2 weken voor de eigen organisatie had ik er ook wel eens zin in. De vorm zat goed. Nu nog een vlak parcours en goede weersomstandigheden. Dan zou ik wel eens een PR kunnen lopen. Op 27/6 trok ik naar Haarlemmermeer. Via tussenstop Sint-Niklaas waar ik Dirk oppikte. Een lange weg tot net onder Amsterdam. Met 2 gaat dat veel vlugger voorbij. We konden inschrijven in een grote glazen serre, die dienst deed als expo hal. Ooit gebouwd voor een bloemententoonstelling. Er was daar een rondje uitgezet van iets meer dan 2km. In dat rondje zaten 2 lichte hellingetjes. Door de vorm, en de kiné oefeningen leken de hellingetjes wel haalbaar.
Dan ook van bij de start toch voor dat PR gegaan. Hoorde dat Nitish voor een training ging. Voor hem betekende dat 64 à 66km. Goed geluisterd en direct wieltjeszuiger gespeeld. Er vormde zich een groepje met oa Heidi en Ghislain. Ghislain hoorde dat ik voor een PR ging. Zonder iets te vragen liep hij heel constant net boven de 11km/h. Na een uurtje of 2 bleef Ghislain wat achter en ik ging aan het zelfde tempo door. Ondanks de helling en het toch wel warme weer bleven de rondjes goed vlotten. Het uitgewerkte drank en gellekes plan zorgde er van dat ik beetje last kreeg van de buik. Daarom liet ik de gels maar links liggen en schakelde over op cola en water. Zonder sanitaire stop zou het PR mooier en vetter zijn. Maar plots was er die helling te veel. Waar de ronde voordien nog alles vlot liep, was de helling nu te zwaar. Boven herstarten lukte nog wel. Maar toch niet meer zoals voorheen. Nog een ronde geforceerd om er het tempo toch in te houden. Maar het lukte niet. Het voelde alsof ik mijzelf een blesure zou lopen. Ik wou dan ook gaan stoppen. Tot Els mij aanmaande verder te doen. In de Sparta zou dat ook nodig zijn. Daarom toch blijven wandelen. En zo bij Jacques terecht gekomen. Weet bij God niet meer over wat we exact begonnen zijn. Het werd een heel lang en heel interessant gesprek. Soms andere mening, andere strekking. Wel met respect voor elkaar. Ondertussen goed gerecupereerd en begonnen we een deel van de ronde opnieuw te lopen. Enkele minuten voor tijd kwam Els bij ons en ze was op weg naar een PR. Samen besloten haar te vergezellen. En zo nog een stukje doorgelopen. Plan was in buurt van de 0-lijn te finishen zodat onze restmeters vlug opgemeten waren. Maar door nog eens door te lopen met Els finishten we op de verst mogelijke plaats. Was wel lekker warm en niet erg om te moeten wachten op het opmeten van de restmeters. Zo kwam ik uit op 54km600. Een heel stuk onder de verhoopte 66km. En toch gaan we die ooit eens lopen op een 6 uur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten