132 Day after, bossen van Vlaanderen trail

3° zaterdag van januari is ondertussen traditie getrouw de Bostrails in Aalter. Drukke dagen vooraf en ook de zaterdag zelf. Met extra hulp in de organisatie durfde ik het aan om de dag erna reeds een marathon te plannen. Had wel goede herinneringen aan Trefle à quatre feuille, en was maar €10. Nog slachtoffer zoeken om mee te rijden (altijd gezelliger dan alleen). En na 131 marathon en ultra's begin je de potentiële slachtoffers al een beetje te kennen.

6h50 afgesproken. 2h rijden en we waren bij de nieuwe sporthal. Vorige keer was het nog in "de chalet" te doen. Principe was juist het zelfde gebleven. Rondjes van 12, 11, 10 en 9km. En na elk rondje beslis je als je stopt of door gaat. Vorige keer nog slijkerige. Nu in de sneeuw en over gevaarlijke ijsplekken. Deed het daarom zeer rustig aan. Was echt wel genieten. In de eerste ronde samen gelopen met Paul en Luc en dat rondje was zo voorbij. Bevoorrading was iets minder dan bij ons de dag er voor, maar met wat zoutkoekjes, peperkoek en een sportdrankje konden we weer verder. Op elke ronde was er ook nog een extra bevoorrading met lauw water. En in deze koude was dat echt wel aangenaam. Ondanks dat ik het heel voorzichtig aanpakte kwam ik hier en daar toch bijna ten val door een uitschuiver. Maar kon steeds mooi recht blijven. In ronde 3 ook nog een stuk met Vincent Ambuhl en denk dat de 2° Benoit Avau was, samen gelopen. Bekende gezichten van tijdens de 6 uur. En zo vlogen de kilometers traag maar gestaag voorbij. Na 3 rondes bleek ik 9km achter te zitten op Xavier die net naar de finish holde. Ook Dominique stond al bij de eindbevoorrading. Nog maar 9km en ik was weg. Dit werd het spreekwoordelijke rondje te veel. Het leek steeds maar bergop te gaan. Maar jullie zullen niet geloven dat ik enkel door bergop te lopen toch weer op de oorspronkelijke hoogte uit kwam om te finishen. Dus toch moet ik ergens iets over het hoofd gezien hebben. Ik was maar al te blij als ik eerst de gsm masten, en even later ook het voetbalveld opmerkte. Want elke ronde  moesten we daar eerst voorbij om daarna te finishen. Lekker veel douche ruimte in de vernieuwde sporthal. Nog een glas of 2 gedronken. En we konden onze terug weg aanvatten. Toen zagen we nog net Juan binnen komen. Onderweg nog wat leuk bijgepraat. Blijkbaar een Nederlander afgevoerd met een gebroken been. En Luc vertelde dat hij Paul nog zag met een serieuze blauwe gezwollen plek aan de onderarm. In de laatste ronde ook nog lelijk gevallen. Zou de week nadien een barst in het bot blijken te zijn.

Conclusie was dan ook dat we een gevaarlijke marathon overleefd hadden in 5h27. Beentjes wat laten rusten. Om binnen 2 weken klaar te zijn voor DE vriendschapsloop van het jaar. De Belgian Total Coast.