Het PR was binnen. En zelfs eentje op de halve ook. Lekker relaxed naar Valencia. Landen daar in een lekker warm weertje. Wel te laat om nog te lopen. Maar elke dag dat we er waren werden kilometers gemalen. Het hoogtepunt van het jaar moest immers nog komen. De voorbereiding naar 24h van Barcelona moest gewoon verder door gaan. Maar met een ontbijtloop de dag voor de marathon. Nog eens de kustlijn aflopen en ook de prachtige loopomgeving van de drooggelegde Turia moest ook al lopend verkend worden. Dus buiten de marathon best nog wat kilometers kunnen afwerken.
Voor de marathon had ik voorzichtig afgestemd en zou pacen voor de 4h. Een 4-tal bekenden hadden wel interesse. Jan besloot van bij de start het echter iets rustiger te doen gezien het huidige vormpijl niet dat is. Filip ging iets langer dan de helft mee. Maar ook hij had dit vooraf voorspeld. Dan was er nog het marathon debuut van Birgit. En Mario die goed getraind nu onder de 4h zou duiken bij zijn 3° marathon. Bij de start was het wel een lekker weertje maar nog voldoende koel. Ondertussen was het al goed opgewarmd. Aan mijn rustig tempo kon ik daar perfect van genieten. Als je een eerste marathon loopt, of op een PR jaagt, zal dit wel niet zo ideaal zijn. En had zo al een voorgevoel. Ging eens bij Birgit luisteren als elk voor zijn tijd ging? Ze wou samen blijven tot km 35. En als dat ten koste van haar tijd zou zijn? Dat zou zo niet zijn. Ze checkte even bij Mario. Alles was nog in orde. Had een ander gedacht. Toen er een gaatje viel liet ik Birgit verder lopen en zei dat ik Mario er wel weer bij trekte. En dat lukte ook. Echter een bevoorrading verder kregen we ook nog een brug over de Turia bedding. Anders nogthans een vlakke marathon. En die brug zorgde opnieuw voor een gaatje. Birgit zou alleen door gaan, ik bleef bij Mario. Maar Mario klaagde over zijn lies en zij dat ik toch beter bij Birgit bleef. Hij zou mooi doorbijten en (wel boven de 4h) toch maar een nieuw pr lopen. Gaatje naar Birgit liep ik toe, en we waren opnieuw vertrokken. Iets voorbij kilometer 30 mocht ik niet versnellen. Werkelijkheid was echter dat het tempo beetje moest zakken. En dat de kleine voorsprong die we hadden op het 4h schema aan het verdwijnen was. Aan kilometer 30 schrok ik mij een ongeluk. We waren pas 2d na de aanslagen in Parijs. En tijdens de marathon een zware knal. Boston scenario? Ik zag rook. En daarna hoorde ik nog een snelle reeks van lichtere knallen. Had één iemand moeten beginnen roepen was ik in paniek geweest. Maar niemand reageerde. Met een bang hartje liep ik de rookwolk door. Na een plaspauze liep ik nog eens een snelle kilometer. Daarna terug in het 4h tempo. Of toch zeer dicht er bij. Toen stond er een gorilla langs de weg. Ik nam een sprong om vlak voor de gorilla tot stand te komen. Foutje, want mijn volger werd hier effkens door gehinderd. Maar we ammuseerden ons wel. Toen kwam de boodschap dat we de 4h hadden, maar dat we alles moesten geven om de 3h59 te verdienen. En het lukte. Birgit kon alle energie samen nemen en nog een versnelling uit de benen toveren. We gingen de laatste 2km steeds sneller. Ik drong aan om door te gaan tot op de meet. Het zou echt een seconde spel worden. In het wetenschapspark bouwt de organisatie jaarlijks een rode loper in de vijver. Wat een prachtig finish zicht oplevert. Sublieme aankomst. Samen met Birgit zij aan zij gefinishd. Nog wat gaan uitlopen zodat ik zeker aan 50km kwam, en het beoogde weektotaal kon halen. Barcalona hè. Pas een stuk later op de avond kwamen de officiële resultaten online. En ik was net onder de 4h gedoken. 3h59m59s. Birgit kreeg echter 4h00m00s achter haar naam. Vond het zelf zonde, maar zij was er zeer tevreden mee. Bij de start was ze voor mij over de startijn gegaan, en dat maakte het verschil.
De volgende dagen nog Paëlla geproefd, top-tappas gegeten en de stad verkent. Genieten van zomerzon. Enkel 's avonds moest je vanaf een uur of 6 toch een truitje aan trekken. Top marathon-vakantie. Het lopen gaat zeer goed dit jaar. Het doet mij dromen van meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten