Henry Okkersen een bekende marathon en ultra loper organiseert reeds voor de derde keer de Child Learn Marathon. Het volledige inschrijvingsgeld gaat naar kinderen die uit de kinderarbeid gehaald worden en zo de kans krijgen om toch naar school te gaan. De start wordt gegeven door zo'n meisje dat eerst werkte en dankzij de organisatie kon studeren voor schooljuffrouw.
En zo waren we vertrokken. Na een 100-tal meter links een eerste grindpad op. Hier en daar wat plassen ontwijken. Zo kwamen we net voor de eerste kilometer op het langste stuk asfalt. Een draai naar rechts liet ons tegen de wind in beuken. En die was behoorlijk sterk aanwezig. Gelukkig ging het nu tot voorbij de tweede kilometer duidelijk heuvel af. Hier kon ik met mijn grote stappen elke ronde wel wat goed maken. Maar na ruim twee kilometer was er opnieuw een bocht naar rechts. Opnieuw grint maar nu stevig heuvel op (mag van Marc B ni zeggen Bergop, daarvoor moet ik naar de Alpen). Tot kilometer drie, maar de laatste meters waren al wat minder steil. De volgende bocht naar rechts zagen we liever komen. Een kleinere afdaling wel met wat gladde modderplekken volgde nu. Een paar honderd meter macadam volgden waarvan de laatste opnieuw pittig werden. Maar dan werden we voorzien van een bevoorrading. Net voor het bordje van 4km. Maar om daar te geraken was het alweer grint pad heuvel op. Tot voorbij de vijf kilometer ging dit pad hoofdzakelijk heuvel op. Dit om tot bij de watertoren te komen. Even over het fietspad en opnieuw naar rechts. Tot kilometer 6 nog even lastig. Maar dan ging het hoofdzakelijk in dalende lijn opnieuw naar de start. Kegeltje om en via de bevoorrading een volgende ronde.
Dit mochten we zes keer afwerken. De eerste 4 rondes had ik een minuut of 2 voorsprong op het 4 uur schema. De voorlaatste ronde waren dit nog enkele seconden. De laatste ronde kreeg ik het helemaal lastig. Zeker van kilmeter 38 tot 41. Verloor daar redelijk wat tijd om in 4h04 te finishen. Zou het rustig aan doen. Maar al het glooien in het parcours en de stevige wind hebben daar anders over beslist. De beentjes voelen zwaar en verzuurd aan. En meer zat er echt niet in. Wel een mooie omgeving, mooi parcours. Blij dat we deze mogen bijschrijven op ons lijstje.
zaterdag, juni 16, 2012
vrijdag, juni 08, 2012
Koblenz
Vorig jaar lid geworden van de Runners, om ook met hen op marathon uitstap te kunnen. Schreef mij meteen in voor de uitstap naar Ette-Leur. Maar doop en babyborrel van mijn eerste kozijntje gooiden roet in het eten.
Keek dan ook al een hele tijd uit naar de uitstap van dit jaar. Zaterdag morgen vertrekken naar Koblenz. Daar marathon lopen. En dan avond en volgende dag vrij en op zondag avond terug.
Om 6h30 vertrokken om tijdig op de bus te stappen. Een busreis met een tussenstopje. Zo konden we reeds wat koude spaghetti met tonijn eten. Aangekomen in Koblenz de nummers, goody bag, en shirt afgehaald. Inchecken in het hotel. En te voet samen met een Duitser die de weg wees naar het station. Speciale treinen voor de marathon brachten ons 1km voorbij de start. Even terug stappen en we waren er klaar voor. Oberwesel een plaatsje langs de Rijn was de startplaats. Met op de rotsflanken wijngaarden. Een oude toren fraaide het dorpje op.
Het startschot weerklonk en het lopen ging moeizaam. De benen waren zeer zwaar. De avond vooraf een halve marathon lopen leek plots niet zo'n goed idee meer. Ik nam de tijd om de verschillende kasteeltjes op de rotsflanken te bekijken. Na 5km ging het gelukkig plots vlotter. Zo kon ik al gauw de balon van 4h20 terug inhalen. De Rijn zoekt zich verder een weg tussen deze groene flanken. En zorgt zo voor een mooie omgeving. Een mooi marathonparcours. Gezien we stroomafwaarts lopen hadden we wel een lichte tegen wind. Maar liepen ook lichtjes bergaf. Tot kilometer 20 waar we plots op korte afstand een redelijk hoogteverschil moesten overbruggen. Maar eenmaal dat verteerd werden we beloond met de halve marathonlopers die klaar stonden voor hun start. Hierbij heel wat Runners en dus ook heel wat aanmoedigingen. Liep nog steeds achter de balon van 4h aan, en ging verder met mijn inhaalrace. Al vlug was een eerste halve marathon loper daar gevolgd door een hele gorde snellere lopers. Moesten nu opletten om ons niet te vergaloperen. Maar even verder kwam ik bij balon van 4h en hield enkele keren in wanneer ik dreigde uit te lopen op de balon. Het parcours werd nu ook iets pittiger met af en toe toch een kleine helling. Met trails in Ardennen, Parijs en Nl Limburg hebben we natuurlijk al zwaarder meegemaakt. Met de nodige reserve werden ze overwonnen. Ondertussen kwamen ook de snelste Runners mij voorbij en gaven aanmoedigingen. Aan kilometer 35 een treintje van 2 Runners-hazen met eentje er achter zwoegend om een nieuw PR te lopen. Ze hadden reeds een klein gaatje toen ik plots op het idee kwam met hen mee te lopen. Een tussensprintje en we pikten aan. Maar de PR-jacht ging steeds moeizamer. Zelfs een mooi poepke dat ik aanwees kon niet baten en er werd gewandeld. Een van de hazen ging door, een bleef bij de PR-jager. Ik twijfelde even en ging er tussen. Dan toch maar het opgedreven tempo verder zetten. Nu moest ik opnieuw een versnelling plaatsen om bij de eerste haas te komen. Nu even op adem komen. Nog een laatste bevoorrading en toen zagen we nog een Runners marathonman. Nog een versnellingske en dan samen finishen. Maar er werd gevraagd om toch maar door te lopen.
Nu had ik een Runnershaasje, en samen liepen we de laatste kilometers. Haasje ging echter nog wat versnellen. En laatste kilometer werd nog goed doorgelopen. We konden finishen onder een boog met bruto tijd. Netto zou het 3h56m05 worden.
Terug naar hotel, douchke en dan de pasta party. Met wat moeite toch een groepje van 5 runners gevonden die nog meeging tot een pleintje met disco's en cocktailbar. Vriendelijke en goedlachse Sara uit Munchen bracht ons nog 2 lekkere cocktails. We konden naar ons bedje en dromen. Van een geslaagde marathon natuurlijk. De volgende dag konden we Koblenz nog verkennen. Een van de grotere kabelliften en rotsslot van Europa. En in de stad zelf verschillende mooie gevels, hun spuugend beeldje, en een grote zuil die de geschiedenis van de stad vertelde. En natuurlijk hun "Duitse hoek". Gezien het steeds meer oude wijven ging regenen werd de terug rit vroeger aangevat. Zo waren we nog op een mooi uur terug in ons eigen bedje. Er bleef ons één vraag. Waar zouden de Runners volgend jaar naar toe trekken?
Keek dan ook al een hele tijd uit naar de uitstap van dit jaar. Zaterdag morgen vertrekken naar Koblenz. Daar marathon lopen. En dan avond en volgende dag vrij en op zondag avond terug.
Om 6h30 vertrokken om tijdig op de bus te stappen. Een busreis met een tussenstopje. Zo konden we reeds wat koude spaghetti met tonijn eten. Aangekomen in Koblenz de nummers, goody bag, en shirt afgehaald. Inchecken in het hotel. En te voet samen met een Duitser die de weg wees naar het station. Speciale treinen voor de marathon brachten ons 1km voorbij de start. Even terug stappen en we waren er klaar voor. Oberwesel een plaatsje langs de Rijn was de startplaats. Met op de rotsflanken wijngaarden. Een oude toren fraaide het dorpje op.
Het startschot weerklonk en het lopen ging moeizaam. De benen waren zeer zwaar. De avond vooraf een halve marathon lopen leek plots niet zo'n goed idee meer. Ik nam de tijd om de verschillende kasteeltjes op de rotsflanken te bekijken. Na 5km ging het gelukkig plots vlotter. Zo kon ik al gauw de balon van 4h20 terug inhalen. De Rijn zoekt zich verder een weg tussen deze groene flanken. En zorgt zo voor een mooie omgeving. Een mooi marathonparcours. Gezien we stroomafwaarts lopen hadden we wel een lichte tegen wind. Maar liepen ook lichtjes bergaf. Tot kilometer 20 waar we plots op korte afstand een redelijk hoogteverschil moesten overbruggen. Maar eenmaal dat verteerd werden we beloond met de halve marathonlopers die klaar stonden voor hun start. Hierbij heel wat Runners en dus ook heel wat aanmoedigingen. Liep nog steeds achter de balon van 4h aan, en ging verder met mijn inhaalrace. Al vlug was een eerste halve marathon loper daar gevolgd door een hele gorde snellere lopers. Moesten nu opletten om ons niet te vergaloperen. Maar even verder kwam ik bij balon van 4h en hield enkele keren in wanneer ik dreigde uit te lopen op de balon. Het parcours werd nu ook iets pittiger met af en toe toch een kleine helling. Met trails in Ardennen, Parijs en Nl Limburg hebben we natuurlijk al zwaarder meegemaakt. Met de nodige reserve werden ze overwonnen. Ondertussen kwamen ook de snelste Runners mij voorbij en gaven aanmoedigingen. Aan kilometer 35 een treintje van 2 Runners-hazen met eentje er achter zwoegend om een nieuw PR te lopen. Ze hadden reeds een klein gaatje toen ik plots op het idee kwam met hen mee te lopen. Een tussensprintje en we pikten aan. Maar de PR-jacht ging steeds moeizamer. Zelfs een mooi poepke dat ik aanwees kon niet baten en er werd gewandeld. Een van de hazen ging door, een bleef bij de PR-jager. Ik twijfelde even en ging er tussen. Dan toch maar het opgedreven tempo verder zetten. Nu moest ik opnieuw een versnelling plaatsen om bij de eerste haas te komen. Nu even op adem komen. Nog een laatste bevoorrading en toen zagen we nog een Runners marathonman. Nog een versnellingske en dan samen finishen. Maar er werd gevraagd om toch maar door te lopen.
Nu had ik een Runnershaasje, en samen liepen we de laatste kilometers. Haasje ging echter nog wat versnellen. En laatste kilometer werd nog goed doorgelopen. We konden finishen onder een boog met bruto tijd. Netto zou het 3h56m05 worden. 
Terug naar hotel, douchke en dan de pasta party. Met wat moeite toch een groepje van 5 runners gevonden die nog meeging tot een pleintje met disco's en cocktailbar. Vriendelijke en goedlachse Sara uit Munchen bracht ons nog 2 lekkere cocktails. We konden naar ons bedje en dromen. Van een geslaagde marathon natuurlijk. De volgende dag konden we Koblenz nog verkennen. Een van de grotere kabelliften en rotsslot van Europa. En in de stad zelf verschillende mooie gevels, hun spuugend beeldje, en een grote zuil die de geschiedenis van de stad vertelde. En natuurlijk hun "Duitse hoek". Gezien het steeds meer oude wijven ging regenen werd de terug rit vroeger aangevat. Zo waren we nog op een mooi uur terug in ons eigen bedje. Er bleef ons één vraag. Waar zouden de Runners volgend jaar naar toe trekken?
Abonneren op:
Posts (Atom)