Herfstvakantie. Met de kids enkele dagen naar Londen. Als ze terug bij de mama waren direct de marathonkalender(s) gaan opzoeken voor het komende weekend. Oog viel op Rursee. Zonder veel details te bekijken. Echter donderdagnacht ziek geworden. Zeer lang in bed blijven liggen, maar in de late namiddag toch 10km in 't bos gaan lopen en deed deugd. Vrijdagnacht weer slecht. Zaterdag 15km in bos gaan lopen en voelde opnieuw zeer goed aan. Toch plan om op zaterdag al te vertrekken maar laten varen en in bedje ipv in auto geslapen. Geslapen? Rot nacht met zweet, koude rillingen, hoesten, dafalgan, whiskey, ... Maar toen de wekker ging voelde ik mij direct wakker en voldoende fris. De lange autorit vermoeide wel wat, maar mooi op tijd had ik de tent gevonden waar alles te doen was.
Ondertussen had ik via FB gelezen dat Filip H er ook zou lopen. Hij poste parcours en zo was ik al klein beetje beter voorbereid. Zonder verder te kijken dan toch maar gewone en trailschoenen meegenomen, camelback, ... uit voorzorg. Was daar pas en kwam direct nog een reeks bekenden uit Genk tegen. Moet tegenwoordig de marathons al ver gaan zoeken om incognito te gaan. Luisterde eens naar de ervaring met Rursee en de doelstellingen. Iedereen zou het kalm aan doen. Moest dus wel lukken om een gepast tempo te vinden met een leuke babbel er bij. Koos ook voor de gewone schoenen. Eerste helft zou wel overwegend onverharde paden blijken. Maar heel goed beloopbaar en dus goede schoenkeuze. Tweede helft was dan weer bijna volledig verhard.
Ondertussen werd de start gegeven. In een aangenaam zonnetje achteraan plaats gevat zoals vele Vlamingen. Ook enkele uit Aalst en een eerste babbeltje vulde de eerste kilometers. Liep in de omgeving van Filip, maar in een afdaling profiteerde ik van mijn beenlengte. Het gaatje op Vanessa werd toegelopen. We hadden weer iemand gevonden om te babbelen. En ook Filip kwam in de eerste zware klim er weer bij.
Net voor de eerste bevoorrading mochten we een grote stuwdam over. Mooi uitzicht. De bevoorradingen was eerst water en warme thee. Iets verder kwam er ook isotoon, banaan en appel bij. En de laatste 3 ook cola en chocolade. Perfect ingedeeld. Zo hoopte ik ook voor mijn marathon. Maar door de gezelligheid te willen opzoeken had ik al snel de indruk iets te snel gestart te zijn. Maar in deze omgeving vlogen de kilometers letterlijk voorbij. Zo had ik echt niet gedacht al 7K gelopen te hebben toen de eerste bevoorrading opdook. En ook de splitsing met de 10 mijl was er veel sneller dan verwacht. In een bergop besloot ik Vanessa en Filip niet meer bij te benen en het rustiger aan te doen. Ook in de afdalingen die volgden kon ik het gat nooit meer dicht lopen. Ondanks het alleen vallen merkte ik plots reeds over de helft te zitten. Dacht toen ook dat het nog vrij lang was en dat het kilometers aftellen nog een tijdje zouden duren.
Door de zware nachten voelden de bovenbenen ondertussen wat slapjes. Had de indruk niet echt kracht te kunnen zetten en zo snelheid te missen. Maar het verval bleef beperkt. Zonder de snelheid hoog te leggen, bleef het toch nog vlotjes lopen. Een beperkt aantal lopers haalden mij in, maar ik kon toch ook nog iets meer lopers bij halen. Het aftellen van de kilometers bleef dus verrassend snel gaan. Een goeie 5K voor de finish kwam er een loper van een andere weg gelopen. Maar ik herkende hem dat ik hem al eens had ingehaald. Net toen ik hem bijna nog eens inhaalde stopte er een blauw wagentje en stapte hij in. Zou deze ook beweren er een marathon bij te hebben? Een paar 100m verder waren daar plots de loopster en loper uit Aalst terug. Had al vaak gezien aan hun fietsbegeleider met Duvel trui dat ze eigenlijk niet ver achter zaten. Maar daar kwamen ze terug bij mij. Dit was de laatste serieuze klim konden ze mij vertellen. Eens boven hervatte ik. Nog een goeie 4K en inderdaad overwegend dalend. Ik vond opnieuw wat extra kracht en liep terug weg van het carnavalsgekke volkje. Verschoot er zelf van. Nog iets meer dan een kilometer en zie nog een dame voor mij lopen. Als die mijn voetstappen hoort naderen versnelt ze om de finish voor mij te kunnen halen. Koppig dat ik ben ga ik opzettelijk ook versnellen en haal haar bij. Laatste klimmetje naar de brug op, nog een korte bocht en ik was haar voor. Even goed laten voelen dat ik haar nog voor kon zijn. En dan in dat laatste stukje alsnog vertraagd en haar net voor mij laten finishen. FF gespeeld, maar een mens moet hem toch ergens mee bezig houden hè.
Ondanks dat ik na de finish snel de tent binnen kon, voelde het toch snel koud aan. Maar vlug terug naar huis met de verwarming in de wagen iets hoger dan anders. Hopelijk komt het de volgende dagen snel iets beter. Maar nr 96 kunnen ze alvast niet meer afpakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten