97-98-99-100

Een week niet gelopen. Dan op woensdag een klein duurloopje. Donderdag niet lopen, maar naar de avond toe steeds meer last van de hiel. Op vrijdag ging het nog verder achteruit. 's Avonds toch naar Kerstloop in Brugge om te testen. Resultaat was negatief.

Zaterdag toch afgezakt naar Kampenhout. Waren daar zoveel bekenden, en een leuk parcours dat dit zeker genieten zou worden. Hoorde dat Ruth voor een PR van 4h wou gaan. Veerle zou zo lang mogelijk aanpikken. We zien wel wat er met haar pr van 4h06 zou gebeuren. Eerste rondje kwam ik zo bij Omer, Ruth en Veerle terecht. Het werd een leuk tetterloopje. Terug in de sporthal na 39m. De tweede ronde werd het al wat stiller. Maar veel klokvaster dan de 1h19 zou ferm moeilijk geweest zijn. En ondanks een dixit stop hadden we na 3 rondes 1h59m. Gert kwam nu een duurloopje van 2h met ons mee hollen. Het rondje werd nu echt wel lastiger. We probeerden de motivatie goed te houden. Dit is laatste rondje met een klein beetje reserve, dan nog eentje afzien, en dan de ronde van de glorie. En beide dames bleven mooi aanpikken. 2h39 na 28km. De volgende 7 zouden zwaar worden. En nog in het begin van deze ronde liet Ruth al een gaatje vallen. Gert bleef bij haar. Omer wou nog eens onder de 4h lopen en ging door. Ik wachte op Veerle. Samen met Omer spoorden we haar aan om niet op Ruth te wachten. Ze had nu de goeie vorm en de benen voor een mooi resultaat. En we gingen er voor. Met ons drietjes nu. Maar het was lastig. Juist voor het bos deed ik tekens naar Omer om de kop te pakken. Hierdoor kon hij zijn tempo lopen en bleef ik samen met Veerle. In het begin liep Omer niet zo vlug uit. Maar 2km verder toen Gert terug bij ons kwam, was er toch reeds een behoorlijk gaatje. Hij melde dat Ruth moest opgeven wegens maagklachten. En was er direct weer mee weg en liep naar Omer toe. Wij liepen de 35K in 3h21m. Spoorde Veerle nog wat extra aan. De laatste ronde gevraagd niet te veel te babbelen, maar te lopen. Om de paar 100m nog wat extra aanmoedigingen. Ik liep zonder Garmin. Wist totaal niet waar we zouden uitkomen. Maar Veerle behaalde haar PR met 4h02m Nadien gingen we nog bij Ruth langs voor een hapje en een tapje. Was zeer leuk & lekker. Van harte bedankt. En de hiel? In het bos viel dit goed mee. Maar toen ik na het bos terug op de macadam kwam dacht ik dat ik het niet zou halen. Maar na een goeie 2 rondes was de pijn weg. Na het douchen zag Kristof echter aan mijn stappen dat het niet zo best ging.

Na nog een basketwedstrijd in Oostende om de zoon te plezieren, en nog wat gemail en getelefoneer met Kampenhout de dag afgesloten. De volgende dag terug gestart met bellen. Kon mijn vergeten sportzak in Kampenhout gaan halen. En direct doorrijden naar Gent. Even file en 2,5km van de start parkeren. Nog net op tijd om mijn nummer af te halen. De mijnen vonden ze. Die van Luc die daar ook juist was niet meer. Loopschoenen aan, borstnr opgespeld, sportzak in bewaring geven. En naar de start. Iedereen stond al klaar, en bij het startschot nog vlug over de hekkens gekropen. Samen met Fred was ik vertrokken. Even verder kwam ik nog 2 JCA'ers tegen die hun marathon debuut maakten en op 4h mikten. Hun haas Luc hadden ze niet direct gevonden, maar zou even voorop lopen. Ik riep zo luid ik kon "Frikolooooooooo". En dat een paar keer. Heel wat verbaasde gezichten. Ik sprinte een paar tientallen meters vooruit en kon zo de haas van dienst tot stilstand brengen. Even later waren we met 4 JCA'ers en gingen we voor de 4h. Ik zou wel zien hoe ver ik kwam met de benen van gisteren, en de hiel. Er werd opnieuw behoorlijk wat afgetetterd. Ik voelde mij heel goed en maakte nog heel wat reclame voor de bosmarathon op zaterdag 21 december. In een tuin met lege party tafels vroeg ik naar een bevoorrading tegen de volgende ronde. En voor ik het besefte hadden we al 5K gelopen en kregen we sportdrank en water. De eerste ronde om de 5K het zelfde recept. Maar na 15K was er reeds na een kilometer of 3 een volgende bevoorrading. De ronde volgemaakt en we waren weer weg voor een tweede keer het zelfde. Heel wat bruggen. En na de eerste zag ik reeds dat Mario een gaatje liet vallen op Luc en Sabine. Ik was blij dat ik mij mocht opofferen en het ook wat trager doen. Moedigde 21K lang Mario aan om niet te gaan wandelen. Op de tandjes bijten. En behalve bij de beklimmingen van de bruggen en bij de bevoorrading is dit ook gelukt. Soms met wat moeite en extra bemoedigende woorden. Maar het is gelukt. Maar van de 2° ronde onthou ik vooral dat de Gentenaars sympathieke mensen zijn. Naast de bevoorradingen van de organisatie, ook een glaasje cava bij de eerder vermelde partytafels. En bij de suportersclub van Sabine schonken ze mij ook een glaasje cava uit. Na de tunnel in Drongen, kreeg ik de "bergprijs" van de plaatselijke supporters. Het glaasje witte wijn smaakte heel lekker. En deze kleine intermezzo's maakten het iets draaglijker voor een marathon novice. We konden aankondigen dat het minder dan 10 was. Maar één cijferke meer. Minder dan 5, kan al op één hand. De laatste bevoorrading staat dichter, is maar klein stukje. Nog maar 2 bochtjes. En dan de topsporthal binnen en finishen. In 4h12. De eerste ronde wat te snel. Maar de tweede ronde ondanks dat het zwaar was, toch heel goed gelijk gelopen. Proficiat Mario. Je deed dit heel goed.

En de teller? Dacht reeds op 98 te zitten. Maar de Marathon 100 club in Nl erkende de Rock'n Roll Marathon in Julemont niet. Waardoor ik plots weer op 97 zat. Dan maar Kampenhout er bij en was terug 98. Met ook Gent er bij zitten we op 99 (of zelfs 100 met Julemont er bij). En het moet nu nog wel lukken dat we volgende week juist een verjaardagsmarathon organiseren hier in Aalter in het bos. Gezien ik de marathon afstand in jaren en dagen wordt. Oorspronkelijk een verjaardagsmarathon. Maar nu ook een feestje voor de 100°. Hopelijk steekt die hiel geen stokken in de wielen. Maar we kijken er al volledig naar uit ....