seconden voorsprong genomen. En daar was onze juffrouw weer. Even gecheckt maar ze bevestigde dat alles ok was en stak ook de duim omhoog. Toch merkte een plezante medeloper op, dat er nog iets aan de benen was blijven hangen. En zo hadden we alweer ons pleziertje. Ietsje verder, de helft afgewerkt en we hadden 2 minuutjes voorsprong. Ik probeerde het tempo een heel klein beetje te laten zakken. En de voorsprong bleef nu tussen de 2 à 3min. We bekeken al lopend de dodengang. En even verder op ook de Yzertoren. AVV-VVK kent iedereen en hadden we ook vanop enige afstand al kunnen lezen. Nu vlak bij konden we ook de oude toren zien en de tekst "Hier liggen hun lijken als zaden in 't zand. Hoop op den oogst o Vlaanderen land." lezen. En nadien nog eens herhalen voor de groep. Onze Vlaams gevoel en literatuur beetje hoog houden. Bij de overgang van de Yzer naar de Ieperlee was er een volgende bevoorrading. Enkel links. Ik kondigde dit aan, ging achter de tafel om en nam een 3-tal flesjes mee. Zo was iedereen in de groep goed voorzien. Wel was de groep in 2 gesplitst. Ik zette mij op kop van deel 2 en het gaatje werd langzaam dicht gelopen. Terug op kop van de volledige groep en we waren weer vertrokken met de bende. De mensen wat opporren om te applaudiseren. Er was een dame in de groep met heel wat reserve. Die op kilometer 30 aangezet tot een kleine versnelling, dit zou echt wel lukken. Nog even gevraagd als er nog waren met veel reserve. Maar de rest bleef liever gewoon in de groep. Achteraf kwam haar man nog bedanken, ze liep haar 1° marathon in 3h50. Nu begon het oppeppen. Ik weet dat het nu lastig is, maar is voor iedereen zo. Even vastbijten. De laatste kilometers zijn genieten en glorie. Komaan he. De brug over de Ieperlee nemen we rustig. De rest van de tijd laten we deze links liggen. Bij de bevoorrading opnieuw splitsing van de groep. Het eerste 10-tal heeft geen probleem en laat ik hun ding doen. Een 6-tal neem ik op sleeptouw. Hier zal het moeilijker worden, hebben ze ondersteuning nodig. Een van hen was trouwens een dame die vooraf nog eens was komen bedanken voor de pace job vorig jaar in Brussel. We waren nog altijd niet vertraagd en hadden nog steeds 2 à 3min voorsprong. Nog 9 minuten te gaan en ik moest het tempo laten zakken en tijd prijs geven om het 6-tal zamen te houden. Nu waren steeds aanmoedigingen nodig. Tanden bijten. Nog maar klein stukje, we hebben nog wat overschot. We gaan onder die 4h. Ondertussen kwamen we ook in de zone waar we lopers inhalen die met een extra aanmoediging kunnen aanpikken en ook nog net onder de 4h duiken. Nog maar 2km. Voldoende ruimte om het tempo nog verder te laten zakken. De lopers in de buurt zijn nu allen puur op karakter aan het lopen. Eentje werd 2 weken geleden 70 jaar, en loopt binnen 2 weken ook nog Berlijn. Een Engelsman is er de laatste 4 jaar niet meer in geslaagd nog onder de 4h te komen. Maar nu laten we dit niet meer schieten. Heel wat lopers uit de groep zitten voor en finishen mooi en ruim onder de 4h. Zelf zit ik in de omgeving van nog enkele lopers die finishen in 3h58 of 3h59. Opdracht geslaagd. Na de finish zoals gewoonlijk veel maal bedankt, veel tevreden gezichten. Die soms wel wat pijn verbijten. En even later gingen de hemelsluizen open. Net op tijd binnen dus. Een mooie marathon er bij op het lijstje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten