TTE Lommel

Dit weekend in Lommel meer dan een trail alleen. Een "Total Trail Experience". Met gans weekend trail-beurs. En op vrijdag en zondag speech en clinics. En op zaterdag de eigenlijke trail.

Had mij op vrijdagavond ingeschreven voor spelletjesavond. Als ik opzocht hoe lang ik zou rijden naar Lommel en wanneer de start was kreeg ik ff spijt. Met beperkte slaap dus naar Lommel. Aan beide kanten (deelnemers en organisatie) kwamen we heel wat bekenden tegen. Na wat flyer werk en wat geklets was het tijd om naar start en briefing te gaan. Chris toonde de gebruikte pijlen en lint. Legde het principe van de splitsing uit. En melde dat we op de 55K met 44 lopers waren.

Alles verliep vlot en kort na de briefing konden we starten. Eerst nog een stukje verhard. Maar al snel het bos in. Liep mee met Peter maar die ging aan meer dan 10km/h. Nog voor het half uur liet ik hem dan maar lopen. Vlak voor mij 2 groepjes. Maar zelf liep ik solo er achter aan. Op 12,4K (incl het ommetje) was er een eerste bevoorrading. Even rechter hiel bekeken, maar leek weinig aan te doen. Stukjes banaan genomen, enkele colaatjes en terug verder. Groepje voor mij had blijkbaar nog meer tijd genomen en zo kon ik aansluiten. Vond het tempo nog steeds hoog. Er kwam nu een strook met telkens een metertje of 2 naar omhoog en dan weer naar beneden. Dit pakte serieus op de adem. Maar juist na dit stuk kwam ik vooraan het groepje lopen. Ondanks dat ik dit lastig vond, ging het tempo bij de rest precies nog meer naar beneden.

Na de hobbeltjes eerst nog wat brede paden. Maar gevolgd door een leuk single track gedeelte. En dat ik het leuk vond zullen de volgers gevoeld hebben. Want plots was ik nog alleen. Ging rustig alleen verder. En schrok toen ik plots meerdere stemmen achter mij hoorde. Maar gezien we al een hele tijd op een rood mountainbike parcours aan het lopen waren, was het een groepje fietsers die daar plots kwam opduiken. Even verder toch iemand die mij inhaalde. Maar nog voor halfweg haalde ik de eerste wandelaar in. Ondertussen begonnen de beentjes al wat te wegen. Maar de tweede bevoorrading kwam al in de buurt.

Deze post werd bemand door trouwe vrijwilligers die we kennen van oa Limburgs zwaarste & zomermeerdaagse. Opnieuw banaantjes en cola genomen. Beentjes even laten rusten door te gaan zitten. Toen waren ook mijn achtervolgers daar. Hen nog vlug even op de foto gezet en terug weg. Maar het kost steeds meer moeite en ik begin al eens te wandelen. Nooit lang. Want als ik stapte pepte ik mij op dat dit op zo'n vlakke trail niet mocht. Een moeilijk en zwaar stuk. Mentaal dan. En het was vooral de gedachte aan nr 98 en de weg naar 100 en wat dan allemaal kon volgen dat mij op pad hield. Iets minder genoten van de omgeving hierdoor. Maar bleef een mooie bosrijke omgeving. De laatste 2 kilomter naar de 3° bevoorradingspost was wel fietspad. Maar eigenlijk kon de trail die hard er ook naast lopen, want was ook mooie onverharde strook er naast. Omwille v d demping van de schoenen heb ik dit deels gedaan, maar zeker ni volledig. Geen echte die hard dus :-) Op dit lange rechte stuk zag ik voor het eerst een loper voor mij uit die ik begon in te halen. Ook hier bekende vrijwilligers. En met het zelfde recept vulde ik mijn energie nog eens aan. Kon daarna vrij snel het gaatje op mijn voorganger dicht lopen.

Bijna tot het einde zouden we samen blijven. En dit gezelschap gaf mij de nodige energie. Het lopen ging nu terug een beetje beter. Op een klimmetje nog wel eens wandelen, maar de rest werd volledig gelopen. En er was ook weer energie om eens rond te kijken en te genieten. Was ook een mooi stuk dat nu volgde. In een beboste berm naast het kanaal Bochelt-Herentals lag een single track. Het ging opnieuw alsmaar op en neer wat het lastig maakte. Het pad was dan ook nog uitgebreid bezaaid met plassen en modder. Een mooi uitdagend stukje.

Via een mooie wandelbrug staken we het kanaal over. Vanop de brug zag ik zowel rechts als links lopers. De andere afstanden? Nee, later zouden we hier nog eens terug komen. Ook aan de andere kant van het kanaal lagen veel dergerlijke paadjes. Nu wel met minder modder. Hoe wel we nu iemand inhaalden die uitgegleden was in de modder en hierdoor krampen had. En hadden al iemand tegen gekomen die om de zelfde reden terug wandelde. Hulp was niet nodig, en we konden nu zelfs met 3 verder.

Na 44K een 4° bevoorrading. Wou het zelfde recept nemen. Maar de cola was op. Er was daar wel iemand die nog één blikje in de wagen had, en ik kreeg dit als bevoorrading. Een schatje. En de banaantjes kreeg ik van Vanessa. Alweer bekenden op de bevoorrading dus. Wel jammer dat dit door een blessure was. Maar we zijn telkens blij dat er toch nog vrijwilligers kunnen gevonden worden. We kregen de boodschap dat op de laatste bevoorrading misschien nog cola was. Zal straks een tandje bijsteken speciaal voor de cola. De andere afstanden (of toch zeker de 35) kwamen hier ook langs. Zo maakte hier ook kennes met Lineke die zich ingeschreven heeft voor de 42y195d-bosmarathon in Aalter op 21/12. Na de kennismaking, samen verder. Een groepje 35km lopers, en met onze 3 55K lopers. We haalden de laatste 15K deelneemster in. Op een kruispuntje zonder pijltjes riep ze vanuit de verte dat daar een volgende pijltje hangde. Wij weer verder. Maar een paar kruispuntjes verder was er een nieuw probleem. Pijltje rechtdoor en gans de groep dat pad in. Geen nieuwe lintjes of pijlen en het tempo stokte. Ik liep verder maar het pad kwam uit op een straat en ook daar geen aanduiding meer. Dan maar terug. Volgens GPX route naar links zei iemand. Maar we komen van die kant zei ik. Een andere loper ging kijken wat in de verte op een boom hangde aan de rechter kant. Maar ook dat was niet de verhoopte pijl. Opeens zag ik toch op links een lint. En we hadden de weg terug gevonden. Hierdoor was er nog een 55K loopster komen aansluiten. En in een gezellig groepje loop ik gewoon beter. En geniet van het gezelschap (zelfs zonder dat er iets gezegd wordt) en de omgeving.

Een strand had ik niet meer verwacht. Maar ook dat kregen we nog voorgeschoteld. Eerst een duintje op met de fotograaf van dienst die ons stond op te wachten. We zagen een groot meer liggen, maar de lintjes hielden ons op veilige afstand. Achteraf zou blijken dat ze ons beetje voor de gek hielden. We mochten terug van het meer weg en maakten nog wat lusjes over de duintjes die er lagen. En als we wat hoogtemeters gemaakt hadden mochten we nu wel degelijk het mulle zand door tot aan het meer. Met op een van de pijltjes een briefje toegevoegd met een smiley. We konden er om lachen. Want dit was echt wel een mooi stuk. Op het strandje gingen we iets te ver naar links, maar aan het water stond ons een fotograaf op te wachten die ons naar de goeie kant leide. Het meertje volgen en we zaten weer mooi op route. Leuk stukje. We bleven ondertussen uitkijken naar die volgende bevoorrading en dat colaatje.

We kwamen terug aan de brug. En daar kregen we nog een leuke klim voorgeschoteld. Opnieuw single tracks op de berm naast het kanaal. Maar nu wel al op de terugweg richting Center parcs. Waar we hoopten een bevoorrading te vinden stond die er niet. Nog eens een brug over. En deze herkende ik van het toekomen met de wagen. Het is niet ver meer. We mochten echter niet de weg volgen, maar ook hier werd nog een mooi bostrackje gevonden. Het groepje was ondertussen uitgedund. En toen waren we nog maar met 2. Moest wel op mijn tanden bijten. Want het was de vrouwlijke trailster die vond dat het laatste half uurtje beetje sneller mocht gaan. We waren nu niet meer op zoek naar een bevoorrading, maar direct naar de finish boog. Als we een parking met wagens zagen kon het niet ver meer zijn. Ongeveer 6h45 nodig gehad voor de 55K met maar 200 hoogtemeters. De benen waren niet zo goed, maar al bij al een leuke trail. EN we staan op 98 !!!