Hitte is relatief

Eert en vooral DE HITTE. Het gespreksonderwerp vandaag.
Enkele weken terug, tijdens de marathon van Antwerpen, vond ik de hitte nog ondragelijk. Nadat ik water over het hoofd deed, voelde ik dit zo opdrogen door de zon, en daarna mijn hoofd verder koken in die zelfde zon. Vandaag was het waarschijnlijk volgens KMI-cijfers nog warmer (voor de zekerheid zou ik dit eigenlijk moeten checken). Voor de stadsloop van Gent stond ik dan ook te bakken op het Sint-Pietersplein. Ook in het startvak was het snik heet. Echter eenmaal gestart, ging alles zo vlot, dat het genieten was van dit prachtige weer. Als men spreekt over de hitte is dit dus zeer relatief. Als je voldoende fit bent heb je er al veel minder last van. Als je dan ook nog eens op reserve loopt, is het veel eer genieten dan afzien. Ik had reserve omdat ik vandaag er voor koos een ander JCA-clublid (Jeannot). Lopen bij Jeannot betekend niet altijd lopen met reserve (cfr halve marathon Van Wiemeersch), maar vandaag ging dit uitermate vlot. Wat mij betreft vandaag geen hitte, maar een perfect mooie dag, waarvan ze er mij tot oktober nog vrachtwagens vol mogen van leveren.

Na het gespreksonderwerp van de dag, het verslag. Deze morgen al uit mijn bed gebeld door de trainer van Loughlin. Hij moest een tornooi gaan spelen, en had hier niets van gezegd. Het was gisteren zeer laat geweest door de communie van het kozijntje. Dus Loughlin zag het niet zitten om op te staan. Omdat je vrienden (ploeggenoten) niet in de steek laat, en omdat je uw afspraken moet nakomen, na enkele woorden dan toch uit bed en naar het voetbaltornooi. Weinig geslapen dus. Ben blijven supporteren en zag hun de voorronde winnen met 2-0 en 3-0. Tijdens de halve finale stond het aan de rust reeds 3-0 toen ik vertrok. De finale-plaats was een quasi zekerheid. Blijkt dat ze die ook gewonnen hebben met 1-0. Dit maakt de korte nachtrust grotendeels goed. Maar ik dus terug vlug naar huis. Enkel een banaantje en enkele mueslirepen, want hadden om 12h30 afgesproken. Met 5 JCA'ers naar het St-Pietersplein. Ingeschreven (een dure 12€ dankzij een bon van De Gentenaar, anders was het er zelfs 14), en ondergronds ons gaan omkleden. De Flandria Wok-groenten vooraf reeds genuttigd. Alsook van het O2-oxygen-water (of zoiets) van een van de sponsors. In het startvak herkende ik gezichtjes en blog-T-shirts. Het bleek Homer met zijn Elastimam, ze stonden een praatje te doen met de lokale Julie en de van Mechelen afgereisde Ruth. Een echt startschot hoorde ik niet, maar de Buffalo-supporters oa verkleed in indianen met een Anderlecht-beer als slachtoffer gebonden aan een boomstam, maakten plots zoveel lawaai, dat dit wel de start moest zijn. De eerste 3km wat moeite gehad om al slalommend een goede plaats te kunnen innemen. Maar aan km 3 zatten we vrij goed met de 15m15s. Bij de volgende borden maakten we telkens een beetje goed op het 12km/h schema. Alles liep dus vlot. De eerste bevoorrading meegenomen. Gedronken, en het flesje meer dan een kilometer meegezeuld. Anders stoort mij dat, vandaag deed ik het met plezier. Supper dus. Nog eens iets extra aan Jeannot gegeven, en verder. De sfeer? Niettegenstaande het vrij vele volk, zeeeeeer flauw. Behalve de Bufalo-supporters bij de start, liepen we tussen een massa in begrafenis-stemming. Waren ze moe? Geslagen van de hitte? Hier en daar toch eentje die riep of applaudiseerde als hij een bekende zag. Dan maar zelf het publiek aangemoedigd. Verschillende keren. En soms had het een beetje effect, en konden we enkele tientallen meters ver nog applaus horen. Ondertussen een Tweede bevoorrading. Deze meenemen tot juist voor de Blandijnberg. Alles opgebruiken, en ons klaar stomen voor de beklimming van de dag. Ook deze ging zeer vlot. We staken er daar tientallen voorbij. Een laatste sprintje tot op St-Pietersplein en volgens mij hadden we juist een netto-tijd van 51m rond. Maar de uitslag is nog niet online.

Na de wedstrijd nog bekomen met de gesponserde drankjes. Terwijl 10 beaufort de rock-hits aan het verkrachten was. Goede keuzes, maar .... Dan naar de kazerne gaan douchen. Bleek dat bij de heren er een wachtrij van een 30-tal man stond. De lijfgeurtjes dan maar gecammoefleerd met deo. Wij via de Flandria stand naar het teras van De Hemel aan de plateaustraat. Nog ff nagenieten. Aangekomen op het St-Pietersplein was alles bijna opgeruimd. De ondergrondse parking was reeds 95% leeg. Ook wij dan maar naar huis. De blog-verslagen stonden her en der al online. En ik moest er nog aan beginnen. Maar ik heb toch genoten van deze supper mooie (en niet al te heete) zomerse pinkstermaandag. Hopelijk tot volgend jaar.