Verslag Steenbergen

Zaterdagmorgen. Opstaan, kids wegbrengen. Bevoorrading prepareren. Mijn 2e 24h. En opnieuw zeer zwaar geladen met gels, isotone- koolhydraatrijke- en andere dranken. Ook een heuse stapel zelfgebakken pannekoeken. En 3h voor de echte start begin ik aan mijn eerste lading van 10 pannekoeken. Aangekomen ter plaatse auto vlak bij parcours en tafeltje geplaatst. Stond naast een bekende (Philippe Verdonck). Al pratend reeds tips opnemen. Alles op tafeltje plaatsen. Niet een deel in auto laten en later op tafeltje zeulen. Ik zet alles klaar. Opnieuw een tip. Nu nog niet, vlak voor de wedstrijd, want alles staat vlak in de zon. Nummer afgehaald. Praatje met Pieter Vermeersch en Geert Stynen. Wie zal het halen? En ook vele andere bekende ultralopers. Een beperkt wereldje, en de zelfde mensen komen we regelmatig opnieuw tegen.

Om 15h was het zover. Starten aan 8km/h was het doel. Het werd er 8,5km/h. Maar ook daarmee loop je de eerste kilometer de allerlaatste. Zou mijn tacktiek de verkeerde zijn? Nog in de eerste ronde haal ik 2 lopers (waaronder Annie v Rossum) in. Vervolgens kwam ik bij de transalpine runner (Dirk) die ik kende van in Trail des bosses. Ook hij was verwonderd van de snelle start die iedereen nam. Enkele rondjes deden we samen. Ik hield vervolgens mijn tempo, hij vertraagde nog wat extra. Rondetijden bleven mooi constant, op een sanitaire stop na. Vervolgens begon de rug wat tegen te stribbelen. Eens een minuutje of 2 neerliggen zorgde er voor dat we terug een paar rondjes er tegen aan konden. Maar het werd opnieuw moeilijk en we gingen met die zelfde rug op de massagetafel liggen. Het ging terug wat beter. Ook nog een stop voor de verzorging van de voeten. Deed opnieuw deugd en er volgden wat snellere rondes. Maar al snel werden snellere en tragere stukken alweer afgewisseld. Vanaf ronde 75 volgde ik de voetsporen van de ervaren Alfons Vekemans. In ronde 80 gaf hij mij de tip waar ik moest versnellen zodat ik een 100 mijl binnen de 22h zou hebben. Net na ronde 80 kwam Leonie voorbij. Vertraagde voor een korte aanmoediging en trok de snelheid weer op. Lang had ik niet nodig om te beseffen dat dit het ideale spoor was voor een snelle laatste ronde. En het lukte. Ik kon volgen. En voor het allerlaatste stukje versnelde ik zelfs nog. 100 mijl binnen, met een snelste ronde. 21h53m. Aan de bevoorrading bijtanken. En nu wandelen we die 24h uit. Maar de pijn was nu te groot geworden. Bij de discobar langs het parcours vraagde ik Queen - We are the champions aan. Even gewacht op het liedje, en de tocht ging verder. Strompelde nog tot bij de wagen. Daar wat gerust. Hernemen was niet meer mogelijk. Dus stopte ik enkele meters verder juist voorbij de eindmeet. 1 ronde extra bovenop de 100mijl. 162,920 km wees de teller aan.

Na een massage ging ik nog bij André Migneau langs. Hij vertelde dat er ook medailles per categorie waren. En bij de senioren (-40j) werd ik nog tweede ook. Beetje onwennig, maar dik tevreden, namen we deze dan ook in ontvangst.

Gisteren was een volgende 24h uitgesloten. Ook de 100km van de Nacht van Vlaanderen zag ik niet zitten. Maar ... de inschrijvingen zijn nog niet afgesloten hè