Loopvakantie

Na Steenbergen volgde een dipje. Pas na 5 rust weken en een opgave kon ik de Child Learn Marathon finishen. Marathon Mont Blanc verliep ook moeizaam. Voor de eigen 6 uur nog vlug Wadniel meegepikt. Ook daar een moeizame laatste kwart. Na de 6 uur was het dan ook tijd voor wat trainingskilometers.

Oorspronkelijk plan was 5 marathons te lopen in de Zomermeerdaagse in Boxmeer bij Willem Mutze. Maar toen Luc en Vincent mij de "Bikiniloop" presenteerden op zaterdag was ik direct verkocht. Plan aangepast tot Bikiniloop + 4 marathons in Boxmeer. In Boxmeer krijgen we immers toch altijd mooie parcours voorgeschoteld en is het een beetje Jan Knippenberg principe "Lopen is een vorm van reizen".

Na vrijdag nog een 10 mijl te hebben gelopen in Middelkerke bezoek ik nog eens Kneistival en sluit af met een cocktail. Blijven slapen in Knokke was dan ook de beste optie om de volgende dag de eerste tram te kunnen nemen. Met de eerste tram samen met Luc naar De Panne. Bakker opgezocht en een klein suikerbroodje (afgekeken van ...) en chocoladekoek als ontbijt. Ondertussen nam Luc een koffie vlak bij onze start aan het Albert I beeld. Na ontbijt en koffie, wij weg. Het viel Luc op dat het zo donker was achter ons. Even later werd het ook boven ons heel donker. En we mochten genieten van een zware regenbui, donder en bliksem. Zelfs het harde strand werd op plaatsen in een "papje" omgetoverd. We liepen een rustig tempo en Luc nam een sanitaire stop. Even stopte het met regenen, maar dit was maar kort en een nieuwe bui volgde. Luc kwam terug en liep nu duidelijk vlotter. Tempo klein beetje de hoogte in. Gelukkig werd het terug droog. In zo'n weer lag in Nieuwpoort de overzet werkloos te wachten. Ze haden tijd voor een praatje. Verschoten van onze onderneming en vaarden ons direct naar de andere kant. Weerbericht hadden ze nog maar net gecheckt. Het zou gans de dag buiig blijven. Deju toch. Direct terug het strand op, en de tocht werd rustig verder gezet. Omdat ik het wat lastig kreeg gingen we in Middelkerke de dijk op. In een Spar vulden we onze voorraden en gingen op de dijk verder. FF doorbijten tot aan de overzet te Oostende. Daar zien we dan wel met de uurregeling over de middag hoe het verder gaat. In Oostende hadden we geluk. Zespri, Pappilion en een appelmerk deelden er gratis proevertjes uit. Gezien onze outfit volgde al snel opnieuw een gesprek over onze bestemming. We konden ons tegoed doen aan een extra kiwi appel en appelsien. Met deze extra energie gingen we op zoek naar de overzet. Konden direct mee. Aan de overkant zocht ik een hoekje op voor een sanitaire stop. Aan het Fort Napoleon kozen we aanvankelijk de dijk. Maar aan het haventje konden we niet anders dan opnieuw het strand op. Het weer was ondertussen beter geworden en her en der waren de zonnebaders reeds aanwezig. Door de ochtendlijke regenbui was mijn bril onbruikbaar geworden. De passage in Bredene viel dan ook een beetje tegen. Ondanks dat er toch enkele zonnebaders zich van hun beste kant lieten zien. In De Haan bezochten we een strandpavilioentje om nog eens onze voorraden aan te vullen. Ik kreeg er een servetje voor de bril en zag nu terug meer van de wereld om ons heen. In Middelkerke gingen we de dijk op, en op het einde terug het strand op tot aan de haven van Blankenberge. Opnieuw de overzet. Deze is privé een betalend. Bij het begin v de dijk nog een colaatje. En tot aan de pier de dijk genomen. Strand op tot Zeebrugge. Door de regen had ik blaren gekregen. En op dit laatste stukje strand sprong er eentje open. FF doorbijten en op de dijk ging het terug beter. We volgden nu de tramlijn zo ver dit kon. En even later richting station Knokke. Klein stukje terug naar de parking waar onze wagen stond en Vincent ons reeds opwachte. Na een Rock & Roll douche namen we eerst een Australisch dessertje (eigenlijk Belgisch) en daarna een Aziatisch hoofdgerecht. Een terasje sloot de dag af. Vlug naar huis, slapen en de volgende dag vroeg op. Opm. Gezien het hier om een trainingsloopje gaat, wordt deze niet meegerekend in mijn marathon en ultralijstje.

De rit ging nu naar Nederlands Limburg Boxmeer. Annemarie & Willem zorgden weer voor een goede ontvangst. Heel wat bekenden, zelfs nog andere Belgen met Vanessa, Jacques en Patrick was de Genkse loopclub goed vertegenwoordigd. Ik zou de ganse dag hun tempo (proberen) volgen. Al vlug herkende ik het parcours als dat wat ik vorig jaar op zondag liep, maar dan in omgekeerde volgorde. Hier en daar een kleine bijsturing. Na een goede 20K kreeg ik het reeds moeilijk. Ik was de eerste die dit melde. Maar ook Patrick was blij dat het wat rustiger ging. Een overzetbootje dat we zelf moesten bedienen was een aangename extra verpozing. Vorig jaar trok ik hier zelf nog aan de kabel. Nu genoot ik v h extra rustmoment. Even later een heel stuk door de duinen. Het zware zand zorgde voor een wandel moment ipv lopen. Ook Wim en Henk liepen heel veel met ons mee. Vooral in het laatste stuk. In dit laatste stuk was het eerder op Patrick dat er gewacht werd. Het tempo van Vanessa lag wel iets te hoog. Waardoor ik bewust de kop overnam en het tempo lichtjes liet zakken. Af en toe kondigde Jacques een "bergop" aan. Wat betekende dat we een stukje zouden wandelen, zodat iedereen bij het groepje kon blijven. Typisch aan de zomermeerdaagse, een gezellige loop langs een verbluffend parcours. Nadien was het om beurt douchen. De daglopers vertrokken en de meerdaagse lopers kregen een avondmaal voorgeschoteld. Nadien werd er gezellig nagepraat. Vooral de fratsen van Wim & onze Duitse vriend Günther zorgden af en toe voor de nodige hilariteit. Vandaag was Jan ook uitgevallen. En Günter had als ervaren ultraloper een uitgebreide apotheek mee. Hij ontpopte zich als "Dokter Günther".

De volgende dag werden we met de wagen naar Molenhoek gebracht. In de week is het lopersaantal lager. Er wordt zoals elke dag op GPX-files gelopen. Ik moet mijn loop dan ook richten op iemand met een Garmin 305 (mijn 405 is daar niet voor geschikt). Ik dacht mijn loop af te stemmen op Wim. Zijn tempo komt meestal wel met het mijne overeen. Henk en Günther gingen sneller door, maar ik wachte dus even. Hierdoor kwam ik in het laatste peleton terecht met Wim, Regina, Inneke, Wim en Kees. Er werd veel gewandeld. Wel aan een zeer snel tempo. Het snelwandel verleden van Willem kwam duidelijk te voorschijn. Maar dit wandel-loop tempo zorgde er voor dat ik bovenop de blaren van zaterdag er nieuwe bijkreeg. Het parcours liep in het begin door "Berg en Dal". Op 2 oktober organiseert Willem daar opnieuw een loop. Het is een suppermooie streek. Wordt dus zeker een aanrader. Tussen kilometer 20 en 30 versnelden de dames. Aanvankelijk was ik niet mee. Maar als Willem aankondigde dat er een zeer lange rechte strook volgde (door de Maasduinen) en zonder GPX files naar de dames toe kon was ik vertrokken. Ik liep het gat toe. Bij de overzet ging Inneke snel door omdat ze de zelfde avond nog naar huis vertrok. Regina en ikzelf genoten van een pudding en een colaatje en wachten op de anderen. Wat gegek met een blikje bier zorgde er voor dat Wim even versnelde. Maar dit lopen kon ik beter verdragen dan het wandelen. En ik vroeg hem om te blijven lopen. Samen met Kees liepen we in de laatste 5Km nog 5min uit op de rest. Douchen, avondeten, lekker op het teras napraten. "Dokter Günter" bekeek mijn voeten en blaren. Deze werden in de mate van het mogelijk opgelapt, en iedereen ging vrij vroeg het bedje in. Ondertussen is mijn marathon en ultralijstje gegroeid tot 86. In 2013 zit ik reeds aan 20 stuks.

Dinsdag starte dan ook met de nodige twijfels. Kon ik met deze voeten nog een marathon er bij doen? We werden naar Helenaveen gebracht. Niet iedereen stond op het juiste startpunt. Met enige vertraging werd er gestart. Vandaag was Liane er bij en ze starte vrij snel. Ik ging mee, Wim zou ook wel volgen met Liane. Bij dit groepje ook Henk Huub en nog een Wim. Huub en Wim waren de snelsten. Al vlug liep het parcours door een moeras. Te nat en te oneffen (zeker voor mijn voeten). Willem sluite met zijn groep weer aan, en we maakten een ommetje. De eerste paar kilometers gingen moeizaam omwille van de voetjes, maar het liep steeds vlotter. De onverharde wegen liepen over een zeer vlakke grasstrook die zelfs zacht aanvoelde. Het ging steeds beter met de voetjes. Op de eerste post ging Henk er het snelst van door. Bang omwille van het tempo van Wim en Huub koos ik met hem mee te gaan. De rest wachte echter op de groep. En wij waren met onze tweeën weg. In het lopen hielden we het stil. Genoten van de omgeving en van de lekkere looptred. In een ruiterbos was er af en toe een wandelstrook en daar werd dan wel een loopverhaal opgehoest. Aan de volgende bevoorrading werd gevraagd de groepen niet te ver uit elkaar te halen omdat er vandaag maar 2 bevoorradingswagens waren. In de volgende strook werd dan ook al eens een extra wandelpauze ingelast. Het parcours liep vandaag veel meer dan anders over verharde wegen. Voor mijn voetjes was dat een zege. Samen met Henk konden we dan ook op een gezellige en lopende manier samen finishen. Gezien de gezamelijke finish komen we in de uitslag alfabetisch. Zo kom ik voor het eerst in een uitslag op de eerste plaats. Een marathonoverwinning op mijn palmares. Hoewel dit natuurlijk serieus te relativeren valt. De volgende dag had ik reeds een sms uit Belgie van een loper die het had opgemerkt. Leuk, maar toch niet echt een overwinning. Dinsdag was frietjes tijd. Daar konden we als Belg natuurlijk niet ontevreden over zijn.

Woensdag werd vanuit Boxmeer gestart. Door de voetjes was het opnieuw een paar kilometertjes om er in te komen. Net toen het begon te vlotten mochten we een oneffen grasstrook langs een vijver over. Ik was mee met de kopgroep van Jan, Petra, Jet en Henk. Maar op dit oneffen terein spartelden de voetjes serieus tegen en moest ik direct een gat laten. Bij een balkje over een beek kon ik terug aansluiten. Zolang het vlak liep was er niet echt een probleem. Maar vandaag was weer zo'n mooi parcours door de natuur, maar met veel oneffenheden. En het waren die oneffenheden die me de das om deden. In een bosje moest ik opnieuw een gaatje laten en gingen de voeten nog meer pijn doen. In het verharde gedeelte dat volgde ging de pijn niet meer weg. Ik besloot dan ook op de eerste bevoorrading uit te stappen. Ik ging wel nog mee naar de volgende bevoorradingen en hielp bij het aanrijken van soepjes, eitjes en dranken. Bij de aankomst snel een douche en terug naar huis. De kindjes wachten reeds voor een weekje bij de papa.