Met enige twijfel

Vrijdag tijdens de hokey van de dochter een toerke tempoloop gelopen. Zaterdag in Gistel rustig gestart. Maar na enkele kilometer van de ene loper naar de andere gerend. Praatje en terug verder. De laatste 2km dan een jong gastje op sleeptouw genomen. 12km was dan toch in 1h01 afgewerkt.

En op zondag was ik voor het 4° jaar op rij ingeschreven voor de Uewersauer trail. Sta er telkens van versteld hoe weinig Vlamingen afzakken naar deze mooie trail. Maar ondanks de mooie trail had ik ook wat minder zin. Net als Steenbergen heeft Nijvel voor een dipje gezorgd. Anderzijds werd er in de voorbereiding van deze 2 wedstrijden heel wat afgelopen, waardoor een nieuwe uitdaging ontstaan is. Nr 100 op 21/12. En daardoor was de enige motivatie om naar Luxemburg te trekken dan ook nr 97 te kunnen bijschrijven. Op zaterdag vertrokken. Een ziekenhuis bezoek zorgde er voor dat ik wat later was. En gezien de mist dan maar op 11km van de start blijven slapen. Mooi rustig plekje, perfect geslapen, maar beetje te kort. Slaatje gegeten, peerke, en naar de start. Nummer afgehaald en nog beetje neergelegd tot 30m voor de start. Vlug gaan omkleden en we stonden er klaar voor. GPS had ik niet mee. Vorige marathon bevestigde nog eens wat ik al wist. De vorm is verre van goed. Dus wordt een rustig loopje.

Achteraan gestart. Eerste afdaling moest dus rustig aan. De eerste bergop en de benen voelden zwaar. Het enige dat vandaag dus telt is finishen. Ook in de volgende afdaling waar het slalommen is tussen de bomen kwam voorzichtigheid op de eerste plaats. Had iets te veel schrik om alles wat kan fout gaan. En die nr 97 wou ik zo graag. De afdaling liep daardoor zeer stroef. Liep dus eigenlijk maar half te genieten. Keek wel eens rond bij een ver gezicht. Maar zonder gps wist ik niet hoe ver ik was. Hoe lang we bezig waren. En ipv rust bracht dit deze keer stress. Hoe ben ik bezig? Het bordje 5K had ik gezien. Maar 10 had ik gemist. Daarna zag ik ze wel. En voor ik het wist zat ik al voorbij de helft. Dan volgt traditioneel de lange afdaling naar het meer. Daar werden de eerste reeks "lijken gepikt". Over de pontonbrug het meer over. En weer iets bijgeleerd. De reden dat er een verhoging in zit. De drijvende ponton past zich aan volgens de waterstand. Bij laag water zit er dus een behoorlijke klim in. En vandaag hadden we dat "geluk". En bij hoog water kan het zelfs vlak worden. Goed bedacht dus. Kilometer 30 volgde en langs de kunstwerkjes die op het parcours staan, kon ik verder plaatsen winnen. De afdaling naar de 4° bevoorrading. En dan volgt het favoriete stukje

Nu volgde een kilometer of 8 waar de stress terug vergeten werd. Eerst nog een brede rivier aan onze rechter kant. Langs single tracks stroom op waarts. En de rivier wordt snel kleiner (door de stuwdam). Dan wijzigt ze in een kabbelend riviertje. De stenen, bomen en kleine hoogteverschillekes zorgen voor een aangenaam muziekje. Het heldere water maakt wat wit schuim telkens het even naar beneden stort. In zo'n omgeving wordt de stress vergeten en gaat het lopen (zelfs stroomopwaarts) behoorlijk vlot. De plaatsen worden verder gewonnen. Geen enkel idee aan welk tempo ik bezig ben. Denk dat dit mijn traagste editie ooit wordt. Net voorbij het bordje van 40K haal ik een loper in die bij het bordje naar zijn gps/uurwerk had gekeken. 4h53, als je de laatste 10 in een uurtje doet ben je in 6 uur binnen. Met de hoogteverschillen en deze ondergrond is dat natuurlijk onhaalbaar. Zeker na reeds 40K gelopen te hebben. We doen dus maar gewoon rustig verder. De laatste bevoorrading. Rustig banaantje en tucje eten. Gelleke nemen. Wat water en nog een colaatje. En dan toch maar weer aanzetten. Nu volgt nog de steilste klim. Gezien alles rustig aan gedaan werd had ik voldoende reserve om deze vrij vlot op te wandelen. Beter dan alle vorige jaren. Iets verder toch nog eens gevraagd hoe de stand qua tijd was. 5h43. En volgens mij kan het toch zo ver niet meer zijn. Nog wat verder liggen er nog eens matten. En net daar haal ik 3 lopers in. Iemand idee hoe ver het nog is? 2K. Humm. Zou een sub 6h dan toch nog mogelijk zijn? Ben dan maar gaan versnellen. Camping vlug door. Tunnel onder de N15 serieus doorgelopen. En nu nog rond dat bosje. En dan kom ik aan die hondeclub en is het laatste stukje verhard. Eerst nog bordje van laatste kilometer. Niets meer vragen, gewoon lopen. In de laatste bocht zie ik de tijdsklok. 6h00m10s. Nog een spurtje trekken en het moet een 20 à 30s boven de 6h zijn. Maar dat is bruto. Bij de start had ik gezien dat ik ruim 50s na de start over de matten ging. Dus netto loop ik voor het eerst in 4 jaar onder de 6h.

Geleerd dat zonder GPS lopen niet altijd rust brengt. Maar soms juist voor stress zorgt. Ook die 100° zorgt daarvoor. Was nogthans al eens verwittigd door een SMC'er die dat al achter de rug heeft. Maar met 97 op de palmares. En Lomel en Gent voor de boeg. Kijken we hoopvol naar 21 december vooruit.