Een mooie groep vormde zich achter onze paarse reuze balonnen. Die (doordat ik laat was) met een koord onder mijn shirt aan mijn hartslagmeter was bevestigd. De groep was niet alleen mooi. Er liep ook heel wat volk bij die niet gekozen had voor een te scherpe tijd. Wat je bij pacen toch vaak tegen komt. Dit keer heel wat realistisch volk mee. Zelfs Marathonman Stefaan Engels liep gans de tijd in onze omgeving. Als training voor zijn 5*100K (Later zou blijken dat dit niet lukte). Natuurlijk dunde de groep uit. Maar bij het binnen lopen van het Rivierenhof hadden we nog een groep. Enkele konden we vooruit sturen, want hadden nog reserve. De een durfde dit al direct, de andere wachte toch nog even af. Maar als we aan het Willemdok kwamen konden we de groep zelfs laten gaan. Elk zijn eigen eindsprint. Sommige wisten niet goed aan welk tempo ze de laatste meters mochten volbrengen. Maar we verwezen er enkele door om hun wagentje aan dat van Stefaan Engels te hangen. Ondertussen konden wij ons tempo wat laten zakken om zij die ons inhaalden nog aan te moedigen. Als je constant aan 10km/h loopt, heb je immers een klein beetje reserve. En zo moedig je nog enkele lopers aan om de moed niet te laten zakken en wel degelijk nog onder die 4h15 te duiken. Zelf deden we er ruim 4h13 over. En zaten we dus mooi dicht bij de beoogde eindtijd.
Alweer een leuke ervaring, en eentje er bij op het palmares.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten