Loopweekendje

Vrijdag de werkdag vroeg afgesloten. Zo kon ik 6 rondjes rond de Watersportbaan in Gent gaan lopen. Dit terwijl Joeri Deconinck zijn "Hero for one day marathon" aan het lopen was. De wind maakte één kant van het parcours echt wel koud. Maar toch 30K op de teller.

Na een spelletjesavond bij de Speelanderthalers volgde een te korte nachtrust. Heidi stond wel stipt op tijd op mijn oprit. En met een kleine vertraging waren we weg om in de omgeving van Waterloo een nieuw trailke te gaan lopen. 62K en maar 300m. Kortere afstanden waren mogelijk. En dus aangekondigd als een makkelijke instaptrail. Lijkt mogelijk om tegen 19h terug te zijn op het clubfeest van de Runners. Daar toegekomen direct al wat bekenden. Fernand, Bram, Micha, Els, Geert, ... En na een briefing konden we met maar 10m vertraging (Waals Brabant dus vertraging is normaal) van start gaan. Beetje bij beetje rekte het peleton. Na een 5-tal kilometers een kruispunt zonder pijltje. Enkele lopers keren terug. En ja hoor, daar staat ééntje recht door, dus laat ons kruispunt maar over steken. Het was terug meer een groep dan een lint en we liepen het bos in. Wel een aanduiding van privé terein. En een goeie kilometer verder nog steeds geen aanduidingen en er waren splitsingen. De groep werd nog groter, en denk dat bijna het volledige deelnemersveld daar in groep mocht terug keren. De organisatie kwam er bij. Blijkbaar een pijltje afgekraakt zodat we niet zagen dat we links moesten. En een ander opzettelijk verkeerd gehangen. Sabotage dus. Eerste bevoorrading zou na 27K volgen. Met 29,9km kwamen we er aan. Ondertussen hadden we vrij veel verhard gehad voor een trail. Ook opnieuw last van het bevriezen van het waterdarmpje v d camelbak. Een keer water niet terug geblazen en 't was al van dat. Met de handschoen even warm gemaakt en was terug in orde. Heidi had meer last en even geholpen om camelbak en jasje af te doen en camelbak onder het jasje terug aan te doen. Een eindje verder zou ze terug kunnen drinken. Terwijl we 2 weken terug in Trail des bosses nog vertelden dat het zo zwaar was door de modder. Moeten we nu vertellen dat het zwaar is doordat de keiharde onregelmatige grond zeer moeilijk loopt. Heel goed oppassen waar je de voeten zet. En zwaar corrigeren vanuit de enkels. Niet makkelijk. Ter hoogte van het station van Ter Hulpe waren werkzaamheden aan het spoor. En even verder liep ik blijkbaar aan de verkeerde kant van het spoor. In de nieuwe spoorwegbedding lag plots een grote zandhoop als een muur voor mij. Terug keren. Een geluk bij een ongeluk was dat er voor de werkmensen een Dixit stond en ik voor de tweede keer onder mijn weg zo'n wc-cabinneke goed kon gebruiken. En telkens was er zelfs papier voor handen. Het mislopen, de koude op de benen, het lastige parcours enerzijds en het klein beetje dekking in het cabinneke lieten mij even rusten. Tijd werd nog meer een bijzaak dan anders op een trail. De moed terug samen gescharreld en de weg terug gezocht. Kwam al snel opnieuw lopers tegen en liep nu sneller dan deze en starte een inhaalrace. Benny kon van mijn terug komst profiteren en ook opnieuw een tandje bij steken. Nog 25K en het mooiste moest nog komen. Het laatste stukje was echt mooi. Aan de bevoorrading zelfde tijd genomen en samen terug weg. Lange tijd met ons tweetjes. Toen we zicht kregen op de Leeuw v Waterloo kregen we ook nog 4 lopers in het vizier. Het zouden niet de laatste zijn die we konden inhalen. Ook Fernand haalden we nog in, en die sleepten we ook mee. Met ons drietjes mooi binnen de 8h de trail volbracht. Zowel de hoogte als de afstandmeters overtroffen ruimschoots wat de organisatie aankondigde. Na de bevoorrading kregen we nog een pasta en een extra drankje en we konden terug naar huis.

Ook na het clubfeest mocht de nacht wat langer geduurd hebben. Maar tussen 11 en 12h werden we in Uden verwacht. Voor het 3° jaar op rij naar de vriendschapsloop van Tiny. Prachtige omgeving, altijd leuke bende. Dit jaar waren we echter maar met 7. En al van bij het opstaan zag het wit voor de ogen. Ook in Uden kregen we het parcours alweer op een andere manier te zien. De sneeuw bleef heel lang aanhouden, en het was in een echt wit tapijt dat we liepen. Zeer mooi. En zo werden mijn laatste 3 trailparcours telkens iets heel anders. En telkens op een andere manier heel lastig. Want ook in de sneeuw was het lastig lopen en moesten de enkels meer dan gewild corrigeren. Met de kilometers v h weekend in het lichaam werden de laatste 10 alsmaar zwaarder en lastiger. Zeker als de ondergrond oneffener werd. Maar aangekomen bij Tiny thuis wachte een lekkere verse tomate-bonensoep van Tiny's vrouwtje. Na een deugddoende douche konden we nog van twee verschillende quiches proeven. Nog wat gezellig bijgekletst en we konden terug naar huis.

Met dit loopweekend hebben we het lichaam opnieuw een stapje verder gebracht. Het moet nu even bekomen van de kilometers en blaren. En hopelijk kunnen we er binnenkort dan weer tegen aan.

LPM-marathon

Vandaag opnieuw autootje vol en naar Genk. Na 2 jaar sneeuw-overlast en een sabatjaar was hij er terug. De Louis Persoons Memorial Marathon. Kortweg LPM-marathon. Joeri, Micha en hun team hebben er weer een marathon van lopers voor lopers van gemaakt. Die gezellige, niet al te dure, en goed georganiseerde wedstrijden, daar houden we van. Ze beloofden alvast er volgend jaar een mooie jubileum (10°) editie van te maken.

Op zo'n marathon kom je dan natuurlijk ook veel bekenden tegen. Dus zowel voor tijdens en na de wedstrijd reclame gemaakt voor de 6h van Aalter en de 42y195D-bosmarathon. Om 10h mochten we van start gaan. 195m en over de finish-lijn. En vervolgens 7 rondjes die via extra lusjes in het gras exact 6km waren. Traditioneel start het rondje bijna direct met de zwaarste klim. Klein beetje door rustige woonstraten. En even verder het natuur en Bloso gebied Kattevennen terug in. Voorbij de looppiste waar we de eersten aan de andere kant al terug tegen kwamen. En ook zij die daar achter liepen zagen we hun rondjes door het gras draaien. Even later was het onze beurt. De eerste rondjes waren plaatselijk nog behoorlijk glad. Maar dankzij het strooiwerk van de organisatie, de lichtjes doorkomende zon, en de voorbij passerende voeten, zette het dooien zich in. Op het gras gedeelte betekende dit dat het steeds zwaarder en moderiger werd.

Zelf startte ik voor een dubbeldekker. Startte ik dan ook traag samen met Veerle die ook reeds aan haar tweede dag bezig was. Een half rondje verder als we bij Ann v Samang kwamen, en na een babbeltje ben ik gaan versnellen. Eerste rustige inloop-ronde klokte af op 40m. In de aankomst zone zag ik de 2 Filips van JCA een paar honderd meter voor mij uit. Nu ik versneld was zou ik daar wel bij komen, en samen met hun deze wedstrijd afhaspelen. Ondanks dat de volgende 3 rondes nu in 36m gingen was het gat toch vergroot. Conditioneel bleef het goed gaan, maar de benen voelden steeds zwaarder. Hierdoor klein beetje verval met rondes in 37 en 38m. In de laatste ronde begon ik aan een inhaalrace. Zeker meer dan 10 plaatsen nog gewonnen. Eentje omdat Philippe Lagae nog een ommetje maakte op zoek naar een blondje (en nee het was niet Veerle). En als ik één van de Filips zag lopen in het JCA-truitje, moest die er natuurlijk ook nag aan geloven. Als ik er bij kwam hem nog wat opgepept om onder de 4h20 te lopen. Hem meegenomen tot een kleine kilometer voor de meet. En dan nog wat versneld. Met een sub 35 meteen de snelste ronde. Eindtijd 4h18m32s. Best tevreden mee. En na een lekker soepje en een boterham met "kip-kap" konden we tevreden terug naar huis. Laat de volgende maar komen zou ik zo zeggen.

Trail des bosses

Fotoreportage

Goed begonnen, half gewonnen. Maar dat winning gevoel kwam er helemaal ni. Eén banaantje en anders geen ontbijt meer in huis. Rap nog naar de bakker achter 2 boterkoeken. Vertrokken met de auto, zegt die dat ik daar om 10h59 ga aankomen (start 11h). Miljaar, bel ik iemand om mijn nr af te halen? Nee wacht, overzichtkaart van GPS bekijken. Rare route. Just, gisteren file op E40 en ingesteld geen autosnelweg te gebruiken. Aangepast en nu klein uurke te vroeg. In Drongen, mijne camelbag ni mee! Terug want maar 2 bevoorradingen op 45K. Had startadres ni opgezocht, want liep daar al eens. Ter plaatse herkende ik mij ni meer, omdat ik via andere kant binnen gereden kwam. 2 keer weg moeten vragen. Stapte uit de wagen en mijn voet gleed weg. Lag bijna op de grond. Nummer afhalen. Dat meisje sprak enkel Frans, en hoe ik aan die beker moest geraken, begreep ik geen snars van. Uiteindelijk met de hulp van een andere Franstalige mevrouw toch het verhaaltje gesnapt. Ik kreeg die ni mee van dat meisje maar moest er in de tent om gaan. Dan nog naar het toilet. Twee toiletten voor 700 lopers. Gelukkig werd start uitgesteld (we zijn in Walonië hè).

En dan starten. Liep direct al met heel wat bekenden. En zou dit zo proberen houden en rustig lopen om reserve te sparen tegen morgen. De eerste kilometers waren hard door de vrieskou en wat sneeuw. Kristof vertelde mij over wie blijkbaar niet de "Belgische Paus van de trails" is, ondanks zijn Amerikaanse trail ervaring. Dat moet op een of andere manier in mijn hoofd gespeeld hebben. Onbewust de grond willen kussen, om die titel te proberen opeisen. In elk geval, na een kilometer of 8 in een redelijke afdaling ... Koos om rechts naarst het pad te lopen en zo een plaatsje te winnen, en mijn troef van snelle afdalingen te loopen uit te spelen. Ging naar links om op het pad te lopen. Maar kon dit niet houden. Ging over het pad en links er naast. Struikelde, valde en rolde over mijn zijkant. Kon direct reageren naar Kristof dat er niks ergs was. Liepen verder en de bevroren ondergrond werd steeds meer modder. Het werd zwaar. De afdalingen werden nu trager en met wat schrik gelopen. Net voor de eerste bevoorrading even mislopen en extra kilometers gemaakt. In de bevoorrading nam ik foie-gras en gerookte eendeborst en vond dit een mooie manier om op Veerle te wachten. Maar deze kwam maar niet. En dan toch maar alleen verder. Later zou blijken dat zij ook misliep en deze post zelf nooit bereikt heeft en verder terug op parcours kwam. Van nu af aan rustig in eigen tempo verder gegaan. Ondertussen deed linker enkel vooral op oneffen ondergrond steeds wat meer pijn. En bij beklimmingen sputterde de rechter bil steeds meer tegen. Duidelijk gevolgen van de val. Maar we gingen verder en na nog eens mislopen begon ik lopers van achter mij opnieuw in te halen. De tweede bevoorrading bleef ik veel minder lang. Moest op niemand meer wachten. Met nog een kilometer of vijf te gaan zag ik plots Veerle samen met Carmen vlak voor mij. Dan toch samen kunnen finishen. Wel nadat we opnieuw even enkele meters te ver waren en een afslag gemist hadden. Daar kozen we vervolgens nog de verkeerde kant van de weide en hadden koude en natte voeten als beloning. Na net geen 6 uur konden we finishen en genieten van een tasje verse soep met een beboterd broodje.

Op de terugweg voelde ik de schaafwonde op mijn elleboog en her en der wat plekjes die morgen waarschijnlijk blauw zullen kleuren. Hopelijk lukt de LPM marathon morgen. Want wou nog eens een dubbeldekkerke doen. Heb mij alvast beloond met een groote pita (op TDB was het een kleine entrecote, dat lijkt zo weinig hè)