Rotterdam

Na Zwalm was op woensdag 50km trail voorzien in het Nederlandse Zeeland. Omgeving Zoutelande, gekend van de Zeeland marathon. Maar toen er de mogelijkheid kwam om in Rotterdam te pacen voor de 3h45 moest ik beetje bijsturen. Zwalm voelde reeds zwaar aan voor de benen. Voorzichtigheid was dus nodig. Anderzijds was de Trail voor Special heroes. Het goede doel konden we toch niet in de steek laten. We zouden woensdag wel zien.

Woensdag-morgen naar Zeeland. Vanop een school met "Special Heroes" (kinderen met handicap) vertrokken we voor 1km lopen met de kinderen. Daar zouden deze dan met de schooljuffen terug wandelen en wij gingen door. Jarige Ingrid die voor haar 50° verjaardag 5 trailtjes van 50K zou lopen op 5 dagen werd onze gids. Even nog wat centrum straten, maar al vlug waren we aan de dijk en aan het strand. We trokken door de duinen. Wel meestal verhard. En na 10K een eerste verzorgde stop. Alles liep prima. In het volgende stuk werd het iets pittiger. Hogere duinen, maar het bleef wel overwegend verhard. Tot we in Zoutelande kwamen. Ter hoogte van de gekende finish was de tweede bevoorrading. Zelfs soep kregen we. En na bijtanken, niet te lang wachten want de wind was koud. In het derde stuk begon ik de benen te voelen en besloot dat ik gewoon rustig tot de volgende post zou lopen en daar uitstappen. We volgden nu de marathon route in de omgekeerde richting. En ook Cocq kreeg het moeilijk. Omdat hij de volgende dag ook nog mee liep en op zondag de marathon zou hij ook uitstappen. Na wat energie aanvullen op de derde post werden we mooi weer terug gebracht naar de startplaats. Mooie organisatie. Vooral de eerste kilometers met de kids was speciaal en zeer leuk.

Zondag morgen dan vroeg op en kinderoppas present. Dus konden we aanzetten naar Rotterdam. Via een park & ride en metro kwam ik aan bij de startplaats. Het verzamelpunt voor de pacers was vlakbij. Daar reeds verschillende bekenden zoals Jet, Lydia, Remco, Joeri, Mo, ... Vervolgens naar de afspraakplaats waar de lopers ons konden vervoegen tot 10h en dan het startvak in. Na een Lee Towers hit konden we gaan. De marathon van Rotterdam is echter zo druk dat we in de eerste kilometers enorm moesten slalommen en niet aan ons tempo toe kwamen. Het slalommen zou de ganse dag blijven. Maar vanaf 2,5 à 3km kwamen we toch in het juiste tempo. Eigenlijk liepen we zelfs sneller, maar die extra energie ging verloren in het slalommen. Terwijl ik bij de eerste bevoorradingen nog drank nam en doorgaf naar andere lopers. Voelde ik dat ik niet met energie mocht spelen. Het werd ook warmer. En aan iedere bevoorrading werd dan ook meer dan één bekertje genomen. In eerste instantie nam ik de bekertjes die vanuit de verte precies een schuimlaag hadden niet. Later bleek dat om een sponsje te gaan. Vond ik dan een een goed idee. Want bij het aannemen verlies je zo minder water. Nam het sponsje er uit en dronk alles op. Sponsje kon je nog gebruiken voor voorhoofd. (Later vertelde men mij dat de sponsjes zelfs inkeepingen hebben om vlotter te kunnen drinken. Eigenlijk moet je ze dus zelfs niet uithalen). Aan kilometer 25 trok ik het pacers balonnetje los. De groep was nu toch gevormd, de volgers wisten bij wie ze terecht moesten. Hadden ook nog een truitje aan met de doeltijd op. Iets voorbij kilometer 30 vreesde ik dat ik niet onder de 3h45 zou finishen. Ik trok mijn pace truitje uit en stopte het weg. Toch kon ik achteraan het groepje vast klampen. En kon even verder terug komen. Deed truitje terug aan. Het zelfde verhaaltje volgde nog eens. Maar als ik voorbij kilometer 36-37 toch nog mee was met medepacers Remco en Lydia zou ik op karakter er nu wel bij blijven. Het had veel moeite gekost. Maar met onze drietjes konden we finishen. Door de drukte van deze marathon. Het vele geslalom was er eigenlijk nooit echt sprake geweest van een echte groep. Ook bij de finish vond ik het moeilijk om te zeggen wie we nu hadden meegetrokken. Maar al weer eentje er bij. En blij dat we nu ook Rotterdam eens gelopen hebben. Het pacen is altijd een leuk jobke.