2013 mooi loopjaar maar doel niet gehaald

2013 had één doelstelling. +180K op 24h.

En het jaar begon dan ook met vele kilometers.

Een eerste leuke uitstap was 3d Londen met op zaterdag de County to Capital (C2C) die mij lopend van Wendover naar Londen, Padington bracht.

Vervolgens een erg koude editie van de Belgian Total Coast, met het afscheid van Leo Pardaans voor wat de ultra's betreft. Alweer heel mooi.

Een weekje later was de Nederlandse kust aan de beurt. Bij Rinus ging ik de DCURBN lopen. Of voluit Dutch Coast Ultra Run By Night. Samen met Yves Dedapper de verre tocht naar Den Helder. En daar opnieuw met heel wat loopvrienden een strandloop van 50K gedaan. Serieuze vrieskou. Maar het haardvuur bij de finish was des te leuker. Hier wel geleerd dat ik toch voorkeur heb om bij daglicht te lopen.

Een dubbeldekker kon niet ontbreken. Met Trail des Bosses en LPM waren het 2 klassiekers die begin februari een gans weekend vulden.
Ook eens meegelopen met een andere Joeri bij zijn Hero of the Day. Op zaterdag een nieuwe trail in Waterloo die veel langer en zwaarder bleek dan aangekondigd. En op zondag nog eens naar de altijd leuke vriendschapsloop bij Tiny in Uden.

De vorm kwam stilaan goed. Dit werd even getest in La Gorgue. Op 6h liep ik 65,195K. Jammer dat het een Franse organisatie was, want alle GPS'en hadden heel wat meer op de teller. Maar het is zo. Toch een PR dit jaar.

Nog steeds waren we pas maart. Opnieuw trok ik naar Engeland. Deze keer had ik Ferdinand Nelson overtuigd. 3 dagen liepen we langs de Jurasic Coast. Een nooit meer te vergeten loopervaring. Het weer zat niet mee. Maar het mooiste beeld dat ik ooit op een loop te zien kreeg, ontdekte ik hier. Vlak voor de finish van de 2° dag. Deze wil ik echt aanraden aan alle trail lopers die 3 dagen na elkaar iets meer dan een marathon wel zien zitten. Gewoon doen.

In April trok ik met de kids naar Texel. En omdat ook Veerle met kids daar was, konden we de kids een dagje geamelijk aan elkaar over laten. En zo kwam er nog een editie van de 60 van Texel op mijn palmares. En 30m sneller dan 2j geleden.

Een nieuwe marathon in Zwalm kwam ook op het programma.

Samen met Ingrid liep ik een stukje mee in één van haar 50K loopjes voor haar verjaardag, tvv Special Heroes. We starten op een Special Heroes school. Een deel van deze jongeren liep 1K met ons mee en nam op hun manier afscheid van ons. Een fantastische ervaring.

En in Rotterdam kwam ik alsnog in het pacersteam. 3h45 was in een drukke periode met vele kilometers geen makkie. Maar samen met Lydia en Remco toch tot een goed einde gebracht.

Nog een laatste zware training voor Steenbergen. En we liepen op zaterdag 100K Limburgs Zwaarste. Steeds mooie parcours schotelt de sympathieke Willem Mützze ons voor.

De volgende dag reeds een pace jobke in Antwerpen. Met 100K in de benen was het niet makkelijk, maar de 4h15 werd door heel wat lopers mooi gehaald.

Een klein spierscheurtje was het gevolg, maar met de nodige kine waren we net op tijd klaar voor de 24h van Steenbergen. Met ingetapte benen stonden we temidden van de WK-deelnemers. Dat op zich was een beleving. Alles liep vlot. Niet al te snel gestart en tempo mooi lang vast gehouden. Een heuse stortbui gooide roet in het eten. Maar alle kledij vervangen en in droge kledijk lukte het opnieuw. Tot de vermoeidheid toe sloeg. Het wordt donker en door de vermoeidheid zie je een putje in de weg niet of laattijdig. Bijsturen lukt niet meer. En een lichte verstuiking was een feit. Ik stopte de 24h ruim voor de 180K.

Door de blessure was de 50K van Gieten onmogelijk. En ook Le grand trail des Lacs et Chateaux kwamen te vroeg. Opgave.

Child Learn marathon lukte dan weer wel. Maar na de inactiviteit was de vorm nu ver weg.

Met een slechte vorm trok ik naar Chamonix waar de Marathon de Mont Blanc overwonnen werd.

Begin juli er nog vlug eentje bij doen met Wadniel. Nog een laatste keer flyeren voor de 6 uur van Aalter.

De 3° editie van deze zelf ingerichte wedstrijd volgde de week nadien al.

En dan eens een loopvakantie. Op zaterdag samen met Luc een "bikini" versie van de Belgian Total Coast Run. Ter voorbereiding van zijn 5° Spartathlon. Juist die dag zou het water gaan gieten. Nog maar pas vertrokken en we waren doorweekt. Gelukkig kwam die dag de zon er alsnog door en konden we nog afsluiten met een ijsje en terasje in Knokke. De volgende dag stond ik al aan de start van de zomermeerdaagse in Boxmeer bij Willem. 3 dagen zou ik iets meer dan een marathon lopen. Maar de 5° loopdag was er te veel aan. De voetjes waren te nat geweest en daardoor te gehavend met al de dagen en kilometers. Deze hadden nu echt rust nodig.

Een week of 2 later waren ze wel al opnieuw klaar voor een 3° keer dodentocht in Bornem. Wel mijn minste prestatie daar.

En toen was het nog maar eens tijd voor vakantie. In Bremen de Bremer Bergmarathon gaan lopen. 's Avonds een bezoekje aan de stad. En de volgende dag de Moormarathon gelopen.

De JCA-clubuitstappen zijn ook steeds leuk. Vorig jaar niet genoten van Meersen omwille van niersteentje. Maar dit jaar werd dit ruim goed gemaakt met een leuke rustige marathon.

De joggingclub van Wevelgem telt vele bekende leden. En ook hun 2-jaarlijkse marathon kon niet op mijn programma ontbreken.

Nog een loopvakantietje volgde. De 6h gaan lopen in Amsterdambos bij Nitish. En daar heel wat haaswerk kunnen verrichten voor een mooi PR voor Henk Derudder. 's Avonds wandelen langs de Amsterdamse grachten. En de volgende dag nog een haasjobke. De marathon van Zwolle in 4h30. Heel wat lopers van bij de start tot de finish kunnen begeleiden tot hun doel tijd. Missie geslaagd dus.

En na 14d rust een 2° poging voor de +180K te halen. Het Belgisch kampioenschap werd dit jaar in Nijvel georganiseerd door Marc D'Herde. Veel bekende en gelijkgezinden op en langs het parcours. Het was dan ook zeer plezant. En kon mij toch goed intomen en alles liep gesmeerd. Echter na 13h de vermoeidheid kwam, de pijn in de benen, de snelheid zakte. En opnieuw gaf ik op. Doel van 2013 NIET gehaald.

Maar die ambitie van +180K had toch heel wat leuke loopervaringen meegebracht. En ondertussen was er al eens goed geteld. De geplande verjaardagsmarathon in december kon ook mijn 100° worden. Een nieuw doel stelde zich.

Daarom werd in een vrij weekend naar de Rurshee marathon getrokken. Mooie natuurloop. En omdat Kasterlee vol boekt was ging ik nog maar eens naar mijn favoriete Uewersauer trail. Chris organiseerde voor het eerst een trail in Lommel en ook daar waren we bij. Omdat de 100MCL-NL er eentje niet meerekende ging ik ook nog naar Kampenhout. Daar haasde ik Veerle naar een onverwacht PR. De volgende dag kon ik Mario begeleiden bij zijn eerste marathon in Gent. Zo kwam ik officieel op 99. Met Rock'n Roll marathon in Jumelot er bij zelfs al op 100.

Op 21 december volgde dan de zelf georganiseerde 42Y195d-bosmarathon. Het werd niet alleen mijn marathon verjaardag, maar ook een loopfeest ter gelegenheid van mijn 100° marathon & ultra. Mooier kon 2013 niet afgesloten worden.

Ondertussen werd al een loopje van 60K door de plaatselijke bossen gedaan. Wie weet wat dit nog met zich mee brengt. En als we nog een vriendschapsloopje doen in Ronse en het jaar nog in schoonheid afsluiten .... Dan wordt dit mijn hoogste jaartotaal in mijn loopcarière. Zal om en bij de 3800k uitkomen. Ruim voorbij Ankara in Turkije geraak je daar mee. Ondanks het niet lukken van de +180K, toch nog een mooi loopjaar.

Hiep Hiep

Na Gent met de teller op 99 was de rust terug gekeerd. Vrijdag 20 december immers een dag verlof zodat alles mooi kon klaargestoomd. Afhalen wisselgeld, medailles, finishdoek, naturaprijs, verkeerskegels, materieel seingevers en 't was al gauw een stuk in de namiddag. Cafetaria klaar zetten. En pijltjes gaan hangen. Verkeerde volgorde gekozen en was in donker om doen. Kids moesten tijdig in bed dus rest pijltjes dan maar morgen ochtend. In de loop van de dag werd de stress dus alleen maar groter. 's Nachts wakker en dan maar de speech achteraf en de toelichting aan de start geschreven. Bleef te lang donker en dus met Petzel de overige pijltjes gaan plaatsen. Vlug koffie-automaat aan, ontbijt afhalen en kleine mannen uit hun nest om ze te laten helpen. De eerste helpers waren al vroeger in het sportcentrum dan ikzelf. Maar één minuut na 8h waren we er. Gerustgesteld dat mijn vrijwilligers voor de inschrijving er waren, mijn cafetariamannen uit hun bed geraakt. En beetje per beetje kwam de rust terug.

Zag het al vlug drukker worden met haal wat bekende en blije gezichten. Ook reeds felicitaties voor mijn 100°. Maar die moest nog gelopen worden. Mocht zelfs al enkele attenties in ontvangst nemen, terwijl het allemaal nog moest starten. Ondertussen liepen de daginschrijvingen beter dan verwacht. Van de voorinschrijvingen werden er uiteindelijk ook 103 betaald. En de dag zelf kwamen er nog eens 22 bij. Mooie opkomst, en vooral veel bekenden, loopvrienden.

Ondertussen was het nog maar een kleine 10 minuten. Iedereen gevraagd om naar de "Sportstraat" te komen. Even op een verhoogje gaan staan om nog wat laatste mededelingen te doen. Buiten waaide de koude wind, zodat iedereen tot het laatste moment binnen bleef wachten. Geen gedrum aan de startlijn. Eens de start van voor mogen meemaken. En de snelle mannen laten vertrekken en mooi mijn traditionele plaatsje in het pak opgezocht.

Via het grint, straat over en de Finse piste op. Terwijl ik zelf nog een lusje moest lopen rond de duiveltjes velden, waren de eerste daar al weg. Daar volgde een onvermeidelijk stukje openbare weg naar het bos toe. Eerst een stukje dat we enkel bij de aan- en uitloop moesten doen. En dan kwamen we op het lusje. En reeds een eerste maal bij de bevoorrading.

En bij de bevoorrading wisten ze al snel mijn merk en maat. Elke ronde stond een mooie cola op mij te wachten. Zelf heb ik niets te kort gekomen. Maar de tuc-koekjes waren in smaak en hielden het niet tot de laatste passsage van de laatste deelnemer uit. De meesten kregen alles, maar klein beetje extra tuc en sportdrank was perfect geweest.

De loop zelf verliep ietsje anders dan verwacht. In de eerste kilometers had ik rustig gelopen, tijd voor een foto, een praatje. Kwam de boswachter tegen die eens een kijkje kwam nemen. Even stoppen, handje geven, vragen als alles in orde was. Netwerking was bij deze ook weer in orde. Bleef medelopers vinden om te tetteren. Tot de laatste loper waarmee ik aan het praten was een sanitaire stop deed. Liep rustig verder met de rem op en verwachte wel volk uit de achtergrond terug. En daar kwam Luc plots. Ik kreeg de eer deze Spartaan en voorbeeld gedurende mijn 100° marathon aan mijn zijde te hebben. Hierdoor werd het tempo wel wat opgedreven en werd er iets minder rustig gelopen dan ik oorspronkelijk voor ogen had. Heel lang bleven we aan ons eigen tempo verder lopen en werden enkel door de snelle mannen ingehaald. Ondertussen viel mij te binnen dat er medailles te weinig waren gezien de vele daginschrijvingen. Gelukkig was dit voorzien. Maar moest wel de helpers in het sportcentrum kunnen bereiken. Al lopend bellen, de uitleg doen waar en hoeveel medailles bestellen, en we konden weer verder. Ook had ik bij de start nog gevraagd om zeker geen afval in het bos achter te laten. Heb wel een beker, plannetje van het parcours en een 4-tal gel verpakkingen opgeraapt. Telkens wachte Luc heel even, en gingen we weer verder in ons eigen tempo. Lang op de zelfde positie. Maar na enige tijd was er toch een eerste groepje met oa Sandra en Andy waar we bij kwamen. En wat later konden we ze ook achter laten. De weg terug was 4K en een ronde was er 7K. Bij de laatste bevoorrading hadden we al een klein stukje van die laatste ronde er op zitten. Er resten nog ongeveer 10K. Als je in een marathon uw tempo kunt vast houden is dit het moment waar je begint op te schuiven. En ook al lag het bos er vrij goed bij, en niet al te moderig of sompig. Velen vonden het een lastig parcours. De laatste ronde konden we dus nog behoorlijk wat opschuiven. Toen we Agnes tegen kwamen zonder Patricia voorspelde Luc dat deze ons nog zou kunnen inhalen. En inderdaad. Eéntje slaagde er in om ons bij te halen. Het was Patricia. Er op en er over. En weg was ze. We hadden nogthans net een tandje hoger geschakeld omdat Mottigen net voor ons liep. Hij met nr 200 en ik met nr 100. Dat was ondertussen het doel geworden om zo samen te finishen. Mottigen op zijn manier. Wat sneller lopen maar af en toe wandelen. Ikzelf op mijn vaste tempo. Enkel de bergop in de Krommebekstraat moest ik wel wandelen. Daarna nog de Finse piste. En zag daar in de verte voor ons Patricia twijfelen hoe er moest gelopen worden. Gewoon de Finse piste volgen. Maar blijkbaar was dat voor velen niet duidelijk genoeg en had ik daar beter ook pijltjes geplaatst.

Na de Finse piste het grint op en de laatste 20m kregen we nog enkele klinkertjes. Met zijn drieën gingen we op de schuifdeur af om voor de 100° keer te finishen voor een marathon of langer.

Al snel een glaasje cava er bij om te vieren. Gezellige boel.

De winnaar bij de heren moest nog gaan werken, dus eerst zijn prijsje overhandigd. En nadat iedereen een douche genomen had konden de andere snelle dames en heren ook hun prijs in ontvangst nemen.

Den Mottigen trakteerde nog met kaasbufet voor zijn 200+ marathon en ultra's.

Zelf zorgde ik nog voor appeltaart, broodjes en hapjes. Heel veel positieve reacties, en een paar opmerkingskes. Maar we konden een reeks van 100 marathons en ultra's mooi afsluiten. Een geslaagde bosmarathon.

Van harte bedankt aan allen die er bij waren. Zonder jullie was het nooit zo'n plezant loop-feest geweest.

97-98-99-100

Een week niet gelopen. Dan op woensdag een klein duurloopje. Donderdag niet lopen, maar naar de avond toe steeds meer last van de hiel. Op vrijdag ging het nog verder achteruit. 's Avonds toch naar Kerstloop in Brugge om te testen. Resultaat was negatief.

Zaterdag toch afgezakt naar Kampenhout. Waren daar zoveel bekenden, en een leuk parcours dat dit zeker genieten zou worden. Hoorde dat Ruth voor een PR van 4h wou gaan. Veerle zou zo lang mogelijk aanpikken. We zien wel wat er met haar pr van 4h06 zou gebeuren. Eerste rondje kwam ik zo bij Omer, Ruth en Veerle terecht. Het werd een leuk tetterloopje. Terug in de sporthal na 39m. De tweede ronde werd het al wat stiller. Maar veel klokvaster dan de 1h19 zou ferm moeilijk geweest zijn. En ondanks een dixit stop hadden we na 3 rondes 1h59m. Gert kwam nu een duurloopje van 2h met ons mee hollen. Het rondje werd nu echt wel lastiger. We probeerden de motivatie goed te houden. Dit is laatste rondje met een klein beetje reserve, dan nog eentje afzien, en dan de ronde van de glorie. En beide dames bleven mooi aanpikken. 2h39 na 28km. De volgende 7 zouden zwaar worden. En nog in het begin van deze ronde liet Ruth al een gaatje vallen. Gert bleef bij haar. Omer wou nog eens onder de 4h lopen en ging door. Ik wachte op Veerle. Samen met Omer spoorden we haar aan om niet op Ruth te wachten. Ze had nu de goeie vorm en de benen voor een mooi resultaat. En we gingen er voor. Met ons drietjes nu. Maar het was lastig. Juist voor het bos deed ik tekens naar Omer om de kop te pakken. Hierdoor kon hij zijn tempo lopen en bleef ik samen met Veerle. In het begin liep Omer niet zo vlug uit. Maar 2km verder toen Gert terug bij ons kwam, was er toch reeds een behoorlijk gaatje. Hij melde dat Ruth moest opgeven wegens maagklachten. En was er direct weer mee weg en liep naar Omer toe. Wij liepen de 35K in 3h21m. Spoorde Veerle nog wat extra aan. De laatste ronde gevraagd niet te veel te babbelen, maar te lopen. Om de paar 100m nog wat extra aanmoedigingen. Ik liep zonder Garmin. Wist totaal niet waar we zouden uitkomen. Maar Veerle behaalde haar PR met 4h02m Nadien gingen we nog bij Ruth langs voor een hapje en een tapje. Was zeer leuk & lekker. Van harte bedankt. En de hiel? In het bos viel dit goed mee. Maar toen ik na het bos terug op de macadam kwam dacht ik dat ik het niet zou halen. Maar na een goeie 2 rondes was de pijn weg. Na het douchen zag Kristof echter aan mijn stappen dat het niet zo best ging.

Na nog een basketwedstrijd in Oostende om de zoon te plezieren, en nog wat gemail en getelefoneer met Kampenhout de dag afgesloten. De volgende dag terug gestart met bellen. Kon mijn vergeten sportzak in Kampenhout gaan halen. En direct doorrijden naar Gent. Even file en 2,5km van de start parkeren. Nog net op tijd om mijn nummer af te halen. De mijnen vonden ze. Die van Luc die daar ook juist was niet meer. Loopschoenen aan, borstnr opgespeld, sportzak in bewaring geven. En naar de start. Iedereen stond al klaar, en bij het startschot nog vlug over de hekkens gekropen. Samen met Fred was ik vertrokken. Even verder kwam ik nog 2 JCA'ers tegen die hun marathon debuut maakten en op 4h mikten. Hun haas Luc hadden ze niet direct gevonden, maar zou even voorop lopen. Ik riep zo luid ik kon "Frikolooooooooo". En dat een paar keer. Heel wat verbaasde gezichten. Ik sprinte een paar tientallen meters vooruit en kon zo de haas van dienst tot stilstand brengen. Even later waren we met 4 JCA'ers en gingen we voor de 4h. Ik zou wel zien hoe ver ik kwam met de benen van gisteren, en de hiel. Er werd opnieuw behoorlijk wat afgetetterd. Ik voelde mij heel goed en maakte nog heel wat reclame voor de bosmarathon op zaterdag 21 december. In een tuin met lege party tafels vroeg ik naar een bevoorrading tegen de volgende ronde. En voor ik het besefte hadden we al 5K gelopen en kregen we sportdrank en water. De eerste ronde om de 5K het zelfde recept. Maar na 15K was er reeds na een kilometer of 3 een volgende bevoorrading. De ronde volgemaakt en we waren weer weg voor een tweede keer het zelfde. Heel wat bruggen. En na de eerste zag ik reeds dat Mario een gaatje liet vallen op Luc en Sabine. Ik was blij dat ik mij mocht opofferen en het ook wat trager doen. Moedigde 21K lang Mario aan om niet te gaan wandelen. Op de tandjes bijten. En behalve bij de beklimmingen van de bruggen en bij de bevoorrading is dit ook gelukt. Soms met wat moeite en extra bemoedigende woorden. Maar het is gelukt. Maar van de 2° ronde onthou ik vooral dat de Gentenaars sympathieke mensen zijn. Naast de bevoorradingen van de organisatie, ook een glaasje cava bij de eerder vermelde partytafels. En bij de suportersclub van Sabine schonken ze mij ook een glaasje cava uit. Na de tunnel in Drongen, kreeg ik de "bergprijs" van de plaatselijke supporters. Het glaasje witte wijn smaakte heel lekker. En deze kleine intermezzo's maakten het iets draaglijker voor een marathon novice. We konden aankondigen dat het minder dan 10 was. Maar één cijferke meer. Minder dan 5, kan al op één hand. De laatste bevoorrading staat dichter, is maar klein stukje. Nog maar 2 bochtjes. En dan de topsporthal binnen en finishen. In 4h12. De eerste ronde wat te snel. Maar de tweede ronde ondanks dat het zwaar was, toch heel goed gelijk gelopen. Proficiat Mario. Je deed dit heel goed.

En de teller? Dacht reeds op 98 te zitten. Maar de Marathon 100 club in Nl erkende de Rock'n Roll Marathon in Julemont niet. Waardoor ik plots weer op 97 zat. Dan maar Kampenhout er bij en was terug 98. Met ook Gent er bij zitten we op 99 (of zelfs 100 met Julemont er bij). En het moet nu nog wel lukken dat we volgende week juist een verjaardagsmarathon organiseren hier in Aalter in het bos. Gezien ik de marathon afstand in jaren en dagen wordt. Oorspronkelijk een verjaardagsmarathon. Maar nu ook een feestje voor de 100°. Hopelijk steekt die hiel geen stokken in de wielen. Maar we kijken er al volledig naar uit ....

TTE Lommel

Dit weekend in Lommel meer dan een trail alleen. Een "Total Trail Experience". Met gans weekend trail-beurs. En op vrijdag en zondag speech en clinics. En op zaterdag de eigenlijke trail.

Had mij op vrijdagavond ingeschreven voor spelletjesavond. Als ik opzocht hoe lang ik zou rijden naar Lommel en wanneer de start was kreeg ik ff spijt. Met beperkte slaap dus naar Lommel. Aan beide kanten (deelnemers en organisatie) kwamen we heel wat bekenden tegen. Na wat flyer werk en wat geklets was het tijd om naar start en briefing te gaan. Chris toonde de gebruikte pijlen en lint. Legde het principe van de splitsing uit. En melde dat we op de 55K met 44 lopers waren.

Alles verliep vlot en kort na de briefing konden we starten. Eerst nog een stukje verhard. Maar al snel het bos in. Liep mee met Peter maar die ging aan meer dan 10km/h. Nog voor het half uur liet ik hem dan maar lopen. Vlak voor mij 2 groepjes. Maar zelf liep ik solo er achter aan. Op 12,4K (incl het ommetje) was er een eerste bevoorrading. Even rechter hiel bekeken, maar leek weinig aan te doen. Stukjes banaan genomen, enkele colaatjes en terug verder. Groepje voor mij had blijkbaar nog meer tijd genomen en zo kon ik aansluiten. Vond het tempo nog steeds hoog. Er kwam nu een strook met telkens een metertje of 2 naar omhoog en dan weer naar beneden. Dit pakte serieus op de adem. Maar juist na dit stuk kwam ik vooraan het groepje lopen. Ondanks dat ik dit lastig vond, ging het tempo bij de rest precies nog meer naar beneden.

Na de hobbeltjes eerst nog wat brede paden. Maar gevolgd door een leuk single track gedeelte. En dat ik het leuk vond zullen de volgers gevoeld hebben. Want plots was ik nog alleen. Ging rustig alleen verder. En schrok toen ik plots meerdere stemmen achter mij hoorde. Maar gezien we al een hele tijd op een rood mountainbike parcours aan het lopen waren, was het een groepje fietsers die daar plots kwam opduiken. Even verder toch iemand die mij inhaalde. Maar nog voor halfweg haalde ik de eerste wandelaar in. Ondertussen begonnen de beentjes al wat te wegen. Maar de tweede bevoorrading kwam al in de buurt.

Deze post werd bemand door trouwe vrijwilligers die we kennen van oa Limburgs zwaarste & zomermeerdaagse. Opnieuw banaantjes en cola genomen. Beentjes even laten rusten door te gaan zitten. Toen waren ook mijn achtervolgers daar. Hen nog vlug even op de foto gezet en terug weg. Maar het kost steeds meer moeite en ik begin al eens te wandelen. Nooit lang. Want als ik stapte pepte ik mij op dat dit op zo'n vlakke trail niet mocht. Een moeilijk en zwaar stuk. Mentaal dan. En het was vooral de gedachte aan nr 98 en de weg naar 100 en wat dan allemaal kon volgen dat mij op pad hield. Iets minder genoten van de omgeving hierdoor. Maar bleef een mooie bosrijke omgeving. De laatste 2 kilomter naar de 3° bevoorradingspost was wel fietspad. Maar eigenlijk kon de trail die hard er ook naast lopen, want was ook mooie onverharde strook er naast. Omwille v d demping van de schoenen heb ik dit deels gedaan, maar zeker ni volledig. Geen echte die hard dus :-) Op dit lange rechte stuk zag ik voor het eerst een loper voor mij uit die ik begon in te halen. Ook hier bekende vrijwilligers. En met het zelfde recept vulde ik mijn energie nog eens aan. Kon daarna vrij snel het gaatje op mijn voorganger dicht lopen.

Bijna tot het einde zouden we samen blijven. En dit gezelschap gaf mij de nodige energie. Het lopen ging nu terug een beetje beter. Op een klimmetje nog wel eens wandelen, maar de rest werd volledig gelopen. En er was ook weer energie om eens rond te kijken en te genieten. Was ook een mooi stuk dat nu volgde. In een beboste berm naast het kanaal Bochelt-Herentals lag een single track. Het ging opnieuw alsmaar op en neer wat het lastig maakte. Het pad was dan ook nog uitgebreid bezaaid met plassen en modder. Een mooi uitdagend stukje.

Via een mooie wandelbrug staken we het kanaal over. Vanop de brug zag ik zowel rechts als links lopers. De andere afstanden? Nee, later zouden we hier nog eens terug komen. Ook aan de andere kant van het kanaal lagen veel dergerlijke paadjes. Nu wel met minder modder. Hoe wel we nu iemand inhaalden die uitgegleden was in de modder en hierdoor krampen had. En hadden al iemand tegen gekomen die om de zelfde reden terug wandelde. Hulp was niet nodig, en we konden nu zelfs met 3 verder.

Na 44K een 4° bevoorrading. Wou het zelfde recept nemen. Maar de cola was op. Er was daar wel iemand die nog één blikje in de wagen had, en ik kreeg dit als bevoorrading. Een schatje. En de banaantjes kreeg ik van Vanessa. Alweer bekenden op de bevoorrading dus. Wel jammer dat dit door een blessure was. Maar we zijn telkens blij dat er toch nog vrijwilligers kunnen gevonden worden. We kregen de boodschap dat op de laatste bevoorrading misschien nog cola was. Zal straks een tandje bijsteken speciaal voor de cola. De andere afstanden (of toch zeker de 35) kwamen hier ook langs. Zo maakte hier ook kennes met Lineke die zich ingeschreven heeft voor de 42y195d-bosmarathon in Aalter op 21/12. Na de kennismaking, samen verder. Een groepje 35km lopers, en met onze 3 55K lopers. We haalden de laatste 15K deelneemster in. Op een kruispuntje zonder pijltjes riep ze vanuit de verte dat daar een volgende pijltje hangde. Wij weer verder. Maar een paar kruispuntjes verder was er een nieuw probleem. Pijltje rechtdoor en gans de groep dat pad in. Geen nieuwe lintjes of pijlen en het tempo stokte. Ik liep verder maar het pad kwam uit op een straat en ook daar geen aanduiding meer. Dan maar terug. Volgens GPX route naar links zei iemand. Maar we komen van die kant zei ik. Een andere loper ging kijken wat in de verte op een boom hangde aan de rechter kant. Maar ook dat was niet de verhoopte pijl. Opeens zag ik toch op links een lint. En we hadden de weg terug gevonden. Hierdoor was er nog een 55K loopster komen aansluiten. En in een gezellig groepje loop ik gewoon beter. En geniet van het gezelschap (zelfs zonder dat er iets gezegd wordt) en de omgeving.

Een strand had ik niet meer verwacht. Maar ook dat kregen we nog voorgeschoteld. Eerst een duintje op met de fotograaf van dienst die ons stond op te wachten. We zagen een groot meer liggen, maar de lintjes hielden ons op veilige afstand. Achteraf zou blijken dat ze ons beetje voor de gek hielden. We mochten terug van het meer weg en maakten nog wat lusjes over de duintjes die er lagen. En als we wat hoogtemeters gemaakt hadden mochten we nu wel degelijk het mulle zand door tot aan het meer. Met op een van de pijltjes een briefje toegevoegd met een smiley. We konden er om lachen. Want dit was echt wel een mooi stuk. Op het strandje gingen we iets te ver naar links, maar aan het water stond ons een fotograaf op te wachten die ons naar de goeie kant leide. Het meertje volgen en we zaten weer mooi op route. Leuk stukje. We bleven ondertussen uitkijken naar die volgende bevoorrading en dat colaatje.

We kwamen terug aan de brug. En daar kregen we nog een leuke klim voorgeschoteld. Opnieuw single tracks op de berm naast het kanaal. Maar nu wel al op de terugweg richting Center parcs. Waar we hoopten een bevoorrading te vinden stond die er niet. Nog eens een brug over. En deze herkende ik van het toekomen met de wagen. Het is niet ver meer. We mochten echter niet de weg volgen, maar ook hier werd nog een mooi bostrackje gevonden. Het groepje was ondertussen uitgedund. En toen waren we nog maar met 2. Moest wel op mijn tanden bijten. Want het was de vrouwlijke trailster die vond dat het laatste half uurtje beetje sneller mocht gaan. We waren nu niet meer op zoek naar een bevoorrading, maar direct naar de finish boog. Als we een parking met wagens zagen kon het niet ver meer zijn. Ongeveer 6h45 nodig gehad voor de 55K met maar 200 hoogtemeters. De benen waren niet zo goed, maar al bij al een leuke trail. EN we staan op 98 !!!