Deze keer heel lang gezwegen over mijn doel. Maar toen ik ook Steven bij de deelnemers zag staan, toch even afgestemd. Ook als Peter in Frankrijk een tegenslag had tijdens zijn klimaatrun en terug in 't land was, voorgesteld om eens 100K mee te lopen. Zo stonden in Steenwerck toch nog wat Vlamingen aan de start. Je kan er kiezen om op zaterdag te starten. Dan heb je een ruimere maximum tijd. Daar waren oa Samantha, Ludo, Christophe en zijn vader aan de start. Je kan ook kiezen om op zondag ochtend te starten. In de "Course". Mindere maximum tijd. Maar gezien ik toch voor een sub 10h30 ging, was dat geen probleem. Peter overtuigd mee te gaan. Nog vlug voor het noodzakelijke medische attest gezorgd. En weg waren we. Daar stonden Steven, Peter en ikzelf aan de start met een doel van 10h30. En er was nog een Vlaming. Nico kwam testen voor het BK van Maasmechelen.
Bij de start zagen we even alle Vlamingen. Maar van bij het startschot was er eentje weg. Met de rest nestelden we ons achteraan het pak. In de tweed bocht keek ik even achterom en zag nog 3 lopers. Voor ons 3 lopers met de zelfde trui. En afgaand op het gesprek was de dame hier niet aan haar proefstuk. Ze wou haar pr van vorig jaar dat net boven de 10h30 lag, te verbeteren. Ze liepen van bij het begin ongeveer dit tempo. Pacers gevonden. Maar aan de bevoorrading verloren ze iets te veel tijd. De eerste keer nog gewacht. Maar na de 2° bevoorrading waren de Vlamingen vertrokken. Met onze drie. Peter ging iets sneller om een toiletstop te maken. Net voor de sporthal deed ik zelf een kleine boodschap. Steven voelde dat hij goed zat, gelanceerd in het juiste tempo, en hij was weg. Na de sporthal stond Peter te wachten, en wij samen weg. Toen was het mijn beurt om het toilet op te zoeken. Maar terug in het goede tempo. In de sporthal lagen mijn gels voor de 2° ronde klaar. Voelde nu reeds dat het moeilijker ging, en vroeg Peter door te lopen. Toch bleef de Garmin de gewenste tijden door geven. Het tempo bleef goed zitten. En ik haalde Peter zelfs opnieuw bij. Er liepen ondertussen ook reeds meer dan 3 lopers achterop. Beetje per beetje schuifde ik op. Ondanks dat de Vlamingen op zaterdag uitgestapt waren, was Kristof daar toch terug om te supporteren. Tof. Het werd steeds moeilijker, maar we gingen door aan het zelfde tempo. Rond kilometer 70 voorlaatste passage aan de sporthal. Gels mee, en terug weg. In deze lus moest er duidelijk extra geforceerd worden om het tempo te houden waar we het hebben wilden. Maar terug aan de sporthal, net voor km 85 zaten we nog steeds goed. Ook Veerle en Philippe waren er nu bij om te supporteren. Het zou kantje boord worden, maar het zat nog goed. Moeilijk, maar ik ging door. Aan de klok van de kerk (net na de sporthal) zag ik dat ik nog 6m40s/km had. Ik liep toen aan 6m20s. Dus dat zat goed. Dit gaf terug moed en ik ging door. De laatste 15K hadden nog 2 bruggen over de spoorweg. Die stukjes zou ik wandelen. Maar aan de eerste brug ging het totaal fout. De benen wouden niet meer. En ook aan de top, kon ik via de afdaling mijn tempo niet terug vinden. De eindtijd was om zeep. Gewandeld tot de bevoorrading. Daar ruim tijd genomen en vooral zout koekjes genomen. En terug verder in wat nu een heel rustig looppasje was. Er kwamen enkele lopers uit de achtergrond terug. Net voor mij wou er eentje voor de sub 11h gaan. Ik eindig er juist boven. Maar die ene minuut kon mij niet schelen. Die 31m wel. Steven slaagde wel in zijn opzet. Peter die dag niet, maar maakte dit in Maasmechelen ruim goed. En ik? 7 weken aan de kant met wat vermoedelijk een spierscheurtje was.
Volgens mij opgelopen door zout te kort, en dan willen forceren om het tempo er in te houden. Samen in elk geval een blessure tot gevolg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten