182. Vuvuzelarun

Vorig jaar hier al gestart. Maar de achilespees werkte toen nog niet genoeg mee, en aan de eerste bevoorrading uitgestapt. 

Dit jaar komen we toe ter plaatse en zeg ik al lachend tegen Robin "kijk naar de klok, ze zijn al 46 minuten gestart". Aan te toiletten kom ik de fietsbegeleider tegen die vorig jaar met de laatste loper mee fietste. Aangesproken en als hij hoorde dat we voor de marathon kwamen de boodschap gekregen dat die inderdaad al vertrokken waren. 8h30 ipv de 10h dat ik in mijn hoofd had. Vlug naar toilet, nummer gekregen, camelbag aan en we werden met de auto op km7 afgezet. 1h1m later gestart. Is een mooie natuurlijk met heel wat bos, vooral in het begin nog wel wat straten als verbindingsweg, maar veel in het groen (alé herfstkleuren) gelopen en weinig hoogtemeters. Net bij de eerste bevoorrading kwam ik bij An en hoorde dat het verschil in km exact 7km was. Ging rustig aan mijn tempo verder. Haalde nog een loopster in en kwam bij een 2° en een 3° bevoorrading. Nog 4km zei men daar. Net voor de finish mocht ik echter nog een lusje bij lopen. Ofwel 3,5 heen en terug ofwel lusje van 8K. Besloot om voor het lusje te gaan en volgde het beginparcours dat we gemist hadden bij de start. Ik kwam op een bepaald moment op stukken dat ik herkende en hoopte te kunnen aftellen. Iets verder herkende ik het parcours nog beter en herinnerde mij dat dit net voor de officiële km 30 was. Zat al aan meer dan 40km en nog meer dan 12 te gaan. De uitpijling was nog die van de halve marathon. Deju. Een eindje verder zat een oudere man op een bankje te praten tegen een rechtstaande man. Gevraagd als ze van de streek waren en de kortste weg naar de Vuvuzela kenden. Zij konden mij heel goed helpen en stuurden mij door het bos waar we diverse keren heen en weer liepen (de pijltjes hingen er nog). Ik recht door de kortste weg. Als ik reeds meer dan marathon had kwam ik een tegenligger tegen met borstnummer en medaille. Nog ff gevraagd en ik kwam al aardig in de buurt. Eerste straatje rechts en enkele meters verder liep het bospas naar de finish net naast de weg. Terug het rechte pad op (in werklijkheid slingerend pad). Finish bereikt in 5h04 en net geen 43km op de teller. Bij de Vuvuzelarun krijg je achteraf ook nog een kleine portie BBQ, ook dat was aardig mee genomen. Leuke organisatie, die ons goed geholpen had, mooi parcours, geen torenhoge inschrijfprijzen en nog wat eten er bij ook achteraf. Denk dat ik hier nog ga terug komen.

181. Marathon des Alpes-Maritimes

Eind oktober, begin november zuidwaarts trekken om in warmere oorden een marathon te lopen sprak mij wel aan. Had al positieve reacties gehoord over de marathon van Nice naar Cannes, de datum kwam goed uit en al gauw was de boeking gebeurt. 2 kinderen gingen ook mee om er enkele dagen vakantie aan te koppelen.

Op zaterdag nummer afgehaald, de ontbijtloop mee gedaan en de rest van de dag de beentjes opgewarmd (of vermoeid) door Nice te verkennen. Gelukkig een uurtje langer slapen door de switch naar winteruur, want de start is reeds om 8h. Was in een lekker temperatuurke, maar het zou steeds warmer worden en oplopen tot 36° volgens mijn Garmin (anderen zagen zelfs een plaatselijke 37°). Met nagenoeg constant zicht op een Azuurblauwe zee, zonnebadende strandhangers en zwemmers was dit geen slechte plaats om te mogen lopen. Lekker aangenaam weertje door het vroege startuur en was wel wachten tot 7,5km voor we een eerste bevoorrading kregen. Gestart in het 5h vak was ik juist achteraan de groep van 4h30 komen aansluiten. Aan de bevoorrading van 10k (nu volgden de bevoorrading wel snel na elkaar) zat ik reeds vooraan de groep en zou er zelfs gaan voor lopen. Even voor Antibes even rechts afslaan om langs de paarderenbaan te lopen. Een stukje heen en terug met een bocht van 180°, vermoedelijk om de afstand te laten kloppen zoals men graag de start en finish kan plaatsen. Aan kilometer 17 deden we een rondje  in de haven van Villeneuve-Loubet en daar kregen we een eerste keer een 10-tal meter ferm klimmeke voorgeschoteld. We kwamen op een weg waar we zelfs 3 keer langs moesten, en daar kon ik Heidi zien lopen naast mij. Even verder kwam de eerste teleurstelling toen een eerste bevoorrading nog wel water had, maar geen bekertjes meer en ons niet kon bedienen. Het was ondertussen behoorlijk warm aan het worden. 2h10 op de halve was voor mijn huidige vorm prima gelopen en we houden er de moed in. Als er op de volgende post opnieuw geen bekertjes waren dan maar een kuiltje gemaakt met de handen en 2 maal met water laten vullen. Iets maar niet genoeg. Ondertussen ging het parcours regelmatig een stukje omhaag en omlaag. Er werd steeds meer gewandeld in mijn omgeving. En vermoedelijk door het water tekort lagen steeds vaker mensen op de grond met problemen. Gelukkig waren er veel eerste hulp vrijwilligers op de motorfiets die snel ter plaatse waren. Als ook een 3° post geen bekers had, en een 4° helemaal niets meer, zelfs geen water, brak ook bij mij de veer. Vermoedelijk was ik ook wat te snel gestart en de combi gaf een mentale dreun. Vanaf kilometer 35 heel wat gewandeld om uiteindelijk te finishen in 4h34.

Nadat we de voetjes in de zee staken, nog eens bij de locatie van het filmfestival gingen kijken trokken we richting station. Met ons borstnummer mochten we gratis met de trein terug naar Nice. Echter aan het station stond een extreem lange wachtrij en mochten we nog eens bijna een uur wachten alvorens we een trein konden nemen naar Nice. Gelukkig wel nog enkele dagen kunnen genieten van zon, zee, strand, eten en mooie uitzichten.

180. Gentse Kastelenroute

Een organisatie van Marathon and More Belgium vzw. Bleek dat er in de omgeving van kasteel Scheldevelde-Zevendreven pijltjes verdwenen waren. Daarom gestart met extra gewicht van een reeks pijlen en elastieken. Eerst een pijltje en elastiek op de grond gevonden die kan terug geplaatst worden. Maar eenmaal in het park bij het kasteel Scheldevelde-Zevendreven waren inderdaad een hele reeks pijlen verdwenen. Wat extra werk buiten het marathon lopen. Maar het extra gewicht op de rug was al een stuk minder. Later nog eentje dat gewoon kon terug gehangen worden. Maar in het park rond kasteel Le Grand Noble was men er in geslaagd één van onze pijltjes in betontriplex doormidden te breken. Vervolgens was het gewoon opzij in de gracht gegooid. Deze uit de gracht gehaald en voor het paaltje gezet waar het oorsrponkelijk aan hangde. Vervolgens het rondje van ongeveer 14,1km volbracht. 

Na de bevoorrading kon ik van mijn 2° rondje ten volle genieten zonder me zorgen te maken over pijltjes. Gestart in Gent, de brug over en in De Pinte. Direct het groen gebied van Scheldevelde-Zevendreven in. Uitgekomen op de N60, die een heel klein stukje gevolgd om bij kasteel van Hemelrijk opnieuw het groen in te gaan. Langs de kapel van Onze Lieve vrouw v Hemelrijk. Uiteindelijk kwamen we op de straat Mieregoed om het gelijknamig natuurgebied in te lopen. De pas aangelegde hondeweide kent veel bezoekers en succes. We lopen verder om terug Mieregoed te kruisen en lopen nu richting kasteel Scheldevelde-Zevendreven. Op zondagmorgen blijkbaar ook de plaats om core stability training te gaan volgen. Vandaag geen tijd voor en verder lopen naar het Speelbos in De Pinte. Terug de straat op om nog eens een brug over de spoorweg te nemen. Aan de overkant van het spoor mochten we direct het Natuurgebied van Le Grand Noble in. Nog eens een straat kruisen en we liepen in het Parkbos van Gent. Even lusje door dit bos om terug de zelfde weg te kruisen en opnieuw via Le Grand Noble bij de bevoorradingsplaats te komen. Even bijtanken en het zelfde mooie rondje nog eens gelopen. Werd lastig op het einde, maar het tempo bleef er toch redelijk goed in. Einddtijd 5h18m. En daarna energie aangevuld met een vers gebakken Wroetel-hamburger.

179 de 1° PAJOTrun 6 uur

We mochten de tijdsregistratie doen van de nieuwe 6 urenloop die België kent. De 1° Pajotrun werd ingericht door enkele triathlon vrienden de PA*TRI*JOT. Vroeg opgestaan om tijdig de tijdsregistratie op te stellen. Om 10h volgde de start. Heidi bemande de tijdsregistratie, ik zou mee lopen maar iets voor het einde uitstappen. Als laatste gestart, en na een eerste klimmetje kwam ik bij 2 loopmaatjes die hun eerste 6h gestart waren. Gezellig kletsend ging het eerste rondje voorbij maar merkte toch al op dat dit niet de simpelste 6 uur zou worden. Een trailparcours, geen meter plat, met zelf een paar serieuze neepjes berg op waar ik zeker niet de enige wandelaar was. Ook een lange ronde (3km640m) naar 6h normen. Op dit parcours mocht ik het idee van een marathon binnen de 5h en schema van 54km/6h volgen wel vergeten. Na een eerste rondje stond Heidi mij reeds op te wachten, want er was een probleempje met de tijdsregistratie. Bij de start was het tijdstip voor de individuen juist gestart, bij het copiëren naar de wedstijd voor de trio's was er geen "enter" gedaan en liep het mis. Effen zoeken, probleem gevonden, en terug verder met ronde 2. Daardoor liep ik terug laatste en begon aan een inhaalrace, maar aan het zelfde gezapige tempo. Nu ik alleen liep kon ik het rondje nog wat beter bekijken. Een mooi rondje, altijd in de natuur, afwisselend bos en een graspad met zicht op mooi torentje en een chique B&B (zie foto) maar per ronde koos ik 5 wandelstroken uit omdat daar toch iets te veel klim in zat. De eerste strook zat helemaal in het begin, de andere 4 allemaal in de laatste 900m. Ook 3 vervelende draaien door een sas, waar je telkens even tot stilstand komt, langs een hek en 2 barelen die het natuurgebied afsloten. Maar het was een mooie omgeving, niet te veel klagen over de moeilijkheidsgraad, en het juiste tempo kiezen om zonder te veel afzien te finishen. Begin van de 7° ronde liep ik het cafetaria binnen om het toilet op te zoeken. Het tempo bleef goed zitten en begon redelijk wat lopers terug in te halen. Nam een 16 jarige op sleeptouw die voor het eerst verder liep dan 20km en we kwamen voorbij zijn marathonpunt (ik zat rondje achter). Zijn energie was echter op, ondanks wat aanmoedigingen moest hij mij laten gaan. Na 12 rondes net geen marathon. Dus moest er nog eentje bijgelopen worden. Marathon punt toch voorbij in minder dan 5h. En na het extra rondje kom ik aan 44,98km in 5h04m35s. Had nog wel kunnen door gaan, maar verse kleren aantrekken, bijspringen bij de tijdsregistratie, restmeters opmeten en de einduitslag opmaken.

Na het bekijken van mijn ronde tijden, was ik zeer tevreden met de regelmaat die ik kon halen. 

178 IFFM pacen voor 5h

2 dagen voordien had ik tegen voetbank geschopt en teentje voelde pijnlijk en stond dik en serieus blauw. Had dit op zaterdag op FB gepost, en zat ook beetje in het kopje. Zou de pace opdracht wel lukken?

Met de trein naar Diksmuide. Traject viel goed mee, en vanaf Gent had ik al compagnie van Tom die ook de marathon ging pacen. Uitgestapt in Diksmuide en nog heel wat marathonlopers. Al vlug bleek dat de post van het teentje nogal wat lezers had gehad. Heel wat lopers vroegen naar de toestand. Op de markt van Diksmuide ook bekenden gespot en bij het afhalen van de borstnummer nog bekenden, en de vraag naar ... jawel het teentje. Balon opgepikt en naar de start om samen met Hilde de 5h te pacen. Iedereen vertrok sneller en we liepen als laatsten mee met de balon van 4h45. Een eerste loper vertraagde en Hilde en ikzelf bleven er nu bij want we liepen nog steeds mooi voor het schema van 5h. Op de bevoorrading van km 15 stapte de loper uit en wij terug naar het groepje met de balonnen voor 4h45. We zagen in de verte reeds een dame die te snel gestart was en aan het afzakken was. De 4h45 pacers kondigden aan dat onze volgende klant op komst was. Net voor we ze inhaalden ging ik even versnellen, praatje maken om de toestand in te schatten. En Hilde en ik bleven bij onze volgende klant. Voorbij half weg en nog steeds mooi voor op het schema. Deze loopster had het echter moeilijk en heel wat aanmoedigingen waren nodig om samen aan de bevoorrading op 25km te komen. Schema van 5h aanhouden was voor haar te hoog gegrepen en we lieten haar achter. De bezemwagen en rode kruiswagen hadden we zo eventjes niet meer achter ons. Enkele kilometers verder waren ze daar echter te rug, de dame was ook uitgestapt.  We haalden nog 2 gekwetste lopers bij die uitstapten. Maar ondertussen was het gat op de lopers voor ons vrij groot geworden. We liepen als laatste en mochten dus iets sneller dan het voorziene tempo jacht maken op de lopers voor ons. We kwamen bij een dame en iets later ook bij een heer. Met 4 liepen we achteraan de wedstrijd, wel nog steeds een mooi stuk voor op het 5h schema. Hilde trok de dame op sleeptouw, ik de heer. Eerst liep de dame wat voor op, na enkele keren haasje over zou uiteindelijk de heer toch net voor de dame finishen. De tijd werd 4h53, mooi voor onze 5h.

Met de trein terug van Ieper verliep iets trager. Kost behoorlijk wat tijd om terug in Aalter te geraken. Meer dan tijd om een lekker frietje te stekken. En 't heeft gesmaakt.

177 Vagevuurroute

2 weken voor IFFM wou ik eens testen als ik nog een marathon in 5h in de benen had. Ik was namelijk pacer bij IFFM. De dag voordien nog 14km nuchterloop gedaan. En ook mijn marathon zou ik eerste rondje van 14km nuchter lopen. Samen met Jan liepen we een gezellige eerste ronde. Bij de bevoorrading lagen mijn boterhammekes met preparé sla tomaat en worteltjes klaar te wachten. Wandelend in het zonnetje was het genieten van dit ontbijt. Jan was doorgelopen en liep voor mij uit. Ook de 2° ronde in de Blauwhuisbossen, vervolgens Vagevuurbossen met dubbele beklimming van de Hendriksberg en via de Gulke putten terug naar start en finish verliep nog vlot en volgens het tijdsschema. Maar ik voelde reeds dat het zwaar werd. Toch haalde ik Jan in. Filip was later gestart en haalde mij in. Even later een serieuze dip, en zelfs stukje gewandeld. Of was het zelfs strompelen? Na een toiletstop net op tijd terug de broek aangetrokken want Mieke en Hilde waren daar. Korte babbel en de snelle dames waren terug weg. Ik vond een laatste adem en kon het laatste stuk toch nog vrij vlot uitlopen. Het werd 5h10m. Maar met de nodige bedenkingen wegens dag voordien gelopen, nuchter loop, zwaarder parcours gaf dit toch vertrouwen naar IFFM toe.

173-176 Etappeloop - Ronde van Vlaanderen

Lopen is geen sport maar een manier van reizen. Deze wijze woorden van Jan Knippenberg in de praktijk omzetten. In 2021 ontdekten we de GR129 van Arlon naar Brugge. In 2022 de GR5A een rondje langs de grenzen van het oude Graafschap Vlaanderen.

Marathon and More Belgium organiseerde een 11-daagse. Het lichaam zei dat 4 dagen voldoende was. 

Dag 1 bracht ons van het station van Brugge tot aan de kerk van Boekhoute. 58km lang. Vandaag was Thierry De Block aka "Nonkel" één van de deelnemers. Hij liep met mij mee. In eerste instantie was ik bang dat het hierdoor te snel zou gaan. Maar we vormden met Karine, Wilma en Jos een mooi groepje en het tempo viel mee. Eerste hoogtepunt langs de route was het Fort van Beieren. Langs de Damse vaart komen we in het pittoreske Damme. We flirten met de Belgisch-Nederlandse grens en via Heille komen we in Aardenburg. Na Aardenburg komen we in de Weilanden. Lopen langs de Eekloosche Watergang is lastig, maar het tweede hoogtepunt van deze etappe. Vijf kilometer lang is de watergang omzoomd met populieren en vele overstapjes brengen ons van weide naar weide tussen het vee. Dit is niet echt een wandelpad maar een zogenaamd "Struinpad". Had bijna gans de dag aangenaam samen kunnen lopen met Nonkel. Karine was al een hele tijd achter ons gebleven. In Aardenburg kwamen we terug bij Jos en Wilma. Staken nog samen via een pondje het Leopoldskanaal over. Tussen Sint-Laureins en Bentille was telefonische ondersteuning nodig om Karine terug op het rechte pad te helpen. Hierdoor was Wilma, Jos en Thierry vooruit gaan lopen. Na de ondersteuning kwam ik wel nog terug bij Jos. Maar de andere waren te ver weg. In Watervliet mochten we een stuk langs het Leopoldskanaal lopen waar het pad heel zwaar was. In combinatie met de hitte zorgde dit voor de genadeslag. Aangeklopt bij buurtbewoners voor extra water, en de laatste kilometers naar Boekhoute waren zwaar. Nog rond de kerk tot bij kasteel Ter Leyen en BOU8. Een oude garnaalboot vergezeld van een garnaalstandbeeld herinneren aan de garnaalhaven die hier vroeger lag. Dit was meteen ook de finish van een eerste zware maar aangename dag.

Dag 2 hervatten we onze weg bij BOU8 en liepen 58km lang naar Hulst. Een stramme hiel deed mij de eerste meters reeds twijfelen als ik niet zou stoppen. Maar zette door en het goede gevoel kwam terug. In alle drukte deze morgen mijn waterzak vergeten vullen, en de ondersteunende ploeg opgebed die mij water bracht. Een dag met veel water. In Assenede lopen we tussen 2 kreken de Rode Geul en de Grote Geul. Terug de grens over naar Sas van Gent. Langs een oud verdedigingsbolwerk met een 8-kantige stenen korenmolen en over een oud klein ophaalbrugje. We steken er ook het kanaal Gent-Terneuzen over. De Canisvlietkreek is onze volgende afspraak met het water. In Wachtebeke lopen we langs het kanaaltje Langelede dat reeds in de 14e eeuw werd gegraven. Tot hier had ik samen gelopen met Jos en Karine. Het tempo stokte wat en ik liep alleen door tot in Overslag. Hoogtepunt was een oude Oostenrijkse grenspaal. Direct gevolgd door een welgekomen bevoorrading. We blijven rond waterpartijen lopen. De grote kreek en de Pereboomsgatkreek brengen ons naar Axel waar we kennis maken met de Spaanse linie. Ik kwam terug bij Wilma en we liepen samen voorbij de verschillende forten. Afwisselend nam Wilma soms wat voorsprong, maar ook kon ik zelf al eens wat voor lopen. Toen ik voorliep miste ik een afslag, moest een klein blokje extra doen en dit brak de veer. Wilma kwam terug bij mij en liep door. Zelf zwoegde ik langs de laatste kilometers. In landgoed Groot Eiland legde ik mij zelf even in het gras, even bekomen en genieten van het zonnetje. Had het rustplekje wel zorgvuldig uitgekozen zodat ik de nodige atributen in de buurt had om mij terug recht te kunnen trekken. Gelukkig kwam Hulst al snel in zicht, liepen nog even in de richting van de molen, maar net voor de Dubbele poort was de finish.

Dag 3 starte aan de andere kant van de Dubbele poort. De omwalling van Hulst op en liepen rond dit leuke stadje. Een oude spoorwegbedding brengt ons van Hulst naar De Klinge. Door werkzaamheden waren we even de weg kwijt. We mochten het plezier ondervinden om door hoge netels en vele bramen te lopen. Maar samen met een local die een eindje mee liep en Arjan kwamen we terug op het juiste pad. In De Klinge vind je heel wat geschiedenis, met eerst een stukje Dodendraad uit de wereldoorlog en vervolgens een oud stationnetje met trein. Veel bos in deze streek met het stropersbos en de natuurgebieden Panneweel en Sint Jacobsgat. We lopen de autostrade over in Vrasene, slaan rechts af een landelijk gebeid in, en lopen langs een cafeetje dat zich vooral op fietsers toespitst. Ik kon de verleiding niet weerstaan om een extra stop in te lassen. Na het lopen onder de warme zon konden de 2 frisse cola's nog eens extra goed smaken. Even verder op de bevoorrading hoorde ik dat Jannet verloren gelopen was. Door de bijhorende telefonische ondersteuning liepen Jos en Karine mij voorbij en was ik in laatste positie terecht gekomen. Langs de bunkerlinie richting Beveren haalde ik hen terug in. Langs een cafe dat zich op boogschieters richt lopen we langs "De Halve Maan". De Kapel van onze Lieve vrouw van Gaverland is zo groot dat ze zelfs aan een kerk doet denken. Er is ook een bedevaartsoord. We lopen nu stuk door de wijken van Zwijndrecht. Daarna krijgen we nog veel groen met het Vredesbos en ook natuurgebied Middenvijver verraste ons. De festivalweide was wel snikheet, maar kwamen nu bij het strand van Sint Anneke met mooi zicht op de Antwerpse skyline. Het was nu nog even de Schelde volgen tot aan de fietstunnel waar dag 3 eindigde. 

Dag 4 start in Antwerpen en 53km verder kwamen we aan bij het Belfort van Dendermonde. Ik starte samen met Xuan, Karen, en Karine. Filip en Ann liepen vlak voor ons. Door een sanitaire stop moest ik eerst achtervolgen. Met de Burchtse Weel en het Neuzenbergbos leerden we weer een mooi stukje Vlaanderen kennen. Na een fotostop bij de Martinuskerk in Burcht bleven Xuan, Karen en Karine achter. Wel haalde ik af en toe Filip en Ann terug bij. We liepen langs de Schelde en door de Kruibeekse polders. Een prachtig natuurgebied dat ik dankzij deze GR5A leerde kennen. We lopen langs Bazel, waar we het kasteel Wissekerke ontdekken. Uiteindelijk komen we in Ruppelmonde waar Mercator de central figuur is. De bevoorrading staat door de kermis iets verder dan verwacht maar net na Filip en Ann kan ik ook de energie terug aanvullen. Voor Filip hervat ik de tocht. Het fort van Steendorp is een echte ontdekking en lopen vervolgens langs de Schelde richting Temse. Een goed opgesteld toiletje bracht redding, en Filip passeerde mij zonder dat we elkaar zagen. In Bornem lopen we langs de oude Schelde. Doordat Filip een ommetje had gemaakt zach ik hem plots terug voor mij lopen. Even bijgepraat en Filip wou iets sneller door lopen. Maar het was een etappe met 2 overzetboten die maar om de 30 minuten hun overtocht maakten. Ik ging aan het rekenen en dacht dat we de overtocht net niet op tijd zouden halen. Ik koos een rustiger tempo, genoot van een ijsje van een plaatselijke ijsbar. En liep rustiger door tot aan de bevoorrading in Mariekerke waar we ook de overzet namen. En inderdaad met deze taktische keuze kwam ik terug bij Filip. Aan de overkant was het stukje GR net te lang om een half uur later de volgende overzet te halen. Maar de schipper wist ons tijdens de overzet te vertellen dat we door werkzaamheden een alternatieve route moesten nemen. Samen met Filip volgde ik de alternatieve route. Filip liep ondertussen bovenop de dijk, ik beneden. Ik had de indruk dat dit een korter traject was, en vroeg aan een fietser hoe ver het nog was naar de volgende overzet. Niet haalbaar binnen het half uur volgens zijn info. Toch kon ik mij niet van de indruk ontdoen dat dit haalbaar moest zijn. Net aan een grintweg kwam ik nog een lokaal vrouwtje tegen, vroeg de weg naar de overzet en hoe ver het nog was. Ik herkende in de verte de kerk van Baasrode welke aan de overzet lag. Ik riep naar Filip en zette een serieuze versnelling in. Net op tijd bij de overzet.Omdat de overzet nog van de overkant moest komen haalde ook Filip de overzet. Hierdoor kwamen we 30 minuten korter bij Mieke die aan de leiding liep. Tussen Baasrode en Vlassenbroek wordt een overstromingsgebied voor de Schelde aangelegd. Filip wil opnieuw wat sneller gaan lopen, en ik kan niet volgen. Na wat ommetjes komen we uiteindelijk terug aan de Schelde. We volgen deze enkele kilometer. Na een praatje met een oudere man die na een zware hartoperatie toch nog dagelijks zijn rondje gaat wandelen kom ik in Dendermonde. Moe maar voldaan, voor mijn doen zelfs uitzonderlijk kort na Mieke en Filip kom ik aan bij de finish in Dendermonde. Voor de voorziene beklimming van het Belfort kwamen we te laat. Jammer maar misschien toch best. Had na deze 4 dagen een ontstekingske aan de linker voet. De kine raadde aan om uit te stappen. Eens verstandig geluisterd en na een ruime week rusten kon ik toch terug lopen.

172 6 uur van Hamme (Endurance day)

Ik ken Kevin en de Endurance day al van voor de eerste editie. Was er al eens seingever, en hebben er ook al 2 keer de tijdsregistratie gedaan voor de 100km. Vandaag was er de 6 uur van Hamme. Na de zwaar uitgevallen laatste marathon gans de week gewacht hoe het lichaam zou reageren. Hoe zwaar de Ardense teambuilding zou zijn op vrijdag. Maar vrijdagavond en al zeker zaterdagochtend was ik opnieuw strijdvaardig. Gaan voor de 50km.

Toegekomen in Hamme waren er verschillende lopers die opzagen tegen het warme weer. Er zou geen schaduw op het parcours van 1,4km zijn. Wel een stukje grint. Start was dan ook nog eens om 11h wat op een warme dag aan de late kant is. Van de warmte trok ik mij niets aan. Starte rustig als laatste. Eerst stukje grint dat nog behoorlijk lang uitviel. Vervolgens een macadam fietspad dat al de nodige scheuren kende en kort na het grint ook een vervelend knikje van wel 2 volle meters lang. Daarna kwamen we op een beter fietspad. Het volledige parcours te midden van de natuur tussen de vogels die er gans de dag vrolijk op los floten. Nog in de eerste ronde kwam ik bij Luc Maes. Hij wist mij te vertellen dat het vandaag niet ging. Zal wel goed komen en ik liep verder. Ondanks dat ik als laatste startte was het tempo net iets hoger dan ik voor ogen had, maar het liep goed. De auto stond enkele 100-en meters van het parcours en ik had nood aan extra vaseline om schuurplekken te voorkomen. Extra meters die jammer genoeg niet mee tellen. Maar we waren half weg en het liep nog vlot. Met klein beetje extra inspanning het 4° uur in en ik begon mij te ontdubbelen. Zag bij de registratie tafel een opgever. Haalde Vincent in waardoor ik reeds 3 lopers achter mij kon laten. De knie voelde niet zoals ik het wou, de benen werden zwaarder en zwaarder. Na 4h zag ik dat er tijd genoeg was om uit te wandelen en toch mooi boven de marathon afstand uit te komen. We maakten er een zonnige zaterdag namiddag wandeling van. Nog een toilet bezoek. Toen ik uit de dixit kwam blokeerde het lichaam volledig. Stuk gewandeld dat meer trekkebenen en manken was. Gelukkig kwam het beetje per beetje toch weer los. Niet dat ik terug vlot ging lopen. Maar het wandelen en lopen afwisselen om de 6 uur vol te maken lukte wel. Kevin kondigde aan dat ik met één ronde extra maar liefst 3 plaatsen in het klassement zou winnen. Als die er op zat bleek dat ik veel te snel was en tijd had voor nog een ronde. Deze rustig afgewerkt zodat ik niet te veel voor de 6h aan de 0-lijn passeer. Zo kan ik nog klein beetje restmeters toevoegen zonder al te lang te moeten wachten op de opmeting. Klus geklaard met 48km343m. Op de Garmin staan er wat meer, maar daar zit het lopen naar de auto en toilet voor iets tussen. En het waren er nog altijd geen 50 (49,36 voor juist te zijn) zoals ik vooropgesteld had. 

Nu recupereren en kijken als we er volgende week nog ééntje kunnen bij doen. Daarna gaan we wel wat rustiger aan tot de BYU.

171 Omloop van het Meetjesland

De vorige marathon is nog maar een week geleden. Maar ik ben lid van de Krekenlopers die de marathon organiseren. Bovendien zou het goeie training zijn richting BYU. Veel heeft een marathonloper niet nodig om overtuigd te worden.

Parcours is blijkbaar gewijzigd ten op zichte van mijn vorige deelname. Toen nog één grote ronde, nu 2 keer halve marathon ronde. Na een kilometer mochten we al een onverharde strook langs het Leopoldskanaal overwinnen. Helemaal achteraan gestart maar liet al vlug Jessie achter mij om mee te lopen met Christiaan die een halve liep. Een man met massa's ervaring die heel goed vast tempo kan lopen. De ideale haas voor de eerste ronde. Na de eerste bevoorrading klein knikje in de weg naar de dijk langs het Leopoldskanaal. De volgende ronde gaan we dit pas echt voelen. En opnieuw een strook onverhard. Het parcours loopt verder door de rustige polders. We mogen nog eens klein knikje op en langs het kanaal maar nu wel verhard. De volgende bevoorradingen hebben ook cola en banaan. Ik voel dat ik de laatste dagen iets te veel van het lichaam vroeg door weinig koolhydraten te eten en moet nu aanvullen. Vandaag loopt Jessie zo sterk dat ze nog voor het einde van de eerste ronde komt aansluiten. Ze neemt minder tijd bij de bevoorrading en is voor mij weg. De fietsbegeleider voor de laatste marathonloper stopt na één ronde en wordt vervangen door de wagen die de bepijling direct weg haalt. Ik wordt achtervolgd. Na het eerste stukje onverhard haal ik 2 jonge kerels in. Eentje had mij vooraf gezegd dat het zijn eerste marathon was. En in de eerste 5km van de tweede ronde gaat het al zeer moeizaam. Ik moedig ze nog aan, maar later worden ze uit wedstrijd genomen wegens buiten tijd. Ik ga rustig verder en kan terug bij Jessie komen. Bij de eerste bevoorrading rond 26km krijgt ze het moeilijk zegt ze, en moet klein gaatje laten vallen. Spoorde haar nog aan om door te zetten, is voor iedereen moeilijk nu. Zelf kreeg ik het ook moeilijk. Banaan cola en gellekes die ik nam konden niet volstaan. Maar ik zette door. Jessie komt terug bij mij. Ook de bezemwagen. Waar zijn die 2 jonge gasten? Dan kwamen we te weten dat ze uit koers genomen waren. Tussen 31 en 36 zien we plots vlak voor ons nog een marathon loper. Verwondert dat er zo dicht voor ons nog eentje liep gaan we er stapsgewijs naar toe. Het duurt nog een hele tijd maar bij de laatste bevoorrading op 36km waren we er. Jessie heeft een hele goeie dag en loopt lichtjes voorop. Ik neem een plaspauze maar kan opnieuw tot bij de andere loper geraken die aan de kant staat te stretchen. Ik moedig hem aan om terug te lopen. Hij zet terug aan en kan niet mee. En dan breekt dat mentale veertje. Met de uitvlucht dat we te weinig aten de dagen voordien en dat we het lichaam, de knieën, achilles en andere gewrichten niet mogen overbelasten. Ga in de laatste kilometers heel wat stukken beginnen wandelen. Maar we zetten door en kunnen finishen in 4h46m02s. Het gevoel was minder euforisch dan de week hiervoor. Maar is er toch maar weer eentje bijgekomen op onze palmares.

170 Schuppeboer marathon

2 weken na Slovenië liep ik een halve marathon (5 kerkenloop) en voelde goed. Bart VDW organiseert de volgende week een marathon in Drongen. Kleinschalig, zeer schappelijk inschrijfprijs, Heidi kan er 11km lopen, dus we gaan er voor.

Rondje van 10,65km of na 4 rondjes iets meer dan een marathon. Stiekem eens gekeken welke snelheid ik nodig had om 1h10 per rondje te lopen en we waren vertrokken. Mooi rondje in Drongen met heel wat stukken langs de Leie. Bevoorrading stond voor de finishboog waardoor ik eerste ronde afklokte op 1h10. Perfect op schema en de 2° ronde liep ook goed. Eens gek doen met een verloren gelopen Nans en kon 1h09 laten optekenen. Toen hing het iets moeizamer maar Koen wachte op mij want alleen 5 stappen voor lopen vond hij ook maar stom. Het voelde alsof hij mij er zo kon aflopen, maar gezellig rondje in 1h10. Koen nam iets meer tijd bij de bevoorrading. Maar aan de tunnel onder de spoorweg had hij mij nog steeds niet ingehaald. Ik keek even achterom maar niets te zien. Zou hij gestopt zijn? Ik liep mijn tempo zo goed en zo kwaad het kon door. Kon Vincent en zijn Franse marathonvriend nog inhalen. En kon opnieuw in 1h09 afklokken. Eindtijd 4h37m52s. Zeer voldaan met marathon 170.

169 Istrski Marathon

Klaar voor de start

Een marathon of ultra met vakantie er bij. Het was reeds geleden van April '19. Toen liep ik samen met Heidi de 60 van Texel. Ondertussen zijn we een Achillespees operatie verder en hebben we een corona periode overwonnen. Tijd om er nog eens op uit te trekken.

Passende datum geprikt. Marathon gezocht en gevonden. Istrian Marathon in Koper en vakantie in Slovenië werden voorzien. De voorbereiding van de vakantie liep vlot. Veel te doen in Slovenië voor wie graag loopt, wandelt, dorpjes en steden bezoekt. De voorbereiding voor de marathon iets minder. Toch een aantal keer 30 gedaan, maar nadien blijft er toch steeds wat last aan de enkel/achilles. Woensdag voor de marathon nog een laatste loopje en voel ik iets in mijn lies. Uitgestapt ipv gelopen. Stil zitten op vakantiedagen lukt ook al niet. Zo hebben we voor de start al een stevige grotwandeling gedaan, manege afgewandeld en de kust verkend.

Starten doen we in Ankaran. Klein dorpje vlak bij de Italiaanse grens. Autovrije wegen en al snel via wandel/fietspad langs de kust. Wel met zicht op de haven van Koper. We liepen helemaal achteraan bij een dame die haar eerste marathon liep en werden na ruim 5km ingehaald door de snelste 10km lopers. In Koper centrum mochten zij finishen en mochten wij nog een lusje extra lopen. We kwamen nu op een heel mooi wandel en fietspad langs de kust richting Izola. Rustig tempo lopen in het zonnetje, helder blauwe zee en de halve marathon lopers kwamen ons tegemoet met regelmatig aanmoedigingen. Meer moest dat niet zijn. We liepen Izola binnen en kregen eerste keer een stevige klim van een 100 tal meters. Direct terug de dijk op waar een leuk vakantiesfeertje hangde met het zalige zonnetje. De haven liepen we volledig door en volgden verder de kustlijn. Voor een vakantieresort met glijbanen trokken we land in waarts. Gedaan met het vlakke parcours op zeespiegel niveau. Nu ging het regelmatig op en neer. Soms zelfs redelijk stevig zodat er zeker ook wandelmeters bij kwamen. Het verste punt van de route was het natuurreservaat en zoutpannen van Strunjan. We liepen eerst rond de zoutpannen en gingen er dan door. Aan een brugje met trapjes werden we aangemoedigd door enkele locals in traditionele klederdracht. Na een fotoshoot klommen we het brugje over en mochten we de zelfde golvende weg terug keren. Het was ondertussen middag geworden en land in waarts tussen het groen kregen we lekker warm. Afkoelen mochten we in een tunnelpassage onder de berg door. Gelukkig (zowel voor de schaduw als de hoogtemeters). Ondertussen had Heidi een dixit opgezocht en ging ik de laatste 13,5km alleen door. In Izola kwamen we terug op het mooie fiets en wandelpad nu richting Koper. Eén kilometer voor het einde zat een drummer die nog eens alle energie samen raapte om een extra drum solo te geven bij mijn passage. Mijn gewuif kon hij duidelijk apprecieren. Zelf ook de energie gezocht om langs de wandeldijk van de yachthaven van Koper te finishen. Na een kort interview bij de speaker nog een 500m terug gelopen om Heidi te vergezellen met haar finish.

Al bij al goed verlopen. Tevreden met een tijd van 4h46m52s. Zonder fotoreportage zat sub 4h45 er zeker in. We kunnen weer verder werken naar een volgende toe.