Het pajottenland op zijn mooist!-tochten

Heel wat wandeltochten in Oost- en West-Vlaanderen. Toch koos ik voor een wandeling in Elingen in Vlaams Brabant. Aangekondigd als "Door de heuvelende groene Pajotse natuur met prachtige vergezichten. Het parcours bestaat uit een maximum aan paadjes, veldwegjes en privédomeinen. Hier telt de natuur!"

Koos voor de 32km (werkelijke afstand 33,6). De eerste lus was behoorlijk lang, maar werden steeds korter: 10,4; 6,6; 6,3; 5,5 en 4,8.

Pas vertrokken en bij de eerst grindweg verlieten we meteen de verharde weg. Hoewel in deze koude periode verhard - onverhard weinig verschil maakt. De paden voelden aan als keiharde beton. Maar geen geklaag. In de eerste lus weinig verhard, zeer veel grint. En voor iemand uit het "vlakke platte land" zwaar heuvelend. Na een kilometer of 3 à 4 had ik al redelijk op de adem getrapt in een van de bergopjes. Maar het was genieten temidden van de velden en in een immense stilte. Dit door mijn laate start en het direct splitsen van de lange afstanden. Het duurde meer dan 8km vooraleer ik een eerste wandelaar inhaalde.

Na een eerste rust en een warme choco om op te warmen volgde een tweede lus. Deze keer geen grint maar zeer veel "privé domeinen". Eigenlijk wil dit zeggen dwars door de weides. Deze lagen er op veel plaatsen enorm hard hobbelig bij. Wat het lopen soms onmogelijk maakte. Op de betere plaatsen brachten korte dribbelpasjes op de topjes van de bobbels nog oplossing. Terwijl ik na één uur nog verrast was dat ik iets meer dan 1km op de teller had. Bracht deze ondergrond de gemiddelde snelheid serieus naar beneden. In de weides was het parcours dan ook nog niet altijd ideaal aangeduid (iets te zuinig omgesprongen met het lint). Hierdoor werd deze lus iets langer dan 6,6km.

De derde lus was wat meer afwisselend aardeweg, grintweg en weide. Een gezonde mix met af en toe een zeer klein stukje verhard. Zo kwamen we aan een volgende rustpost die met een tent was opgetrokken in de natuur. Op een plaats waar enkelen ook een schaatsvijver gevonden hadden.

Ook de laatste 2 lussen waren een mooie afwisseling. Hoewel nog met een vrij zware klim in een hobbelige weide gevolgd door een gevaarlijke afdaling. Het zwaarste stukje zat redelijk achteraan. Om de afwisseling volledig te maken kregen we ook nog en redelijk lang stuk kasseien voorgeschoteld. En gezien de start in een parochiezaaltje naast de kerk was. En men al zeer lang de gewoonte heeft om kerken op heuvelruggen te bouwen. Mochten we eindigen met nog een lange beklimming naar de finish. Ruim 34km op de teller.

In het start- en finishzaaltje was er nog een fruitboer die Jonagold uit het pajottenland verkocht. Voor maar 2,5€ hebben we nog 3kg om na te genieten. Het was immers een zeer geslaagde wandeling. Zeker een aanrader voor lopers die volgend jaar een mooie duurloop plannen in deze periode van het jaar.