Loopweekendje

Vrijdag de werkdag vroeg afgesloten. Zo kon ik 6 rondjes rond de Watersportbaan in Gent gaan lopen. Dit terwijl Joeri Deconinck zijn "Hero for one day marathon" aan het lopen was. De wind maakte één kant van het parcours echt wel koud. Maar toch 30K op de teller.

Na een spelletjesavond bij de Speelanderthalers volgde een te korte nachtrust. Heidi stond wel stipt op tijd op mijn oprit. En met een kleine vertraging waren we weg om in de omgeving van Waterloo een nieuw trailke te gaan lopen. 62K en maar 300m. Kortere afstanden waren mogelijk. En dus aangekondigd als een makkelijke instaptrail. Lijkt mogelijk om tegen 19h terug te zijn op het clubfeest van de Runners. Daar toegekomen direct al wat bekenden. Fernand, Bram, Micha, Els, Geert, ... En na een briefing konden we met maar 10m vertraging (Waals Brabant dus vertraging is normaal) van start gaan. Beetje bij beetje rekte het peleton. Na een 5-tal kilometers een kruispunt zonder pijltje. Enkele lopers keren terug. En ja hoor, daar staat ééntje recht door, dus laat ons kruispunt maar over steken. Het was terug meer een groep dan een lint en we liepen het bos in. Wel een aanduiding van privé terein. En een goeie kilometer verder nog steeds geen aanduidingen en er waren splitsingen. De groep werd nog groter, en denk dat bijna het volledige deelnemersveld daar in groep mocht terug keren. De organisatie kwam er bij. Blijkbaar een pijltje afgekraakt zodat we niet zagen dat we links moesten. En een ander opzettelijk verkeerd gehangen. Sabotage dus. Eerste bevoorrading zou na 27K volgen. Met 29,9km kwamen we er aan. Ondertussen hadden we vrij veel verhard gehad voor een trail. Ook opnieuw last van het bevriezen van het waterdarmpje v d camelbak. Een keer water niet terug geblazen en 't was al van dat. Met de handschoen even warm gemaakt en was terug in orde. Heidi had meer last en even geholpen om camelbak en jasje af te doen en camelbak onder het jasje terug aan te doen. Een eindje verder zou ze terug kunnen drinken. Terwijl we 2 weken terug in Trail des bosses nog vertelden dat het zo zwaar was door de modder. Moeten we nu vertellen dat het zwaar is doordat de keiharde onregelmatige grond zeer moeilijk loopt. Heel goed oppassen waar je de voeten zet. En zwaar corrigeren vanuit de enkels. Niet makkelijk. Ter hoogte van het station van Ter Hulpe waren werkzaamheden aan het spoor. En even verder liep ik blijkbaar aan de verkeerde kant van het spoor. In de nieuwe spoorwegbedding lag plots een grote zandhoop als een muur voor mij. Terug keren. Een geluk bij een ongeluk was dat er voor de werkmensen een Dixit stond en ik voor de tweede keer onder mijn weg zo'n wc-cabinneke goed kon gebruiken. En telkens was er zelfs papier voor handen. Het mislopen, de koude op de benen, het lastige parcours enerzijds en het klein beetje dekking in het cabinneke lieten mij even rusten. Tijd werd nog meer een bijzaak dan anders op een trail. De moed terug samen gescharreld en de weg terug gezocht. Kwam al snel opnieuw lopers tegen en liep nu sneller dan deze en starte een inhaalrace. Benny kon van mijn terug komst profiteren en ook opnieuw een tandje bij steken. Nog 25K en het mooiste moest nog komen. Het laatste stukje was echt mooi. Aan de bevoorrading zelfde tijd genomen en samen terug weg. Lange tijd met ons tweetjes. Toen we zicht kregen op de Leeuw v Waterloo kregen we ook nog 4 lopers in het vizier. Het zouden niet de laatste zijn die we konden inhalen. Ook Fernand haalden we nog in, en die sleepten we ook mee. Met ons drietjes mooi binnen de 8h de trail volbracht. Zowel de hoogte als de afstandmeters overtroffen ruimschoots wat de organisatie aankondigde. Na de bevoorrading kregen we nog een pasta en een extra drankje en we konden terug naar huis.

Ook na het clubfeest mocht de nacht wat langer geduurd hebben. Maar tussen 11 en 12h werden we in Uden verwacht. Voor het 3° jaar op rij naar de vriendschapsloop van Tiny. Prachtige omgeving, altijd leuke bende. Dit jaar waren we echter maar met 7. En al van bij het opstaan zag het wit voor de ogen. Ook in Uden kregen we het parcours alweer op een andere manier te zien. De sneeuw bleef heel lang aanhouden, en het was in een echt wit tapijt dat we liepen. Zeer mooi. En zo werden mijn laatste 3 trailparcours telkens iets heel anders. En telkens op een andere manier heel lastig. Want ook in de sneeuw was het lastig lopen en moesten de enkels meer dan gewild corrigeren. Met de kilometers v h weekend in het lichaam werden de laatste 10 alsmaar zwaarder en lastiger. Zeker als de ondergrond oneffener werd. Maar aangekomen bij Tiny thuis wachte een lekkere verse tomate-bonensoep van Tiny's vrouwtje. Na een deugddoende douche konden we nog van twee verschillende quiches proeven. Nog wat gezellig bijgekletst en we konden terug naar huis.

Met dit loopweekend hebben we het lichaam opnieuw een stapje verder gebracht. Het moet nu even bekomen van de kilometers en blaren. En hopelijk kunnen we er binnenkort dan weer tegen aan.