Trail des bosses

Zaterdagochtend over Brussel en via Lembeek Vlaams Brabant verlaten. En via Tubize Waals Brabant binnen gereden. Daarna Hennuyères, deelgemeente van Braine-Le-Comte. En voor de fiere Vlamingen 't was dus in 's Gravenbrakel om doen. Aan een klein parochiezaaltje was een bescheiden tent neergezet. De 500 vooraf ingeschreven lopers konden hier hun nummer afhalen. Direct al heel wat gekende gezichten.

Had het nog nooit eerder gezien, maar ons nummer was een stevige zelfklever. Die je zonder speldjes gewoon op uw trui kon kleven. Praktisch. En na een korte eentalig Franse briefing konden we "zonder vertraging" (eigenlijk 7 min, maar zo nauw steekt het niet bij de Franstaligen) van start gaan. Of toch eerst nog een kleine mededeling. De halve is eerder een 23km en de marathon eigenlijk 43km. Leuk dat we het vooraf weten.

Al vrij snel doken we het bos in. De zon raakte zelfs tussen de takken door, het waren aangename loopomstandigheden. Onze weg moesten we proberen vinden aan de hand van vrij grote papieren pijlen die op de bomen geniet waren. Rode voor de hele en gele voor de halve marathon. Een uitspraak waarvan het eerste gedeelte onder de vlamingen (en 't waren nogthans geen Westvlamingen) toch wel voor wat verwarring zorgde. Maar alle gekheid op een stokje we zochten onze weg in Les Bosses de la Houssières. Zonder heel grote zware klimmen voorgeschoteld te krijgen ging het toch voortdurend redelijk omhoog en naar beneden. Ondanks een rustig tempo ging de hartslag toch reeds heel vroeg in de
wedstrijd al boven de 160. In het begin kwam ik bij Krekenlopers Agnes, Christophe en Luc die de halve marathon deden. Deze avond was er immers ook nog de prijsuitrijking van de Marathon & ultracup 2010 waar Luc bij was. En we zetten onze slalom tussen de bomen verder. Behalve op en neer speelde ook de ondergrond ons op vele plaatsen nog eens parten. We kwamen heel wat slijk tegen soms in zware klei rijke grond. Trailschoenen waren hier duidelijk een voordeel. Maar er werd heel wat heen en weer geslipt. Ondanks alles liep het voor mij vrij vlot. Vanuit de achtergrond kwam er plots een bekend gezicht af. Na een rustige start was Dirk aka De Reus van Vlaanderen aan zijn inhaalwedstrijd begonnen. Nummer 20 die er aan moest geloven was cremke. Hij schakelde nog eens een versnelling lager en we konden een tijdje samen van

de mooie omgeving genieten en eens goed bijpraten. Zo kwamen we aan de eerste bevoorrading. Anders dan eerst aangekondigd, wel voor de start vermeld, waren er 2 bevoorradingen voor de marathon lopers. Op het einde van het jaar hoop ik marathon du Medoc te lopen. Maar hier bij de eerste bevoorrading konden we ook reeds genieten van een stukje foie, ganzepate, en een bijpassende zoete witte wijn. Jammer dat er nog kilometers gepland waren. Hier maakte ik een eerste foutje door mijn drankgordel niet opnieuw bij te vullen en ietsje te snel te herstarten. Terug al pratend ging het een beetje sneller dan in het begin verder met Dirk. Wanneer zijn Alpenbenen in de beklimming zicht te veel moesten inhouden voor een langzamerhand vermoeid gerakend cremke vroeg hij of hij er van door mocht gaan. Vanzelfsprekend. Tot bij de aankomst, ik zet er enen klaar. Geen kwaad woord anders over Dirk. Maar ondanks de belofte was het toch een vrij droge bedoening bij de aankomst. Gelukkig dat de organisatie daar nog het een en het ander voorzien had. Onder weg waren we ondertussen wel een paar pittige beklimmingen tegen gekomen. Voor de zekerheid werden op 2 plaatsen koorden gehangen zodat we enige hulp hadden om de beklimming en afdaling meester te kunnen. Op kilometer 31 kwamen we aan de 2° bevoorrading. Nu wel uitgebreid drinken, en drankgordel aanvullen. En weg waren we voor een laatste stukje. Alsof er nog niet genoeg modder was begon het ook nog lichtjes te regenen. Gelukkig waren we reeds bij kilometer 41. Het werden er uiteindelijk wel 43,2km. En voor het lopen + fotograferen, koste mij dat vrij veel tijd. Ik kwam uit op 4h53m.

Nog extra foto's vind je hier. Mijn nieuwe aanwinst heeft zich ook direct mogen bewijzen.