Marathonschema vervolg: Yes, I can

Zoals reeds eerder gezegd had ik nog maar pas een marathonschema gemaakt en kwamen er vollop nieuwe plannen. Vandaar dat de werkelijkheid en het schema nogal eens zullen afwijken. Maar toch een overzicht.

Voorbije week
Ma 8K duurloop --> 0K
Di 8K duurloop --> 0K
Wo 8K tempoloop --> 12K
Vr 13K duurloop --> 100K Dodentocht Bornem
Zo 19K duurloop --> 0K

Week 4
Ma 8K duurloop
Di 8K duurloop
Wo 8K duurloop
Vr 13K duurloop
Zo 19K duurloop

Details voorbije week
Wo groepsloop met JCA. Het ging vlotjes, maar niet supper. Tot ik plots een aanval v buikkrampen kreeg. De maïs ingedokken en ***TMI***. De geplande 15K werd 11,9K.

Vr D-day. Vorig jaar was NVV een doel. Door kwetsure half mei'09 viel dit in duigen. De ultra-microbe bleef kriebelen. De NVV kwam dit jaar te vroeg. De dodentocht in Bornem leek mij een mooi alternatief. Maar deze mag je niet lopen. Echter een opzoeking leerde mij dat de maximaal toegelaten snelheid 10km/h is. Je mag hem dus wel lopen. En dat is ruim voldoende voor deze recreant. Vrijdag middag naar Bornem vertrokken. Op de verkeerswisselaar in Gent verkeersproblemen wegens water-overlast. Even twijfel als ik mijn karretje niet moest keren. Toch maar doorgezet. In Bornem gaan inschrijven. Wel een lange rij voor de dag-inschrijvingen (reeds om 13h45, en start was maar om 21h). Maar het ging zeer vlot, eID inlezen, wat extra info en 33€ betalen. Iets verder op 0,5€ terug omdat ik ook lid ben van een wandelclub. Dan nog wat gaan rusten in de auto tot 18h. Mij klaar gemaakt. Met de pendelbus naar de start. Een hand-lichtje gaan kopen. Bagage voor kilometer punt 49,1 gaan afgeven. En naar de start. Zo veel mogelijk naar voor opgeschoven. Zo kon ik om 21h05 reeds over de startmatten. De eerste 2 kilometers tussen het volk moeten wurmen. Daarna ging het vlotter. 7,4K aan 9,7km/h. Had niet gemerkt dat de snelheid zo hoog lag. Merkte wel dat de HS reeds te hoog was, en liet het tempo daarom zakken. Op 17,3K was het gemiddelde 8,5km/h. Net wat ik op het oog had. Bij iedere stop was er scanning. Wel enkel bij het binnenlopen. Hierdoor zijn de snelheden vrij relatief, want hangt af van hoe lang je blijft stil staan bij de bevoorrading. Die was trouwens voortreffelijk ge-organiseerd (maar op wandelaars gericht, iets te weinig sportdrank voor lopers). De eerste was enkel water, nadien telkens iets te eten en drinken. Variërend tussen rijsttaartjes, appel, wafel, caré confituurtje, water, soep, extran, aquarius, Duvel, ... Tot kilometer 30 ging het vlot. Toen begonnen de beentjes te wegen. De 50K van vorige week nog niet volledig verteerd? Maar we gingen rustig verder. Op 49,1K bagage opgehaald. Verse kousen en trui. Nieuwe gellekes, druivesuiker en kracht-snoepjes. 50K, eerste kilometer aanduiding. Lichte euforie, we kunnen beginnen aftellen ipv optellen. Maar ook nuchter, nog altijd 50K, meer dan een marathon. De volgende aanduiding was op 70K bij een bevoorrading. En op 75 stond ook een bord. Tot kilometer 80 bleef het eigenlijk vrij goed gaan. Wel hier en daar spier-, knie- en enkel-pijntjes. En deze werden vanaf kilometer 80 heviger. Vooral de onverharde, maar oneffen stukken waren lastig. Elke oneffenheid voelde je in vele spiertjes. De snelheid zakte serieus en het werd tanden bijten. Ik koos bewust voor lopen en niet voor stappen. Verschillende die afwisselden staken mij al lopend voorbij, want liepen sneller. Maar haalde ik terug in als ze wandelden. Controlepost per controlepost aftellen. Dan die laatste post op 94,6K. Moest nog even de toiletten opzoeken, en ging er toen tegen aan. De snelheid moest en zou opgedreven worden. 5K lang en zeker die laatste kilometer. Plots een bord met de aanduiding 5. Vanaf nu blijkbaar kilometer aanduiding. Ik zag in de verte enkele bekenden van onder weg lopen. Tijdens mijn sanitaire stop hadden ze mij terug ingehaald. Die moest en zou ik terug nemen. Nog 4K. Volgende bord op 3K en je begon mensen tegen te komen die met de "proficiat's" begonnen te gooien. 2K, nog beetje sneller. Bijna de laatste deelnemer bijgehaald die ik nog op het oog had. 1K niet gezien en net als ik bij mijn voorgangster kwam een spandoek van de laatste 500m. Ik kon terug "snel" lopen. Een menigte was het nog niet, maar toch stond er al redelijk veel volk. Applaudiseren, proficiat, enz. Plots kwam Dave Martens naar de afsluiting. Hij was reeds gefinished, en riep mij ook een proficiat toe, en we gaven een high five. Reuze fijn. Door de vermoeidheid, de pijntjes, kwam dit allemaal extra goed en tof over. Ik was ook enorm fier op mijn eerste 100. Heb zelf de vreugde-traantjes moeten bedwingen. In de laatste bocht nog bijna verkeerd gelopen, maar een goede organisatie stuurde mij het juiste pad op. En juist voor de laatste matten, de verdiende ananas en een Bornemse Trippel. De mat over, chip scannen en onmiddellijk medaille en diploma met alle tussentijden. Supper leuk. T-shirt afgehaald en naar huis om de nodige slaap in te halen. Een supper gevoel.

Bedoeling komende week
Opnieuw een relatieve rustige week. Gezien de 100K v d voorbije week, ga ik het nog ietsje rustiger doen. Maar ga wel proberen aan de 5d te komen, maar met "snelwandelen" ipv lopen. En vanaf vrijdag zien we wel hoe het lichaam gerecupereerd is.