2012

In januari reeds een PR op de halve marathon (1h36m11s). In maart nog maar mijn 5e wedstrijd en mijn eerste marathon van 2012. PR op 3h30m39s. En direct een dubbeldekkerke met de volgende dag de 6h de la Gorgue. Eco trail de Paris was met zijn 80km een beleving. In Utrecht mijn 2° beste marathontijd gelopen 3h31m58s. Genoten van 80km Limburgs Zwaarste. Dit jaar ook nog iets meer de trail richting ingeslagen met oa Trail des vallée du Chevalier, Trail du tombeau du Chevalier, Uewersauer en eerder genoemde Ecotrail Paris en Limburgs Zwaarste). Steenbergen was een lichte tegenvaller, maar blijft een leuk loopweekend. Het weekendje Koblenz met de Runners was ook zeer plezant en zo liepen we de Midden Rijn Marathon. Op vakantie naar Stockholm en de Jubilee Marathon meegepikt, 100j na de Olympische spelen. Eind augustus een 2° dubbeldekker van het jaar met Bad Pyrmont en een van de loopjes uit de Zomermeerdaagse van Willem Mutse. In de dodentocht volgde het 3° PR dit jaar. 100km in 11h18m. Nog 48m. Nog eens een 6 uur in Troisdorf. En een 3° dubbeldekker met Kampenhout en Spijkenisse. En dit weekend enorm genoten van de zelf georganiseerde jaarafsluitende trailmarathon. Vooral een gezellige loopdag. 11 marathon & 13 ultras brengt het jaartotaal op 24 en overall op 67. Samen goed voor 1285,58km. Met de kortere jogings inbegrepen komen we aan 55 wedstrijden en 1632,24km. Er werd ook wat getraind. Zodat jaartotaal 3309,78 in 160 loopjes. Gemiddeld 20,686km per loopje of 63,255 per week. 23km minder dan vorig jaar, maar wel 35 loopdagen minder.

Weekend met dubbeldekker

Vorig jaar reeds de kerstloop in Brugge meegedaan. De organisatie was niet zo fantastisch, maar er stond een leuk jeneverkraam op het Zand. Dit jaar weer naar Brugge. Vooraf wat los lopen. Richting Zand natuurlijk. Stond daar wel geen jeneverkraam zeker. Lap 10€ voor niks. Toch maar gestart voor 10K, en na een kleine 2K zag ik plots een leuk kotteke. Jullie en Maarten waren weg, de JCA'ers in mijn buurt hoorden nog net op tijd mijn kreet en kwamen op hun laatste looppassen terug. Bijna als laatste begonnen we aan de overige kilometers. Na enkele keren tot stilstand te zijn gekomen, begonnen we aan onze inhaalrace. De tweede ronde was anders en we moesten geduld oefenen tot na kilometer 9 om terug aan het kraampje van "Immo thuis" te komen. Enkele jenevers lang genoten we van de voorbijlopende joggers in allerlei pluimage. Als de meeste voorbij waren hebben we de laatste meters volbracht. 10K in 1h10, dat lukte nog nooit. Telt dit ook als PR? Zaterdag dan naar Kampenhout. Dacht daar een rustige anonieme marathon te lopen. De meeste bekenden zullen op zondag in Spijkenisse staan. Maar op de parking kwam ik al een JCA'ster tegen (Hilde), en binnen was mijn verwondering groot toen ik Bart, Filip, Kristof, Koen, Ruth, ... (sorry voor de anderen) allemaal zag. Heel rustig gestart in een groepje met Veerle, Kristof, Bart, ... En na een kilometer opwarmen naar een "poepke" gelopen. Maar wel een gesprek aangegaan met een van de marathon managers club. Over Marathon des Sables, Z-Afrika, Dublin, ... Het eerste rondje zat er al op en had niet eens het kanaal gezien waarlangs we moesten lopen. Vooraleer ik maar iets begon te voelen of aan aftellen dacht zat er al 28km op. Nog eéén rondje afzien, en eentje van Glorie zei ik tegen een marathon-debutante die ik voorbij ging. En de finish (na 4:04) was nog zo leuk, dankzij Willem aka Mottigen Bever die de SMC-finishers trakteerde op een glaasje cava. En den après, was SMC-waardig. Zondag dan samen met Ann & Johan naar Spijkenisse. Proberen om de pacers van 4h te volgen. En één van hen was een bekende, Ruud. Een grote groep volgde. Soms moeilijk om de voeten tussen die van de andere te plaatsen. Maar een plaatsje gezocht en mij laten meedrijven. De beentjes werden wat pijnlijk. Het koste steeds meer moeite om te volgen. Toch strooiden ik met aanmoedigingen omdat anderen zich in de groep zouden kunnen vastbijten. En beet ik mij zelf ook vast. In de laatste 3km een kleine afdaling gebruikt om de snelheid lichtjes op te trekken. En nog naar 2 bekende toe gelopen. Gerda nog wat aangemoedigd. En net na haar over de finish lijn kunnen lopen in 3:56 (of was't al 57?).

Aflossingsmarathon Terneuzen

Een aflossingsmarathon, maar toch met 17 individuele lopers op het uitslagblad. Een aflossingsmarathon betekend ook rondjes lopen. 8 identieke rondes die samen de marathon vormen. Vlak, maar toch enkele goed voelbare knikjes in. Wou niet al te rustig lopen, en proberen onder de 4h te duiken. De eerste ronde ietsje te snel gestart, maar nadien toch zeer vlak kunnen lopen. Behalve na de 3° ronde, bij de aanvang van de 4° een toiletbezoek moeten inlassen. En dat zie je direct aan de rondetijden.
Ronde 1: 27:09
Ronde 2: 28:03
Ronde 3: 28:18
Ronde 4: 30:31
Ronde 5: 28:35
Ronde 6: 28:12
Ronde 7: 28:36
Ronde 8: 28:32
Mooi vlak. Resulterend in 3:47:56 als eindtijd. We konden tevreden naar huis terug keren. Met nog een speciaal woordje van dank aan JCA. Die naast de aflossingsteams ook mijn individuele inschrijving betaalde. Leuk meegenomen.

3°/10° Uewersauer

Uewersauer was aan 10° editie toe. Ik ontdekte deze trail 2 jaar terug en stond voor de derde keer op rij aan de start. Gezien het bij de eerste afdaling vaak wat drummen is en niet kan doorlopen heb ik mij bewust wat meer naar voor geplaatst dan de vorige jaren. De eerste bergaf loopt dan ook iets vlotter. Maar volledig laten gaan naar beneden zit er niet in. Met nog 50km voor de boeg ook niet zo erg. De eerste beklimming kan ik ondertussen lopend nemen. Bij mijn eerste trail vloog ik die nog al lopend op en stond 10m verder wandelend. Nu trippel ik die in mini-pasjes naar boven. Goed op de armen trekken. En rustig aan. En dat lukt behoorlijk. Zonder dat de hartslag hoog gaat. Na de eerste bevoorrading volgt de 2° afdaling in het bos. Het eerste jaar ging ik daar gevaarlijk snel bergaf en liep dan maar op een boom om de snelheid te breken. Ook dit gaat met wat parcourskennis vlotter. En zo gaat het verder. Na de derde bevoorrading werd het echter tijd voor een sanitaire pauze. Even parcours af, aan de kanten, en even later terug verder. Met een verlossend gevoel. Afwisselend bergop en bergaf. Naar boven trippelen. Naar beneden met grote vlugge stappen. Behalve als er een afgrond naast een single track ligt. Dan kijken we wat meer uit de doppen. Aan kilometer 32 begint mijn favoriete stuk. Single track stroomopwaarts langs een riviertje. En dit een aantal keren dwarsen via betonnen brugjes en een houten brugje (dat ondertussen zijn beste tijd gehad heeft). De tijd ziet er niet slecht uit. 6h lijkt net haalbaar. Klein beetje sneller. Maar toch nog reserve houden want nog 18km. Aan de bevoorrading bij km 38 had ik nog iets meer dan 7m/km. Normaal haalbaar. Maar met de kilometers en vooral de hoogtemeters in de benen, en op dit parcours, niet evident. Maar we gaan er voor. Ook al weten we dat zwaarste stukje bij kilometer 46 nog moet komen. Bordje 40 en 45km geeft zelfde info. De Garmin duid telkens wat minder afstand aan, maar iets meer dan 7m/km blijft de info. Kilometer 46, de zware beklimming wordt sneller als de vorige jaren naar boven gestapt. En boven hernemen we het looptempo. Bordje van laatste kilometer. Maar de extra inspanning beginnen te wegen. 6 minuten resten nog. En dit lijkt te weinig te worden. Toch niet opgeven. Maar een tweetal keer 5 stappen wandelen en terug hernemen. De totale afstand van 50,1 blijkt nu wel te kloppen met de Garmin. En als we de laatste boch om komen zie ik de klok op 6h01 springen. Ondanks een laatste spurtje toch 6h01m27s brut. De netto tijd blijft ook net boven het verhoopte 6:00:45. Of een "kakkske" er boven.

6h+20K

De standaard gewoonte is ondertussen een marathon of ultra om de 2 weken. Na Zeeland werd het echter 4 weken wachten. Hoewel. 2 weken terug werd op zaterdag meer dan een marathon langs het GR129 pad gelopen. De 4 weken waren om. Op vrijdag-avond nog eens vlug naar de kiné. En zaterdag reeds voor 6h was de auto gevuld met 5 lopers op weg naar Troisdorf. Droog vertrokken maar vanaf Brussel kwamen we in de regen. Omstandigheden die ook de eerste 3 uur van de wedstrijd zouden tekenen. Het parcours werd met een aanloopstuk gestart zodat ook de 50K tijden konden genoteerd worden. Op de atletiekpiste starte dan de echte ronde. Stadium uit stukje straat. En iets voorbij de 250m een klein hellingetje op voor een grint pad op een dijk. Een grintpad dat gaande weg meer en meer op een beekje leek. Daardoor werd in het gras naast het pad gelopen. Enkele rondes later was dit op zijn beurt een modderpoel geworden. Na iets meer dan 1000m dan het dijkje terug af en door de plaatselijke straten terug tot aan de atletiekpiste. Bij het binnenlopen bevoorrading. Allerlei hapjes en drankjes zoals we op een 6-uur gewend zijn. Maar dan wel met water, isotone-drank, thé en cola die verwarmd waren. Na enige tijd was de isotone zelfs zo verwarmd dat die vermoedelijk verbrand was en zeer vies ging smaken. Ondanks de regen en frisse temperatuur, en modderstrook zat ik toch comfortable in een tempo van 10,8km/h. Hartslag bleef zeer mooi netjes laag. Samen met Heidi Janssens kon ik dit tempo 3 uur aanhouden. Dan het onderlijfje met korte mouwen gewisseld voor eentje met lange mouwen. Bleek dan de volgende drie uur niet meer te regenen. Was dus misschien minder nodig geweest. Alhoewel een droog shirt ipv een nat kan toch geen kwaad. De rondjes van 2,75km gingen nu ook een tiental seconden trager. En na 5 uur kwam de ronde tijd zelfs boven de 16 min. En toen brak het volledig. Voor de volgende 2 rondes was 41min nodig. De resterende 9min werd er nog alles uitgeperst en we raakten net over de 61km. Nadat de prijslopers uit de wagen hun geld, bekers en naturaprijzen hadden ontvangen konden we de terugweg aanvatten. Maar we maakten nog een tussenstop in Marche-en-Flamenne. Na een bezoekje aan de plaatselijke Tunisiër konden we met een gevulde maag de nachtrust aanvatten. Volgende dag stonden we aan de start van de 20km van de Ardennen. Niet dat de benen er zin in hadden. Maar zo'n nieuw gratis wedstrijdje met voor 10€ pasta party achteraf konden we op de terug weg niet laten liggen. De eerste kilometer ging moeizaam in 6m47. Maar beetje bij beetje ging het vlotter. Net als ik boven de 10km/h raakte schotelde men een kilometers lange beklimming voor de voeten. Het tempo moest noodgedwongen opnieuw serieus naar beneden. Gelukkig gingen de laatste 5km vooral naar beneden. En kon ik in dat gedeelte wel de 10km/h opnieuw halen. Zo klokte ik af in 2h04m18s. Veel douches waren er niet voorzien waardoor de rij echt wel TE lang was. Dan maar de pasta verorberd. Ook op zondag is er blijkbaar wel wat file te vinden op de Belgische wegen. Maar we zijn toch weer thuis geraakt.

Zeeland

Een marathon die aan de 10° editie toe was. Dus nog vrij jong op de kalender. Maar toch al heel veel moois over gehoord. "Zwaarste en mooiste" van Nederland. Door die reputatie was het nodig reeds begin dit jaar vlug in te schrijven. Maar we waren er bij. Om 9h30 moesten we bij de aankomst in Zoutelande de bus op. Voor 7,5€ werden we naar de start gebracht. Was pas om 12h. Dus ruim de tijd om een babel met Patrick, Bert, Paula, Tiny, Ruth, ... (teveel om op te noemen). Zodanig dat ik mij toch beetje moest gaan spoeden om mijn looptenu aan te trekken. Even twijfel lange mouwen-korte mouwen. Maar met de raad van DE Belgische Spartaan was ook dat probleem snel van de baan. In het startvak zag ik Ruth, Jacqueline, Tiny terug. En bij de 12° klokslag mochten we vertrekken. Probeerde Tiny te volgen. Maar na een paar kilometers bleek dit toch te snel. Dan maar praatje en loopje met een andere bekende. En voor ik het wist zat ik reeds aan 10km. Kwam nog bekenden tegen die over de 6h van Aalter begonnen. Vlug vermeld dat zondag 21 juli 2013 in de agenda's mag genoteerd worden (en voor de lezers ook hè). Ondertussen zat in minder dan 2h de eerste helft er op. Was eigenlijk verrassend veel verhard. Een klein stukje strand hadden we gehad. En we waren pas terug aan een tweede strandstrook begonnen. Hier zat de wind toch op kop. Ook al hadden ze mij gezegd dat dit een editie voor "watjes" zou worden. Gezien wind in de rug zou zitten, en laag water. In de zandstrook was het toch wat zoeken naar het goede traject. Ik koos bewust iets verder van het water dan de meerderheid. En was zo waarschijnlijk bijna de enige die het bord van de 25km zag staan. Vervolgens een bord bij 2/3 wedstrijd of 28km. En even verder stond de organisatie met een bord op 29,#km. Of 70% wedstrijd. Er hoorde een tabelletje bij en de voorspelde eindtijd was 4h08. Vordert goed. Tot aan 30 ging het ook nog vlot. Ook al werd het parcours duidelijk zwaarder. Met nu toch veel meer zand. En op en neer gaande duinpaden. Af en toe zelfs mij in wandelpas dwingend. Trappen naar boven waren ook een verademing, die naar beneden konden al lopend genomen worden. Vanaf nu ging het wat moeizamer. Maar we beten van ons af. Rekende wel bij die 4h08 wat extra tijd. Omwille van het moeizame. Anderzijds vanaf kilometer 35 werd ik plots bijna niet meer ingehaald. En kon anderen die mij eerder voorbijgingen terug oprapen. Met nog een kleine kilometer te gaan kwam ik ook Tiny weer tegen. Nog eens goed versnellen en net onder de 4h08 binnen. Was dus goed voorspeld na 70% wedstrijd onder de weg. Is inderdaad wel een mooie en zware marathon. Anderzijds had ik het wel nog wat extremer verwacht. Vooral de eerste helft viel mee. Maar natuurlijk, ik liep de editie voor "watjes". Nietwaar Ingrid?

Rock 'n Roll

Oorspronkelijk zou ik Gent lopen. Maar deze werd geschrapt. Voor de zondag verwees iedereen naar Buggenhout. Maar mijn zoektocht leverde een mogelijkheid tot dubbeldekker op. Gelukkig had ik de link genoteerd. Want in de week voor de loop vond ik onder de naam Rock'n Roll marathon vooral Amerikaanse loopkes terug. Even twijfelen als ik na 4 weken loopstop, en pas 10 dagen terug aan 't lopen een marathon zou aankunnen. Maar we gingen er voor. Zaterdag of zondag? Zaterdag, misschien komt die dubbeldekker er toch nog van. En zo vertrokken naar land van Herve. En voor zij die het nog niet weten. 't Is daar niet plat. Was de eerste loper die er aankwam. Inschrijvingen nog niet open. De wagen nog verplaatsen zodat hij goed staat. Omkleden, inschrijven. Ondertussen waren er mij al 6 voor en kreeg ik een pet met nr 7 op. Beetje inlopen. Amai dat gaat hier bergaf en bergop. En dat 13 keer. Want evenveel rondjes zouden we lopen. Slechts 35 aan de start. En dan nog hoofdzakelijk teams. Volgens de organisator slechts 4 individuen.

Een ervan was een bekende. Henk had de grens over gefietst. Na een ronde wist ik dat die eerste honderd meters verkenning nog niks waren. Een rondje bestond uit een verharde afdaling van ongeveer een kilometer. Dan rechts het trail gedeelte in. De eerste meters waren nog vals plat, maar dan volgde een beklimming. Vooral het laatste stuk ging steeds steiler. Elke ronde zou het een klein beetje extra wandelen worden. Dan volgde opnieuw een afdaling, maar nu onverhard. Betonplaat over klein riviertje en we mochten aan een tweede beklimming beginnen. Hier halverwege al een knik waar elke ronde 5 stappen gewandeld werd. Dan terug de looppas zoeken. En op het einde van de tweede klim werd het wandelstuk ook steeds wat groter.

Terug op de macadam nog een paar 100m klimmen tot aan de tent. Hier verkoos ik telkens te wandelen tot aan een vast punt (rioolputje) en daar mij terug op gang te trekken. Aan de tent mochten we een hoge grasberm op kruipen. De tent rond. En de tent door. Bevoorrading van Aquarius en water. Maar na enkele rondes was de aquarius op. Na 2 keer water dan toch maar thee beginnen drinken. De rondjes waren ondertussen al goed gevorderd. Henk lag lichtjes achter. En bij de ingang van een ronde kwam ik telkens Henk tegen die de laatste meters van de vorige ronde aan het afwerken was. Hand omhoog met nog 5 vingerkes. Ronde nadien nog 4 enz. Zo konden we samen aftellen. De klim was natuurlijk lastig, maar zonder af te zien omwille van de laatste kilometers die zouden te veel zijn. En zo kon ik eindigen in 4h10m59s volgens de wedstrijdtafel. En van de 4 individuelen waren er 2 achter en eentje voor. Tweede, mijn beste uitslag ooit :-)

Back

4 weken loopstop zijn achter de rug. Jammer dat je de dag van vandaag in een ziekenhuis niet meer direct zo goed als mogelijk behandeld wordt. Het had korter kunnen zijn. Maar we laten niet meer aan het hart komen. Enkele uurtjes na de laatste ingreep en groen licht waren de loopschoenen aan. Na 7km een wandelpauze moeten inlassen. Maar toch ruim 14km afgelegd. Vrijdag met de kids naar Melsen, zaterdag naar Waterland-Oudeman en zondag gaan wandelen voor OIGO. Zo steken we Wouter en Sandra een hart onder de riem.

Wachten

Niet op de duiven. Maar de voorziene loopstop vanaf 16/8 loopt uit. Ik moet wachten op het verwijderen van een niersteentje en een buisje dat ze er tijdelijk langs geplaatst hebben. Hopelijk is het donderdag 6/9 allemaal opgelost.

Dodentocht

Eigenlijk een wandeltocht. En daarom als loper 3h vooraf gaan klaar zitten. Na wat gebabbel toch vrij snel tijd en start. Eerste kilometers toch wat last van de wandelaars. Maar dan nog 99 om ons ding te doen.

Ondanks dat ik 9,6km/h loop, wordt ik toch voorbijgestoken van Jan en Christine. En even later ook door Julie. Met 9,6 tot de tweede bevoorrading en 10,1km/h tot de derde bevoorrading lijkt het goed te lopen. Ondertussen was Peter mij ook voorbij gegaan. En gezegd dat het niet zo ideaal ging en dat ik waarschijnlijk serieus verval zou hebben.

De bevoorrading was niet voor lopers. Geen cola (enkel op 84,4km), geen sportdrank. Gelukkig stond aquarius 2x op het parcours. En veel vaste suikerrijke voeding. Van rijsttaart, over appel en banaan tot carré confituur, frangipan tot mars. Daarom na elke bevoorrading even stappen terwijl we eten. Doorspoelen met water, en dan weer aan het lopen.

Maar na de marathon dachten de benen dat het er op zat. Zijn de laatste tijd ook maar dat gewoon. En ging het plots veel moeizamer. Tempo zakte 8,1 8,5 8,4km/h. In Palm bagage opgevraagd. Andere trui aan. Spuiten met anti insecten spray en ook daar terug weg. Valt op dat alle lopers daar serieus veel trager gaan. Heb mijn bedenkingen bij de registratie. Maar tempo zakte bij mij zelfs tot 7km/h. Gelukkig konden we het daarna in de tweede helft beetje per beetje terug opkrikken.

Nog 29km, minder dan 30. Meer hebben we niet nodig om de snelheid op 7,9km/h te krijgen. Nog een halve marathon en we lopen terug 8,4. Nog 3 x 5km en we halen 8,7km/h. Nog 10 en 8h30 binnen moet lukken. Dus nog tandje bij en 9,3km/h. Nog 5,4km. Tot de bodem te kelk legen. Steeds wat sneller. De kilometer borden leerden mij dat ik 6m nodig had. Laatste kilometer nog sprintje met de extra aanmoedigingen, zal wel lukken. Maar eenmaal in het centrum blijkt dat ik te vroeg ben voor de extra aanmoedigingen. Toch alles geven. Aan de tent enkele vrijwilligers die er een applausje uit persen. En ik de laatste energie. Scannen, direct diploma. En 11h18 staat er op.

1h04 sneller dan vorige keer. En nieuw PR op de 100. Had schema gemaakt van 10h30, maar wist eigenlijk wel dat dit vandaag quasi niet mogelijk was. Maar toch nog 48min en we mogen naar Griekenland. Wie weet? Ooit!