Spartathlon wordt doseren en dus lopen aan lager tempo. Daarom keek ik uit naar mijn pacejob in Antwerpen. Eerste keer met vlag in plaats van balon. Eindtijd zou net onder de 5h worden. De inschrijftent ging om 7h30 open. Waarom ze de mensen niet allemaal binnen lieten, maar in kleinere groepjes is mij een raadsel. Maar het was ideaal om te flyeren bij de ingang. Dan vlagje ophalen en samen met Koen naar de start. We zouden de volgende 5h samen doorbrengen.
Ook al was de tijdslimiet 5h15. Toch liepen we van bij de start als laatste. We liepen achteraan een groepje van een 4-tal dames en een heer. Net er voor 3 dames van zelfde club voor hun eerste marathon. En daar nog eens net voor nog eens 3 dames van die zelfde club. Behalve tempo aangeven konden we wat tips geven om de tunnel uit te lopen, de binnenbochten te nemen, ... Na een kilometer of 15 zakte het tempo en sprak met Koen af om in te grijpen. We verwittigden de groep en gingen klein beetje sneller. Een dame bleef direct achter, de rest ging mee door. Eentje was al gaan voor lopen. En we hadden al stukjes samen met de 3 "groene" dames gelopen. Ons groepje bleef uitdunnen en enkel Christine bleef over. De damen welke versneld was haalden we in. Zij begon hierdoor te huilen. Konden haar kalmeren, pikte tijdje aan, moest toch lossen, maar zou wel finishen. Voor ons zagen we ondertussen de 6 groene dames nu elk voor hun tempo gaan. Zij en anderen welke we oppikten pepten we op om de laatste kilometers mee te hobbelen en zo net onder de 5h te finishen. Ongeveer 2km voor de finish zat Aad De Mos op een bankje en sprak ons aanmoedigend aan. Ik repliceerde, "Dat klinkt als woorden van een grootte trainer". Christine en 2 van de groene dames konden ons tempo volgen tot aan de finishlijn. We liepen een netto tijd van 4h58m.
Weer heel veel tevreden reacties. De benen waren wel zwaar en vermoeid. Maar een goede training richting Sparta. Nog even genieten van de aangeboden massage. En we konden met nr 137 op zak, terug huiswaarts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten