60 v Texel

Texel werd niet enkel een loopje, maar ook een familie-vakantie. Dankzij de meiden van Filip & Veerle had ik een babysit voor tijdens de loop. Op vrijdag, na schooltijd, vertrokken. Vanaf zaterdag werd het fietsen, maar vooral tropisch zwembad bezoeken. 's avonds nog een gezelschapsspel. En op maandag volgde dan de 60 van Texel.

Voor de start geflyerd en vele bekenden gezien en gesproken. Klaar in het startvak zei Luc dat hij voor de 6h ging. Voegde er ook aan toe dat ik dat moest kunnen. Zou hem volgen. Ook Lydia stond er bij en we vertrokken samen. Tot Hans voorbijkwam wat voor Lydia een teken was om klein beetje te versnellen. Lang liep ze kort voor ons uit. Eerst met Hans daarna in haar eentje tussen een lang lint van strandploeteraars. Want dat is Texel. Verhard starten. En na een paar kilometer een eerste zware zandstrook. Op die zandstrook koos ik er voor mij wat weg te steken. Als we het strand af gingen had ik Lydia net terug bijgehaald. In het bos/duinen liep zij aanvankelijk eerst gewoon mee. Maar eenmaal bekomen van de voorbije strandstrook ging ze versnellen en bleef ik achter. Ondertussen was er ook tov Luc een gaatje gevallen. Na de 2° bevoorradingspost was het even over een duinenpad met af en toe ploeteren door het zand dat over het pad was gewaaid. Terug het strand op. En bij Lydia kon ik melden dat de "jojo" daar opnieuw was. In deze 2° strook was Henry de perfecte haas waar ik mij kon achter weg steken. En bleek dat de tweede die dit deed Fernand was. Raar was wel dat ik er al een hele tijd achter liep alvorens dit op te merken. Juist voor het verlaten van het strand was Luc daar terug. Hij koos een pad veel meer naar de duinen toe. En als ik dit zag, plaatste ik mij direct in zijn voetsporen. Na de bevoorrading ging Luc een babbeltje aan met Nitish. Juist in een bergaf. Ik liet mij gaan en sloeg opnieuw een gaatje. Ook Lydia was na die zandstrook een eindje achter. Het pad liep nu verhard door de duinen. Een mooi gebied, maar de golvingen en de strakke tegen wind maakten dit lastig. Aanvankelijk lieppen we met 3. Fernand, ikzelf en een mij onbekende loper. Om beurt de kop doen. Met Fernand als de slimste en korste aflossingsbeurten. De 2 gingen klein stapje sneller en ik liet een gaatje vallen. Enkel de onbekende loper zou ik nog kunnen terug halen. Het was nu alleen opbotsen tegen de wind. Het werd wat zwaarder, maar kilometerpunt 35 keken we naar uit, want daar zou de wind in de rug komen. Bovendien is het van daar af verhard. Maar net als het makkelijker moest worden liepen de benen leeg en had ik de indruk dat het tempo zakte. Toch haalde ik Hans in die misselijk was. Later zou blijken dat hij even in de ambulance terecht kwam. En even verder, net op dat moeilijke moment komt Lydia terug uit de achtergrond. Loopt hier vlotter dan op het strand was de leuke boodschap. En meteen er op en er over. Dit is de laatste "jojo" beweging was het enige wat ik nog kon uitbrengen. Toch besloot ik eens op de tanden te bijten en concentreerde mij volledig op de tred en volgde die. Als ook hier een kleine versnelling kwam zei ik al vaarwel. Maar toch beet ik nog vast. Na de bevoorrading gingen we vlug terug door. Aan km 40 een telefoontje voor Lydia wat het tempo gelukkig opnieuw wat zakte. Maar werd snel hernomen. Marathon punt voorbij. En een klein beetje verder gebeurde wat ik niet meer verwachte. Lydia ging naar de andere kant van de weg. En ging stappen. Even getwijfeld, vanuit de verte nog een aanmoedigingsgebaar. Toen kwam ik aan het 2° wisselpunt waar ook de bussen stonden die naar aankomst voeren. Dacht direct dat dit wel eens het lot v d stapster kon worden. Maar door haar toedoen had ik een beter tempo terug gevonden. Nu ging mijn gedachte naar Luc uit. Typisch is dat hij op het einde vanuit de achtergrond terug komt. Ik wou hem voor blijven en vechten om onder de 6h te blijven. Laatste bevoorrading gaf opnieuw vleugels. Hoewel er nog moeilijke passages volgden werd dit toch een inhaalrace. En het was een opluchting om Luc voor te blijven. En toen ik het laatste bochtje nam en de klok zag werd ik helemaal gelukkig. 5h50. Maar liefst 30m sneller dan 2j geleden.

Bij aankomst in de bungalow volgde nog een vaderlijke verplichting. Het tropische zwembad. De volgende dag nog een laatste keer afscheid nemen van het tropische zwembad en met de bood garnalen vissen en zeehonden gaan kijken. Maar voor dat laatste was de timing niet zo goed. Nog een lange terug weg. En kids en papa konden terug kijken op een geslaagd verlengd paasweekend.