Hiep Hiep

Na Gent met de teller op 99 was de rust terug gekeerd. Vrijdag 20 december immers een dag verlof zodat alles mooi kon klaargestoomd. Afhalen wisselgeld, medailles, finishdoek, naturaprijs, verkeerskegels, materieel seingevers en 't was al gauw een stuk in de namiddag. Cafetaria klaar zetten. En pijltjes gaan hangen. Verkeerde volgorde gekozen en was in donker om doen. Kids moesten tijdig in bed dus rest pijltjes dan maar morgen ochtend. In de loop van de dag werd de stress dus alleen maar groter. 's Nachts wakker en dan maar de speech achteraf en de toelichting aan de start geschreven. Bleef te lang donker en dus met Petzel de overige pijltjes gaan plaatsen. Vlug koffie-automaat aan, ontbijt afhalen en kleine mannen uit hun nest om ze te laten helpen. De eerste helpers waren al vroeger in het sportcentrum dan ikzelf. Maar één minuut na 8h waren we er. Gerustgesteld dat mijn vrijwilligers voor de inschrijving er waren, mijn cafetariamannen uit hun bed geraakt. En beetje per beetje kwam de rust terug.

Zag het al vlug drukker worden met haal wat bekende en blije gezichten. Ook reeds felicitaties voor mijn 100°. Maar die moest nog gelopen worden. Mocht zelfs al enkele attenties in ontvangst nemen, terwijl het allemaal nog moest starten. Ondertussen liepen de daginschrijvingen beter dan verwacht. Van de voorinschrijvingen werden er uiteindelijk ook 103 betaald. En de dag zelf kwamen er nog eens 22 bij. Mooie opkomst, en vooral veel bekenden, loopvrienden.

Ondertussen was het nog maar een kleine 10 minuten. Iedereen gevraagd om naar de "Sportstraat" te komen. Even op een verhoogje gaan staan om nog wat laatste mededelingen te doen. Buiten waaide de koude wind, zodat iedereen tot het laatste moment binnen bleef wachten. Geen gedrum aan de startlijn. Eens de start van voor mogen meemaken. En de snelle mannen laten vertrekken en mooi mijn traditionele plaatsje in het pak opgezocht.

Via het grint, straat over en de Finse piste op. Terwijl ik zelf nog een lusje moest lopen rond de duiveltjes velden, waren de eerste daar al weg. Daar volgde een onvermeidelijk stukje openbare weg naar het bos toe. Eerst een stukje dat we enkel bij de aan- en uitloop moesten doen. En dan kwamen we op het lusje. En reeds een eerste maal bij de bevoorrading.

En bij de bevoorrading wisten ze al snel mijn merk en maat. Elke ronde stond een mooie cola op mij te wachten. Zelf heb ik niets te kort gekomen. Maar de tuc-koekjes waren in smaak en hielden het niet tot de laatste passsage van de laatste deelnemer uit. De meesten kregen alles, maar klein beetje extra tuc en sportdrank was perfect geweest.

De loop zelf verliep ietsje anders dan verwacht. In de eerste kilometers had ik rustig gelopen, tijd voor een foto, een praatje. Kwam de boswachter tegen die eens een kijkje kwam nemen. Even stoppen, handje geven, vragen als alles in orde was. Netwerking was bij deze ook weer in orde. Bleef medelopers vinden om te tetteren. Tot de laatste loper waarmee ik aan het praten was een sanitaire stop deed. Liep rustig verder met de rem op en verwachte wel volk uit de achtergrond terug. En daar kwam Luc plots. Ik kreeg de eer deze Spartaan en voorbeeld gedurende mijn 100° marathon aan mijn zijde te hebben. Hierdoor werd het tempo wel wat opgedreven en werd er iets minder rustig gelopen dan ik oorspronkelijk voor ogen had. Heel lang bleven we aan ons eigen tempo verder lopen en werden enkel door de snelle mannen ingehaald. Ondertussen viel mij te binnen dat er medailles te weinig waren gezien de vele daginschrijvingen. Gelukkig was dit voorzien. Maar moest wel de helpers in het sportcentrum kunnen bereiken. Al lopend bellen, de uitleg doen waar en hoeveel medailles bestellen, en we konden weer verder. Ook had ik bij de start nog gevraagd om zeker geen afval in het bos achter te laten. Heb wel een beker, plannetje van het parcours en een 4-tal gel verpakkingen opgeraapt. Telkens wachte Luc heel even, en gingen we weer verder in ons eigen tempo. Lang op de zelfde positie. Maar na enige tijd was er toch een eerste groepje met oa Sandra en Andy waar we bij kwamen. En wat later konden we ze ook achter laten. De weg terug was 4K en een ronde was er 7K. Bij de laatste bevoorrading hadden we al een klein stukje van die laatste ronde er op zitten. Er resten nog ongeveer 10K. Als je in een marathon uw tempo kunt vast houden is dit het moment waar je begint op te schuiven. En ook al lag het bos er vrij goed bij, en niet al te moderig of sompig. Velen vonden het een lastig parcours. De laatste ronde konden we dus nog behoorlijk wat opschuiven. Toen we Agnes tegen kwamen zonder Patricia voorspelde Luc dat deze ons nog zou kunnen inhalen. En inderdaad. Eéntje slaagde er in om ons bij te halen. Het was Patricia. Er op en er over. En weg was ze. We hadden nogthans net een tandje hoger geschakeld omdat Mottigen net voor ons liep. Hij met nr 200 en ik met nr 100. Dat was ondertussen het doel geworden om zo samen te finishen. Mottigen op zijn manier. Wat sneller lopen maar af en toe wandelen. Ikzelf op mijn vaste tempo. Enkel de bergop in de Krommebekstraat moest ik wel wandelen. Daarna nog de Finse piste. En zag daar in de verte voor ons Patricia twijfelen hoe er moest gelopen worden. Gewoon de Finse piste volgen. Maar blijkbaar was dat voor velen niet duidelijk genoeg en had ik daar beter ook pijltjes geplaatst.

Na de Finse piste het grint op en de laatste 20m kregen we nog enkele klinkertjes. Met zijn drieën gingen we op de schuifdeur af om voor de 100° keer te finishen voor een marathon of langer.

Al snel een glaasje cava er bij om te vieren. Gezellige boel.

De winnaar bij de heren moest nog gaan werken, dus eerst zijn prijsje overhandigd. En nadat iedereen een douche genomen had konden de andere snelle dames en heren ook hun prijs in ontvangst nemen.

Den Mottigen trakteerde nog met kaasbufet voor zijn 200+ marathon en ultra's.

Zelf zorgde ik nog voor appeltaart, broodjes en hapjes. Heel veel positieve reacties, en een paar opmerkingskes. Maar we konden een reeks van 100 marathons en ultra's mooi afsluiten. Een geslaagde bosmarathon.

Van harte bedankt aan allen die er bij waren. Zonder jullie was het nooit zo'n plezant loop-feest geweest.