In de eigen gemeent een croske. Gaan flyeren voor de eigen trailkes. Opwarmen en wat kilometerkes doen. En dan nog een wedstrijdje van een 7-tal kilometer. Typisch aan die veldlopen: Snel starten, toch zo goed mogelijk die snelheid vast houden. Toch zakte deze beetje per beetje weg. Aanpikken in de voetsporen van een snellere loper. Doodgaan en toch blijven gaan. Inhalen wie je nooit meer verwachte. Heel tevreden de laatste ronde in gaan zonder gedubbeld te zijn. Blijven vastpikken. Overnemen. Geen gat kunnen slaan. Laatste bocht. Hij wil me terug nemen. Dan maar sprinten. Hij geeft nog niet gewonnen. Maar ik kan nog een versnelling hoger. En juist op dat moment begaf de linker kuit het. Strompelend over de streep. Direct naar de hulpdiensten. Twee man droegen stoel met mij er op naar de uitgang. Daar opgepikt door andere AC Deinze loper. Naar auto gebracht. In mijn eigen auto naar huis gevoerd. En nadien brachten ze zelfs nog mijn prijs aan huis. Supper collega's daar bij AC Deinze. Alsook de "huisfotograaf" Gabby die mij weer leuk op de foto zette. Allen bedankt. En nu recupereren. Zal langer duren dan van Bottrop. Want kuit is er erger aan toe dan de knie vorige week.
Verrast je daar te zien Joeri :-). Maar jij wsl even verrast :-). Wat een tegenvaller van het einde wel. Verzorg je goed, rust goed,... je weet wel, al die dingen die je zelf ook wel weet! Tot gauw hopelijk!
BeantwoordenVerwijderen