Na Steenbergen zou Gieten volgen. Als ik genoeg gerecupereerd was. Echter het putje na 15h30 had een lichte kneuzing veroorzaakt. Een week later was er geen sprake van een nieuwe 50K wedstrijd.
Nog eens 2 weken later, en dus 3 weken na Steenbergen moest een feestweekend worden. Vrijdagavond op mijn verjaardag naar de Ardennen afzakken voor een pasta-party. En de volgende dag Trail des Fous Furieux. Goed voor 84K en 3082 hoogtemeters. Op zondag zou dan opnieuw Trail des Fous Furieux volgen van 75K en 2904 hoogtemeters.
De pastaparty verliep goed. Slapen in de wagen. Ontbijt. En met dze bus naar de start in Eupen. Veel meer bekenden dan verwacht. Plezant bijpraten met gelijkgezinden. De start werd gegeven en direct de natuur in. Het Duitstalige deel heeft duidelijk ook zijn hoogtemeters en natuur. Gelijkaardig aan de Ardennen. Maar na een kilometer of 20 begon het afrollen van de linkervoet opnieuw steeds pijnlijker te worden. Aan de bevoorrading wat inlichtingen gevraagd. De volgende post na ongeveer 40K lag vlak bij de finish en verblijfplaats. Dat zouden we toch proberen. Onder weg noodlijn gebeld. In de wagen lag immers de kinetape die ik speciaal voor spierscheur en Steenbergen had gekocht. Kon deze ook dit probleem oplossen? Kine vertelde hoe de voet te tapen. Bij de volgende bevoorrading zou ik naar de finishplaats lopen, tapen, en terug. Op de terug weg zou ik wel voelen als het wel/niet beter ging. Maar moest niet zo ver lopen om te voelen dat dit geen beterschap gaf. DNF. Om erger te voorkomen. Lekkere douche en dan flyeren voor de eigen bosmarathon en 6-uren loop. Nadien nog eens pasta party. En de loop van de zondag hebben we maar achter wege gelaten. Deze moeten we volgend jaar nog eens goed maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten