Uden

Jammer genoeg momenteel problemen met de baterij v mijn portable. Hierdoor moet ik jullie de foto's voorlopig schuldig blijven.

Maar toch al een terugblik op zondag.
's Morgens zag het er al iets beter uit dan op zaterdag. Toen hadden we 25km weer en wind, maar ook regen getrotseerd langs de Westerschelde in Terneuzen. Op de radio kondigden ze een droge dag aan voor de renners in Kuurne-Brussel-Kuurne. Het beloofde dus leuk te worden. Voorbij Antwerpen richting Eindhoven begon het lichtjes te regenen. En hoe verder we reden hoe slechter het werd. Juist voor Eindhoven draaiden we links op en lieten Eindhoven rechts liggen. Kort nadien waren we in Uden. Eerst zat ik een rondpunt te ver. Hierdoor zag ik het mooie sportcomplex. Zie je in Nederland vaker. In België zag ik dergerlijke complexen nog nooit. Hoe zou het dus komen dat onze topsporters ....
Maar goed we waren bij de Keien in Uden. Onmiddellijk verwelkomt door Tiny en andere webloglopers. De meesten voor mij nog onbekenden (op de 2 Belgische vrienden Julie en Nico en enkele Nederlanders Petra, John, Maurice, Bjorn). Maar een hartelijke ontvangst met zelfgemaakte appeltaart en een drankje stelde ons direct op ons gemak. Ik herkende de roze uitrusting voor de pink ribon actie en knoopte hier en daar een voorzichtig gesprekje aan. Omkleden. Groepsfoto. Op aangeven van Julie toch maar regenjasje aangetrokken. En we vertrokken. Nog even zonder GPS ontvangst maar die hadden we al vlug ook gevonden. De eerste kilometers nog verhard. Maar toen kwamen we in de drassige velden. Een daarvan zou in de zomer gevuld zijn door een stevige stier. Een bordje waarschuwt de passanten dan. Nu liepen we eerst door het poortje en vervolgens rustig door een lege wei. Via een volgend poortje het weitje terug uit. In de zomer zou ik er vermoedelijk een intervalleke plannen. Na de drassige weides kwamen we in mooi natuurgebied. Vaak zanderig. Soms heuvelachtig. Liep niet bepaald soepel. Maar we hielden het rustig. Konden her een der een "plaatje kieken" (we zaten in Nederland hè). Naast zand ook moder stroken. Een cross motor die ons voorbij raasde en een modderspoor achter liet. Single tracks die zich tussen de bomen kronkelden. Omlaag, maar ook omhoog. Alles op een lint. En op het einde even temporiseren en als één kudde verder. Net als die andere kudde die aan de zijkant ons rustig stond aan te gapen. Schotse langharige runderen. Met enkele kleine schattige kalfjes er tussen. Dat er hardlopers voorbij kwamen waren ze blijkbaar al lang gewoon. Meer dan even opkijken van tussen het sappige gras deden ze niet. Vervolgens vonden we nog wat grintwegen. Door het draaien en keren hadden we de wind niet constant in het gezicht. Maar hier en daar waaide de regen pal in ons gezicht. Ja Tiny, we hebben wel lopen klagen (een klein beetje dan toch). Het was een weertje waar je thuis in uw eentje nooit 30km zou in lopen. Maar nu we hier waren, en in groep, gingen we door. Dwars door alles heen. Halverwege werden we nog goed voorzien van warme thè, water, honingkoek, banaan en nog veel ander lekkers. Maar voor we te veel koud kregen, gingen we terug door. Op het einde kwamen we terug in de bebouwde kom van Uden. Even langs sponsor (van de Keien hè) Intersport. En de laatste loodjes wogen nog even door. Maar plots zagen we de blauwe atletiek baan terug. Nog even het hoekje om (en we overleefden dit) en daar stonden ze al te zwaaien.

Warme douche, nog stukje appeltaart, en colaatje. We werden nog getrakteerd op een rijstschotel. En met zijn allen zetten we Tiny en Sjan nog in de bloemetjes. Jammer van het weer. Maar een mooie omgeving en goed gezelschap maakte veel goed. Tiny, misschien moeten jullie hier eens een natuurmarathon organiseren. Volgens mij wordt dat een schot in de roos.